Novels by Windlinea

"ด่ามาเลย!ฉันจะกระแทกแรงๆกลับให้ดูแม่สาวน้อย!" แต่แล้วเขาก็พาเธอกลับมาห้องเดิม ห้องที่เธอเคยเสียความบริสุทธิ์ให้แก่เขา จับร่างอรชรโยนทุ้มบนเตียงกว้าง แรงกระทำส่งผลให้หญิงสาวตัวงอ บิดกุมหน้าท้องราบด้วยความจุกซ่าน"อะเลว.." พอตั้งสติได้แม้อาการยังไม่ทุเลาดี เพชรพลอยรีบลุกชันขยับหนีจนชิดพนังกำแพง เพราะคนเกรี้ยวกราดยืนต้านอยู่ปลายเตียง ไม่สนใจว่าเธอจะยินยอมหรือไม่"อยากได้เท่าไหร่ล่ะ เอาให้มากกว่าค่าตัวคืนนี้เลยไหม" รอยยิ้มบนปากหยักเหยียดอย่างดูถูก ล้วงควักกระเป๋าสตางค์ในกางเกงยีนส์ หยิบธนบัตรมาโปรยใส่ร่างอรชร จงใจแสดงออกว่าต่อจากนี้มันเหมือนกับการซื้อบริการ"ปะปล่อยฉันไปเถอะนะ คุณมีเงินคุณก็ไปซื้อคนที่เขาขายสิ ทำอย่างนี้มันไม่ดีเลย""เหรอ แต่น่าเสียดายฉันอยากกระแทกเธอ!" เขากระตุกข้อเท้าเล็กเขยิบมาทางปลายเตียง รีบตะปบขึ้นแทรกตัวอยู่กลางระหว่างเนินสาว ชายกระโปรงชุดเดรสร่นเผยภายใน เพนตี้ลายลูกไม้สีหวาน ดึงดูดความต้องการคนมองด้วยการขยับแนบเอเดนจับสองข้อมือเล็กรวบไว้เหนือศรีษะ ปล่อยใบหน้าสวยส่ายดิ้นไปมาไม่สนใจ ยามเต้าเนื้ออวบล้นทะลักเกยล้นออกนอกผ้า ยิ่งกระตุ้นอารมณ์กามคนมองตอบสนอง"มะม่ายนะ!

"แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาเหยียบถิ่นกู!" เอเดนโมโหเลือดขึ้นหน้าไม่ต่างกัน เมื่อมาคลินจงใจหยามถิ่นแบบไม่ไว้หน้า พอพวกเขาเริ่มส่งเสียงดัง บอดี้การ์ดดูแลสถานที่รีบวิ่งมาดูแล ร่ายล้อมบดบังไม่ให้ลูกค้าโต๊ะอื่นเห็น ฝ่ามือหนายังบีบรัดข้อมือเล็กแน่น จนหญิงสาวรู้สึกเจ็บแสดงออกผ่านใบหน้าสวย พยามแก้นิ้วยาวล็อคออก แต่เรี่ยวแรงบอบบางไม่อาจต้านไหว"พี่คลินคือว่า...." เพชรพลอยพยามส่งเสียงจะอธิบาย เธอโดนสายตาของพี่ชายเหยียดหยามใส่ เขาอาจจะเข้าใจกับภาพตอนนี้ ไม่ว่าสลัดข้อมือออกจากพันธนการอย่างไร คนเอาแต่ใจไม่ก็ยอม หากรู้ถึงหูบุพการีมีหวังโดนติเตียน"กูจะบอกให้เอาบุญนะ ว่าของเก่าๆแบบนั้น กูไม่กินซ้ำไม่ต้องเสือกมาหวง!" เอเดนพูดขึ้นผ่านอารมณ์คลุกกลุ่น ยกนิ้วชี้อีกข้างนึงขึ้นขู่ไปทางรินเซ่ ไม่สนใจเลยว่าคนฟังจะเจ็บใจขนาดไหน ไม่ต่างจากการตราหน้าว่าเธอด้อยค่าสำหรับเขา"ไอเหี้...