Pustaka

Cari

Beranda / โรแมนติก / พ่ายรักกระทันหัน Vicious / 26. รู้ทันกันและกัน

26. รู้ทันกันและกัน

Penulis: Windlinea

Terakhir Diperbarui: 2025-04-06 11:05:43

@ บ้านซิลค์

"ว๊ายยยย" คนตัวเล็กถึงกลับหลุดร้องเสียงตกใจ ไม่คิดว่าซิลค์จะกลับมาก่อนเวลา พุ่งเข้ามาในห้องส่วนตัวแถมยืนแทรกตรงกลางตู้เสื้อผ้า ขณะร่างอรชรสวมเพียงบาร์เซียและเพนตี้ตัวบาง โชว์สัดส่วนโค้งเว้าล่อแหลม เธออุตส่าห์เลือกช่วงที่มารดาเผลอหวังเปลี่ยนชุดสวยๆใส่ ไปล่องเรือดื่มดำบรรยากาศกลางแม่น้ำ

"คน!" น้ำเสียงเข้มจริงจังบอก วางฝ่ามือประคองแผ่นหลังบางดันประชิดลำตัวกำยำ โดยเขาหันเลือกเครื่องแต่งกายเอง

"แล้วคุณจะเข้ามาทำไมเล่า" พอจะพยามคว้าเอาชุดคลุมใส่ปกปิด ก็โดนคนตัวสูงแกล้งยืนบัง ปล่อยสองเต้าอวบถูไถแผงอกกว้าง ทำโมอาลอบสูดดมกลิ่นน้ำหอมชายสู้กับอาการวาบหวิบตรงยอดประทุมถัน

"ไม่บอกก่อนล่ะว่ามีผู้ชายคนอื่นไปด้วย" ซิลค์ยังค้างมือจับราวแขวนเสื้อผ้า ใช้ร่างกายดันคนตัวเล็กชิดด้านใน ก้มลงประทับรอยจูบบนไหล่มน

"อื้อ...นะหนูรีบ" ชายหนุ่มกลับกลั่นแกล้งด้วยการไล่ขยับปลายจมูกใหญ่คลอเคลียซอกคอระหง แล้วเหมือนมีช่วงจังหวะนึง ขบเม้มปากใส่ผิวขาวละเอียด พอได้ร่องรอยพอใจ ถึงยอมขยับออกอย่างเสียดาย

เธอไม่เข้าใจความหมายของคนตัวสูงบอกสักเท่าไหร่ คนอื่นที่ว่าคงเป็นกลุ่มองครักษ์เองหรือเปล่า ไม่แปลกหากเขาไม่เคยเห็นหน้า

"เลือกเสื้อผ้ามา" ใบหน้าสากกลั้นเก็บอารมณ์บึ้งลึก ระยะประชิดจมูกเล็กได้กลิ่นหอมแทบทำเสียอาการ หากไม่ติดว่ามีงานด่วนรออยู่ คงได้บรรเลงบทสวาทก่อนปล่อยหญิงสาวไปเที่ยวกับครอบครัว

"คุณก็ออกไปสิ แล้วทำไมถึงกลับมาไวจังคะ" ขืนอยู่เถียงต่อไปคงเสียเวลาเปล่า เธอกลั้นใจปิดอาการเขินอาย หันเลือกชุดเดรสที่ใส่ไม้แขวน พอจะหยิบแบบโชว์เรือนร่างนิดหน่อย ดันรู้สึกละล่ำละลักราวมีผู้ปกครองยืนคุม

"มาเปลี่ยนเสื้อผ้าจะไปงานเลี้ยง" ฝ่ามือหนาหยิบชุดเดรสชนิดเรียบร้อยปิดทั้งส่วนบนส่วนล่าง ต่อสู้กับอาการหนาวยามค่ำคืน ส่งให้คนตัวเล็กชนิดยัดเยียดบังคับ

"งั้นคุณก็ไปห้องตัวเองสิ" น้ำเสียงใสรีบเอ่ยไล่ เธอมีชุดในใจแล้วว่าหากได้ใส่จะถ่ายรูปลงโลกโซเชียลคงสวยงามน่าดู เหตุใดเขาต้องเอาแต่ออกคำสั่งอย่างเดียว ฝ่ามือบางดับบ่ากว้างออกแต่เรี่ยวน้อยนิดไม่อาจสู้กำลังชาย

