Share
บทที่ 0159 เสวียนอ๋องก็เป็นเช่นนี้ด้วย
Related chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0160 ความจริงเขาดีกับท่านมาก
เยียนเป่ยมาจริงๆกู้อวิ๋นซียังพยายามทำตัวให้สงบอยู่ได้ แต่อันเซี่ยกลับตกใจจนแทบจะล้มกองลงไปบนพื้นแล้ว"พระชายา" เยียนเป่ยเคาะห้องอันเซี่ยมองไปที่กู้อวิ๋นซี ขนาดความกล้าที่จะไปเปิดประตูยังไม่มีเลยเป็นกู้อวิ๋นซีที่ต้องเดินไปเปิดประตูเองเยียนเป่ยมองดูกู้อวิ๋นซีที่มองเขาอย่างระแวดระวัง ก็ได้แต่จนใจ"พระชายาอย่าได้เข้าใจผิด ท่านอ๋องแค่เพียงรับสั่งให้กระหม่อมเอายามาส่งให้พระชายาเท่านั้น"เยียนเป่ยส่งกล่องยาในมือให้ มองไปด้านในหนึ่งทีแล้วพูดว่า "สาวใช้ที่ชื่ออันเซี่ยคนนั้น ออกมาหน่อย"อันเซี่ยแทบจะคลานออกมาอยู่แล้ว "ตะ ใต้เท้าเยียน...""ทายาให้คุณหนูของพวกเจ้าซะ" เยียนเป่ยยื่นกล่องให้กับนาง สีหน้าจริงจัง "ท่านอ๋องสั่งให้กระหม่อมดูให้เห็นกับตาตัวเองด้วย""แต่บนหย้าของคุณหนูพวกข้า ทายาไปเรียบร้อยแล้วนะ" อันเซี่ยหันกลับไปมองกู้อวิ๋นซีหนึ่งครั้ง"ยานี่ดี เป็นของดีหายากในวังหลวง ทั้งจวนอ๋อง มีแค่หลีอ๋องที่ใช้ได้"ดังนั้น เป็นยาวิเศษที่แม้กระทั่งเสวียนอ๋องของพวกเขายังไม่กล้าใช้เลยอย่างนั้นเหรอ?อันเซี่ยรับมา แล้วเปิดเอาขวดยาในนั้นออกมา เปิดฝาขวดออกเพียงแค่ได้ดม ก็รู้สึกถึงกลิ่นหอม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0161 ตอนที่นางตั้งใจช่างงดงามเหลือเกิน
"เจ้าคิดอะไรเหลวไหลอีกแล้วเนี่ย?"จวินฉู่หลีมองเห็นบาดแผลบนหน้าของนางก้รู้สึกไม่สบายใจวางชามที่ใส่เลือดในมือลงกำลังจะหมุนตัวเดินออกจากประตูไป "ท่านพี่สี่มียาดีอยู่ขวดหนึ่ง ข้าจะไปเอามาให้เจ้า""ใช่ขวดนี้หรือเปล่า?" กู้อวิ๋นซีเปิดกล่องไม้ออกด้านในมีขวดยาสีเขียวขวดหนึ่งวางอยู่จวินฉู่หลีตกใจไปเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า "ดูท่าท่านพี่สี่จะรู้เรื่องที่เจ้าบาดเจ็บสินะ ยานี่เป็นยาดีหายาก จะต้องทาทุกวันล่ะ"ความจริงกู้อวิ๋นซีอยากจะพูดว่า แผลเล็กๆ บนหน้าของนางนี้ต่อให้ไม่ทายา อีกสองวันก็หายแล้วเพราะว่ามันตื้นมาก ตอนหายขนาดรอยแผลเดิมก็มองไม่เห็นเลยด้วยซ้ำคนพวกนี้ แต่ละคนตื่นตระหนกกันเกินไปแล้วเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ กู้อวิ๋นซีมองไปที่ชามเลือดบนโต๊ะนั้น "เกิดอะไรขึ้น?"ดมจากกลิ่นนี้ เป็นเลือดคนชัดๆ"เจ้าไม่ได้ต้องการเลือดของมู่อันหนิงหรอกเหรอ? ข้าก็ไปเอามาให้แล้วไง" จวินฉู่หลีพูดเสียงเรียบเฉย"เจ้าฆ่ามู่อันหนิงเหรอ?" กู้อวิ๋นซีเบิกตาโตทั้งสองข้าง ทั้งตกใจทั้งร้อนใจ "เจ้า...""คิดอะไรของเจ้า?" จวินฉู่หลีชอบท่าทางตกใจของนางมากที่สุดโดยเฉพาะตอนที่ดวงตาคู่โตของนางมองมาที่เขาอย่างสั่นไห
