Share
บทที่ 480
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 481
ดวงตาโฉบเฉี่ยวทั้งสองข้างของฮั้วอวิ๋นเทียนหรี่ลง ภายในแววตาแฝงด้วยความโกรธา"ตอนแรกเป็นพวกศัตรูจริงๆ ข้ารู้จักพวกมัน แต่พวกชุดดำหลังจากนั้น ข้าตอนนี้มาคิดดูก็คงไม่ใช่ศัตรู แต่เป็นผู้พิทักษ์เงาที่ท่านอ๋องสี่ส่งมาช่วยอาจื่อ"ดังนั้นเจ้าเลยสังหารศัตรูใช่ไหม?" มู่จิ่วซีถาม"ใช่ หลังจากนั้นเพื่อแก้แค้นให้กับเยียนเอ๋อร์ ข้าเลยไล่ล่าทั้ง 5 แคว้นและฆ่าพวกมันทิ้งทั้งหมด" ฮั้วอวิ๋นเทียนเหลือบมองฉินอวี่เยียนครู่หนึ่งฉินอวี่เยียนซาบซึ้งใจอย่างมากจนตาแดงระเรื่อ"อวิ๋นเทียน ลำบากเจ้าแย่เลย""เรื่องต้องมาเกิดกับเจ้าก็เพราะข้า ในใจข้าไม่อาจสงบได้" ฮั้วอวิ๋นเทียนถอนหายใจโล่งอก อันที่จริงเขาอยากจะบอก หากรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ตอนนั้นเขาไม่ควรไถ่ตัวพี่น้องคู่นี้มาเลยเหมือนกับลูกพี่ลูกน้องหมอเทวดาจื่ออวิ๋นเฟยได้พูดไว้ ผู้หญิงก็คือปัญหา!"ยังดีที่ตอนนี้ไม่มีเรื่องแล้ว แค่อาจื่อไม่อยู่แล้วเท่านั้น ไม่รู้ว่าไปซ่อนอยู่ไหน" มู่จิ่วซียิ้มเจื่อนๆ "นิสัยของนาง นางไม่ยอมรามือแน่นอน ข้าทำลายแผนการของนาง คงแค้นจนอยากสับข้าเป็นหมื่นๆ ชิ้นแล้วล่ะ"ฮั้วอวิ๋นเทียนกล่าวด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป : "จิ่วซี มันก็อาจจะเป
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 482
ทว่าประโยคเมื่อครู่ทำให้นางเหมือนถูกเคาะเรียกสติ นางคิดไปคนเดียวงั้นเหรอ?แต่ว่าฮั้วอวิ๋นเทียนไม่ได้ติดค้างอะไรนาง ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของอาจื่อน้องสาวของนาง ดังนั้นอันที่จริงฮั้วอวิ๋นเทียนไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดมู่จิ่วซีเองก็ตกตะลึงหันมองฉินอวี่เยียน คิ้วขมวดขึ้นทันทีพร้อมกับใจที่คิดว่าคงไม่มีทาง ฮั้วอวิ๋นเทียนคงไม่ได้ชอบฉินอวี่เยียนหรอกใช่ไหม?ก็แค่เขาคงคิดว่าฉินอวี่เยียนยอมตายเพื่อเขา เลยรู้สึกว่าติดค้างฉินอวี่เยียน ทำเป็นเรื่องธรรมดาอย่างกับตั้งชื่อให้ แต่อันที่จริงตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้น ดังนั้นฮั้วอวิ๋นเทียนจึงได้สติ เขาอันที่จริงก็เห็นฉินอวี่เยียนเป็นน้องสาวมู่จิ่วซีรู้สึกได้ว่าเริ่มทะแม่ง ฉินอวี่เยียนคงลำบากใจมาก"ใช่ ฮั้วอวิ๋นเทียนดูแลเราเหมือนน้องสาว ปฏิบัติกับพวกเราพี่น้องดีมาก" ฉินอวี่เยียนเห็นได้ชัดว่าฟังออก ขนาดคำเรียกฮั้วอวิ๋นเทียนยังเปลี่ยนเป็นมาใช้ท่านพี่ฮั้วเพียงแต่บนใบหน้ายังมีความกระอักกระอ่วนและเดียวดายหลงเหลือหลังจากประโยคนี้ เหตุการณ์ ณ ตรงนั้นอักอ่วนเล็กน้อย มู่จิ่วซีมองฮั้วอวิ๋นเทียนและถลึงตาใส่เขา ราวกับไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ฮั้วอวิ๋นเทียนหลั