เดน มึงนี่สันดานเดิม ไม่ว่ายังไงก็ไม่เคยให้เกียรติรินเลย ทีนี้เห็นหรือยังว่าไม่เหมาะกับรินสักนิดเดียว!" มาคลินพูดสลับมองแฟนสาว เธอปล่อยน้ำตาแอบแก้มสวยเรียกความน่าเห็นใจ จนเขากำมือแน่นอยากปะทะปากอีกฝ่าย ถ้อยคำเหยียดหยามแม้แต่ชายบุรุษยังโ

ผับ SK ร่างอรชรในชุดเดรสเกาะอกรัดรูปเผยสัดส่วนอวบอิ่มเล็กน้อยตามเนื้องาน สองรองเท้าส้นสูงยืนตะหง่าน รวบรวมแรงหายใจฮึดสู้ก่อนเผชิญ ในเมื่อปัจจัยชีวิตบีบบังคับไม่มีทางเลือก เลยกลับมาสถานที่เดิมรับอาชีพสาวพีอาร์ดูแลแขก แต่สวมป้ายชื่อของไลลาประดับอก "วันนี้เรารับแขกชั้นวีไอพีนะ หน้าตาสวยๆแบบนี้ได้ทิปหนักชัวร์" เสียงของหญิงสาวค่อนข้างมีอายุแต่รูปลักษณ์ยังดูสวยงาม เธอรับหน้าที่จัดเตรียมสาวสวยไว้ต้อนรับลูกค้า พอเห็นเพชรพลอยมาวันนี้ยิ่งดีใจ ผู้คนมักชอบของสดใหม่เสมอมักเรียกค่าตัวได้ราคาดี "แต่หนูไม่รับงานข้างนอกนะคะ ไลลาได้บอกไหมคะ" เพชรพลอยกลั้นใจถามย้ำอีกครั้ง แม้รู้ว่าไม่ควรเรื่องมากเท่าไหร่นัก จะทำคนดูแลรำคาญแล้วไล่กลับบ้านได้ "จ้าไม่ต้องห่วงนะ เราก็ปฏิเสธแขกได้อย่ากังวลเลย...ดูเหมือนมีคนตามมาแล้วเราแล้ว ท่องไว้นะจ๊ะว่าทิปเท่านั้น" เธอรีบส่งสาวพีอาร์ตามที่ลูกค้าชื่อไว้ เพชรพลอยเคยทำงานประเภทนี้ซึ่งไม่ยากเลย ร่างอรชรออกจากห้องแต่งตัว มุ่งสับรองเท้าส้นไปยังโต๊ะตรงกลาง "คลินเราว่าอย่าทำแบบนี้เลยนะ เดนไม่ได้ยุ่งอะไรกับรินเลย" แต่แล้วเสียงของหญิงสาวคนรู้จักกับดังขึ้นระยะใกล้ ซึ่งเรี

คอนโดเพชรพลอย ยามรถยนต์ของฟรานแล่นจอด ชายหนุ่มมาดสุภาพบุรุษรีบลงมาเปิดประตูบริการ ซึ่งสถานที่ไม่หรูหราเท่าไหร่นัก แต่การเดินทางสัญจรค่อนข้างสะดวกอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย มียามรักษาความปลอดดูแล"ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้พี่ฟราน แค่นี้พลอยก็เกรงใจจะแย่แล้ว" ถ้าพูดถึงการเอาใจใส่ของเขาค่อนข้างดีเลย หากไม่ติดว่าเธอมีปัญหารอบด้านคงตกลงเป็นแฟนเขาไปนานแล้ว แต่อีกใจนึงก็กลัวว่าชายหนุ่มเสียเวลาเปล่า"อีหนู!