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0162 เลือดของมู่อันหนิงจะต้องมีความลับอยู่แน่
จวินฉู่หลีไม่พูดพร่ำทำเพลง ถกแขนเสื้อของตัวเองขึ้นมา คว้าเอามีดสั้นเล่มหนึ่งเตรียมจะกรีดลงไปกู้อวิ๋นซีร้อนใจ "อย่าขยับ! ข้าเอง! เจ้าไม่ได้!"ตาทึ่มเอ๊ย! นางต้องการเลือดเพียงสองหยดเท่านั้น เขาคิดอะไรอยู่กันเนี่ย?กู้อวิ๋นซีรีบเดินเข้าไป จับมือเขาขึ้นมา ใช้เข็มเล่มยาว แทงลงไปบนนิ้วของเขาแล้วก็เอาเลือดไปเพียงสองหยดจริงๆ"แค่นี้?" จวินฉู่หลีมองไปบนเลือดสดๆ ชามใหญ่บนโต๊ะกู้อวิ๋นซีรู้สึกจนใจ "หรือว่า ต้องต้องให้ข้าปล่อยเลือดเจ้าอย่างเดียวกับมู่อันหนิง?""หากว่าเจ้าต้องการ จะเอาเลือดข้าไปเท่าไรก็ได้" เอาชีวิตเขาก็ยังได้กู้อวิ๋นซีไม่อยากสนใจเขาเลยจริงๆพูดซะจริงจังขนาดนี้ คนฟังเขาตกใจไม่รู้หรือยังไง?เมื่อได้เลือดมาแล้ว นางก็กลับไปนั่งที่ข้างโต๊ะทันที ไม่รู้ว่ากำลังหมกมุ่นทำอะไรจวินฉู่หลีมองแผ่นหลังที่สมบูรณ์แบบของนาง ด้วยสายตาที่ยิ่งอบอุ่นอ่อนโยนมากขึ้น"ซีเออร์""หืม?" นางไม่ได้หันหน้ากลับมาแล้วก็ไม่ได้มองเขาเลยไม่ว่างจวินฉู่หลีจ้องไปที่แผ่นหลังของนางอย่างจริงจังสองวันนี้เมื่อเห็นนาง ราวกับว่าจิตใจก็ไม่อาจจะใสบริสุทธิ์ได้เหมือนเมื่อก่อนแล้วโดยเฉพาะตอนที่นางค้อมตัวไป
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0163 ไหนเจ้าบอกว่าเป็นสามีของข้าไง
"ข้ารู้แล้ว เจ้าออกไปก่อนเถอะ" กู้อวิ๋นซีตอบอันเซี่ยรู้สึกเป็นกังวล "คุณหนู ขะ ข้าจะไปเป็นเพื่อนท่านด้วยเจ้าค่ะ"ก่อนหน้านี้คุณหนูทำให้เสวียนอ๋องโมโห ตอนนี้เรียกให้ไปหา จะต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่อันเซี่ยกลัวว่าคุณหนูของตัวเองจะถูกเสวียนอ๋องรังแกกู้อวิ๋นซีกลับพูดว่า "ต่อให้เจ้าอยู่ด้วยก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก กลับไปเถอะ""คุณหนู...""อย่ามากวนข้า ข้ายังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องจัดการ"อันเซี่ยมุ่ยปากเล็กๆ ของนาง รู้ว่าคุณหนูไม่อยากทำให้นางต้องเดือดร้อนไปด้วยแต่ว่า ตอนนี้หลีอ๋องยังอยู่ข้างในหนิก่อนจะเดินจากไป อันเซี่ยจึงจงใจพูดเสียงดังขึ้น "คุณหนูท่านทำให้เสวียนอ๋องโมโห เกรงว่าเสวียนอ๋องจะต้องลงโทษท่านแน่ คุณหนูท่านต้องระวังตัวนะเจ้าคะ"จากนั้นนางก็เดินจากไปจวินฉู่หลีรู้สึกจนใจ"นี่อันเซี่ยกำลังบอกเป็นนัยๆ ให้ข้าไปขอโทษท่านพี่สี่เป็นเพื่อนเจ้าด้วยอย่างนั้นเหรอ?""ไม่ไป" แต่กู้อวิ๋นซีกลับส่ายหัวจวินฉู่หลีรู้สึกประหลาดใจ "เพราะเหตุใด?""รู้ทั้งรู้ว่าเขาโมโหอยู่ก็ยังจะไปหา ไม่ใช่เสนอตัวไปให้เขาระบายอารมณ์ถึงที่หรอกเหรอ?"กู้อวิ๋นซีจ้องมองเขาทีหนึ่ง "เจ้าว่าข้าดูโง่ถึงเพียงนั้นไ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0164 ข้าจะต้องขอบคุณซีเออร์ด้วยตัวเองแน่
