Share
บทที่ 477
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 478
"หมอเทวดา เจ้าบอกพวกเขาทีว่าข้าไม่เป็นไรแล้ว" มู่จิ่วซีเห็นจื่ออวิ๋นเฟยออกมาก็รีบพูด"คุณหนูใหญ่ ท่านไม่เป็นอะไรก็จริง แต่ท่านก็ต้องพักผ่อนให้มาก ข้าทำซุปบำรุงหม้อใหญ่เอาไว้ เจ้าควรจะค่อยๆ ดื่มสิ" จื่ออวิ๋นเฟยรีบยิ้มอย่างขมขื่น"ดื่มสิ ดื่มแน่นอน แต่ว่าพอนอนมากเข้า ร่างกายมันปวดเมื่อย ออกมาเดินสบายกว่าหน่อย ท่านผู้สำเร็จราชการแทนไปเข้าราชสำนักช่วงเช้าหรอ?" มู่จิ่วซีเปลี่ยนหัวข้อสนทนา"ซีเอ๋อร์!" พอสิ้นเสียง โม่จุนก็เดินอาดๆ เข้ามา "เจ้าลุกมาทำไม รีบกลับไปนอน""ข้าบอกแล้วว่าไม่เป็นไร" มู่จิ่วซีกล่าว "คิดว่าข้าไม่เป็นห่วงชีวิตของตัวเองหรือไง?""งั้นเจ้าก็ต้องไปนอนพักผ่อน หากข้าบอกว่ายังไม่หาย เจ้าก็อย่าลงมาเดิน แล้วก็อย่าคิดฟุ้งซ่านด้วย พักผ่อนฟื้นฟูอาการ เจ้าก็เห็นว่าเจ้าบาดเจ็บ 2 ครั้งนี้ทำเอาผอมไปมาก""ผอมที่ไหน? ข้าไม่ได้ผอมลงเลย?" มู่จิ่วซีเถียงกลับ"ผอม" โม่จุนเดินเข้ามาหาแล้วโอบเอวของมู่จิ่วซีอุ้มขึ้นทันทีและเดินเข้าไปข้างใน"เห้ยๆๆ เจ้าจะทำอะไร แอบตีเนียนล่วงเกินข้าหรอ!" มู่จิ่วซีถูกจอมเผด็จการโม่จุนทำเอานางไปไม่ถูก"ถ้าข้าอยากล่วงเกินรอเจ้าหายดีก่อนค่อยว่ากัน" โม่จุนวาง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 479
มู่จิ่วซีมองหนุ่มหล่อสาวงามเดิมเข้ามา รู้สึกสบายตาจนอารมณ์ดีขึ้นมาทันที"จิ่วซี เจ้าพยุงตัวขึ้นมาเองได้ไง รีบนอนลงเถอะ" ฮั้วอวิ๋นเทียนเข้ามาก็เห็นมู่จิ่วซีกำลังจะลงจากเตียง เลยรีบเดินเข้าไปหาห้ามมู่จิ่วซี"ท่านพี่ฮั้ว ข้าไม่เป็นไร เจ้าไม่ต้องกังวล" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว จากนั้นก็เหลือบมองฉินอวี่เยียนรูปร่างผอมบางแต่กลับคงไว้ซึ่งความงามและกล่าว "พี่สาวเยียนเอ๋อร์ ทำไมเจ้ามาเยี่ยมข้า ไม่ไปพักผ่อน""จิ่วซี ขอบคุณเจ้ามาก ถ้าไม่ใช่เจ้า ข้าก็ไม่รู้ว่าต้องถูกขังอีกนานเท่าไหร่" ฉินอวี่เยียนนั่งตรงขอบเตียงและมองมู่จิ่วซีด้วยความตื้นตันใจมู่จิ่วซีมองใบหน้าของนางอย่างละเอียดซึ่งเหมือนกับอาจื่อมากจริงๆ เพียงแต่ตรงมุมปากของอาจื่อมีไฝสีแดงเม็ดหนึ่ง ดูไปแล้วก็มีเสน่ห์เย้ายวน ทว่าฉินอวี่เยียนกลับงดงามแบบพื้นบ้านดั้งเดิม ใบหน้าดูมีความกล้าหาญ"ออกมาได้ก็ดีแล้ว เจ้าก็ควรพักผ่อนให้ดี ท่านพี่ฮั้ว เจ้าต้องซื้อของอร่อยๆ ให้นางทาน เลี้ยงดูพี่สาวเยียนเอ๋อร์ให้สมบูรณ์ด้วย" มู่จิ่วซียิ้มกล่าวกับฮั้วอวิ๋นเทียนฮั้วอวิ๋นเทียนพยักหน้าและกล่าว : "แน่อยู่แล้ว เยียนเอ๋อร์ลำบากมา 3 ปี ควรต้องโทษข้าที่ถูกอาจื่อหลอก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 480
