บทที่ 665

มือของจิเหยียนโจวที่ลูบแก้มของเธอ วางลงอย่างหมดแรง ขณะที่ปลายนิ้วไล้ผ่านไปสัมผัสโดนผมลอนของเธอนั้น...

ผมยาวแบบนั้น ชูยีไม่มีนี่นะ

ในสายตาพร่ามัวของจิเหยียนโจว ค่อยๆปรากฎภาพเครื่องหน้าที่คลับคล้ายกับชูยี แต่ไม่เหมือนซะทีเดียวขึ้นมา

ที่แท้ เป็นซูหว่าน ไม่ใช่ชูยีนี่นา

เขาจำผิดคนอีกแล้ว

ในแววตาที่มีแสงสว่างขึ้นมาของจิเหยียนโจว ก็ค่อยๆมืดมิดลง

เขาขยับสายตา เคลื่อนไปยังหัวใจดวงนั้น ทำให้เขารู้สึกสบายใจยิ่งกว่าสิ่งใด ราวกับสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของเธอ

"ซู...หว่าน..."

เขาเอ่ยชื่อของเธอออกมาอย่างยากลำบาก ซูหว่านที่นั่งอยู่ข้างๆเห็นเขาได้สติกลับมา ก็รีบเช็ดน้ำตา แล้วขึ้นหน้าไปใกล้เขา

"พี่เขย"

ยังไงเธอก็ยังนับถือเขาเป็นพี่เขย แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะเคยปฏิบัติแบบนั้นต่อเธอ

ความเมตตาของเธอ ทำให้จิเหยียนโจวทอดสายตาลงต่ำด้วยความรู้สึกผิด

หลังจากเงียบไปหลายอึดใจ จู่ๆเขาก็ปริปาก พูดกับซูหว่านด้วยความจริงใจ "ขอ...โทษ...."

บางทีมนุษย์เราพอใกล้จะตาย เขาก็เลยสำนึกได้ว่าตัวเองในอดีตนั้น สารเลวมากแค่ไหน คำขอโทษที่ช้าเกินไป จึงแสดงให้เห็นถึงความจริงใจมาก

ซูหว่านรู้ว่าจิเหยียนโจวกำลังขอโทษตัวเอง ก็