บทที่ 280 คิดว่าแบบนี้ข้าจะยอมปล่อยเจ้าไปเหรอ

เสียงของจวินฉีเจิ้งดังมาก จวินเย่เสวียนไม่มีทางที่จะไม่ได้ยิน

แต่ต่อให้เสวียนอ๋องจะได้ยิน เขาก็ไม่สนใจเลยสักนิด

เมื่อเขาเดินมาถึงหน้ารถม้า

เยียนเป่ยก็เปิดม่านรถม้าขึ้น จวินเย่เสวียนใช้ขายาวๆ ของเขาก้าวขึ้นไป

จากนั้นร่างสูงโปร่งของเขาก็หายไปจากสายตาของทุกคน พร้อมกับม่านรถม้าที่ปิดลง

จากนั้นเยียนเป่ยก็ขึ้นรถไป จากนั้นก็ควบม้าออกไปเลย

รถม้าคันนั้น เพิ่งออกจากจวนเจิ้งอ๋องไปได้ไม่เท่าไรก็ขับไปไกลจนไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว

ผ่านไปสักพัก ทหารองครักษ์นายหนึ่งก็รีบวิ่งกลับเข้ามาหยุดตรงหน้าของจวินฉีเจิ้งแล้วกราบรายงานอย่างนอบน้อม "ท่านอ๋อง เสวียนอ๋องเขา...ออกนอกประตูไปแล้วจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ"

"จะเป็นไปได้อย่างไร?" จวินฉีเจิ้งโมโหจนหยิบขวดเหล้าขึ้นมาแล้วขว้างทิ้งลงไปบนพื้นอย่างแรง

เพล้ง ขวดเหล้าแตกกระจายอยู่ข้างขาของกู้อวิ๋นซี

จวินฉีเจิ้งใช้แรงอย่างมากในการขว้างขวดเหล้า ทำให้เศษขวดเหล้าชิ้นหนึ่งกระเด็นไปโดนตรงส่วนน่องของกู้อวิ๋นซี

ต่อให้จะมีผ้ากันไว้ชั้นหนึ่ง แต่น่องของนางก็ยังเป็นรอยแผลใหญ่

เลือดสดๆ ไหลซึมออกมาเปื้อนที่กระโปรง

แต่ราวกับนางจะไม่รู้สึกอะไรเลย ได้แต่ยืนนิ่งๆ อยู่ตรงนั้น แล้วก็ไ