แม่เราไปติดหนี้อีกแล้วนะ เอามาจ่ายลุงคืนเดี๋ยวนี้เลย" เป็นเสียงชายชุดดำวัยกลางคน ใส่หมวกอำพรางใบหน้าเล็กน้อย ท่าทางลึกลับน่ากลัวรีบพุ่งมาบอกกับร่างอรชร เหมือนกับว่าทวงหนี้ประจำ ฟรานรีบดึงลำแขนเรียวไว้ข้างหลัง เผื่อเกิดเหตุการณ์ร้ายจะได้ป้องกันทัน"คะคือ..พรุ่งนี้ได้ไหมคะ พลอยยังไม่ได้เตรียมเงินเลย" หญิงสาวตกใจจนน้ำเสียงสั่น แค่วันก่อนพึ่งเอาเงินค่าเทอมจากบิดาส่งดอกใช้แทนเอง แล้ววันนี้เธอจะหาจากไหนได้ทัน"จะได้ยังไงล่ะ ทีตอนไปกู้ที่บ่อนยังไม่เห็นมีปัญหาเลย ไม่งั้นก็ต้องเอาของมาจำไว้ก่อนอีหนู!" เขาเป็นลูกน้องรับจ้างทวงหนี้อีกทีนึง นิยมใช้ความรุนแรงด้วยซ้ำไป"เท่าไหร่ เดี๋ยวพี่จ่ายให้ก่อนแล้วค่อยหามาคืน

ตุ๊บ!!!"อ้าวเดน...มาที่นี่ด้วยหรอคะ?" เสียงหวานเอ่ยอย่างตกใจไม่คิดมาก่อนว่าจะเจออดีตคนรักเก่า ซึ่งเธอคือรินเซ่ที่ตอนนี้คบหาอยู่กับมาคลิน ใบหน้าสวยระดับนางแบบฉีกยิ้มกว้าง แสดงอาการดีใจยามพบกัน"อืม" ทว่าเอเดนกับถอยหลัง เบี่ยงตัวหนียามเธอยื่นมือจับทักทาย ความรู้สึกบึ้งลึกในใจแกร่งบีบรัด เธอคืออดีตแสนเจ็บปวดและเป็นชนวนจุดความแค้นระหว่างเพื่อนสนิท ลิ้นสากดุนกระพุ้งแก้มเก็บอารมณ์ เขาไม่เหลือสถานะใดให้นึกถึง"บังเอิญจังเลย รินแวะมาดื่มกับเพื่อนหน่ะ แล้วเดนมากับพวกฮาเกนอีกหรือเปล่า" เธอรู้ไปซะทุกอย่างว่าเขาชอบแบบไหนหรือทำอะไร สนิทกับใครไปที่ไหนจดจำรายละเอียดได้ดี"รีบไม่ว่าง" ร่างสูงหันหลังแน่วแน่ไม่มีแม้แต่เหลียว รีบก้าวไปตามทางห้องน้ำต่อ เขาไม่ใช่พวกจะรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ หลังจบกันแล้วมาเป็นเพื่อน คำพูดคำไหนที่เขาเคยลั่นไว้ เขาจำใส่ใจไม่มีทางลืม"..เดน" ทิ้งนางแบบสาวมุ่งมองตามหลัง สองมือบางกำกระเป๋าสะพายแน่น จิกเรียวเล็บจนลืมราคาแบรนด์ดัง ความรู้สึกในใจวาบหวิบจนลืมคนรักตอนนี้อีกด้านนึง_"พี่ฟรานไม่ต้องมารับพลอยก็ได้ค่ะ" หญิงสาวรู้สึกเกรงใจทุกครั้ง เมื่อเพื่อนสนิทพี่ชายอาสารับส่งหลังเลิกง

