บทที่ 282 ท่ามกลางสายตาผู้คนมากมาย

"หยุดนะ หยุดนะ..."

ครั้งนี้กู้อวิ๋นซีรู้สึกสิ้นหวังแล้วจริงๆ

จวินเย่เสวียนแค้นนางมากขนาดนี้ เขาไม่สนใจความเป็นความตายของนางเลย

ความรู้สึกหนึ่งปีกว่าที่สร้างกันมา มันมลายหายไปจนหมดแล้ว

ตอนนี้ต่อให้เขาจะเห็นนางตายลงต่อหน้าตัวเอง เกรงว่าก็คงจะไม่ยอมยื่นมือออกมาช่วยเลยด้วยซ้ำ

กู้อวิ๋นซียกมือขึ้นมา คิดที่จะผลักทหารองครักษ์ออก

แต่ทหารองครักษ์คนนั้นกลับกดมือของนางลง

เขาเอื้อมมือไปดึงสายเชือกผูกผ้าปิดอกของนาง เมื่อเห็นว่าเชือกใกล้จะถูกแก้ออกแล้ว

ท่ามกลางสายตาคนมากมายที่กำลังมองมา...

ที่หางตาของกู้อวิ๋นซีก็มีหยาดน้ำตารินไหล

มือข้างที่ไม่ได้ถูกจับไว้ เอื้อมไปจับเครื่องประดับผมของตัวเอง

ที่บนหัวมีปิ้นปักผมอยู่เล่มหนึ่ง

"ท่านอ๋อง นางคิดจะฆ่าตัวตายเพคะ!" จูจี้รีบพุ่งตัวเข้าไปอย่างตกใจ

แต่นางก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง

ถึงแม้ปิ่นปักผมในมือตัวเองจะถูกนางชนตกไปได้ แต่ก็ยังบาดไปบนลำคอจนเกิดเป็นรอยแผล

เลือดสดๆ ไหลรินลงมา

ทหารองครักษ์ตกใจจนรีบหยุดการกระทำ ก้าวถอยหลังไปหลายก้าว

จูจี้คิดจะเข้าไป แต่กู้อวิ๋นซีก็หยิบเอาปิ่นปักผมมาจ่อที่หน้าลำคอของตัวเองตรงตำแหน่งที่ตรงกับจุดชีพจร

"พระชายาหลีอ๋อง มี