"นางมีโรคหัวใจที่ไหน หลอกอวิ๋นเทียนทั้งนั้น หลังจากข้าถูกจับตัวไป นางบอกว่านางทนไม่ไหว เลยจงใจแกล้งป่วยโรคหัวใจ อวิ๋นเทียนก็ดันกลับเชื่อ"ฉินอวี่เยียนฟังฮั้วอวิ๋นเทียนเล่าว่าฉินหลานจื่ออยู่กับเขามาตลอดสามปี นางบอกว่ามีโรคหัวใจแต่กำเนิด นางรู้สึกว่ามันไร้สาระมู่จิ่วซีเห็นใบหน้ากระอักกระอ่วนของฮั้วอวิ๋นเทียนก็อยากจะหัวเราะ"นางไม่ใช่ว่าบอกหรอกหรือว่าเจ้าให้ท่านพี่ฮั้วดูแลน้องสาวเพียงคนเดียวของเจ้า?" มู่จิ่วซีถามอีกครั้งฉินอวี่เยียนเหลือบมองฮั้วอวิ๋นเทียน ฮั้วอวิ๋นเทียนก็เผยสีหน้าทุเรศยิ่งกว่าร้องไห้ออกมา : "จิ่วซี เจ้าเมื่อก่อนบอกว่าข้าตาบอด ข้าตอนนี้คิดดูแล้วคงไม่ใช่แค่ตาที่บอด แต่หัวใจก็บอดด้วย""พรูด!" มู่จิ่วซีหลุดขำออกมาฉินอวี่เยียนมองฮั้วอวิ๋นเทียนด้วยความตกใจเล็กน้อย ถึงอย่างไรในความทรงจำของนาง ฮั้วอวิ๋นเทียนก็ไม่ใช่คนที่ซุกซนช่างเจรจาดูเหมือนเขากับมู่จิ่วซีจะสนิทกันดี คุ้นเคยเหมือนกับคนในครอบครัว"ตอนนั้นหอดาราจันทราก่อตั้งขึ้นที่แคว้นตงเฉิน ข้าพาพวกนางพี่น้องทั้งสองไปด้วยจนยุ่งพะวังหน้าพะวังหลัง มีวันหนึ่ง ข้าถูกศัตรูตามล่า พวกนางทั้งสองและข้าร่วมกันต่อสู้ ตอนนั้นพวก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 481
ดวงตาโฉบเฉี่ยวทั้งสองข้างของฮั้วอวิ๋นเทียนหรี่ลง ภายในแววตาแฝงด้วยความโกรธา"ตอนแรกเป็นพวกศัตรูจริงๆ ข้ารู้จักพวกมัน แต่พวกชุดดำหลังจากนั้น ข้าตอนนี้มาคิดดูก็คงไม่ใช่ศัตรู แต่เป็นผู้พิทักษ์เงาที่ท่านอ๋องสี่ส่งมาช่วยอาจื่อ"ดังนั้นเจ้าเลยสังหารศัตรูใช่ไหม?" มู่จิ่วซีถาม"ใช่ หลังจากนั้นเพื่อแก้แค้นให้กับเยียนเอ๋อร์ ข้าเลยไล่ล่าทั้ง 5 แคว้นและฆ่าพวกมันทิ้งทั้งหมด" ฮั้วอวิ๋นเทียนเหลือบมองฉินอวี่เยียนครู่หนึ่งฉินอวี่เยียนซาบซึ้งใจอย่างมากจนตาแดงระเรื่อ"อวิ๋นเทียน ลำบากเจ้าแย่เลย""เรื่องต้องมาเกิดกับเจ้าก็เพราะข้า ในใจข้าไม่อาจสงบได้" ฮั้วอวิ๋นเทียนถอนหายใจโล่งอก อันที่จริงเขาอยากจะบอก หากรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ตอนนั้นเขาไม่ควรไถ่ตัวพี่น้องคู่นี้มาเลยเหมือนกับลูกพี่ลูกน้องหมอเทวดาจื่ออวิ๋นเฟยได้พูดไว้ ผู้หญิงก็คือปัญหา!"ยังดีที่ตอนนี้ไม่มีเรื่องแล้ว แค่อาจื่อไม่อยู่แล้วเท่านั้น ไม่รู้ว่าไปซ่อนอยู่ไหน" มู่จิ่วซียิ้มเจื่อนๆ "นิสัยของนาง นางไม่ยอมรามือแน่นอน ข้าทำลายแผนการของนาง คงแค้นจนอยากสับข้าเป็นหมื่นๆ ชิ้นแล้วล่ะ"ฮั้วอวิ๋นเทียนกล่าวด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป : "จิ่วซี มันก็อาจจะเป
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 482
