บทที่ 286 ไม่ต้องมาแสดงละครต่อหน้าข้า

"ยอมแพ้และหมดกำลังใจเช่นนี้ ช่างดูไม่เหมือนกับนิสัยการทำงานของพระชายาเลยนะพ่ะย่ะค่ะ"

เยี่ยนอีมองเห็นความสิ้นหวังที่ไร้ซึ่งความอยากที่จะมีชีวิตอยู่ต่อจากแววตาของนาง

เดิมทีดวงตาที่กลมสุดใสมีชีวิตชีวาในตอนนี้กลับมืดหม่นไร้ประกาย

เยี่ยนอีรู้สึกแย่อย่างประหลาด แต่ก็ยังคงสีหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึกเช่นเดิม

"พระชายารู้อยู่แล้วว่าข้าไม่อาจทำร้ายพระชายา แต่ว่า เด็กสาวที่ชื่ออันเซี่ยคนนั้น..."

"เจ้า!" กู้อวิ๋นซีรีบลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

แต่เนื่องจากลุกเร็วเกินไป จึงรู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าขึ้นมาอีกครั้ง

ครั้งนี้นางยืนไม่ไหวแล้ว ร่างกายล้มคว่ำลงไปบนพื้นอย่างแรง

เยี่ยนอีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

จากนั้นเขาก็ก้าวเท้าไป เพียงแค่ยกมือตัวเขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าของกู้อวิ๋นซีแล้ว กำลังช่วยประคองแขนของนางเอาไว้อยู่

"พระชายา ข้าไม่ใช่หลีอ๋อง และก็ไม่ใช่ท่านอ๋องในอดีตด้วย อย่าได้แสร้างทำตัวอ่อนแอต่อหน้าข้าเช่นนี้เลย ข้าไม่เกิดความรู้สึกสงสารท่านขึ้นมาหรอก"

เมื่อครู่ตลอดทางที่วิ่งมา เขาตามดูอยู่ด้านหลังตั้งนาน

วิ่งได้คล่อง ว่องไวขนาดนั้น!

ตอนนี้กลับมาทำท่าราวกับแค่ยืนก็ยืนไม่ไหว?

ผู้หญิงคนนี้ เสียดายที่เมื่