Share
บทที่ 0156 คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะเป็นคนเช่นนี้
Related chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0157 ดูท่าแล้วเจ้าจะยังมองความเป็นจริงได้ไม่ชัดเจน
หลังจากผ่านภัยพิบัติเมื่อคืนมา ตอนนี้แค่ได้ยินเสียงของจวินเย่เสวียน กู้อวิ๋นซีก็อยากจะหนีไปโดยสัญชาติญาณแล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา ตัวนางไปคบและพลอดรักกับเขาโดยไม่มีการป้องกันใดๆ ได้อย่างไรต้องโทษที่เขาปกปิดไว้อย่างแนบเนียน ตั้งหนึ่งปี นางดูไม่ออกเลยว่าเขาเป็นคนที่น่ากลัวขนาดนี้!กู้อวิ๋นซีหันหน้ากลับไปมองอันเซี่ยหนึ่งทีอันเซี่ยรีบพยักหน้าให้กำลังใจนางกู้อวิ๋นซีถึงถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะผลักประตูให้เปิดออกคิดไม่ถึงว่าจวินเย่เสวียนจะกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่กู้อวิ๋นซีที่เพิ่งจะเข้าไปก็แทบจะถอยหลังกลับทันทีแต่น้ำเสียงเย็นชาของเขากลับดังขึ้นมาอีกครั้ง "จะเข้ามาก็เข้า ไม่เข้าก็ไสหัวไปซะ!"กู้อวิ๋นซีสูดหายใจเข้าลึกๆ ถึงค่อยก้มหน้าเดินเข้าไป"เจ้าอยากจะให้คนด้านนอก เป็นข้าเปลี่ยนเสื้อผ้าหรืออย่างไร?" จวินเย่เสวียนจ้องมองไปยังประตูห้องนอนที่เปิดกว้างอยู่บานนั้นแต่ครั้งนี้ กู้อวิ๋นซีไม่ได้เชื่อฟังแล้วปิดประตูตามที่เขาบอกนางยืนอยู่ข้างประตูไม่กล้าเข้าไปใกล้เช่นกัน"องค์ชายสี่ คืนนี้ในจวนมีงานเลี้ยง หวังว่าท่านจะสละเวลามาร่วมงานด้วยเพคะ""เหตุใดข้าต้องไปร่วม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0158 ยัยผู้หญิงน่าโมโหช่างรู้วิธีที่จะจัดการกับเขาดีนัก
คำว่า "ไม่ลึกพอ" ทำให้ใบหน้าเล็กๆ ของกู้อวิ๋นซีแดงเถือกขึ้นฉับพลันแต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นขาวซีด!นางพยายามอย่างมากแล้วที่จะให้ตัวเองลืมเรื่องนี้!มองไปยังเงาร่างที่เดินเข้ามาหาตัวเองเงานั้น นางก็พยายามรักษาความสงบนิ่งในใจ "ความจริงก็คือ ตอนนี้ข้าเป็นพระชายาของอาหลีแล้วจริงๆ""ไม่ เจ้าผิดแล้ว"จวินเย่เสวียนยิ้มเย็น จ้องมองไปยังใบหน้าของนางอย่างวางอำนาจ ไม่เห็นใครในสายตา"ความจริงก็คือ อาหลีของเจ้าไม่ได้สนใจเลยว่าข้าจะเอาเจ้าสักกี่ครั้ง!""เช่นนั้นองค์ชายสี่เองก็คงไม่สนใจเช่นกันว่าอาหลีจะเอาข้าสักกี่ครั้งด้วยใช่ไหม?"คำพูดนี้ทำให้จวินเย่เสวียนชะงักฝีเท้าลงทันทีกู้อวิ๋นซีจ้องมองไปที่เขา แล้วหัวเราะออกมาอย่างโมโห "องค์ชายสี่ไม่เคยคิดมาก่อนจริงๆ ด้วยว่าคู่สามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้วจะต้องมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดทางร่างกายกัน!""ฉู่หลีเขา...ไม่สามารถ" ฝ่ามือใหญ่ของจวินเย่เสวียนค่อยๆ กำแน่นน้อยๆ"เพราะว่าเขาถูกพิษน่ะเหรอ?" กู้อวิ๋นซีกลับหัวเราะเยาะออกมา "หรือว่าองค์ชายสี่ไม่หวังให้พิษในร่างกายของน้อยชายแท้ๆ ของตัวเองถูกถอนออกไปได้เลยหรืออย่างไร?""หากว่าพิษของเขาถูกถอนได้ เขาอาการดีข