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 483
หลิวฮั่วและเหอเฟิงรีบออกมา มู่จิ่วซีกล่าว : "พาคนไปตรวจสอบหอหล่านจวี๋อีกครั้ง ตรวจสอบให้ละเอียดด้วย!""ขอรับ คุณหนูใหญ่" ทั้งสองรีบรับคำสั่งและออกไป"จิ่วซี ผู้พิทักษ์เงาของท่านผู้สำเร็จราชการแทนโม่จุนมีอยู่ไม่น้อย ต่อให้เข้ามาได้ ก็ใช่ว่าจะออกไปได้" ฮั้วอวิ๋นเทียนรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายตรงมุมมืด"ข้าคือสมบัติชาติของแคว้นเกาอวิ๋น เขาต้องส่งคนจำนวนมากมาคุ้มกันข้าอยู่แล้ว" มู่จิ่วซีหัวเราะฮั้วอวิ๋นเทียนทันใดนั้นก็หัวเราะกล่าวเสียงดัง : "ไม่เลวๆ เจ้าประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่มาหลายครั้งแล้ว อันที่จริงโม่จุนก็ควรจะขอบคุณเจ้าดีๆ""เขามอบเรือนเล็กฉิงเทียนในพระราชอุทยานหลินหยวนแก่ข้า ข้าพอใจแล้ว" มู่จิ่วซีเผยยิ้มกล่าว อันที่จริงนางทำเรื่องพวกนี้ไม่ใช่เพื่อของรางวัล แต่เพื่อให้ครอบครัวของนางหลังจากนี้ไม่ต้องพลัดพรากกันเพราะสงคราม"แค่กๆๆ จิ่วซี ข้าได้ส่งข่าวออกไปแล้ว หอดาราจันทราจะรับช่วงต่อกิจการใน 5 แคว้นอื่นของท่านอ๋องสี่" ฮั้วอวิ๋นเทียนเผยสีหน้าร้ายกาจ ตอนนี้ค่อยๆ เริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้างมู่จิ่วซีตกตะลึงตาค้างไม่อยากจะเชื่อฮั้วอวิ๋นเทียน"คนในยุทธจักรที่แท้ก็ดวงตาแพรวพราวดั่งหิมะ เจ้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 484
บนรถม้าของฮั้วอวิ๋นเทียน ฉินอวี่เยียนนั่งเงียบไม่ส่งเสียง"เยียนเอ๋อร์ ข้าจะพาเจ้าไปซื้อของ เสื้อผ้าของเจ้าไม่เหมาะจะใส่แล้ว แล้วก็จะปีใหม่แล้วด้วย เจ้าอยากได้อะไรก็เตรียมเอาไว้ ปีนี้เราฉลองปีใหม่ที่แคว้นเกาอวิ๋นแล้วกัน" ฮั้วอวิ๋นเทียนกล่าวอย่างดีใจมากฉินอวี่เยียนมองใบหน้าที่แต่ก่อนทั้งเย็นชาและเย่อหยิ่งมาตลอด ทว่าตอนนี้กลับอบอุ่นเหมือนคนเป็นไข้ ในใจขมขื่นอย่างมาก"ได้สิ แล้วแต่ท่านพี่ฮั้วเลย""เป็นอะไรไป? ไม่สบายใจ?" ฮั้วอวิ๋นเทียนเห็นนางไม่ค่อยจะสนใจ "คิดถึงอาจื่ออีกแล้วเหรอ?"ฉินอวี่เยียนสายหน้าและฝืนยิ้มกล่าว : "ไม่มีอะไรค่ะ แค่เหนื่อยเล็กน้อย อาจเพราะถูกขังไว้นาน เลยไม่ค่อยชินกับอากาศสดชื่นข้างนอก""ไร้สาระ เยียนเอ๋อร์ สีหน้าของเจ้ามันบอกว่าไม่ใช่เรื่องนี้ เจ้ามีเรื่องในใจ หรือกลัวว่าอาจื่อจะตายงั้นเหรอ?" ที่แท้ฮั้วอวิ๋นเทียนไม่ได้ฉลาดเรื่องของความรู้สึกฉินอวี่เยียนก้มหน้าส่ายหัว อารมณ์ของนางจมปลักยิ่งขึ้นฮั้วอวิ๋นเทียนขมวดคิ้วและกล่าว : "ในเมื่อเจ้าไม่ค่อยสบาย งั้นพรุ่งนี้เราค่อยออกมาซื้อของแล้วกัน กลับไปพักผ่อนก่อน ไม่รีบ"ฉินอวี่เยียนเงยขึ้นมองท่าทีอ่อนโยนของเขา ในใ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 485