"ไม่ล่ะ มันตื่นแล้ว" แต่แล้วซิลค์ก็เริ่มบรรเลงบทสวาทแบบเร่าร้อน ปรนเปรอหญิงสาวด้วยเวลาเร่งรีบเกิดสัมผัสไฟราคะแผดเผา ก่อนปล่อยเธอแต่งตัวสวมชุดเรียบร้อยตามที่เลือกให้ ถึงเลือกลงบรรไดบ้านพร้อมกันเลี่ยงโดนจับพิรุธ

"ทำไมโมไม่ชวนพี่เขาไปด้วยกันล่ะลูก" น้ำเสียงอ่อนโยนบอก ตอนลูกสาวกับสามีเยื้องกรายมาหาในโซนรับแขก ซึ่งมีมาร์แชลล์กับอองตวนนั่งรออยู่ด้วย เป็นเหตุให้โมอาเข้าใจความหมายตอนสามีแย้งเตือน

นัยน์ตาคมกริบเฉือดเฉือนเพื่อนชายของหญิงสาวทันที โอบกระชับเอวบางแนบลำตัวกำยำแสดงความเป็นเจ้าของ เกิดบรรยากาศอึดอัดจนคนตัวเล็กพยามเอื้อนเอ่ยแทรก

"คุณซิลค์ติดงานค่ะแม่ ดะเดี๋ยวหนูจะรีบกลับนะคะ" เธอเริ่มพูดตะกุกตะกักยามมองใบหน้าหล่อเหลา หรี่นัยน์ตาคมเพ่งจ้องราวกับว่าเธอเผลอทำอะไรผิดไป หลังยิ้มหวานต้อนรับอองตวน เมื่อเจอครั้งก่อนเผลอปฏิเสธต่อเขาไม่ดีเท่าไหร่หนัก

"อย่าซนล่ะ" ฝ่ามือหนาวางทาบศรีษะเล็ก ลูบผมสลวยอย่างถนุถนอม แม้เสี้ยวหน้าคมยังเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ ซึ่งรับรู้ได้ว่าไม่อีกฝ่ายคิดยังไง

"ค่ะ" ภรรยาสาวในนามจับฝ่ามือหนาสองข้างถือไว้ เล่นแสดงบทอาลัยอาวรณ์หวังให้ทุกคนหลงเชื่อ แต่ก้อนใจดวงน้อยดันเต้นตึกตัก ระดับแพทย์อัจฉริยะสัมผัสแรงสะท้อนตรงข้อมือเล็กได้ พานข้างในอกแกร่งสั่นเอน รีบอำลาก่อนปล่อยเธออยู่ร่วมครอบครัว

@ บริษัทหุ้น PP

"สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า" น้ำเสียงเข้มเอ่ยบอกกับผู้ใหญ่คนสนิทเพื่อนรักของบุพการี นั่นคือเปเปอร์กับมิเกลกำลังเดินรับแขกในงานเลี้ยง เพื่อส่งธุรกิจต่อให้ภาคินดูแล บรรดาเหล่าคนรู้จักต่างมาร่วมแสดงความยินดีมากมาย รวมถึงคนสนิทในกลุ่มมาเฟีย

"ตามสบายนะตาซิลค์ น้องเรามันอยู่แต่ในโซนเครื่องดื่ม สงสัยจะเมาก่อนขึ้นเวที" ชายวัยกลางคนผายมือไปทางด้านในงานร่ายล้อมด้วยผู้รู้จัก พอมองจากระยะไกลยังเห็นภาคินกับเอเดนถือแก้วยกชน ไม่ต่างจากประลองแข่นกันดื่ม

"งั้นผมขอตัวนะครับ" ร่างสูงเอ่ยบอกผ่านทางนอบน้อมเสร็จ รีบเดินลิ่วไปทักทายรุ่นน้องต่อ แค่พึ่งมาถึงภาคินกลับตอบรับแขกด้วยการส่งแก้วไวน์ให้