กู้อวิ๋นซีขาอ่อนแรงเป็นปฏิกริยาตอบสนองตามสัญชาติญาณอย่างหนึ่งเมื่อรู้สึกได้ถึงพลังไอเย็นบนตัวของจวินเย่เสวียน ก็ราวกับเกิดความกลัวสุดชีวิตขึ้นมาอย่างนั้นขนาดจวินฉู่หลีเองยังรู้สึกได้ว่าตอนนี้ที่นางตัวเย็นไปทั้งตัว ไม่ได้แกล้งทำมันออกมาเดิมทียังคิดอยู่ว่าจะกอดต่อดีไหม แต่เมื่อเห็นนางหวาดกลัวถึงเพียงนี้ จวินฉู่หลีกลับรู้สึกสงสารขึ้นมาเขาคว้าเอวของนาง ความจริงก็คือโอบเอวของนางเดินไปหยุดตรงหน้าของพระสนมหรง"เสด็จแม่"กู้อวิ๋นซีเองก็คารวะด้วยเช่นกัน "คารวะเสด็จแม่"จากนั้นจวินฉู่หลีก็ได้โอบนางเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของจวินเย่เสวียน "ท่านพี่สี่"กู้อวิ๋นซีก็พูดตามเขาโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามองเลยด้วยซ้ำ "คารวะท่านพี่สี่"จวินเย่เสวียนเดินผ่านหน้าของพวกเขาไปด้วยสีหน้าเรียบเฉยเมื่อเดินมาถึงตำแหน่งที่นั่งของตัวเอง ก็สะบัดแขนเสื้อยาวทีหนึ่งก่อนจะนั่งลงไปจอกแก้วที่อยู่เบื้องหน้าก็ไม่รู้ว่าถูกลมแรงที่ไหนพัดถึงได้ร่วงหล่นลงไปบนพื้นเพล้งๆ ๆ แตกละเอียดทั่วพื้นทั้งงาน ตกอยู่ในความเงียบสนิทไปชั่วขณะบ่าวรับใช้ทั้งหลายต่างยิ่งไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงสรุปแล้วผู้ใดเป็นคนทำให้เสวียนอ๋อ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0165 ใช่หรือไม่ว่าไม่ว่านางจะทำความผิดก็สามารถอภัยให้ได้
และแล้วก็มาถึงฉากสำคัญกู้อวิ๋นซีมีสีหน้าเคร่งขรึมไปนิดหนึ่งพระสนมหรงหรี่ตาลง แล้วพูดเร่งอีกครั้ง "ซีเออร์ เหล้าชั้นดีที่เจ้าเตรียมไว้ล่ะ?"คราวนี้กู้อวิ๋นซีถึงได้สติ ยืนขึ้นแล้วพูดเสียงเบาๆ ว่า "เพคะ ลูกจะไปเตรียมมาเดี๋ยวนี้"เห็นได้ชัดว่าพระสนมหรงไม่พอใจกับคำพูดของนางเพิ่งจะไปเตรียมตอนนี้เนี่ยนะ หมายความว่ายังไงกัน?ไม่ใช่ควรจะเตรียมไว้นานแล้วเหรอ?เด็กคนนี้ บังอาจไม่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กัยนางเหรอ?ฉินโหรวมองไปยังแผ่นหลังของกู้อวิ๋นซีที่เดินจากไป แววตาเคร่งขรึม ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ไม่นาน กู้อวิ๋นซีก็กลับมา ยกกาเหล้าเข้ามาเองกาหนึ่ง มาหยุดอยู่ตรงหน้าของจวินเย่เสวียน"ปรณนิบัติข้าดื่มเหล้าเหรอ?" ไม่รู้ว่าด้วยเพราะจวินเย่เสวียนดื่มเหล้าเข้าไปหรือเปล่า สายตาที่มองนางถึงได้ดูวางอำนาจและเผด็จการเช่นนี้เขายื่นมือออกมากู้อวิ๋นซีตกใจ รีบเบี่ยงตัวหลบมือของเขาอย่างเงียบๆ ไปยืนอยู่ด้านหนึ่งแล้วรินเหล้าให้กับเขาจนเต็มแก้ว"ท่านพี่สี่ นี่เป็นเหล้าชั้นดีที่ข้าตั้งใจเตรียมไว้ให้ท่านเป็นพิเศษ หวังว่าท่านพี่สี่จะชอบเพคะ""คืนนี้ดูเจ้าตั้งใจจะมอมเหล้าข้าอยู่ตลอดเลยนะ?" จวินเย่เสว
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0166 เจ้าเองก็โกรธใช่ไหม