ทว่าประโยคเมื่อครู่ทำให้นางเหมือนถูกเคาะเรียกสติ นางคิดไปคนเดียวงั้นเหรอ?แต่ว่าฮั้วอวิ๋นเทียนไม่ได้ติดค้างอะไรนาง ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของอาจื่อน้องสาวของนาง ดังนั้นอันที่จริงฮั้วอวิ๋นเทียนไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดมู่จิ่วซีเองก็ตกตะลึงหันมองฉินอวี่เยียน คิ้วขมวดขึ้นทันทีพร้อมกับใจที่คิดว่าคงไม่มีทาง ฮั้วอวิ๋นเทียนคงไม่ได้ชอบฉินอวี่เยียนหรอกใช่ไหม?ก็แค่เขาคงคิดว่าฉินอวี่เยียนยอมตายเพื่อเขา เลยรู้สึกว่าติดค้างฉินอวี่เยียน ทำเป็นเรื่องธรรมดาอย่างกับตั้งชื่อให้ แต่อันที่จริงตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้น ดังนั้นฮั้วอวิ๋นเทียนจึงได้สติ เขาอันที่จริงก็เห็นฉินอวี่เยียนเป็นน้องสาวมู่จิ่วซีรู้สึกได้ว่าเริ่มทะแม่ง ฉินอวี่เยียนคงลำบากใจมาก"ใช่ ฮั้วอวิ๋นเทียนดูแลเราเหมือนน้องสาว ปฏิบัติกับพวกเราพี่น้องดีมาก" ฉินอวี่เยียนเห็นได้ชัดว่าฟังออก ขนาดคำเรียกฮั้วอวิ๋นเทียนยังเปลี่ยนเป็นมาใช้ท่านพี่ฮั้วเพียงแต่บนใบหน้ายังมีความกระอักกระอ่วนและเดียวดายหลงเหลือหลังจากประโยคนี้ เหตุการณ์ ณ ตรงนั้นอักอ่วนเล็กน้อย มู่จิ่วซีมองฮั้วอวิ๋นเทียนและถลึงตาใส่เขา ราวกับไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ฮั้วอวิ๋นเทียนหลั
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 483
หลิวฮั่วและเหอเฟิงรีบออกมา มู่จิ่วซีกล่าว : "พาคนไปตรวจสอบหอหล่านจวี๋อีกครั้ง ตรวจสอบให้ละเอียดด้วย!""ขอรับ คุณหนูใหญ่" ทั้งสองรีบรับคำสั่งและออกไป"จิ่วซี ผู้พิทักษ์เงาของท่านผู้สำเร็จราชการแทนโม่จุนมีอยู่ไม่น้อย ต่อให้เข้ามาได้ ก็ใช่ว่าจะออกไปได้" ฮั้วอวิ๋นเทียนรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายตรงมุมมืด"ข้าคือสมบัติชาติของแคว้นเกาอวิ๋น เขาต้องส่งคนจำนวนมากมาคุ้มกันข้าอยู่แล้ว" มู่จิ่วซีหัวเราะฮั้วอวิ๋นเทียนทันใดนั้นก็หัวเราะกล่าวเสียงดัง : "ไม่เลวๆ เจ้าประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่มาหลายครั้งแล้ว อันที่จริงโม่จุนก็ควรจะขอบคุณเจ้าดีๆ""เขามอบเรือนเล็กฉิงเทียนในพระราชอุทยานหลินหยวนแก่ข้า ข้าพอใจแล้ว" มู่จิ่วซีเผยยิ้มกล่าว อันที่จริงนางทำเรื่องพวกนี้ไม่ใช่เพื่อของรางวัล แต่เพื่อให้ครอบครัวของนางหลังจากนี้ไม่ต้องพลัดพรากกันเพราะสงคราม"แค่กๆๆ จิ่วซี ข้าได้ส่งข่าวออกไปแล้ว หอดาราจันทราจะรับช่วงต่อกิจการใน 5 แคว้นอื่นของท่านอ๋องสี่" ฮั้วอวิ๋นเทียนเผยสีหน้าร้ายกาจ ตอนนี้ค่อยๆ เริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้างมู่จิ่วซีตกตะลึงตาค้างไม่อยากจะเชื่อฮั้วอวิ๋นเทียน"คนในยุทธจักรที่แท้ก็ดวงตาแพรวพราวดั่งหิมะ เจ้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 484
