Share

บทที่ 15

ทหารนายนั้นวิ่งกลับไปหัวหน้าทหารรักษาพระองค์แล้วดึงแขนของอีกฝ่ายเพื่อประคองให้ลุกขึ้น

“เบาหน่อย ขาข้าชาจนไม่มีความรู้สึกแล้ว”

หัวหน้าทหารองครักษ์ต้องพักอยู่นานจึงจะเปลี่ยนกางเกงชั้นใน

จากนั้นทหารนายนี้จึงประคองเขากลับไปยังจุดพักผ่อนอย่างเชื่องช้า

เมื่อเจี่ยนอันอันเห็นหัวหน้าทหารรักษาพระองค์ ในที่สุดนางก็หัวเราะ “พรืด” ออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

หัวหน้าทหารรักษาพระองค์ตวาด “หัวเราะอะไร อย่าคิดว่าเจ้าเป็นคุณหนูใหญ่แห่งจวนกั๋วกงแล้วข้าจะไม่กล้าทำอะไรนะ”

“ยามนี้เจ้าเป็นผู้ถูกเนรเทศ ต่อให้ตายระหว่างทางก็คงไม่มีผู้ใดช่วยเก็บศพ”

หัวหน้าทหารรักษาพระองค์ทึกทักเอาเองว่าถ้อยคำของตัวเองจะทำให้เจี่ยนอันอันหวาดกลัว

เจี่ยนอันอันเพียงแค่นเสียงแผ่วเบา ไม่ได้สนใจอีกฝ่าย

นางคร้านจะเสวนากับเขา อย่างไรเสีย การยั่วโมโหอีกฝ่ายก็รังแต่จะทำให้นำปัญหาที่ไม่จำเป็นมาให้คนในตระกูลเปล่า ๆ

นางไม่อยากสร้างปัญหาให้ผู้อื่นเพราะตัวนางเอง

เจี่ยนอันอันหันไปมองฉู่จวินสิงที่ยังคงหมดสติปราดหนึ่ง

ที่นี่มีฉู่อันเจ๋อดูแลอยู่ นางต้องไปปกป้องฮูหยินใหญ่ให้ปลอดภัย

เจี่ยนอันอันกล่าวกับหลี่อันเจ๋อ “จงฟังให้ดี ประเดี๋ยวจะมีกลุ่มคนชุดดำปรากฏตัว เจ้าต้องปกป้องพี่รองของเจ้าให้ดี”

นางกล่าวจบก็เดินไปทางฉู่จวินหลุนโดยไม่สนใจสายตาฉงนสงสัยของหลี่อันเจ๋อ

ฉู่จวินหลุนกำลังหลับตาพักผ่อน ข้างกายคือสตรีผู้หนึ่งที่กำลังอุ้มเด็กชายวัยสี่ขวบเศษไว้ในอ้อมอก

สตรีผู้นี้มีรูปโฉมงดงาม แลดูแล้วนางน่าจะเหนื่อยมาก กำลังอุ้มลูกนอนหลับสนิท

เจี่ยนอันอันสังเกตเห็นมาตั้งแต่ก่อนนี้แล้วว่านางเป็นภรรยาของฉู่จวินหลุน

และเด็กชายในอ้อมแขนของนางก็น่าจะเป็นบุตรชายของพวกเขา

ฉู่จวินหลุนลืมตาโดยพลันเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า

สายตาทอประกายแหลมคมชำเลืองมาไปยังผู้มาใหม่

ครั้นพบว่าเป็นเจี่ยนอันอันก็ถามด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร “เจ้ามาทำอันใด?”

เจี่ยนอันอันรู้ว่าเขาไม่เชื่อใจตนเอง นางกล่าวกับเขาโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง “ดูแลภรรยากับลูกของท่านให้ดี ประเดี๋ยวจะมีคนมาลอบสังหารทุกคน”

“ที่ข้าจะบอกก็มีเพียงเท่านี้ จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ท่าน”

เจี่ยนอันอันหมุนกายจากไปเมื่อกล่าวจบ

ฉู่จวินหลุนไม่เชื่อถ้อยคำของเจี่ยนอันอัน เขามักจะรู้สึกว่านางมีพฤติกรรมประหลาด

หากประเดี๋ยวมีคนชุดดำมาลอบสังหารจริง เช่นนั้นก็ต้องเกี่ยวข้องกับเจี่ยนอันอันอย่างแน่นอน

มิเช่นนั้นนางจะรู้ได้อย่างไรว่าจะมีคนชุดดำมาลอบสังหาร?

เจี่ยนอันอันกลับมานั่งลงข้างฮูหยินใหญ่

ตอนนี้ชะตาของนางผูกเข้ากับฉู่จวินสิงไปแล้ว ทำให้นางมีหน้าที่ต้องปกป้องทุกคนที่นี่

ขณะที่ทุกคนง่วงเหงาหาวนอนจนผล็อยหลับไปตรงนั้น คนชุดดำกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏตัวอย่างเงียบเชียบ

พวกเขาสวมผ้าคลุมหน้าสีดำ มือจับดาบเล่มยาวและรุดหน้ามาทางเหล่าคนในตระกูลเยียนอ๋องอย่างฉับไว

เจี่ยนอันอันยังไม่หลับ นางกำลังรอการมาถึงของคนชุดดำกลุ่มนี้

คนชุดดำกลุ่มนี้เคลื่อนที่รวดเร็วมาก อีกทั้งฝีเท้าก็แผ่วเบา

ฉู่จวินหลุนและฉู่อันเจ๋อซึ่งฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มานานหลายปีลืมตาขึ้นทันควันที่ได้ยินเสียงฝีเทา

พวกเขาเห็นชายชุดดำคนหนึ่งกำลังง้างดาบเตรียมจะแทงใส่สมาชิกในครอบครัวคนหนึ่ง

ฉู่อันเจ๋อรีบกระโจนเข้าไปเตะแขนของชายชุดดำ

ดาบเล่มยาวถูกเตะกระเด็น จากนั้นชายชุดดำก็เริ่มต่อสู้กับฉู่อันเจ๋อ

ชายชุดดำคนอื่นๆ ไม่ได้เข้ามายุ่งกับการต่อสู้ของสองคนนี้

เป้าหมายของพวกเขาชัดเจนมาก นั่นคือสังหารทุกคนที่อยู่ที่นี่

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเยียนอ๋องฉู่จวินสิง เขาคือเป้าหมายในการลอบสังหารของพวกเขา

เมื่อเห็นฉู่อันเจ๋อละจากข้างกายฉู่จวินสิง คนชุดดำกลุ่มนี้ก็รีบวิ่งไปทางฉู่จวินสิง

ฉู่จวินหลุนรีบหมุนรถเข็นเข้าไปเมื่อเห็นดังนี้

ทว่าความเร็วของเขายังคงช้าเกินไปเล็กน้อย คนชุดดำกลุ่มนั้นไปถึงเบื้องหน้าฉู่จวินสิงแล้ว

หนึ่งในชายชุดดาบยกดาบหมายจะแทงใส่หัวใจของฉู่จวินสิง

ชั่วพริบตานั้นเอง จู่ ๆ ฉู่จวินสิงที่หมดสติก็ลืมตาขึ้น
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Orrapun Kherdphol
ลุ้นจัง นางเอกเก่งเกิ้นน
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status