ADEN SPOTS CLUB ณ สนามกอล์ฟชื่อดังบนเนื้อที่มหาศาลอยู่ใจกลางเมือง และร่ายล้อมด้วยสนามกีฬาหลากหลายชนิดตามความชื่นชอบที่เจ้าของต้องการ"ว่าไง" เอเดนพูดเสียงเรียบตอนลูกน้องมือขวาเข้ารายงาน ขณะยืนจับไม้กอล์ฟราคาแพงเตรียมไดร์ฟสู่เป้าหมาย ร่างสูงโปร่งบวกกับใบหน้าหล่อเหลาแบบชายชาวตะวันตก ยิ่งทำให้เขาดูไร้ที่ติสมบูรณ์แบบทุกประการ"บริษัทของคุณมาคลินดึงสินค้าไปหมดแล้วครับ" ด้วยอายุไล่ๆกับเจ้านาย เบนจึงรู้ใจเขาไปซะทุกอย่าง"ว่าไงหน่ะ ไอเหี้...นี่เล่นไม่จบสักทีว่ะ!" มือหนาแทบจับไม้กอล์ฟฟาดเก้าอี้ที่นั่งอย่างหัวเสีย คู่แค้นในอดีตไม่ยอมเลิกลา พอเผลอเมื่อไหร่หาเรื่องแทงทางธุรกิจอยู่ตลอด เขารีบเปลี่ยนท่าทางยามลูกค้าสตรีเหลียวมอง ลุคแบดบอยร้ายๆพราวเสน่ห์"ส่วนบริษัททางคู่ค้าเรา ไม่มีทางผลิตให้ทันแน่นอนครับ" นอกจากจะทำเรื่องสนามกอล์ฟแล้ว ยังมีธุรกิจสินค้าตีแบรนด์เอาใจนักกีฬาอีก แต่ดูเหมือนว่าต้องขาดตลาดไปชั่วคราว นั่นเท่ากับว่ารายได้มหาศาลหายไปด้วย"แมร่งเอ้ย! กูต้องเอามึงคืนไอเหี้...คลิน" ร่างสูงส่งไม้กอล์ฟให้เบนนำไปเก็บ เขาไม่มีอารมณ์จะเล่นต่อ ตอนแรกตั้งใจจะเปลี่ยนบรรยากาศให้ผ่อนคลาย ดันเจอเรื่องห

บ้านมาคลิน.........ช่วงค่ำ ขณะร่างสูงกำลังนั่งพิมพ์บางอย่างตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์ ภายในห้องปิดไฟมืดสนิทราวกับต้องการสนใจตรงจุดเดียว ผ่านแว่นตากรอบสีดำหนากันแสงสีฟ้าทำลายระบบสายตา หลังจากพยามกู้ไฟล์ภาพกล้องวงจรปิดด้วยตัวเองมาหลายเดือน"มึงน่าจะเชื่อกูก่อนไหมไอเวรเอ้ย!!" มาคลินสบถด่าอดีตเพื่อนชายทันที เพราะดันฉายให้เห็นว่าเขาฟุบล้มลงก่อนที่รินเซ่ล้มตาม แต่ต้องตกใจกว่าตอนมีชายนิรนามแต่งกายคล้ายบอดี้การ์ดเอเดนมาลากพวกเขาเข้าห้องข้างๆ แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ต้องการทำไปเพื่ออะไรและหวังจุดประสงค์ใด เอเดนมีคู่อริมากมายในแวดวงการมาเฟียเขากับรินเซ่เลยรับเคราะห์แทน ถึงยังไงไฟล์ภาพนี้จะไม่ถูกส่งไปอธิบายให้คู่กรณีรู้ เขาอยากสืบต่อไปอีกหน่อย ให้เรื่องมันแน่ชัดค่อยเปิดเผยไปเลย"เธอจะเป็นยังไงบ้างนะริน เธอลืมเรื่องคืนนั้นไปได้ง่ายๆเชียวหรือ..." น้ำเสียงเข้มเต็มไปด้วยความอ่อนล้า เขาไม่ได้ติดต่อสื่อสารกับนางแบบสาวอีกแล้ว รู้ทั้งรู้ว่าต่อให้ส่งข้อความไป ปลายทางย่อมไม่สนใจตอบอะไรกลับมา ฝ่ามือหนาล้วงเอาขวดเหล้านอกในลิ้นชักออก จับเปิดฝากระดกดื่มยิ่งกว่ากระหายน้ำเปล่า รสชาติข

