28. หวงของ?

@ เช้าวันใหม่

บ้านซิลค์_

"มึงจะรีบมาหาเฮียทำไมแต่เช้าว่ะ" ฮาเกนบ่นพึมพำให้เอเดนตามประสาคนตื่นสายโดนปลุกก่อนเวลา เพราะเมื่อคืนลูกตัวน้อยก่อกวน แต่ผู้ถูกนัดกลับไปรับเขาจากบ้านไม่บอกกล่าวล่วงหน้า

     พอลงรถสปอร์ตคันหรูลูกน้องเจ้าของบ้านรีบวิ่งมารับกุญแจ อาสาขับไปจอดตรงลานกว้างอย่างคุ้นเคย

"ก็ตอนบ่ายกูมีประชุม แค่เลื่อนมาเช้าหน่อยทำทีจะตาย" จริงๆคนนัดก่อนคือฮาเกน ด้วยความรักษาคำพูดเขาเลยอุตส่าห์ชิ่งรถไปรับตัดหน้า จนลืมโทรแจ้งตัวรุ่นพี่หนุ่มเป้าหมายก่อนมาถึง

"รีบๆนำไปเลยมึง" เขาไม่ลืมถือกระเป๋าสีดำขนาดเล็กแต่สร้างจากเหล็กชั้นดีแสดงความคงทน ข้างในคืออาวุธชนิดคุณภาพร้ายแรง

"เออ....."

"......." พอทั้งสองชายหนุ่มจะมุ่งเดินเข้าบ้าน ดันสะดุดกับหญิงสาวใบหน้าสวย ร่างอรชรในชุดเดรสสีแดงใส่สายเดี่ยวเผยผิวขาว ยิ่งแสงแดดอ่อนกระทบยิ่งเพิ่มออร่าความสวยงาม กำลังก้มๆเงยๆเก็บดอกไม้ตรงสวน ด้วยนิสัยคาสโนว่าจึงอมยิ้มหยุดมอง

"มึงเห็นแบบกูไหมว่ะ" ฮาเกนใช้ปลายรองเท้าหนังสะกิดเพื่อนรัก ไม่เชื่อว่าสถานที่หวงห้ามมีสตรีใบหน้าสวย แถมเธอยังดูอ่อนกว่าเขาอีกหลายปี

"ไอเชี้ย!นางฟ้าชัดๆ" เอเดนยกมือลูบคางสากดั่งราชสีห์เห็นเหยื่อรอสบโอกาส จนลืมจุดมุ่งหมายตัวเองไป เกือบเป็นนาทีที่ทั้งคู่ยืนมอง คล้ายภาพตรงหน้าดึงดูดความสนใจ

"ปืน!!!" น้ำเสียงเข้มดันดังทักทายขึ้นตรงข้างหลังพวกเขา ราวคนพูดไม่พอใจบางสิ่ง รับรู้สัมผัสแปลกประหลาดพาลชายทั้งสองรีบเอี้ยวตัวกลับ ซิลค์ยืนนิ่งความสูงสง่าเป็นสิ่งกดดันให้ผู้มาเยือนส่งกระเป๋าสีดำ

โมอาอยู่ระแวกนั้นได้ยินเช่นกัน เลยหยิบตะกร้าดอกไม้ถือไว้ ยืนเอียงตัวซ้ายขวาคล้ายเด็กเล็กกำลังสงสัยบุคคลตรงหน้า ก้มโค้งคำนับคือสิ่งแรกยามเจอผู้ใหญ่

"ใครอะเฮีย ญาติทางฝั่งไหน?" เอเดนพูดถาม หันไปส่งยิ้มทักทายให้บุคคลในบทสนทนา

"ดูเด็กกว่าเฮียเยอะเลย หลานเหรอ?" ฮาเกนคิดสิ่งไหนพูดตามนั้น ยกมือทักทายให้ร่างอรชรหนึ่งที

"เมียกู" ซิลค์ตอบชัดเน้นน้ำเสียงเข้ม ระหว่างจ้องตำหนิคนตัวเล็กยืนอยู่เบื้องหน้า บังอาจใส่ชุดวาบหวิวแต่ไม่ระมัดระวังเลยว่าใครจะเห็นสัดส่วน ใบหน้าสากเอียงสะบัดเชิญรุ่นน้องทั้งสองอยู่ทานกาแฟรอบเช้า ซึ่งยังมุนงงกับคำตอบเขาอยู่แบบนั้น

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" น้ำเสียงหวานเอ่ยบอก ตอนเดินตามเตโชถือถาดกาแฟมาต้อนรับแขก ตรงมุมโซฟาห้องโถ่งใหญ่ โมอาเลยโชว์ฝีมือด้วยการอบคุ๊กกี้รสเนย จัดแต่งใส่จานใบเล็กเสริ์ฟ

"หอมรสเนยจริงๆ" รุ่นน้องคนสนิทรีบหยิบชินคุ้กกี้ทาน เกรงว่าคนทำจะเสียน้ำใจแถมยังมีศักดิ์เป็นภรรยาเจ้าของบ้านอีก

"ไปอ่านหนังสือ" น้ำเสียงเข้มออกคำสั่ง ปิดกลั้นการแสดงความคิดผ่านใบหน้าคมคาย จนทำให้หญิงสาวหยุดค้างชะงักมือกำลังจับเก้าอี้เลื่อนออก เธอกะว่าจะอยู่นั่งคุยเล่นในฐานะคนรู้จักของสามี