มู่จิ่วซีถอนหายใจ จี๋เฟิงสะกดรอยตามจื่ออวิ๋นเฟยไว้ก็ดี ถึงอย่างไรตอนนี้พวกนั้นก็ลอยนวลอยู่ เป็นไปได้มากว่าหมอผีจะมาหาศิษย์พี่ท่านนี้ของเขาห้ามพลาดโอกาสจับกุมหมอผีเด็ดขาดตกกลางคืน ในที่สุดมู่จิ่วซีก็รอโม่จุนกลับมาด้วยใบหน้ามืดมน ทว่าตอนนางได้เห็นเขา ใบหน้ามืดมนก็สว่างสดใสขึ้นมา"ซีเอ๋อร์ พักผ่อนดีขึ้นไหม?" โม่จุนเผยยิ้มมู่จิ่วซีพยักหน้ากล่าว : "ข้าเดิมไม่ได้เป็นอะไรมาก เอาแต่นอนน่าเบื่อ ทำไมเจ้ากลับมาดึกดื่นขนาดนี้ คณะเจรจาแคว้นเป่ยจิ้นคงทำตัวทุเรศมากสินะ?""อานเย่กลับมาบอกเจ้า?" โม่จุนถามมู่จิ่วซีพยักหน้า : "ข้าไม่อยู่ก็ยังเป็นประเด็นจุดสนใจใช่ไหม?"โม่จุนนึกถึงคำพูดของจื่ออวิ๋นเฟย ทันใดนั้นก็กล่าวด้วยใบหน้าเกรี้ยวกราด : "เจ้าว่าจื่ออวิ๋นเฟยคนนี้สมองมีปัญหารึเปล่า?""ฮาๆๆ สมองของเขาไม่ค่อยเหมือนกับคนอื่น แต่ว่าบางครั้งก็เหมือนกับข้า นึกอะไรได้ก็พูด""เขาทำไมถึงพูดต่อหน้าคนมากมายว่าทั้งตัวของเจ้ามีแต่บาดแผล!" โม่จุนโกรธจนอยากกระอักเลือด จื่ออวิ๋นเฟยเป็นผู้ชาย แบบนี้เป็นการบอกว่ามู่จิ่วซีถูกเขาเห็นเรือนร่างทั้งหมดแล้วไม่ใช่หรือไง?"เขาเองก็ไม่ได้พูดผิด ตอนนี้ข้าถอดจนหมดก็ไม
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 486
"มู่จิ่วซี! เจ้าบังอาจ!" เสียงของโม่จุนดังจนเกือบจะฉีกพังหลังคามู่จิ่วซีรีบอุดหูและพูด : 'โม่จุน ข้าเป็นผู้ป่วย เจ้าทำกับข้าแบบนี้มันดีรึไง? อีกอย่างทำไมเจ้าถึงไม่มีอารมณ์ขันเอาซะเลย?"โม่จุนทันใดนั้นหน้าแดง ใบหน้าของเขาเดี๋ยวมืดมนเดี๋ยวแดงก่ำ เขาถูกเย้าแหย่ไปไม่น้อย"ดื่มชาบัวหิมะสักหน่อยสิ เจ้าโมโหมาทั้งวันคงจะเหนื่อย" มู่จิ่วซีส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ไม่เคยเห็นผู้ชายเจ้าอารมณ์แบบนี้มาก่อนเขาจากนี้ไปจะเป็นผู้ชายชอบใช้ความรุนแรงรึเปล่า? ใครแต่งงานกับเขาแล้วไม่เชื่อฟัง คงได้ถูกเขาตบตีจนอนาถแน่มู่จิ่วซีหนาวขนลุกชันทันทีและมองเขาอย่างหวาดกลัวอยู่ห่างเจ้าผู้ชายชาติหมาก่อนดีกว่าถ้ายังรักชีวิตโม่จุนเห็นสายตาของมู่จิ่วซีทั้งน่าโมโหและน่าขำ นี่นางกลัวเขางั้นเหรอ? กำลังคิดว่าทำยังไงไม่ให้เขามายุ่งสินะ?โม่จุนหายใจเข้าลึกและนั่งลงพร้อมกับกล่าว : "เจ้าเองก็รู้ว่าข้าหัวเสียมาทั้งวัน อย่าทำให้ข้าโมโหอีกคนได้ไหม?""ข้าไม่ได้อยากให้เจ้าโมโห ข้าก็แค่ปากเสียไปหน่อย เจ้ากลับจริงจัง แบบนี้ทำตัวเองหัวเสียชัดๆ" มู่จิ่วซีพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ"รู้ว่าตัวเองปากเสียก็แก้ไม่ได้รึไง?" โม่จุนกล่าวอย่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 487
