ตอนที่ 33 งานล่าสัตว์ 1

ช่วงใกล้สิ้นปีในฤดูกาลอันหนาวเหน็บอย่างนี้มักจะมีกิจกรรมที่เหล่าเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงโปรดปราน นั่นก็คือพิธีการล่าสัตว์ซึ่งมักจะจัดขึ้นในทุกๆ ปีช่วงเดือนสิบหรือเดือนสิบเอ็ดเป็นต้นไป

ภายในคณะเดินทางไปร่วมพิธีล่าสัตว์อันศักดิ์สิทธิ์ประจำปีนี้มีเชื้อพระวงศ์ราชนิกุลมากมายพร้อมทั้งเหล่าทหารยศน้อยยศใหญ่พากันเดินทางไกลไปเป็นขบวน

ในการล่าสัตว์ครั้งนี้นอกจากฮ่องเต้ ฮองเฮา และเหล่าสนมที่ฮ่องเต้ทรงโปรดปรานเพียงสองนางแล้วก็ยังมีองค์รัชทายาท ชายาขององค์รัชทายาท ท่านอ๋องที่ยังคงมิได้ออกไปครองแคว้นที่ใดพร้อมด้วยชายาของพระองค์ นอกจากนี้ยังมีองค์ชายและองค์หญิงที่ได้รับสิทธิ์มาด้วยแค่ไม่กี่คน

ภายในขณะเดินทางของทหารชั้นผู้น้อยนั้นมีสตรีในอาภรณ์ทหารที่ย้ายจากชายแดนมาประจำการที่เมืองหลวงแค่เพียงไม่นาน นางมีนามว่า อวี้ถิง

อวี้ถิงนั้นถูกสหายทั้งสองคือซือซือและอี้ผิงจับมัดแล้วนั่งรถม้ามาส่งนางพร้อมจดหมายย้ายสังกัดให้มาประจำการที่เมืองหลวง เดิมทีอวี้ถิงนั้นไม่อยากมาร่วมพิธีล่าสัตว์นี้เลยแม้แต่น้อย แต่ทว่าเมื่อนางมองเห็นฟงชินหยางได้ร่วมเดินทางมาด้วย นางจึงคล้ายกับติดปีกบินได้และเดินทางตามขบวนมาด้วยความรื่นเริงพร้อมความคิดชั่วร้ายตลอดเวลา

นางจักต้องหาวิธีการเข้าหาฟงชินหยางแล้วทำทุกทางให้นางได้เป็นของเขา นางอยากเป็นของเขาเหลือเกิน...

ขบวนพยุหยาตราใช้เวลาเดินทางมาไม่กี่วันก็ถึงหุบเขาเป้าหมายสำหรับใช้เป็นสถานที่ล่าสัตว์ตามฤดูกาล

เหล่าข้ารับใช้รวมถึงพลทหารทั้งหลายต่างช่วยกันก่อตั้งกระโจมที่พักและแท่นประทับชั่วคราวจนแล้วเสร็จภายในเวลาแค่เพียงไม่นาน

ในขณะที่เหล่าเชื้อพระวงศ์และขุนนางยศสูงทั้งหลายต่างพากันไปออกล่าสัตว์ตามเงื่อนไขที่ฮ่องเต้ทรงพระราชทาน

หลังจากที่เหล่าบุรุษส่วนใหญ่ออกไปทำกิจกรรมนั้นเหล่าสตรีทั้งหลายจึงได้แต่นั่งๆ นอนๆ อยู่ในกระโจมที่ถูกจัดสร้างขึ้นโดยมีสาวใช้ติดตามอาศัยอยู่ด้วยกัน

หลิงเวยนั้นอยู่กับสาวใช้นามว่าเสี่ยวชุ่ยที่ติดตามนางมาตั้งแต่จวนตระกูลฟงกระทั่งถึงจวนตระกูลหลิงและได้มาด้วยกันในพิธีการล่าสัตว์ครั้งนี้

โดยกระโจมของหลิงเวยนั้นถูกตั้งให้อยู่ใกล้กับกระโจมของเหล่าชายาและองค์หญิง แยกออกจากกระโจมของเหล่าบุรุษออกมา

