Share
บทที่ 490
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 491
จื่ออวิ๋นเฟยกรอกตากล่าว : "ปิดบังอะไรเจ้าไม่ได้เลยจริงๆ"เขานับวันยิ่งรู้สึกว่ามู่จิ่วซีฉลาดมีไหวพริบ"ฮิๆ ของดีแบบนั้นข้าจะไม่รู้ได้ยังไง ยังมีอีกรึเปล่า?" มู่จิ่วซียิ้มอย่างเลศนัย ดูยังไงก็ล้วนเหมือนแฝงเจตนาไม่ดี"ยานี้เรียกว่ายาเทพสถิตย์ ประกอบด้วยสมุนไพรหายากหลายสิบชนิด ปรมาจารย์ให้ข้ามาแค่ 5 เม็ด ตอนนี้เหลือแค่ 2 เม็ด ส่วนยาเทพในการใช้ชีวิตของจริง ข้าเองไม่เคยใช้" จื่ออวิ๋นเฟยกล่าว"ยาเทพสถิตย์ แค่ฟังก็รู้ว่าเป็นของดี ให้ข้าดูได้ไหม?"จื่ออวิ๋นเฟยก็รีบกล่าว : "ให้เจ้ากินไปเม็ดหนึ่งแล้ว คงให้เจ้าไม่ได้อีก" ท่าทีของเขาเหมือนกับกลัวมู่จิ่วซี"อย่างกไปหน่อยเลย ข้าไม่ได้หน้าด้านขนาดนั้น ข้าแค่ขอเอามาดูศึกษา" มู่จิ่วซียิ้มแก้เขินจื่ออวิ๋นเฟยไม่เชื่ออยู่เล็กน้อย ทว่าพอเขาเห็นนางตั้งท่าว่าจะไม่ให้เขาไปไหนคืนนี้ ถ้าไม่หยิบเอายาออกมา เขาเลยต้องหยิบออกมาเขาหยิบขวดยาออกมาอย่างระมัดระวังแล้วเทออกมาเม็ดหนึ่งมู่จิ่วซีรีบเอาตัวขยับประชิดเข้าใกล้ นางหยิบยาเม็ดสีขาวเล็กๆ จากมือของเขาและรู้สึกแปลกใจอย่างมากนางเอามาวางไว้ใต้จมูกและสูดดม จากนั้นก็บ่นพึมพำในปาก ตอนท้ายยังพยักหน้าและเอายาค
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 492
"หรอ? พิสูจน์เรื่องอะไร?" จื่ออวิ๋นเฟยถูกดึงดูดความสนใจในทันที"ก็นิสัยไม่คิดจะใฝ่ดีของศิษย์น้องเจ้า ปรมาจารย์เจ้าเลยยอมให้มันหายไปกับตำนานดีกว่าจะถ่ายทอดให้กับเขาไงล่ะ แต่เจ้าในฐานะศิษย์รัก กลับไม่ตั้งใจศึกษาและยอมแพ้ ปรมาจารย์ของเจ้าคงเสียใจ" มู่จิ่วซีกล่าว "ตอนนี้มีโอกาสทำให้สำเร็จ เจ้าไม่คิดจะลองเลยจริงๆ เหรอ?""โอกาสสำเร็จอะไร? เจ้างั้นเหรอ?""ใช่ ข้าไง ข้าปรุงพิษได้เก่งกว่าศิษย์น้องเจ้า เจ้าว่ามีความหวังสูงไหมล่ะ?" มู่จิ่วซียักคิ้ว ทำท่าอวดดีอย่างกับใต้หล้านี้ไม่มีใครสู้นางได้จื่ออวิ๋นเฟยถูกนางอวดเบ่งใส่ เพราะคนที่ถอนพิษได้เก่ง แสดงว่าก็ต้องปรุงพิษได้เก่ง ดังนั้นเขาเลยเชื่อว่าความสามารถปรุงยาของมู่จิ่วซีเก่งกว่าศิษย์น้องหมอผี แน่นอนว่าเก่งกว่าหมอเทวดาอย่างเขา"เจ้ากลับไปลองคิดดู อยากให้ของดีๆ แบบนี้หายไปกับตำนานหรือไม่ ความทุ่มเทของปรมาจารย์เจ้า เจ้ายังอยากช่วยเขาสืบสานต่อไปหรือไม่?" มู่จิ่วซีกระตุกยิ้มมุมปาก ทำเอาจื่ออวิ๋นเฟยขบคิดอยู่กับตัวเองจื่ออวิ๋นเฟยกลับไปที่ห้องของตัวเองอย่างเซื่องซึมเย่ฮานและชิงเฟิงก็ได้ยิน ตอนนี้ชิงเฟิงได้กล่าวอย่างตื่นเต้นขึ้นมา : "คุณหนูใหญ่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 493
