แชร์

บทที่ 666

เมื่อเห็นเธอรับปาก จิเหยียนโจวก็ยิ้มมุมปากอย่างรู้สึกปลดปล่อย ทว่าดวงตากลับเคลื่อนไปทางประตูด้วยความยากลำบาก...

ตรงนั้นยังคงมีเงาเย็นชาสูงส่ง ยืนตัวตรงคุ้มกันอยู่ตรงประตูกระจก

คำตอบที่ไม่ได้พูดออกมานั้น ชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูน่าจะเข้าใจดี

แต่เรื่องพวกนี้ล้วนไม่สำคัญอีกต่อไป ชีวิตนี้ของเขา จะรักแค่ชูยีคนเดียว

มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะหรอ อาจจะเป็นตอนที่เธอขี่จักรยานไล่ตามรถของเขาอย่างคนเอาแต่ใจ

ทุกครั้งที่เขามองเห็นเงา และรอยยิ้มที่มั่นใจเปิดเผยผ่านกระจกมองหลัง ก็มักจะยิ้มบางๆตามไปด้วยเสมอ

บางคนมักจะไม่เข้าใจความรัก ต้องรอให้ถึงวันที่สูญเสียไปแล้วถึงได้เข้าใจ และเขาก็เพิ่งตื่นรู้ได้ตอนที่มันสายไปกว่านั้นแล้ว...

เมื่อใกล้ถึงความตาย ภาพความทรงจำในชีวิตก็ผุดขึ้นในหัวอย่างรวดเร็วราวกับความเร็วแสง...

เขาเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองรักชูยีเข้ากระดูกมาตั้งนานแล้ว แต่ถึงกระนั้น มันกลับสายเกินไป

ก่อนที่เขาจะปิดเปลือกตาลง มือสั่นเทาที่ยื่นออกไป อยากจะสัมผัสหัวใจของชูยีเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นพูดกับเธอสักคำ

ชูยี ขอโทษ ฉันเองก็รักเธอ

แต่ เขาไม่มีแรงอีกแล้ว...

สุดท้ายแล้ว จนวาระสุดท้าย เขาก็ไม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status