กระโจมที่อยู่ใกล้ๆ กับกระโจมของหลิงเวยนั้นเป็นกระโจมของชายาอ๋องเฉินนามว่าฮุ่ยจิน อีกกระโจมหนึ่งเป็นกระโจมขององค์หญิงยู่ว์เจิน เรียกได้ว่าหญิงสาวถูกประกบทั้งด้านซ้ายและด้านขวาเลยทีเดียว

นอกจากนั้นยังมีทหารหญิงเป็นองครักษ์อยู่รอบด้านยืนเรียงรายเพื่อดูแลเหล่าเชื้อพระวงศ์หญิง และหนึ่งในทหารหญิงนั้นมีทหารหญิงนามว่าอวี้ถิงรวมอยู่ด้วย   

ในยามนี้หลิงเวยกำลังนั่งๆ นอนๆ อยู่กับเสี่ยวชุ่ยภายในกระโจมอย่างเงียบงันโดยที่ฟงชินหยางคล้ายกับว่าได้ลืมเลือนนางไปแล้วกระนั้น  

ด้วยเพราะว่าเมื่อขบวนเดินทางมาถึงสนามล่าสัตว์ เหล่าบุรุษทั้งหลายจึงถูกเรียกตัวให้ไปร่วมกิจกรรมในทันที

โดยที่ฟงชินหยางนั้นตั้งหน้าตั้งตาจริงจังกับการแข่งขันกับสหายของเขานามว่าเฉินหยางหลงอย่างเป็นเรื่องเป็นราวเป็นจริงเป็นจังด้วยความบ้าพลังทั้งยังบ้าระห่ำมากมาย คล้ายกับว่าพวกเขากำลังแข่งขันกันเพื่อเหตุผลบางอย่างที่ทำให้หลิงเวยรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆ อยู่ตลอดเวลา     

“ฮูหยินน้อยเจ้าคะ น้ำชาและของว่างเจ้าค่ะ” เสี่ยวชุ่ยเดินไปเดินมาเข้าๆ ออกๆ กระโจมเพื่อนำอาหารว่างมาให้หลิงเวยไม่ขาดสายด้วยเกรงว่าเจ้านายของตนจะหิวกระหาย นางเป็นสาวใช้ที่ดียิ่งนัก

“ข้าอิ่มแล้วเสี่ยวชุ่ย หากเจ้าหิวเจ้าก็นำขนมนี้ไปกินได้เลย” หลิงเวยบอกกล่าวแก่สาวใช้หน้ากลมแป้นข้างกายอย่างใจดีจนเสี่ยวชุ่ยต้องคลี่ยิ้มดวงตาหรี่หยีรีบรับขนมมานั่งคุกเข่ากินอย่างเอร็ดอร่อย

เวลาผ่านไปไม่กี่ชั่วยามถัดมาเสียงโห่ร้องของขบวนบุรุษที่ไปทำกิจกรรมล่าสัตว์ก็ดังเข้ามาทำให้รู้ว่าคณะของฟงชินหยางได้กลับมาแล้ว

“คุณชายใหญ่กลับมาแล้ว!” เสี่ยวชุ่ยนึกตื่นเต้นแทนหลิงเวยเป็นอย่างยิ่ง นางรีบลุกขึ้นไปเตรียมน้ำอุ่นและผ้าสำหรับเช็ดตัว พร้อมด้วยเดินปรี่ไปเลือกอาภรณ์สวยงามอยู่อึดใจแล้วนำมาจัดเตรียมเอาไว้ให้หลิงเวยอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

“ข้าน้อยสังเกตเห็นสตรีทุกนางเริ่มแต่งตัวสวยงามกันตั้งแต่ชั่วยามที่แล้ว ที่แท้เพราะว่าใกล้เวลาที่เหล่าบุรุษจะกลับมานี่เอง ฮูหยินน้อยของบ่าวต้องงามไม่แพ้ใครเจ้าค่ะ” เสี่ยวชุ่ยกล่าวคำพร้อมกระวีกระวาดจัดการทุกสิ่งอย่างให้หลิงเวยอย่างจริงจังประหนึ่งดั่งเข้าประกวดเลือกสตรีขึ้นครองแคว้น