"มางานแบบนี้ไม่มีผ่าตัดต่อแน่เลย" เอเดนพูดแซว ใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อลามยันกกหู ก่อนยกแก้วตัวเอง ถือโอกาสชนของรุ่นพี่กระดกดื่ม แล้วชูมือขึ้นควักเรียกซายน์กำลังเข้างาน

"อืม" เขายอมรับแก้วไวน์สีม่วงอมแดงมาจิบตามมารยาทสากล ดื่มเพียงนิดหน่อยเลี่ยงอาการเมาถึงแม้ว่ามีบอดี้การ์ดคนสนิทคอยขับรถให้ หันเอี้ยวตัวกำยำส่งสายตาทักทายน้องชาย ชอบเผยรอยยิ้มสดชื่นเวลาภรรยาไม่ตามติดตัว

"เมื่อไหร่หน่ะผมจะได้พี่สะใภ้กับเขาสักที" ซายน์พูดแซวไล่เดินสำรวจรอบตัวพี่ชาย เมื่อเห็นคราบลิปสติกเปลื้อนแถวหลังใบหู กระตุ้นอาการอยากรู้อยากเห็นทันที

"ทำไม?" คิ้วหนาขมวดเลิกขึ้นไม่เข้าใจน้องชายหมายถึงอะไร เพราะทุกคนรอบข้างรู้ว่าเขาไม่ฝักใฝ่เพศสตรี แล้วส่งแก้วไวน์ในมือให้ซายน์ดื่มแทน

"ใช่คนที่ฝากรอยลิปบนคอเฮียหรือป่าว" ซายน์เขยิบไปใกล้ส่งเสียงกระซิบแซว ไม่อยากให้ทุกคนมุ่งความสนใจมาทางนี้ เนื่องจากพี่ชายเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลควรมีภาพลักษณ์ที่ดี แล้วคนถูกเอ่ยบอกอาจรู้สึกอายได้

"........" ใบหน้าคมคายเก็บอาการด้วยวิธีหลับตาเพียงเสี้ยวนาที ไม่เผยแสดงอารมณ์ใดใดให้คู่สนทนาเห็น จับปกเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบกริบกระชับลำคอบดบัง เขาไม่คิดเลยว่าภรรยาสาวในนามจะแสบใช่ย่อย แกล้งทิ้งร่องรอยเลียนแบบไว้เช่นกัน

.........................................................

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis

Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab sebelumnya Bab selanjutnya