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0159 เสวียนอ๋องก็เป็นเช่นนี้ด้วย
กู้อวิ๋นซียังคงสีหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม "ไม่ใช่ว่าข้าต้องการให้องค์ชายสี่เลือกพระชายา เป็นเสด็จแม่ที่คาดหวังเช่นนี้""ดังนั้น ขอให้องค์ชายสี่ให้ความร่วมมือกับงานของข้าด้วย ไปเข้าร่วมงานเลี้ยง พูดคุยทำความสนิทสนมกับแม่นางลู่และแม่นางฉินดีๆ""หากว่าข้าไม่รับปากล่ะ""เช่นนั้นองค์ชายสี่ก็จะไม่มีโอกาสได้เห็นใบหน้าสมบูรณ์แบบไร้ตำหนินี้อีก" กู้อวิ๋นซีกดมีดสั้นในมือให้ลึกลงไปอีกที่ใบหน้ามีเลือดหยดหนึ่งซึมออกมาจริงๆ!"ข้ารับปาก!"จวินเย่เสวียนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ทั้งโมโหทั้งแค้นใจ พยายามอดกลั้นจนถึงที่สุด จนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว"ข้ารับปาก! ไสหัวไป! ไปให้พ้นหน้าข้า!""องค์ชายสี่จะสาบานก่อนได้หรือไม่?" กู้อวิ๋นซีกลับได้คืบจะเอาศอกหากว่าเขากลับคำจะทำอย่างไรล่ะ?จวินเย่เสวียนอยากจะบีบนางให้ตายจริงๆ!เขาอยากนัก อยากมากๆ!หน้าอกของเขายังคงกระเพื่อมไหวอย่างบ้าคลั่ง แล้วน้ำเสียงต่ำพร่าของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง"ข้าสาบานว่าจะเข้าร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้อย่างแน่นอน! ตอนนี้ ไสหัวไปให้พ้นหน้าข้าซะ! ไปไกลได้แค่ไหนก็ไปไกลเท่านั้น! ไป!"กู้อวิ๋นซีถอนหายใจอย่างโล่งอกจากนั้นก็รีบหมุนตัวออกไปทันที
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0160 ความจริงเขาดีกับท่านมาก
เยียนเป่ยมาจริงๆกู้อวิ๋นซียังพยายามทำตัวให้สงบอยู่ได้ แต่อันเซี่ยกลับตกใจจนแทบจะล้มกองลงไปบนพื้นแล้ว"พระชายา" เยียนเป่ยเคาะห้องอันเซี่ยมองไปที่กู้อวิ๋นซี ขนาดความกล้าที่จะไปเปิดประตูยังไม่มีเลยเป็นกู้อวิ๋นซีที่ต้องเดินไปเปิดประตูเองเยียนเป่ยมองดูกู้อวิ๋นซีที่มองเขาอย่างระแวดระวัง ก็ได้แต่จนใจ"พระชายาอย่าได้เข้าใจผิด ท่านอ๋องแค่เพียงรับสั่งให้กระหม่อมเอายามาส่งให้พระชายาเท่านั้น"เยียนเป่ยส่งกล่องยาในมือให้ มองไปด้านในหนึ่งทีแล้วพูดว่า "สาวใช้ที่ชื่ออันเซี่ยคนนั้น ออกมาหน่อย"อันเซี่ยแทบจะคลานออกมาอยู่แล้ว "ตะ ใต้เท้าเยียน...""ทายาให้คุณหนูของพวกเจ้าซะ" เยียนเป่ยยื่นกล่องให้กับนาง สีหน้าจริงจัง "ท่านอ๋องสั่งให้กระหม่อมดูให้เห็นกับตาตัวเองด้วย""แต่บนหย้าของคุณหนูพวกข้า ทายาไปเรียบร้อยแล้วนะ" อันเซี่ยหันกลับไปมองกู้อวิ๋นซีหนึ่งครั้ง"ยานี่ดี เป็นของดีหายากในวังหลวง ทั้งจวนอ๋อง มีแค่หลีอ๋องที่ใช้ได้"ดังนั้น เป็นยาวิเศษที่แม้กระทั่งเสวียนอ๋องของพวกเขายังไม่กล้าใช้เลยอย่างนั้นเหรอ?อันเซี่ยรับมา แล้วเปิดเอาขวดยาในนั้นออกมา เปิดฝาขวดออกเพียงแค่ได้ดม ก็รู้สึกถึงกลิ่นหอม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0161 ตอนที่นางตั้งใจช่างงดงามเหลือเกิน