"แต่หนูอ่านให้คุณฟังเมื่อคืนแล้วนะ" เธอรีบแย้งตอบเผื่อเขาหลงลืมไป กว่าเมื่อคืนจะได้นอนเล่นอ่านล่วงหน้าเกินหลายบทแล้ว แถมถ้อยคำเตือนของอองตวนกับพี่ชายยังแว่วในโซนประสาท ควรรู้จักเบื้องลึกสามีคนนี้ให้เยอะกว่าเดิม

"ไปอ่านต่อโมอา" คนพูดกดน้ำเสียงต่ำลง ยิ่งทำบรรยากาศตึงเครียด เพราะคนอื่นไม่รู้เรื่องราวของทั้งสองคนดีเท่าไหร่ แต่ใจก็อยากให้หญิงสาวนั่งลงคุยเล่นกันก่อน

"ช่วงนี้ดุบ่อยจัง" โมอาไม่ลืมทิ้งน้ำเสียงบ่นพึมพำตามท้าย ไม่รู้เหตุใดเขาถึงอารมณ์ขึ้นลงง่ายดาย หรือเธอเริ่มจะทำอะไรขัดหูขัดตา แต่ทว่าก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่เข้าเหยียบที่นี่

นาทีต่อมา_

"ห๊ะ!!!เจ้าหญิงเลยเหรอ?" ฮาเกนแสดงอาการตกใจทันที พอๆกับเอเดนแทบลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ เมื่อฟังเรื่องราวที่รุ่นพี่เล่ามา ใครจะคาดคิดว่าคนที่พวกเขาชมเปรยมีสถานะชั้นสูง

   เหมือนบรรยากาศพาลให้เขาร้อนรน ไม่รู้ว่าเผลอทำอะไรผิดจนหญิงสาวไม่พอใจหรือเปล่า ยังแอบเห็นองครักษ์ชำเรืองมองจุดนี้ทุกระยะ

"เป็นความลับ!" ซิลค์พูดย้ำอย่างหนักแน่น หากคนอื่นล่วงรู้ย่อมไม่เป็นผลดีแก่โมอา แต่หากคนสนิทในกลุ่มไม่ทราบเผื่อวันใดเกิดอันตรายจะได้รู้วิธีรับมือภัยมืด ซึ่งอย่างน้อยหญิงสาวได้ร้องขอความช่วยเหลือได้

"แล้วผมต้องเรียกเธอว่าอะไรอ่ะเฮีย" ฮาเกนรีบขยับตัวไปสะกิดอีกฝ่ายเอาคำตอบ แน่นอนวันอื่นคงได้พบกันบ่อยขึ้น

"ก็โมอาชื่อธรรมดาไง เธอถอดยศคืนแล้วไม่ต้องถือตัวใช่ไหมเฮีย" เอเดนนึกได้เลยพูดบอก เขาเคยเห็นในภาพยนตร์คงเป็นแบบเดียวกัน

"อืม"

"แล้วที่บอกว่าเมียนี่ เมียจริงๆใช่ป่ะ" ฮาเกนยังสงสัย แต่ตอนนี้เขากลับนึกถึงใครหนึ่งคน นั่นคือน้องชายของซิลค์เอง รับรองว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาแน่ถ้าถึงหูซายน์

"เออ!!" ให้ตายสิ!!โมอากลับกอบกองหนังสือมานั่งอ่านบริเวณนั้น แถมยังยกขาเรียวนั่งไขว่ห้างอวดผิวขาว ใช้มือสะบัดผมสลวยสีน้ำตาลเบี่ยงไปข้างนึง เขาอุตส่าห์พูดออกคำสั่งไปแล้ว ครั้นจะไล่รุ่นน้องกลับคงเสียมารยาทกว่า

"เหมือนน้องอยากมาคุยกับเรานะ ชวนมานั่งด้วยกันสิเฮีย" เอเดนเอ่ยบอก พอมองการปฏิบัติตัวของรุ่นพี่ออก เขาแสดงชัดเจนว่ารู้สึกยังไงกับหญิงสาว เลยยิ่งอยากทำความรู้จักคุยสนิทสนม

"ไม่" ถ้าเขาหลุดชวนมาเมื่อไหร่ มีหวังนิสัยช่างพูดคงไม่หาทางจบเรื่องแน่

"แน่ใจเหรอเฮีย อีกแป๊บเดียวคงเขยิบมาแถวนี้แล้ว" ฮาเกนบอก อมยิ้มส่ายหน้าไปมา ไม่แปลกที่ชายบุรุษจะหลงนิสัยน่ารักคล้ายเด็กขี้อ้อน ทำเขาคิดถึงเมียรักขึ้นมาทันที

"ไอเต!" ซิลค์กลับตะโกนเรียกลูกน้องเสียงดัง แม้แต่คนในบ้านยังสะดุ้งตกใจ

"ครับนาย" เขาแอบแปลกใจอยู่เล็กน้อย ไม่ได้ยืนอยู่ไกลเจ้านายเลยเพียงก้าวเท้าไม่กี่ก้าวเท่านั้น จะส่งเสียงตะโกนดังทำไม

"ปิดประตูบ้าน ไม่สั่งก็ห้ามเปิด!!"

.................................................