โม่จุนส่ายหัวและกล่าวจริงจัง : "ทัศนคติของเซวียนหยวนห้าวเป็นคนขี้โมโห มกุฎราชกุมารถูกทำให้พิการ แคว้นเป่ยจิ้นถ้าไม่ทำอะไรเลยคงจะขายหน้า แต่หากพวกเขาจะเริ่มสงครามข้าก็ไม่กลัว แค่อาจต้องลำบากประชาชนผู้คน""จุดประสงค์ของคณะเจรจาคืออะไร? เพื่อให้สามารถผ่านพ้นฤดูหนาวไปได้? แคว้นเป่ยจิ้นตอนหน้าหนาวจำเป็นต้องการอาหาร ดังนั้นขอเพียงปรับสมดุลเรื่องอาหารได้ เรื่องนี้ก็ไม่ได้ยากจะจัดการ อีกอย่างเซวียนหยวนห้าวและเซวียนหยวนเชาเดิมทีต่างก็แข่งขันกัน ตอนนี้เขาจะหัวเราะในใจก็ยังไม่สาย""โม่จุน ข้าเองก็ไม่ได้กลัวสงคราม แต่เจ้าก็พูดเอง คนที่ลำบากในยามศึกสงครามก็คือประชาชน กระทรวงครัวเรือนทำการปรับปรุงอาวุธ เสริมประสิทธิภาพการต่อสู้ทางทหารและผลผลิตเกษตรกรรม พวกเราต้องอดทนไปอีกสักระยะก็จะสามารถสยบได้โดยไม่ต้องรบ เมื่อเผชิญกับพลังที่แท้จริง พวกเขาก็ได้แต่ร้องขอความเมตตา"ดวงตาของมู่จิ่วซีทอประกายแสงอันเย็นวาบ : "ขอเพียงประดิษฐ์ปืนใหญ่ออกมาได้ ทั้งใต้หล้าจะสามารถเป็นของแคว้นเกาอวิ๋นได้ทั้งหมด"โม่จุนตกใจเหม่อเมื่อเห็นสีหน้ามั่นใจของนางและคำพูดอันหึกเหิมเขาไม่เคยมีความคิดจะรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่งเดียว
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 488
"อันที่จริง บ้างครั้งข้าก็รู้สึกว่ามีหลายคนสมองหมาปัญญากระบือ" มู่จิ่วซีกล่าวเห็นด้วย "ไม่เข้าใจก็แสร้งทำเป็นเข้าใจ""ใช่ๆๆ สมองหมาปัญญากระบือ!" จื่ออวิ๋นเฟยกล่าวเหมือนได้ถูกปลอมใจ "คุณหนูใหญ่ ที่แท้ท่านก็ช่างโดดเด่น ว่ากันว่าคนที่โดดเด่นมักจะมีสมองความคิดไม่เหมือนคนอื่น เจ้าว่าไหม?""ใช่ หากสมองทุกคนเหมือนกัน แล้วจะแยกแยะได้ยังไงว่าใครโดดเด่นหรือไม่โดดเด่น เช่นหมอเทวดาอย่างเจ้า สมองของเจ้าจะต้องไม่เหมือนคนอื่น ไม่งั้นจะมาเป็นหมอเทวดาได้ยังไง" มู่จิ่วซีกล่าวประจบประแจง"ก็ใช่น่ะสิ ได้คุยกับคนฉลาดมันช่างรู้สึกผ่อนคลายมากเสียจริง" จื่ออวิ๋นเฟยยิ้ม "คุณหนูใหญ่มู่ เจ้าเป็นผู้หญิงฉลาดและกล้าหาญมากสุดเท่าที่ข้ารู้จัก""งั้นหรอ? งั้นนับว่าเป็นเกียรติกับข้า" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "ทว่าเมื่อก่อนผู้คนล้วนด่าทอว่าข้ามันไม่ได้เรื่อง ไร้การศึกษาไร้ความสามารถ สมองกลวง""ฮาๆๆ ใช่เลย ข้าตอนเด็กปรมาจารย์ก็บอกว่าข้าสมองกลวง ชอบดันทุรัง เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่ยอมแพ้" จื่ออวิ๋นเฟยยิ้มมีความสุข ใบหน้าซึ่งเย็นเป็นน้ำแข็งได้ถูกหลอมละลาย"บางครั้งอัจฉริยะกับคนบ้าก็แยกกันด้วยเส้นบางๆ คนปกติไม่มีวันเข้าใจ" ม
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