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 41. ยากจะอธิบาย
@ แคมป์พยาบาล ระหว่างรอนายแพทย์หนุ่มจัดการแผลโดนยิงด้วยตัวเอง โดยให้เตโชเข้าช่วยด้านในได้เท่านั้น ร่างอรชรนั่งรอกับพี่ชายอยู่เบื้องหน้าห้อง จิกกุมเสื้อโค้ทแน่นหลังผ่านเรื่องร้ายๆ"ยัยโม...เป็นยังไงบ้างแก" เบลล์รีบวิ่งเข้ามาสวมกอดเพื่อนสาว พอทราบข่าวว่าโมอากลับมาอย่างปลอดภัยแม้ว่าเดโม่ไม่ยอมบอกอะไรให้เธอรู้เลย"ไม่เป็นอะไรแล้ว..นี่คือพี่ชายเราเอง" ถึงเวลาที่เธอต้องยอมบอกความจริงแก่เพื่อนรัก เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายสามารถเก็บความลับได้ เผื่อมีเหตุคราวจำเป็นเบลล์จะได้ระวังตัวไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องนี้มาร์แชลล์นั่งนิ่งตีหน้าตาย เบื่อนหันหนีมองทางป่าทึบ เขาไม่ได้อยากรู้จักใครอีกแล้ว แค่ติดตามน้องสาวมาเพื่อรับกลับบ้านเท่านั้น"สวัสดีค่ะ แต่แกต้องเล่าความจริงให้ฟังทั้งหมดนะ" คนบอกพนมมือไหว้เคารพถึงอีกฝ่ายไม่สนใจจะรับก็ตาม ก่อนดึงแขนเพื่อนสาวเพราะอยากรู้ความจริง นับเป็นเรื่องเหลือเชื่อก็ได้ จู่จู่มีองค์หญิงแฝงตัวจนสนิทกัน"พูดไม่เพราะ!" มาร์แชลล์ปรามน้ำเสียงเข้ม แม้จะยังโกรธน้องสาวแต่ก็ต้องนึกถึงเกียรติของเธออันดับแรก"เอ่อ....""เดี๋ยวโมมานะคะ" เธอรีบดึงข้อมือเพื่อนสาวหนีจากพี่ชายใจร้าย หลังเขาเล่า
พ่ายรักกระทันหัน Vicious 40. รับความเจ็บแทน
"พี่มาร์..." น้ำเสียงหวานร้องอย่างหมดหวัง ถูกพี่ชายดึงเรียวแขนห้ามไว้ไม่ให้เข้าช่วยเหลือ ทั้งเพื่อนทั้งสามีบอบช้ำน่าถึงจุดสิ้นสุดสักที ทว่าต่างคนต่างไม่ยอมกันเลย ร่างอรชรสะอื้นจนตัวโยน มองดูสองคนเบื้องหน้าใช้ความรุนแรง ไม่คิดว่าพี่ชายจะมีด้านมืดในจิตใจ เห็นอาการทรมานคือเรื่องชินชา"คุณ!!!" คนตัวเล็กยิ่งร้องตกใจ เมื่อซิลค์พลาดท่าโดนหมัดกระแทกใส่โครงหน้า ทั้งเตโชกับลูกน้องนับสิบเตรียมเข้าช่วย แต่เจ้านายดันยกมือห้ามเพราะคิดว่าเป็นศึกลูกผู้ชาย"มึงต้องตาย!" อองตวนแทบจะทรุดอยู่ตรงสังเวียนนั้น ยังส่งเสียงไม่มียอมแพ้ให้อีกฝ่าย ในเมื่อเขาไม่ได้หญิงสาวเคียงคู่คนอื่นก็ไม่ควรสุขสมหวัง"หึ..." ร่างกำยำกระตุกเม็ดกระดุมตรงแผงอกกว้าง ให้เปิดคล่องตัวโชยไอร้อนจากภายใน เขาไม่ได้รู้สึกว่าอองตวนสมควรเป็นผู้ต่อสู้สักนิดเดียว แต่ถึงอย่างไรนั้นถ้าเรื่องนี้ไม่จบโมอาต้องลำบากแน่"พี่มาร์....โมขอร้องนะ" น้องสาวเร่งกระตุกข้อมือผู้เป็นพี่ซ้ำๆ มันปวดใจเหลือเกินที่ตัวเองทำได้แค่ยืนดู ในระหว่างนั้นชายสองคนเตรียมตั้งท่าต่อสู้ใหม่ตุ๊บ!!! ผลั๊วะ!!!!"คุณ!!อองตวน!!!" ร่างอรชรรวบรวมแรงครั้งสุดท้าย สะบัดพันธการพี่ชายทิ
พ่ายรักกระทันหัน Vicious 39. ช่วยเมีย NC18+
อีกด้านนึง"ผมว่าต้องเป็นสัญญาลักษณ์ที่คุณโมทิ้งไว้แน่เลยครับ" เดโม่ออกความคิดเห็น เขาหยิบดินสอทุกแท่งที่ล่วงอยู่กลางป่า ไม่น่าใช่ความบังเอิญในสถานการณ์ตอนนี้ เมื่อทุกคนต่างแยกย้ายช่วยกันตามหาโมอาในป่าทึบ แม้เตโชคุ้นชินสถานที่นี้ดีเท่าไหร่ แต่ใช่ว่าจะสามารถหาได้ง่ายดาย เพราะเส้นทางคดเคี้ยวเต็มไปด้วยกิ่งไม้มีต้นหญ้าขึ้นสูง อาจเป็นที่หลบพลางของสัตว์ร้าย"แต่มันสิ้นสุดตรงนี้นะเว้ย แล้วคุณโมจะหายไปได้ไง?" เตโชพูดขึ้น ถ้าค้นหาตามสัญลักษณ์ที่ทิ้งไว้เมื่อหยิบชิ้นสุดท้ายได้ ก็ควรเจอเธอได้แล้ว ท้องยามค้ำคืนมืดมิดจนไม่เห็นดาว พวกเขาต้องหรี่ไฟฉายเกรงศัตรูสังเกตุเจอ"ตามมา" ซิลค์เอ่ยบอก เมื่อเขาคิดอะไรได้ สองขายาวดุจนายแบบเร่งก้าวไปตรงข้างริมลำธาร ซึ่งช่วงนี้เป็นปลายทางสายน้ำคาดว่าอีกไม่กี่ก้าวก็เจอถนนหลัก แต่พวกคนนิรนามอาจหลบซ่อนในแถบนี้ก่อน กันสายสืบของเขาจับได้"......" แล้วทุกอย่างก็เป็นดั่งที่มาเฟียหนุ่มคาดคิด แสงไฟสลัวตรงเชิงเขาดูมีพิรุธ ทันใดนั้นยันต์ตาคมกริบเล็งเห็นร่างบอบบาง ถูกมัดใส่ต้นไม้ใหญ่สภาพสะบักสะบอม สองฝ่ามือหนากำแน่นจนเส้นเลือดปูด อารมณ์เดือดดาลทำงานหนักริอาจทรมานภรรยาสาว"เอ
พ่ายรักกระทันหัน Vicious 38. ที่แท้ก็โดนหลอก
_ เวลาค่ำ"เมื่อไหร่เราจะถึงบ้านข้าวนึ่งคะ" โมอาเอ่ยถาม จากความรู้สึกเป็นห่วงเด็กชาย เริ่มเปลี่ยนเป็นสงสัยขึ้นทันที แถมโยนแท่งดินสอในมือจนหมดแล้วยังไม่ถึงที่หมายเลย ท้องฟ้าในป่ามืดครึ้มไว ไฟฉายสักกระบอกก็ไม่มี"โมคิดว่าพี่จะพามาหาเด็กนั่นจริงเหรอ" จู่จู่น้ำเสียงสุภาพเปลี่ยนจากเมื่อกี้ ร่างสูงเอี้ยวตัวมองคนด้านหลังยามถึงจุดนัดพบกับเจ้านายเขาเอง อิฐล้วงเอาไฟฉายส่องกดแสงกระพริบส่งสัญญาณให้คนซุ่มอยู่รีบออกมาต้อนรับ"จะทำอะไร??" ร่างอรชรหันซ้ายขวาดวงใจน้อยแทบช่วงหล่น มีชายนิรนามจำนวนมากเดินวนรอบตัวเธอ แต่สัญญาลักษณ์บางอย่างทำให้นึกถึงคนเคยสนิทขึ้นมา"จริงๆถ้าวันนั้นโมไม่ปฏิเสธพี่ พี่คงไม่พาเรามาส่งให้คนอื่นหรอก""มาส่ง??ส่งอะไร??" แม้เกิดความกลัวแต่นิสัยกล้าหาญกลับส่งเสียงตะเบ่งกลับ ทำกำปั้นเล็กชูขึ้นขู่ทั้งสองข้าง ร่างอรชรยังค่อยๆหมุนคอยระวังรอบตัว เกรงว่าคนร้ายจะใช้ช่วงทีเผลอประชิดกาย"เราไงโมอา ลืมเพื่อนรักคนนี้ไปแล้วหรือยัง?" อองตวนปรากฏตัวขึ้น ดึงสายตากลมหันมอง ใบหน้าหล่อเหลือร้ายจนหญิงสาวเกิดความรู้สึกต่อต้านอย่างไม่เคยเป็น ชายนิรนามคนอื่นยอมหยุดฝีเท้า ถอยหลังเล็กน้อยให้เจ้านายยืนเ
พ่ายรักกระทันหัน Vicious 37. โดนล่อลวง