ภายในเรือนซิ่งฮวาย่วนวุ่นวายโกลาหลขึ้นมาทันที กลิ่วคาวเลือด กลิ่นยาต้ม ล้วนอบอวลไปทั่วทั้งเรือนตอนโม่จุนพาคนเข้ามาก็คิดว่ามู่จิ่วซีใกล้จะไม่รอดแล้วถึงได้วุ่นวายเกินจริงขนาดนั้น"ดูไฟให้ดี! ต้มยามาชาม อย่าให้มากหรือน้อยเกินไป! ได้ยินที่พูดไหม!" จื่ออวิ๋นเฟยกระทืบเท้าตะโกนใส่คนรับใช้"เจ้าและก็เจ้า โสมพันปีตุ๋นไก่ทำไมถึงยังตุ๋นไม่เปื่อย บอกให้เจ้าใช้แม่ไก่ที่ไม่แก่เกินไป นี่มันไก่แก่หงำเหงือกแล้วมั้ง! ถึงได้ตุ๋นไม่เปื่อยสักที! เร่งไฟขึ้นอีกหน่อยสิ โง่เง่าเสียจริง!"โม่จุนมองจื่ออวิ๋นเฟยวิ่งไปวิ่งมาตะโกนใส่ผู้คน จนมุมปากของเขาถึงกับกระตุก"หมอเทวดา บาดแผลของคุณหนูใหญ่ทำความสะอาดเสร็จแล้วเจ้าค่ะ" แม่นมยกถังนองไปด้วยน้ำเลือดออกมา"มีเลือดเยอะขนาดนี้เลยเหรอ ช่วยชีวิตคุณหนูใหญ่มู่คราวนี้เอาได้ก็นับว่าไม่เลวแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะหมอเทวดาอย่างข้าอยู่ที่แคว้นเกาอวิ๋นพอดี ต่อให้เทพเซียนคงยากจะช่วยนางเอาไว้!" จื่ออวิ๋นเฟยคุยโวชมตัวเองด้านหลังของโม่จุนเป็นคนกลุ่มหนึ่ง ทางฝั่งของเขาเองคือมู่เทียนซิง เฟิงฉวนหรงเลขาธิการกระทรวงพิธีการและเย่อู่เหิงอีกฝั่งเป็นคนของแคว้นเป่ยจิ้น ไม่ได้มากันทั้งหม
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 494
"ท่านพ่อ ข้า ข้าไม่เป็นไร" มู่จิ่วซีได้ยินเสียงฝีเท้าเป็นขบวน เลยรีบกล่าวด้วยเสียงรวยรินจนมู่เทียนซิงมาถึงตรงข้างเตียงก็ตกใจจนเกือบสะดุ้งเห็นเพียงมู่จิ่วซีสีหน้าซีดขาวอยู่บนเตียง ผอมซูบอย่างยิ่ง แก้มทั้งสองข้างแทบเหลือแต่หนัง อย่าว่าแต่ริมฝีปากซีดจนไร้สี ยังแห้งและปริแตกพร้อมกับเลือดติดจนแห้งกรังมู่จิ่วซีจ้องมองมู่เทียนซิงที่กำลังจะตะโกนร้องเสียงดังและรีบกระพริบตาปริบๆ จากนั้นก็ไอพร้อมกับกล่าว : "ท่านพ่อ ข้าไม่เป็นไร"มู่เทียนซิงใจหายไปอยู่ที่ตาตุ่ม นี่เป็นลูกสาวสุดที่รักผู้งดงามของเขาคนนั้นงั้นเหรอ? ทำไมถึงได้เหมือนอย่างกับผีแต่ว่าเมื่อวานตอนเขามาเจอมู่จิ่วซี นางไม่ได้เป็นแบบนี้ ผ่านไปแค่คืนเดียวทำไมยิ่งทรุดลงหนัก ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าลูกสาวจะต้องทำอะไรแผลงๆ แน่"ซีเอ๋อร์ เจ้าช่างน่ารันทดเหลือเกิน" มู่เทียนซิงเสียใจจนแทบจะหลั่งน้ำตากลุ่มชายที่เดินตามมาทีหลังก็มายืนตรงหน้าเตียงพร้อมกับมองมู่จิ่วซีซึ่งแต่งหน้าแบบจัดเต็ม จนทั้งหมดตกตะลึงโม่จุนอึ้งจนมุ่ยหน้าย่น บอกให้นางแกล้งทำเป็นอาการสาหัส แต่ก็ไม่ถึงขนาดนั้นต้องทำเหมือนอย่างกับผีขนาดนั้นก็ได้ นี่ถ้าใครเห็นก็เกรงว่าคงอยู่ได้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 495
