ตอนที่ 38 พาแฟนไปเลี้ยงข้าว2

“ เป็นยังไง “ ทั้งสองนั่งกินนั่งเล่นอยู่ที่โต๊ะแถวนั้น คุณหมอก็เอาแต่จ้องหน้าแฟนสาวที่กำลังกินมูมมามเพราะความหิว

“ อร่อยค่ะ “ เธอที่อาหารยังเต็มปากเงยหน้าขึ้นมาบอกเขา

“ พี่ไม่ได้หมายถึงรสชาติครับ พี่อยากรู้ว่าน้องอิ่มไหม “ หญิงสาวรีบจ้องคนพูดอย่างสงสัย มือเล็กรีบยกขึ้นมาชี้บนโต๊ะที่เต็มไปด้วยของกิน ซึ่งตอนนี้เธอไม่สามารถพูดได้เพราะเพิ่งจะยัดหมึกย่างเข้าปากไปคำใหญ่ ไนยะเห็นเป็นเช่นนั้นเขาก็ขำเธอออกมา เธอเห็นจึงรีบเคี้ยวแล้วกลืนลงคอ

“ ขำอะไรคะ หน้าณิหลามีอะไรติดงั้นเหรอ “ ถามจบมือเล็กก็รีบเอามือถือขึ้นมาส่องดูตัวเอง 

“ ฮาฮ่า แบบนั้นมันจะไปเห็นอะไรล่ะ มานี่ “ ไนยะดึงมือถือของหญิงสาวไป แล้วเขาก็ยื่นมือไปปาดซอสมะเขือเทศที่ติดอยู่ตรงริมฝีปากของเธอออกจากนั้นก็เอานิ้วตัวเองขึ้นมาดูดเพื่อทำความสะอาด

“ เฮ่ย พี่หมอ สกปรก! “ 

“ มือพี่เช็ดแล้วครับ “ 

“ ณิหลาไม่ได้หมายความว่ามือพี่สกปรกค่ะ ณิหลาจะบอกว่าซอสที่ติดปากหนูอะ มันสกปรก “ 

“ แล้วทำไมน้องถึงคิดว่ามันสกปรกล่ะ “ เสียงทุ้มถามหน้าตาเฉย

“ เอ้า ก็มันติดอยู่ที่ปากณิหลานี่ค่ะ มันอาจจะโดนน้ำลายณิหลาไปแล้วก็ได้ พี่หมอไม่รังเกียจหรือไง “ ตัวแสบรีบอธิบายให้เขาเข้าใจ แต่คนตรงหน้ากับนั่งอมยิ้ม 

“ แค่นั้นเอง ตอนที่น้องพยายามจะจูบพี่ พี่โดนน้ำลายน้องเยอะกว่านี้อีก แถมกลืนลงท้องไปด้วยแล้วก็มีมั้ง “ คนฟังหน้าร้อนรีบหันหน้าหนีไปดูดน้ำแก้เขิน ทำไมเขาถึงชอบเอาเรื่องนี้มาพูดตลอดเลยน่ะ ทั้งที่เธอจำอะไรแทบไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้เธอจับเขาจูบจริงๆ เลยดีมั้ยเนี้ย อีตาบ้า 

“ ทำไมเงียบไปล่ะ หรือว่าพี่พูดอะไรผิด “ ไนยะยกสองแขนขึ้นวางบนโต๊ะ มองหน้าคนที่กำลังจ้องเขาอยู่

“ น้องอิ่มหรือยัง ถ้ายังไม่อิ่มก็เอากระเป๋าตังค์เดินไปซื้ออีกเลยนะ “ สองคู่สายตารีบมองกระเป๋าตังค์ที่วางอยู่ตรงหน้าของณิหลา

“ หือ พอรู้ว่าตัวเองทำผิดก็เอาของกินมาล่อน้องเลยนะคะ “ คนพูดมีสีหน้าบูดบึ้งไม่พอใจ 

“ บ้า ต่อให้พี่ไม่ได้พูดอะไรผิดไป พี่ก็จะให้น้องกินเต็มที่อยู่แล้ว รู้มั้ย “ เขาเว้นวรรคจ้องไปที่กระเป๋า “ เงินในกระเป๋านั่นน่ะ พี่ตั้งใจกดมาเพื่อเลี้ยงน้องวันนี้โดยเฉพาะเลยน่ะ “ 

“ อะแห่ก! “ หญิงสาวถึงกับสำลักน้ำก็ว่าในกระเป๋าถึงมีแต่แบงค์ใหญ่ไม่มีเศษเลย 

“ กินดีๆ สิตัวแสบ รีบไปไหนเงินยังไม่หมดง่ายหรอกครับ “ มือใหญ่ยื่นมาปาดคราบน้ำส้มตรงปลายคางมนออกให้

“ รวยมากเงินเยอะนักใช่มั้ย “ เธอหมั่นไส้เขาจึงจับเอากระเป๋าแล้วลุกหันหน้าไปทางรถไอติม “ ณิหลาขอกินไอติมนะคะ “ เธอหันมาบอกกล่าวเจ้าของเงิน ชายหนุ่มก็พยักหน้าให้