หลายวันต่อมา_ณ ประเทศอังกฤษ "เหนื่อยไหมริน พักก่อนดีไหมไม่เห็นต้องทำงานหนักขนาดนี้เลย ไหนว่าจะมาเที่ยวไง" เป็นผู้จัดการคนสนิทต้องเอ่ยถาม รีบวิ่งไปช่วยจับชายกระโปรงตัวยาว ยามนางแบบสาวลงจากเวทีแฟชั่นโชว์ชื่อดัง เธอเล่นโหมรับงานแทบไม่มีเวลาพักผ่อน ใบหน้าสวยแอบหมองคล้ำไปเล็กน้อยจนอดห่วงไม่ได้"เที่ยวไปด้วยหาเงินไปด้วยไม่ดีหรอพี่นาถ คืนนี้เราเหลืออีกงานนี่ อยู่ต่างประเทศเงินดีจะตายไป" ด้วยความที่เธอเป็นสาวลูกครึ่ง เค้าโครงใบหน้าคมแบบโซนเอเชียแต่แฝงไปด้วยเสน่ห์ชาวโซนตะวันตก เลยสร้างชื่อเสียงผ่านความสามารถแบรนด์เสื้อผ้าดังๆรีบคว้าตัวไว้"จะรวยก่อนหรือจะตายก่อนเอาดีๆนะริน แล้วช่วยเลิกดื่มด้วยนะคืนนี้ พี่ไม่แบกกลับคอนโดนะเราอยู่ตั้งไกล""จ้าคุณผู้จัดการ ดุกว่าแม่แท้ๆอีก" ร่างบางทิ้งกายบนเก้าอี้ก้มลงถอดส้นสูงกว่าห้านิ้วแล้วเปลี่ยนใส่รองเท้าแตะธรรมดา รอยแดงช้ำรอบข้อเท้าไม่ได้ส่งผลอะไรต่ออาชีพเธอเลย"เซไฮ..รินเซ่! เราเบนจามินยังจำกันได้อยู่หรือเปล่า" ทว่าชายหนุ่มเชื้อชาติตะวันตกดันรีบวิ่งมาทักทาย ตอนนางแบบสาวกำลังจะลุกเดินเพื่อกลับที่พัก ชุดสูทดีประหนึ่งไฮโซจนทำให้สองหญิงสาวเหลียวมองหน้าปรึกษา

Merryweather bar ท่ามกลางบรรยากาศครึกครื้นของเสียงดนตรี รวมนักท่องราตรียามค่ำคืน ผู้คนมากมายล้วนสนุกสนานเหมือนได้ปลดปล่อยระบายเรื่องตึงเครียดตลอดวัน"มึงเป็นอะไรว่ะไอคลิน ดื่มหนักขนาดนี้มึงได้เมาก่อนนั่งชมบรรยากาศนะโว้ย" ฟรานเพื่อนชายเตือนอย่างหวังดี เขาพึ่งมาสนิทกับอีกฝ่ายได้ไม่นาน พอเห็นมาคลินยกดื่มแก้วเหล้าเอาเป็นเอาตาย จึงปัดมือออกห้ามไว้ก่อน"กูจะลืมคืนนี้ให้หมดแมร่งจริงๆ เป็นคนดีแล้วไม่ได้เชี้ยไรเลย!" มาคลินแย่งแก้วเหล้าใบเดิมมากระดกพรวดเดียว ต่อให้ใครมาห้ามตอนนี้ก็หยุดไม่ได้ ภาพของหญิงสาวยังมองเขาด้วยสายตาเฉยชา ตีตื้นฉายวนในหัวสมองราวกับตอกย้ำ เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดิมยังหลุดรุ่ยฟุ้งกลิ่นน้ำหอมละมุนชวนใจแกร่งเอนไหว"ใจเย็นๆดิว่ะ สาวคนไหนทำมึงมีอาการหนักขนาดนี้ ลองคนสวยๆของร้านไอเตนล์ดูไหม" ฟรานส่งสายตาหื่นกระหายไล่มองไปทางโซนสาวสวยนั่งคอยบริการลูกค้ามากมาย แต่ต้องรีบวกกลับมาสนใจเพื่อนชาย เพราะเขากำลังเดินหน้าจีบน้องสาวเขาอยู่"กูไม่มั่วหญิง มึงอยากได้ก็ไปเรียกเหอะ" นัยน์ตาคมมองผ่านต่างจากบุรุษคนอื่น เขามีหญิงสาวหนึ่งเดียวในใจมาตลอดแต่อีกฝ่ายไม่เคยรู้ และสถานะของเขาก็ไม่ควรได้พ

สวบ~"กรี๊ดดดด....จะเจ็บไม่เอาแล้วคลินเราเจ็บ...อื้อ" รินเซ่ปล่อยเสียงร้องอย่างทรมาน จนริมฝีปากหยักต้องผละออก ไม่ใช่แค่เธอรับรู้ถึงเยื่อบางๆขาดกระจุยเขาเองก็สัมผัสได้เช่นกัน ยิ่งกว่าโดนทุบกระหน่ำใส่ท้องน้อย มันปวดร้าวไปรวดเดียวยากจะเก็บอาการ เรียวเล็บยาวจิกใส่แผงอกกว้าง มีรอยสักรูปหัวสิงโตสง่างามบนกล้ามเนื้ออันแข็งแรงระดับนักกีฬา ส่งผลให้ใบหน้าสวยเห่อแดง เป็นครั้งแรกได้ใกล้ชิดกายกำยำขนาดนี้"ไม่เคยเอากับไอเดนหรอ..หื้ม" ร่างกำยำชันกายขึ้นเล็กน้อย แขนข้างนึงค้ำไว้ระหว่างศรีษะเล็ก พลางก้มมองจุดเชื่อมต่อ รอยเลือดสีแดงสดกระเซ็นเต็มกล้ามท้องชายลามถึงแก่นกายชโลมเงา ยิ่งเขาใส่แรงขยับเขยื้อนมันยิ่งกระเด็นออกให้ประจักษ์ชัด"อย่ามาพูดถึงเดนแบบนี้!...นายมันนิสัยไม่ดีคลิน!" ดวงตาแข็งกร้าวมองอีกฝ่าย เขาหลอกล่อเธอได้สำเร็จจนไม่อาจถอนตัวทัน ใบหน้าสวยได้แต่เบือนมองไปด้านข้าง ไม่อยากจะมองภาพตรงหน้าที่ตราตรึงว่าใครสร้างมลทิน"อย่าว่าผัวตัวเองสิริน อย่างน้อยฉันก็เอาเธอได้นะ ดีกว่าไอเชี้ยนั่นขนาดไหน" นัยน์ตาคมดุดันจ้องมองคนใต้ล่าง เขาสอบสะโพกแกร่งใส่ร่องงามอย่างหนักหน่วง เลื่อนฝ่ามือหนาบีบขยุ้มเต้าอวบ เน

"แค่เพื่อน?...แล้วอยากรู้ป่ะไอที่เป็นมากกว่าเพื่อนเขาทำยังไงกัน?" น้ำเสียงเข้มพูดกัดฟันกรอก บีบลำแขนเรียวแน่นด้วยอารมณ์โมโห ความรู้สึกเจ็บบนใบหน้าสวยไร้ความหมาย ตอนเห็นแววตากลมจ้องมองอย่างแข็งกร้าวยิ่งกว่าคนอื่นคนไกล "ปล่อยนะคลินเราเจ็บ แล้วก็กลับไปได้แล้วเราเหนื่อยไม่อยากทะเลาะด้วย" "คนที่เจ็บกว่าคือเรา! ไม่ใช่เธอเลยริน" คนตัวสูงรวบร่างบางอุ้มขึ้นอย่างรวดเร็ว ใช้ความแข็งแรงรัดแน่นไม่ให้ดิ้นหนี ปลายเท้าแกร่งเตะถีบประตูห้องนอนเปิดกว้าง แล้วโยนคนในอกลงกลางเตียงไร้การเบาแรง"อึก!..