บนรถม้าของฮั้วอวิ๋นเทียน ฉินอวี่เยียนนั่งเงียบไม่ส่งเสียง"เยียนเอ๋อร์ ข้าจะพาเจ้าไปซื้อของ เสื้อผ้าของเจ้าไม่เหมาะจะใส่แล้ว แล้วก็จะปีใหม่แล้วด้วย เจ้าอยากได้อะไรก็เตรียมเอาไว้ ปีนี้เราฉลองปีใหม่ที่แคว้นเกาอวิ๋นแล้วกัน" ฮั้วอวิ๋นเทียนกล่าวอย่างดีใจมากฉินอวี่เยียนมองใบหน้าที่แต่ก่อนทั้งเย็นชาและเย่อหยิ่งมาตลอด ทว่าตอนนี้กลับอบอุ่นเหมือนคนเป็นไข้ ในใจขมขื่นอย่างมาก"ได้สิ แล้วแต่ท่านพี่ฮั้วเลย""เป็นอะไรไป? ไม่สบายใจ?" ฮั้วอวิ๋นเทียนเห็นนางไม่ค่อยจะสนใจ "คิดถึงอาจื่ออีกแล้วเหรอ?"ฉินอวี่เยียนสายหน้าและฝืนยิ้มกล่าว : "ไม่มีอะไรค่ะ แค่เหนื่อยเล็กน้อย อาจเพราะถูกขังไว้นาน เลยไม่ค่อยชินกับอากาศสดชื่นข้างนอก""ไร้สาระ เยียนเอ๋อร์ สีหน้าของเจ้ามันบอกว่าไม่ใช่เรื่องนี้ เจ้ามีเรื่องในใจ หรือกลัวว่าอาจื่อจะตายงั้นเหรอ?" ที่แท้ฮั้วอวิ๋นเทียนไม่ได้ฉลาดเรื่องของความรู้สึกฉินอวี่เยียนก้มหน้าส่ายหัว อารมณ์ของนางจมปลักยิ่งขึ้นฮั้วอวิ๋นเทียนขมวดคิ้วและกล่าว : "ในเมื่อเจ้าไม่ค่อยสบาย งั้นพรุ่งนี้เราค่อยออกมาซื้อของแล้วกัน กลับไปพักผ่อนก่อน ไม่รีบ"ฉินอวี่เยียนเงยขึ้นมองท่าทีอ่อนโยนของเขา ในใ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 485
มู่จิ่วซีถอนหายใจ จี๋เฟิงสะกดรอยตามจื่ออวิ๋นเฟยไว้ก็ดี ถึงอย่างไรตอนนี้พวกนั้นก็ลอยนวลอยู่ เป็นไปได้มากว่าหมอผีจะมาหาศิษย์พี่ท่านนี้ของเขาห้ามพลาดโอกาสจับกุมหมอผีเด็ดขาดตกกลางคืน ในที่สุดมู่จิ่วซีก็รอโม่จุนกลับมาด้วยใบหน้ามืดมน ทว่าตอนนางได้เห็นเขา ใบหน้ามืดมนก็สว่างสดใสขึ้นมา"ซีเอ๋อร์ พักผ่อนดีขึ้นไหม?" โม่จุนเผยยิ้มมู่จิ่วซีพยักหน้ากล่าว : "ข้าเดิมไม่ได้เป็นอะไรมาก เอาแต่นอนน่าเบื่อ ทำไมเจ้ากลับมาดึกดื่นขนาดนี้ คณะเจรจาแคว้นเป่ยจิ้นคงทำตัวทุเรศมากสินะ?""อานเย่กลับมาบอกเจ้า?" โม่จุนถามมู่จิ่วซีพยักหน้า : "ข้าไม่อยู่ก็ยังเป็นประเด็นจุดสนใจใช่ไหม?"โม่จุนนึกถึงคำพูดของจื่ออวิ๋นเฟย ทันใดนั้นก็กล่าวด้วยใบหน้าเกรี้ยวกราด : "เจ้าว่าจื่ออวิ๋นเฟยคนนี้สมองมีปัญหารึเปล่า?""ฮาๆๆ สมองของเขาไม่ค่อยเหมือนกับคนอื่น แต่ว่าบางครั้งก็เหมือนกับข้า นึกอะไรได้ก็พูด""เขาทำไมถึงพูดต่อหน้าคนมากมายว่าทั้งตัวของเจ้ามีแต่บาดแผล!" โม่จุนโกรธจนอยากกระอักเลือด จื่ออวิ๋นเฟยเป็นผู้ชาย แบบนี้เป็นการบอกว่ามู่จิ่วซีถูกเขาเห็นเรือนร่างทั้งหมดแล้วไม่ใช่หรือไง?"เขาเองก็ไม่ได้พูดผิด ตอนนี้ข้าถอดจนหมดก็ไม
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