"เจ้าคิดอะไรเหลวไหลอีกแล้วเนี่ย?"จวินฉู่หลีมองเห็นบาดแผลบนหน้าของนางก้รู้สึกไม่สบายใจวางชามที่ใส่เลือดในมือลงกำลังจะหมุนตัวเดินออกจากประตูไป "ท่านพี่สี่มียาดีอยู่ขวดหนึ่ง ข้าจะไปเอามาให้เจ้า""ใช่ขวดนี้หรือเปล่า?" กู้อวิ๋นซีเปิดกล่องไม้ออกด้านในมีขวดยาสีเขียวขวดหนึ่งวางอยู่จวินฉู่หลีตกใจไปเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า "ดูท่าท่านพี่สี่จะรู้เรื่องที่เจ้าบาดเจ็บสินะ ยานี่เป็นยาดีหายาก จะต้องทาทุกวันล่ะ"ความจริงกู้อวิ๋นซีอยากจะพูดว่า แผลเล็กๆ บนหน้าของนางนี้ต่อให้ไม่ทายา อีกสองวันก็หายแล้วเพราะว่ามันตื้นมาก ตอนหายขนาดรอยแผลเดิมก็มองไม่เห็นเลยด้วยซ้ำคนพวกนี้ แต่ละคนตื่นตระหนกกันเกินไปแล้วเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ กู้อวิ๋นซีมองไปที่ชามเลือดบนโต๊ะนั้น "เกิดอะไรขึ้น?"ดมจากกลิ่นนี้ เป็นเลือดคนชัดๆ"เจ้าไม่ได้ต้องการเลือดของมู่อันหนิงหรอกเหรอ? ข้าก็ไปเอามาให้แล้วไง" จวินฉู่หลีพูดเสียงเรียบเฉย"เจ้าฆ่ามู่อันหนิงเหรอ?" กู้อวิ๋นซีเบิกตาโตทั้งสองข้าง ทั้งตกใจทั้งร้อนใจ "เจ้า...""คิดอะไรของเจ้า?" จวินฉู่หลีชอบท่าทางตกใจของนางมากที่สุดโดยเฉพาะตอนที่ดวงตาคู่โตของนางมองมาที่เขาอย่างสั่นไห
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0162 เลือดของมู่อันหนิงจะต้องมีความลับอยู่แน่
จวินฉู่หลีไม่พูดพร่ำทำเพลง ถกแขนเสื้อของตัวเองขึ้นมา คว้าเอามีดสั้นเล่มหนึ่งเตรียมจะกรีดลงไปกู้อวิ๋นซีร้อนใจ "อย่าขยับ! ข้าเอง! เจ้าไม่ได้!"ตาทึ่มเอ๊ย! นางต้องการเลือดเพียงสองหยดเท่านั้น เขาคิดอะไรอยู่กันเนี่ย?กู้อวิ๋นซีรีบเดินเข้าไป จับมือเขาขึ้นมา ใช้เข็มเล่มยาว แทงลงไปบนนิ้วของเขาแล้วก็เอาเลือดไปเพียงสองหยดจริงๆ"แค่นี้?" จวินฉู่หลีมองไปบนเลือดสดๆ ชามใหญ่บนโต๊ะกู้อวิ๋นซีรู้สึกจนใจ "หรือว่า ต้องต้องให้ข้าปล่อยเลือดเจ้าอย่างเดียวกับมู่อันหนิง?""หากว่าเจ้าต้องการ จะเอาเลือดข้าไปเท่าไรก็ได้" เอาชีวิตเขาก็ยังได้กู้อวิ๋นซีไม่อยากสนใจเขาเลยจริงๆพูดซะจริงจังขนาดนี้ คนฟังเขาตกใจไม่รู้หรือยังไง?เมื่อได้เลือดมาแล้ว นางก็กลับไปนั่งที่ข้างโต๊ะทันที ไม่รู้ว่ากำลังหมกมุ่นทำอะไรจวินฉู่หลีมองแผ่นหลังที่สมบูรณ์แบบของนาง ด้วยสายตาที่ยิ่งอบอุ่นอ่อนโยนมากขึ้น"ซีเออร์""หืม?" นางไม่ได้หันหน้ากลับมาแล้วก็ไม่ได้มองเขาเลยไม่ว่างจวินฉู่หลีจ้องไปที่แผ่นหลังของนางอย่างจริงจังสองวันนี้เมื่อเห็นนาง ราวกับว่าจิตใจก็ไม่อาจจะใสบริสุทธิ์ได้เหมือนเมื่อก่อนแล้วโดยเฉพาะตอนที่นางค้อมตัวไป
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0163 ไหนเจ้าบอกว่าเป็นสามีของข้าไง