ปล่อยนะจะทำอะไร อย่าคิดอะไรบ้าๆ! เราเป็นเพื่อนกันอย่าลืมสิคลิน!" รินเซ่เขยิบตัวร่นหนีแต่อีกฝ่ายก็กระโดดขึ้นคล่อมไล่เธอประชิดถึงหัวเตียง ไม่อาจต่อสู้ร่างกายกำยำหนีไปได้ เรี่ยวแรงน้อยนิดยิ่งมีแต่พ่ายแพ้"ใครว่ะอยากเป็นเพื่อนกับเธอ เราจะเสนอความเป็นผัวให้ไม่ดีหรือไง เอาให้หน่ำใจลืมผัวเก่าไปเลยดีไหมรินเซ่!" ฝ่ามือหนาบีบแก้มเนียนหันหน้าจ้องระยะใกล้เพียงข้างเดียว แล้วใช้อีกข้างปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดออก เผยร่างกำยำของนักกีฬาระดับเหรียญทอง นัยน์ตาคมดูน่ากลัวจนทำใจดวงน้อยกระตุกวูบ เธอริอาจลองดีจุดเพลิงไฟรนอารม

ชั่วโมงต่อมา_ "สั่งมาเต็มโต๊ะเลย กินให้หมดนะคลินเราไม่ไหวด้วยหรอก" นางแบบสาวเอ่ยบอก ท่าทางคล้ายลูกแมวขู่ฟ่อคนตัวโตกว่าไม่ได้กลัวเขาเลย เธอช่วยเทอาหารจัดใส่จานมากมาย แต่สำหรับสองคนซึ่งมันไม่น่าจะทานหมด"หิวขนาดนี้ยังไงเราก็กินหมด เธอจะไปอาบน้ำก็ไปเถอะค่อยออกมากินก็ได้" มาคลินนั่งบนเก้าอี้บอก มุมโซนทานข้าวติดขอบกระจกเห็นวิวเบื้องล่างระยะไกล ท้องฟ้ายามใกล้ค่ำสาดแสงสีส้มทอง ชวนว้าเหว่หัวใจแกร่งเต็มอัตรา"นานหน่อยนะ วันนี้เดินแบบมาหลายที่โดนประเคนเครื่องสำอางค์จนคันไปหมดตัวเลย" ร่างบางแสร้งทำทีคั่นเนื้อคั่นตัว ทั้งที่เธอรับได้เพียงงานเดียวตอนช่วงบ่ายเอง หลังดื่มหนักแล้วหลับไปแบบไม่รู้ตัว จนพักหลังๆเริ่มเสียงานเสียการ"อืม" เขามองเงาสะท้อนในกระจกเห็นตอนอีกฝ่ายเดินเข้าห้องนอน ร่างสูงรีบลุกขึ้นตรงไปหากองเอกสารบนโต๊ะข้างโซฟา มือหนาแทบกำกระดาษฉีกขาด ตอนอ่านดูแล้วพบว่าหญิงสาวกำลังจะไปเมืองนอกไร้กำหนดกลับในวันพรุ่งนี้"....." ใจแกร่งดั่งภูผาบีบรัดหนักหน่วง จุกแน่นไปทั่วลำคอหนาไร้เสียงเอื้อนเอ่ย เธอลืมเขาไม่คิดจะเอ่ยบอกอะไรสักคำ หากวันนี้ไม่ได้หามาคงไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่จะพบหน้า เปลือกตาคมเลื่อนป