"พี่ลืมบอกโมไปว่า น้องนักเรียนที่ชื่อว่าข้าวนึ่งอะ ช่วงนี้เค้าป่วยนะ" หมอหนุ่มทำท่าทีล่ะล่ำละลักบอก เกรงคนฟังอาจไม่เชื่อหรือเกิดความรู้สึกสงสารจนเกินเหตุ ทั้งที่เลือกบอกยามเหลือกันสองคนตรงด้านหน้าห้อง ปล่อยให้เบลล์ไปตามเก็บสมุดเรียนไว้ที่โต๊ะข้างในก่อน"พี่อิฐรู้ได้ไงคะ แค่เขาพึ่งขาดเรียนวันเดียวเองนะ" ตอนแรกเธอไม่ได้สงสัยหรอก หากรุ่นพี่หนุ่มไม่บอก ช่างบังเอิญตรงกับเด็กชายไม่มาเรียนวันนี้พอดี ใจดวงน้อยเต้นตุ่มๆ พึ่งเริ่มสอนครั้งแรกดันเกิดเรื่องแล้ว ร่างอรชรมือไม้สั่นระริก แทบตัวอ่อนแรงครุ่นคิดถึงใบหน้าเด็กชายขึ้นมา"พี่พึ่งตรวจเขากับพ่อเมื่อเช้านี้อะ คงจะป่วยเยอะ" อิฐบอกผ่านใบหน้าจริงจัง พลางเหลือบมองหญิงสาวในห้องเรียน ช่วงเวลาบ่ายคล้อยผู้คนแถวนี้สงบเงียบ ต่างแยกย้ายกลับเข้าบ้าน"แล้วบ้านข้าวนึ่งอยู่ไกลไหมคะ โมควรจะแวะไปดูเขาสักหน่อย" แถวนี้คงไม่ต้องนึกถึงรถ หากเด็กชายเดินมาเรียนได้ เธอเป็นครูก็ต้องไปหาได้เช่นกัน เกิดความรู้สึกวิตกนึกถึงใบหน้านักเรียน ชายแสนเก่ง"จากประวัติที่พี่ซักเมื่อเช้า เห็นบอกว่าอยู่แถวเชิงเขา เราไปตอนนี้ก็ทันนะ" เขารีบแนะนำยังไงก็คงกลับมาทันก่อนช่วงค่ำ ต่อให้
พ่ายรักกระทันหัน Vicious 36. ไม่ให้นอนคนเดียว
"คุณหนวดมันจิ้ม!!" คนตัวเล็กร้องบอก พร้อมฝ่ามือว่องไวตีเข้าต้นแขนใหญ่ทันที ผิวหน้าแสนบอบบางถูกปลายหนวดจิ้มไม่ต่างจากโดนเข็มแทง กระตุ้นความรู้สึกเจ็บจี๊ดตอบสนอง"กล้าตีฉันเลยเหรอ?" หัวคิ้วหนาเลิกขึ้นสูง อะไรดลจิตดลใจให้เหยื่อตัวน้อยไม่กลัวราชสีห์ จากอารมณ์ดีๆใบหน้าหล่อเหลาอึมครึมเหมือนเดิม เหลือบคนทำเขาเจ็บมีสีหน้าสลดลง หากเป็นเมื่อก่อนคงจัดการเหลือไว้แค่ชื่อแล้ว"คุณอย่าเงียบสิ"".........""หนูขอโทษ..." แล้วที่น่าตกใจกว่าคืออารมณ์ของโมอา เพียงนาทีเดียใสับเปลี่ยนได้หลายบทบาท ดวงตากลมกระพริบวิงวอน ใช้แก้มเนียนถูหลังมือหนาอ้อน"......." หัวใจแกร่งเต้นสะเทือน ยามสบตากลมคู่นั้นมีความหมายสื่อมา ชายหนุ่มมาดแมนย่อมอ่านเข้าใจ แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่โมอารู้ กลิ่นน้ำหอมบนกายสาวหอมละมุน เปลี่ยนบรรยากาศสบายใจแทนนาทีกดดันก่อนหน้านี้"โกรธกันหรอคะ แต่หนูโกรธอยู่นะอย่าลืมสิ" นิ้วชี้ยาวสวยยกจิ้มแก้มสากสองสามที ก่อนเปลี่ยนมาปิดปากเรียวหาววอด ทุกการกระทำอยู่ในสายตาคมทั้งหมด"แล้ว""ก็ถือว่าเป็นโมฆะวินวินทั้งคู่ไงคะ""อืม..นอนพักเถอะ" น้ำเสียงเข้มบอก เขาใช้ความอบอุ่นของฝ่ามือหนาลูบผมสลวยกล่อม เพราะฤท
พ่ายรักกระทันหัน Vicious 35. เป็นเมียต่างหาก
"ฉันรีบ" น้ำเสียงเข้มราบเรียบรอบ คนตัวสูงสวมทบบาทแพทย์ชั่วคราว ถือเข็มฉีดยาเตรียมจิ้มใส่สะโพกมน ใช้นัยน์ตาคมบังคับให้หญิงสาวถลกกางเกงลง เผยบั้นท้ายขาวโพลนน่าขย้ำ"คุณเบามือนิดนึงนะ พอดีเมื่อกี้ล้มแรงไปหน่อย" หญิงสาวหลับตาปี๋ กักเก็บอาการกลัวจนลืมตัวดึงแขนเสื้อเชิ้ตแพทย์หนุ่มจิกไว้แน่น ท่าทางเหมือนกำลังต่อสู้ความเจ็บ แต่กลัวอีกฝ่ายหัวเราะเยาะแสร้งอดทน"....." ฝ่ามือหนาล็อคท้ายทอยเล็กซุกใส่แผงอกกว้าง รับรู้แรงหายใจของคนตัวเล็กได้ดี ช่างน่าขำที่เธอแสร้งชินชาทว่าแสดงอาการออกชัดเจน"อึก!" โมอากัดฟันแน่น ยามปลายแหลมเข็มจิ้มใส่เนื้อบาง เจ็บแปลบแทบมีน้ำตาเอ่อ ซุกใส่แผงกว้างซ้ำกว่าเดิมสูดดมกลิ่นกายชายหอมสดชื่น ลืมกระทั่งความเจ็บหลังฉีดยาเมื่อกี้"กลับไหวไหมล่ะ" ซิลค์ถามกลับ พร้อมเอื้อมหยิบสำลีชุบแอลกอฮอล์ปิดรอยเลือดซิบ ยิ่งทำร่างอรชรเกร็งเจ็บเท่าตัว โอบกอดแผ่นหลังกว้างราวเหลือสิ่งเดียวยึดเหนี่ยว"คุณ!!หนูเจ็บนะ" โมอายอมปล่อยอ้อมแขนออก เหมือนเสี้ยวนาทีนึงเห็นรอยยิ้มบนปากหยัก พอจะเงยหน้าขึ้นมองระยะใกล้ ร่างกำยำกลับหมุนหันหลังหนี"ทีหลังก็อย่าซน""แล้วคืนนี้คุณจะรอหนูอีกไหม" ร่างอรชรรีบดึงกางเกงข
พ่ายรักกระทันหัน Vicious 34. กล้าทำหนูเจ็บเหรอ
เวลาต่อมา_"เป็นไงการสอนวันแรกของเรา" ร่างอรชรรุดทิ้งกายหมดเรี่ยวแรงกับเพื่อนรัก นั่งบนเสื่อผืนเก่าแทนที่นักเรียนตัวน้อย หลังเปิดสอนผ่านไปเกือบสามชั่วโมง เรียกว่าพวกเธอจัดเต็มทุกวิชาฝ่ามือเรียวล้วงหยิบผ้าเช็ดสีหวานส่งให้เบลล์ แม้แดดยามเย็นไม่ส่องเท่าไหร่หนัก แต่คนเคยอยู่ให้ห้องแอร์อุณหภูมิเย็นตลอด ย่อมได้รับผลกระทบต่อผิวบ้าง"เหนื่อยแต่สนุก" เบลล์ยิ้มอ่อน รีบคืนผ้าเช็ดหน้าแก่เพื่อนรัก เพราะใบหน้าสวยมีเหงื่อผุดเต็มขมับ อาการ ไม่ต่างไปกว่ากัน พอเห็นข้าวนึ่งหัวหน้าห้องเรียนรวบรวมถือสมุดทุกคนมาส่ง เธอรีบตบมือชื่นชมก่อนรับของจากเด็กชาย"วันนี้สนุกสุดๆเลยครับ แต่ผมไม่เข้าใจภาษาอังกฤษเลย" เด็กชายรีบนั่งลงข้างคุณครูอาสา เปิดสมุดของตัวเองกางโชว์ให้ดู ลายมือขยึกขยักเป็นตัวชี้บอก เขาไม่เข้าใจวิธีการเขียนเริ่มจุดไหนก่อน"เราเก่งมากนะ แค่ไม่ถนัดเรื่องลายละเอียดใช่ไหมล่ะ" โมอารีบชะโงกดูตาม ถือว่าเขาเป็นนักเรียนภายใต้การสั่งสอน ย่อมควรช่วยเหลือให้เด็กชายเข้าใจถูกวิธี"ครับ""เอางี้นะข้าวนึ่ง ช่วงที่คุณครูมาสอนเราแวะมาได้ตลอดเลยนะ ต้องใช้โอกาสนี้เก็บเกี่ยวความรู้ให้มากๆเชียว" เบลล์บอก พลางจับมือนักเ
พ่ายรักกระทันหัน Vicious 33. คุณครูอาสา