มู่จิ่วซีมองสีหน้าคนของแคว้นเป่ยจิ้นด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ ทว่ามุมปากกลับเผยยิ้มขมขื่นยากจะดูได้"ท่านนี้คือองค์ชายรองของแคว้นเป่ยจิ้นงั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีไอไปด้วยถามไปด้วย"คุณหนูใหญ่มู่ ข้าคือเซวียนหยวนห้าว ชื่นชมกิตติศัพท์ของคุณหนูใหญ่มู่มานาน วันนี้ถือว่าเป็นฤกษิ์ดีที่ได้มาพบ" เซวียนหยวนห้าวประสานมือคำนับมู่จิ่วซีทันทีจ่านเฉวียนและอาคู่ก็ประสานมือเคารพเช่นกัน ในใจของพวกเขา ผู้หญิงคนนี้นับได้ว่าเป็นผู้แข็งแกร่งคนหนึ่ง เพราะแคว้นเป่ยจิ้นจะนับถือเฉพาะผู้แข็งแกร่ง ดังนั้นต่อให้เป็นศัตรู พวกเขาก็จะนอบน้อมและเคารพอย่างมาก"แค่กๆๆ องค์ชายรองจิตใจเมตตาเผื่อแผ่ ประพฤติตนอยู่ในคุณธรรม เห็นท่านแล้วรู้สึกดียิ่งกว่ามกุฎราชกุมารเซวียนหยวนเชาสมควรตายคนนั้น" มู่จิ่วซีแค่พูดประโยคแรกก็ทำเอาทุกคนตกตะลึง"พวกเจ้าอย่าหาว่าข้าด่ามกุฎราชกุมารของพวกเจ้าเลยนะ สภาพข้าในตอนนี้อันที่จริงเป็นเพราะเขาแท้ๆ ความโกรธแค้นนี้ให้ข้าได้ระบายบ้างเถอะ แค่กๆๆ" มู่จิ่วซีทุบอกของตัวเอง "เจ็บตรงนี้ ปวดมาก อีกนิดก็เกือบลาโลกแล้ว ยังดีที่ไม่ตาย ไม่งั้นมกุฎราชกุมารของพวกเจ้าคงต้องได้ตายไปพร้อมกับข้า""คุณหนูใหญ่ รู้ว่าเจ้า
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 496
คนของแคว้นเป่ยจิ้นได้พบกับมู่จิ่วซีเป็นครั้งแรกก็ถึงกับหวาดกลัวมู่จิ่วซี นางคือผู้หญิงงั้นเหรอ? ดูโหดยิ่งกว่าผู้ชายเสียอีก"หากมกุฎราชกุมารทรงกระทำด้วยตัวพระองค์เอง งั้นเขาก็ต้องชดใช้ หากฝ่าบาทของพวกท่านทรงออกคำสั่ง งั้นเราทั้งสองแคว้นก็ต้องคิดบัญชีกัน พวกเจ้าปรึกษากันให้ดีๆ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องชดใช้ให้กับแคว้นเกาอวิ๋น ถ้าไม่งั้นก็ให้ข้าไปเที่ยวเล่นไล่ฆ่าคนแคว้นเป่ยจิ้นสักรอบ จากนั้นพวกเจ้าค่อยให้ข้าเดินตบตูดสบายใจเฉิบกลับมาก็แล้วกัน""เจ้า..." เซวียนหยวนห้าวถึงกับพูดไม่ออก"หวังว่าพวกเจ้าจะมีความจริงใจ การสงครามไม่ใช่เรื่องดี แต่ว่าพวกเราก็ไม่ได้กลัว ทว่าหากสามารถต่อรองสงบศึกได้ มันก็จะเป็นเรื่องดีต่อประชาชนทั้งสองแคว้น"คุณหนูใหญ่มู่พูดถูกแล้ว พวกเราครั้งนี้มาเพื่อเจรจาต่อรอง" เซวียนหยวนห้าวรีบกล่าวโม่จุนส่งเสียงไอหลายครั้งและกล่าว : "เอาล่ะ ซีเอ๋อร์คงเหนื่อยแล้ว วันนี้เอาไว้เท่านี้ก่อน พวกเจ้าก็กลับไปคิดดูให้ดี แสดงความจริงใจหน่อย พวกเราค่อยคุยกันหวังหลัง ซีเอ๋อร์ เจ้าพักผ่อนเถอะ"มู่จิ่วซีพยักหน้าและกล่าว : "เป็นวันมะรืนแล้วกัน ข้าคงจะหายพอดี พวกเราก็ค่อยมาเจรจากัน ตอนนี้พวกเ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 497