เหล้าจอกนี้ ถูกใส่ยาเหรอ?สายตาของทุกคนจับจ้องไปยังฉินโหรวลู่หงอวี้รู้สึกว้าวุ่นในใจพระสนมหรงกับแม่เฒ่าชิงแอบมองตากัน ไม่รู้ว่าตัวเองมองกู้อวิ๋นซีออกหรือไม่เด็กคนนี้ไปหาฉินโหรวจริงๆ คิดดีแล้วที่จะไม่อยากเกี่ยวข้องกับเสวียนอ๋องอีกอย่างนั้นเหรอ?นางอยากรักเดียวใจเดียวต่อจวินฉู่หลีเหรอ?แต่พวกนางไม่รู้เลยว่า มันเชื่อได้หรือไม่สายตาของจวินเย่เสวียนเพียงแค่มองบนตัวของฉินโหรวแบบผ่านๆ เท่านั้นเขามองกู้อวิ๋นซี ความอบอุ่นที่หาได้ยากในสายตาเมื่อครู่ ตอนนี้มันได้หายไปจนหมดแล้ว"จะอธิบายเช่นไร?" น้ำเสียงเขาเย็นชาจนถึงขีดสุด"ข้าไปหาแม่นางฉินมาจริงๆ หวังให้แม่นางฉินเสนอตัวใกล้ชิดกับท่านพี่สี่"กู้อวิ๋นซีเพิ่งจะพูดจบ สายตาของจวินเย่เสวียนก็เข้มขึ้น จอกที่ถืออยู่ที่ปลายนิ้วของเขา ราวกับจะถูกบีบให้แตกได้ทุกเมื่อ"เจ้าอยากจะส่งข้าให้ผู้หญิงคนอื่นมากจนทนไม่ไหวเช่นนี้เชียวเหรอ?""ท่านอ๋อง..." ฉินโหรวตกใจ!คำพูดนี้ของเสวียนอ๋อง ดูจะมีอะไรบางอย่าง!หรือว่า เขากับพระชายาหลีอ๋อง มีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวกันจริงๆ?กู้อวิ๋นซีกัดริมฝีปาก ไม่พูดอะไรจวินเย่เสวียนก็ไม่ได้สนใจฉินโหรวเลย ตอนนี้
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0167 ถ้ายังไม่มาอีกข้าจะข่มขืนเจ้าเดียวนี้
"ได้" ครั้งนี้กู้อวิ๋นซีไม่ได้ปฏิเสธแต่ก่อนที่จะจากไป นางก็ได้เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของลู่หงอวี้ แล้วยิ้มให้นางอย่างอ่อนโยน"ขอโทษด้วยนะ แม่นางลู่ คืนนี้เกิดเรื่องสุดวิสัย ไม่สามารถรับรองได้ดี ขอให้...""เจ้าใส่ยาให้เขาจริงๆ เหรอ?" สายตาที่ลู่หงอวี้มองนางเต็มไปด้วยความสับสนเมื่อครู่นางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ เพียงแค่จู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บปวดในใจเจ็บปวดแทนเสวียนอ๋องบางทีแม้แต่นางเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเจ็บปวดอะไรแทนเขาแต่ก็แค่รู้สึกเจ็บมาก"เขา...ดีกับเจ้าขนาดนั้น" ขนาดลู่หงอวี้ยังมองในจุดนี้ออกเลย!สายตาที่เสวียนอ๋องมองพระชายาหลีอ๋อง เป็นสายตาที่เอ็นดูมากเลยจริงๆ!ทั้งๆ ที่โกรธมากขนาดนั้น แต่ก็ยัง เอ็นดูมากสีหน้าของกู้อวิ๋นซีไม่มีการแสดงอารมณ์ที่พิเศษอะไร เพียงแค่ยิ้มบางๆ เท่านั้น "ข้าไม่เข้าใจความหมายของแม่นางลู่ แต่ว่า คืนนี้จวนเสวียนอ๋องของเราค่อนข้างวุ่นวาย ไม่อาจจะรับรองแม่นางลู่ต่อได้จริงๆ""แม่นางลู่ วันหลังข้าจะไปขอโทษท่านที่จวนด้วยตัวเอง ขอตัวก่อน!"เยียนเป่ยรีบพูดขึ้นทันที "ใครก็ได้ ส่งแขก!"จากนั้นก็จ้องไปที่กู้อวิ๋นซี "พระชายา เชิญพ่ะย่ะค่ะ!"
Latest chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