@ เช้าวันต่อมา"เมื่อคืนแกกลับมาตอนไหน ฉันจำได้ว่ารอเป็นชั่วโมงเลย" หลังจากทั้งสองเสร็จภารกิจส่วนตัวรีบออกมาพบชาวบ้านเตรียมการสอนให้เด็กๆ ซึ่งทุกคนร่วมมือกันอย่างดี เบลล์ใช้ช่วงตอนนั่งพักใต้ต้นไม้ถาม ราวว่าค้างคาอยู่ในหัวสมอง"พอดีเจอคนรู้จักหน่ะเลยคุยเพลินไปหน่อย" คนรู้จักที่ว่าก็คือสามีในนานนั่นแหละ ย้อนนึกถึงช่วงเมื่อคืนเขาไม่ได้ตอบคำถามที่เธออยากรู้เลย ปล่อยเป็นความเงียบตามบรรยากาศ พาลแสงดาวส่องมองจนเพลิน กระทั่งถึงกลางดึกเลยรีบกลับพักผ่อน~ความหวั่นไหวในใจดวงน้อย คงไม่มีความหมายถ้าเกิดเพียงฝั่งเดียว~"เจอคนรู้จักที่นี่อะนะแก?" คนบอกถึงกับตกตะลึง โลกช่างกลมยิ่งกว่าพรมลิขิตอีก เธอมากันแค่สองคนครั้งแรกด้วยซ้ำ อีกฝ่ายจะรู้ใครเยอะแยะขนาดนั้น"เอ่อ..." โมอาเริ่มเลิกลัก จะหยิบยกเอาใครอ้างต่อดี หากเอาองครักษ์มาอ้าง อาจโดนถามต่อไม่จบสิ้น"อ้าว!น้องโมตัวเป็นๆเลย อาสามาสอนเด็กๆที่นี่ด้วย" แล้วเป็นเสียงของอิฐรุ่นพี่หนุ่ม นักศึกษาแพทย์ชั้นปีสุดท้ายมากับกลุ่มโรงพยาบาล เขาแค่แวะนำยาที่ขาดเหลือส่งให้ชาวบ้าน พอเห็นหน้าคุ้นๆเลยรีบทักทายดู ใบหน้าขาวตี๋แสดงความดีใจเปี่ยมล้ม ฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันเรีย

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis

Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.

Baca buku gratis di Aplikasi

Pindai kode untuk membaca di Aplikasi

Share

26. รู้ทันกันและกัน

Bab terkait

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 27. อาการมันออก

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 28. หวงของ?

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 29. ค่อยมาเอาเพิ่ม

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 30. การพบครอบครัว

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 31. ให้เอาคืน

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 32. โขดหินเร่าร้อน NC18+

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 33. คุณครูอาสา

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 34. กล้าทำหนูเจ็บเหรอ

Bab terbaru

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 41. ยากจะอธิบาย

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 40. รับความเจ็บแทน

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 39. ช่วยเมีย NC18+

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 38. ที่แท้ก็โดนหลอก

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 37. โดนล่อลวง

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 36. ไม่ให้นอนคนเดียว

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 35. เป็นเมียต่างหาก

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 34. กล้าทำหนูเจ็บเหรอ

พ่ายรักกระทันหัน Vicious 33. คุณครูอาสา