จื่ออวิ๋นเฟยรีบพูดสวนกลับ "งั้นมาประลองสักตั้ง!""ได้ หลังจากนี้อีกสองสามวันเราจะมาประลองศาสตร์แพทย์ หากเจ้าแพ้ จากนี้เจ้าต้องมาเป็นศิษย์น้องข้า" มู่จิ่วซีไม่ติดขัดจะมีปรมาจารย์เพิ่ม ถึงอย่างไรปรมาจารย์คนนี้ก็ไม่ได้อยู่บนโลกแล้วทว่าการมีหมอเทวดาเป็นศิษย์น้องเพิ่มมาอีกสักคน แน่นอนว่าเป็นประโยชน์สำหรับนาง"งั้นจะประลองอะไร?" จื่ออวิ๋นเฟยมองนางอย่างสุขุม แต่ในใจกลับคิดว่าตนเองเป็นถึงหมอเทวดาจะสู้นางไม่ได้เนี่ยนะ ไม่มีทาง"ช่วงไม่กี่วันนี้ให้คนไปสังเกตุโรงแพทย์ในพระนครว่ามีผู้ป่วยอาการสาหัสหรือไม่ เราจะแข่งกันรักษาโรค นี่คือวิธีการประลองศาสตร์แพทย์ที่ดีที่สุด แน่นอนว่าไม่มีใครได้เปรียบจริงไหม?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว "แน่นอนว่าห้ามใช้ยาเทพสถิตย์ของเจ้า ทำได้แค่จัดยาตอนแข่งเท่านั้น"จื่ออวิ๋นเฟยหลังจากอึ้งไปก็หัวเราะ : "ฮาๆๆ งั้นมันก็แค่อาการป่วยธรรมดาทั่วไป ไม่เห็นจะน่าสนใจ ข้ารักษาหายอยู่แล้ว""เหอะๆ เจ้ามีชีวิตมาถึงตอนนี้ไม่เคยอยู่ในสถานการตึงมือเลยรึไง? ทุกครั้งที่เจ้ารักษาคนไข้ล้วนรวดชีวิตหมดทุกคนเลยรึไง?" มู่จิ่วซีกระแนะกระแหนเขาจื่ออวิ๋นเฟยอึ้งไป จากนั้นก็หน้าแดงและกล่าวขึ้นมา :
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 498
"เจ้าค่ะ คุณหนู" ลู่เอ๋อร์ตอบรับคำ"ชิงเฟิง" มู่จิ่วซีตะโกนเรียกชิงเฟิงปรากฎตัวทันที มู่จิ่วซีขมวดคิ้วกล่าว : "หลิวฮั่วกับเหอเฟิงยังไม่กลับมาอีกหรอ?""ยังขอรับ ไม่ใช่ว่าเพิ่งไปที่หอหล่านจวี๋หรอกเหรอขอรับ?" ชิงเฟิงขมวดคิ้ว"ไม่ถูกสิ" มู่จิ่วซีลูบคาง "เจ้ารีบไปหาพวกเขา ทำไมถึงยังไม่กลับมาอีก ดูให้ทีว่าเจอท่านอ๋องสามแล้วหรือยัง?"ชิงเฟิงรับคำสั่งและออกไป มู่จิ่วซีลืมเรื่องนี้ไปสนิทใจ หวังว่าจะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นตอนกลางวัน หลิวฮั่วได้กลับมา เนื้อตัวสกปรก เขาคุกเข่าลงกับพื้นทันทีเมื่อเห็นมู่จิ่วซี"เกิดอะไรขึ้น?" มู่จิ่วซีสีหน้าเคร่งขรึม"คุณหนูใหญ่ ท่านอ๋องสามหนีไปแล้วขอรับ" สีหน้าของหลิวฮั่วไม่อยากจะเจอใคร"เกิดเรื่องอะไร?" อันที่จริงมู่จิ่วซีพอจะคาดเดาได้"ท่านอ๋องสามถูกแม่นางอาจื่อช่วยให้หนีไปแล้ว พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง เหอเฟิงได้รับบาดเจ็บ เขาเลยไม่มีหน้ามาพบคุณหนูใหญ่ ดังนั้นเลยอยู่ที่กรมพระราชวังนครบาลขอรับ" ดวงตาชิงเฟิงแดงก่ำ"อะไรนะ!" มู่จิ่วซีอีกนิดก็เกือบสะดุ้ง"พวกเราค้นหาทั้งคืน ทว่าไม่พบใครเลย เดิมทีอันที่จริงท่านอ๋องสามได้ซ่อนอยู่ในห้องลับของเรือนหล่านจ
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
