แชร์

บทที่ 897

“…รุ่นพี่งั้นเหรอ?”

ตอนนี้ทุกคนอ้าปากค้างกว้าง ผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ โจชัว เจนคินสัน… เขาเพิ่งเรียกคนยากไร้คนนี้ว่ารุ่นพี่จริง ๆ งั้นเหรอ?!

แม้แต่นาโอมิก็ประหลาดใจเล็กน้อย แต่คนที่ถูกทำให้มึนงงมากที่สุดก็คือ คนเหล่านั้นจากก็ครอบครัวเลจ

“สวัสดี ผมแค่มาที่นี่วันนี้เพื่อจะขอยืมสถานที่ของคุณสักหน่อย” เจอรัลด์กล่าวด้วยการยินยอม แม้เขาไม่มั่นใจว่าเขาควรปล่อยให้โจชัวเรียกเขาว่ารุ่นพี่ของเขาหรือไม่นั้น มันก็สายมากเกินไปแล้วที่โจชัวจะถอนคำเรียกอยู่ดี

“ได้เลยครับ โปรดใช้สิ่งอำนวยความสะดวกของผมตามที่คุณเห็นสมควรได้เลย รุ่นพี่!” โจชัวตอบกลับด้วยความเคารพสูงสุดในน้ำเสียงของเขา

ขณะที่เจอรัลด์ นาโอมิ และแม่ของเธอเดินไปกัน คนเหล่านั้นจากครอบครัวเวสลีย์ก็ทำได้เพียงแค่มองกันและกันด้วยความตกใจ โดยรู้สึกช็อกอย่างที่สุด

อย่างที่ชายชราคิดไว้ คนหนุ่มคนนั้นไม่ธรรมดามากอย่างแท้จริง

ประมาณครึ่งชั่วโมง นาโอมิกำลังเดินไปมาอย่างกังวลใจอยู่ด้านนอกห้องรับแขก เธอเหงื่อไหลออกมากตั้งแต่นาทีที่เจอรัลด์และโจชัวเข้าไปในห้องด้วยกันกับแม่ของเธอแล้ว

“ฮึ่ม! ฉันไม่สามารถบังคับให้ตัวเองเชื่อได้จริง ๆ ว่าผู้ช
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status