บทที่ 482

ทว่าประโยคเมื่อครู่ทำให้นางเหมือนถูกเคาะเรียกสติ นางคิดไปคนเดียวงั้นเหรอ?

แต่ว่าฮั้วอวิ๋นเทียนไม่ได้ติดค้างอะไรนาง ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของอาจื่อน้องสาวของนาง ดังนั้นอันที่จริงฮั้วอวิ๋นเทียนไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด

มู่จิ่วซีเองก็ตกตะลึงหันมองฉินอวี่เยียน คิ้วขมวดขึ้นทันทีพร้อมกับใจที่คิดว่าคงไม่มีทาง ฮั้วอวิ๋นเทียนคงไม่ได้ชอบฉินอวี่เยียนหรอกใช่ไหม?

ก็แค่เขาคงคิดว่าฉินอวี่เยียนยอมตายเพื่อเขา เลยรู้สึกว่าติดค้างฉินอวี่เยียน ทำเป็นเรื่องธรรมดาอย่างกับตั้งชื่อให้ แต่อันที่จริงตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้น ดังนั้นฮั้วอวิ๋นเทียนจึงได้สติ เขาอันที่จริงก็เห็นฉินอวี่เยียนเป็นน้องสาว

มู่จิ่วซีรู้สึกได้ว่าเริ่มทะแม่ง ฉินอวี่เยียนคงลำบากใจมาก

"ใช่ ฮั้วอวิ๋นเทียนดูแลเราเหมือนน้องสาว ปฏิบัติกับพวกเราพี่น้องดีมาก" ฉินอวี่เยียนเห็นได้ชัดว่าฟังออก ขนาดคำเรียกฮั้วอวิ๋นเทียนยังเปลี่ยนเป็นมาใช้ท่านพี่ฮั้ว

เพียงแต่บนใบหน้ายังมีความกระอักกระอ่วนและเดียวดายหลงเหลือ

หลังจากประโยคนี้ เหตุการณ์ ณ ตรงนั้นอักอ่วนเล็กน้อย มู่จิ่วซีมองฮั้วอวิ๋นเทียนและถลึงตาใส่เขา ราวกับไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้

ฮั้วอวิ๋นเทียนหลั