"ข้ารู้แล้ว เจ้าออกไปก่อนเถอะ" กู้อวิ๋นซีตอบอันเซี่ยรู้สึกเป็นกังวล "คุณหนู ขะ ข้าจะไปเป็นเพื่อนท่านด้วยเจ้าค่ะ"ก่อนหน้านี้คุณหนูทำให้เสวียนอ๋องโมโห ตอนนี้เรียกให้ไปหา จะต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่อันเซี่ยกลัวว่าคุณหนูของตัวเองจะถูกเสวียนอ๋องรังแกกู้อวิ๋นซีกลับพูดว่า "ต่อให้เจ้าอยู่ด้วยก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก กลับไปเถอะ""คุณหนู...""อย่ามากวนข้า ข้ายังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องจัดการ"อันเซี่ยมุ่ยปากเล็กๆ ของนาง รู้ว่าคุณหนูไม่อยากทำให้นางต้องเดือดร้อนไปด้วยแต่ว่า ตอนนี้หลีอ๋องยังอยู่ข้างในหนิก่อนจะเดินจากไป อันเซี่ยจึงจงใจพูดเสียงดังขึ้น "คุณหนูท่านทำให้เสวียนอ๋องโมโห เกรงว่าเสวียนอ๋องจะต้องลงโทษท่านแน่ คุณหนูท่านต้องระวังตัวนะเจ้าคะ"จากนั้นนางก็เดินจากไปจวินฉู่หลีรู้สึกจนใจ"นี่อันเซี่ยกำลังบอกเป็นนัยๆ ให้ข้าไปขอโทษท่านพี่สี่เป็นเพื่อนเจ้าด้วยอย่างนั้นเหรอ?""ไม่ไป" แต่กู้อวิ๋นซีกลับส่ายหัวจวินฉู่หลีรู้สึกประหลาดใจ "เพราะเหตุใด?""รู้ทั้งรู้ว่าเขาโมโหอยู่ก็ยังจะไปหา ไม่ใช่เสนอตัวไปให้เขาระบายอารมณ์ถึงที่หรอกเหรอ?"กู้อวิ๋นซีจ้องมองเขาทีหนึ่ง "เจ้าว่าข้าดูโง่ถึงเพียงนั้นไ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0164 ข้าจะต้องขอบคุณซีเออร์ด้วยตัวเองแน่
กู้อวิ๋นซีขาอ่อนแรงเป็นปฏิกริยาตอบสนองตามสัญชาติญาณอย่างหนึ่งเมื่อรู้สึกได้ถึงพลังไอเย็นบนตัวของจวินเย่เสวียน ก็ราวกับเกิดความกลัวสุดชีวิตขึ้นมาอย่างนั้นขนาดจวินฉู่หลีเองยังรู้สึกได้ว่าตอนนี้ที่นางตัวเย็นไปทั้งตัว ไม่ได้แกล้งทำมันออกมาเดิมทียังคิดอยู่ว่าจะกอดต่อดีไหม แต่เมื่อเห็นนางหวาดกลัวถึงเพียงนี้ จวินฉู่หลีกลับรู้สึกสงสารขึ้นมาเขาคว้าเอวของนาง ความจริงก็คือโอบเอวของนางเดินไปหยุดตรงหน้าของพระสนมหรง"เสด็จแม่"กู้อวิ๋นซีเองก็คารวะด้วยเช่นกัน "คารวะเสด็จแม่"จากนั้นจวินฉู่หลีก็ได้โอบนางเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของจวินเย่เสวียน "ท่านพี่สี่"กู้อวิ๋นซีก็พูดตามเขาโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามองเลยด้วยซ้ำ "คารวะท่านพี่สี่"จวินเย่เสวียนเดินผ่านหน้าของพวกเขาไปด้วยสีหน้าเรียบเฉยเมื่อเดินมาถึงตำแหน่งที่นั่งของตัวเอง ก็สะบัดแขนเสื้อยาวทีหนึ่งก่อนจะนั่งลงไปจอกแก้วที่อยู่เบื้องหน้าก็ไม่รู้ว่าถูกลมแรงที่ไหนพัดถึงได้ร่วงหล่นลงไปบนพื้นเพล้งๆ ๆ แตกละเอียดทั่วพื้นทั้งงาน ตกอยู่ในความเงียบสนิทไปชั่วขณะบ่าวรับใช้ทั้งหลายต่างยิ่งไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงสรุปแล้วผู้ใดเป็นคนทำให้เสวียนอ๋อ
Latest chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