“ ตามสบายจ้ะ “ เขาว่า แล้วก็เอาแต่นั่งจ้องเธอที่กำลังกินไอติมอย่างมีความสุข

“ อยากกินด้วยใช่มั้ย กินเปล่า “ ณิหลาที่ตอนนี้อิ่มจนจะกลืนไม่ลงอยู่แล้ว เลยหันมาชวนคนพี่หวังให้เขามาช่วยซ้ำที่เธอกินให้หมด เพราะรู้สึกเสียดาย ชายหนุ่มก็เอามือขึ้นมาวางบนโต๊ะ แล้วจ้องมองตาหวานไปที่คนตรงหน้า

“ ถ้าอยากให้พี่กินน้องก็ป้อนพี่สิ “ เธอเลยไม่รอช้ารีบตักไอติมเต็มช้อน ป้อนเขาไปคำใหญ่

“ อือหือ เย็นจัง “ 

“ พี่หมอ ณิหลาขออะไรหน่อยได้มั้ย “ เธอตักไอติมใส่ปากตัวเองบ้าง โดยไม่สนใจคนที่พูดด้วย

“ อยากได้อะไรอีกล่ะ หืม “ หน้ามนรีบเงยขึ้นมาจ้องหน้าเขา เธอวางถ้วยไอติมลงแล้วจับกระเป๋าเงินของชายหนุ่มขึ้นมา หยิบเอาอะไรบ้างอย่างขึ้นมาโชว์ต่อหน้าเจ้าของกระเป๋าสตางค์ 

“ อันนี้ ณิหลาอยากได้อันนี้ค่ะ “ 

“ ฮาฮ่า พี่คิดว่าพี่ซ่อนมันไว้ดีแล้วนะ ณิหลาเห็นได้ยังไงเนี่ย “ 

“ ไม่รู้ มันร้องเรียกณิหลาไง ณิหลาก็ต้องเห็นสิ “ คนพูดมีสีหน้าขบขัน ดวงตาคู่โตจ้องที่รูปติดบัตรในมือ สมัยเรียนแฟนหมอของเธอใส่แว่นหนาเตอะขนาดนี้เชียวหรือ เธอจำแทบไม่ได้แนะ หญิงสาวจ้องสิ่งนั้นแล้วก็หลุดขำ 

“ ณิหลาจะเอาไปทำอะไร “ 

“ ก็เอาไว้ดูไงค่ะ แทบไม่อยากจะเชื่อว่าคุณหมอไนสุดหล่อจะมีอดีตเป็นเด็กเนิร์ดด้วย “ เธอจ้องรูปในมือและคนตรงหน้าสลับกัน 

“ ถึงตอนนั้นพี่จะเนิร์ดใส่แว่นหนา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่หล่อนะ จะบอกให้ ถ้าไม่ติดว่าแม่ห้ามมีแฟน ณิหลาคงได้เป็นแฟนคนที่สิบเอ็ดของพี่แน่ ๆ “ 

“ นี่พี่ขิงเหรอคะ หือ จะบอกให้เหมือนกันว่าณิหลาสมัยเรียนมัธยมก็ไม่แพ้กันนะคะ หนุ่มๆ ตามติดกันเป็นแถว “ เธอจึงโม้ใส่เขากลับบ้าง

“ ไหน พี่ก็อยากเห็นเหมือนกันนะ พี่จะให้รูปพี่กับน้อง น้องก็เอารูปน้องมาให้พี่สิ “ 

“ ได้สิคะ แต่รูปอยู่ในกระเป๋า กลับแผงไปณิหลาจะหาให้นะ “ 

“ อืม “ เขาจ้องหน้าเธอที่กำลังเปื้อนยิ้ม ปากเขาจึงเผลอถามอะไรออกมา

“ คืนนี้ณิหลาไปนอนกับพี่ได้มั้ย “ คนฟังสตั้นไปสามวิจ้องเขาตาเบิกกว้าง

“ ห๊ะ! “ 

“ เอ้ย พี่หมายถึงให้น้องไปนอนค้างบ้านพี่ ไม่ใช่ให้นอนกับพี่ แต่ว่า “ เขาโน้มหน้าไปใกล้เธอ “ ถ้าน้องยอมให้พี่นอนกอดมันคงจะดีมากๆ เลย “ 

“ บ้า! คิดอยากจะฉวยโอกาสเหรอคะ! “ เธอกัดฟันว่าเขา แต่ถ้าเขาทำจริงเธอก็พร้อมยอมน่ะ คนอะไรมีเสน่ห์ขนาดนี้ 

“ พี่พูดเล่น พี่แค่มีเรื่องอยากจะถามณิหลาเยอะแยะ พรุ่งนี้พี่ก็ไปทำงานสายๆ พี่เลยอยากนั่งพูดคุยทำความรู้จักกับน้องให้มากกว่านี้ ได้มั้ยครับ “ เขามองเธออย่างออดอ้อนรอเอาคำตอบ คนฟังที่กำลังก้มมองนิ้วตัวเองอยู่เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้

“ ก็ได้ค่ะ แต่เรารีบกลับแผงกันก่อนเถอะ ป่านนี้พลอยน่าจะเริ่มเก็บของแล้ว “