Share
บทที่ 0151 หรือภรรยาคิดว่าข้าอ่อนแอเช่นนี้จริงๆ
Related chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0152 ซีเออร์ข้าก็เป็นผู้ชายนะ
กู้อวิ๋นซีอยากจะพูดกลับไปมากว่าตัวเองไม่ใช่ภรรยาของเขาแต่นางรู้ว่าปัญหานี้เขาไม่เคยให้ความสำคัญเลยขาของนางยังคงรู้สึกไม่สบายอยู่ เมื่อกี้ มันเจ็บมากจริงๆตอนที่ถูกจวินฉู่หลีอุ้มกลับไป ตลอดทาง ลมเย็นๆ ยามค่ำคืนพัดเข้ามาโดนตัวเขามองดูเขาที่สวมชุดคลุมยาวสีขาวทั้งตัว ชายผ้าพลิ้วไหว ทำให้นางรู้สึกผ่อนคลายอย่างประหลาดหากไม่ใช่จวินเย่เสวียนเข้ามาวุ่นวาย ตอนนี้บางทีนางอาจจะเป็นภรรยาของเขาจริงๆ แล้วก็ได้ด้วยนิสัยของจวินฉู่หลี ชีวิตหลังแต่งงานของพวกเขา น่าจะอบอุ่นและสมบูรณ์แบบมากแน่เหตุใดจวินเย่เสวียนถึงได้ร้ายกาจเช่นนี้นะ?เหตุใดจะต้องทำลายทุกอย่างนี้?เหตุใดในเมื่อเขาใจโหดเพียงนี้ ชั่วร้ายเพียงนี้ แต่จนถึงตอนนี้นางก็ยังไม่อาจเกลียดเขาได้เลยจริงๆ?จวินฉู่หลีเดินช้ามาก ราวกับไม่อยากให้สิ้นสุดทางเดินนี้อย่างนั้นตอนแรกกู้อวิ๋นซียังกลัวว่าเขาจะเหนื่อยที่อุ้มนาง แต่คิดไม่ถึงเลยว่าตลอดทางที่เดินมานี้ ฝีเท้าของเขายังเดินอย่างมั่นคง ลมหายในสม่ำเสมอไม่เหน็ดเหนื่อยเลยสักนิดแต่ถึงจะไม่อยากให้เดินจนจบเส้นทางนี้อย่างไร สุดท้ายก็ต้องสิ้นสุดในที่สุดจวินฉู่หลีก็อุ้มนางกลับมาจนถึงหอหนิงซ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0153 หากว่าเขาทำเช่นเดียวกับท่านพี่สี่
เมื่อเห็นว่านางตั้งป้อมเพียงนี้ ท่าทางแบบนี้ ทำให้จวินฉู่หลีรู้สึกขำขันรอยยิ้มตรงมุมปากของจวินฉู่หลีชัดขึ้น อบอุ่นยิ่งขึ้น "อย่ากลัวข้าเลย ข้าไม่มีทางทำร้ายเจ้าเด็ดขาด"ถึงแม้ คืนนี้จะผ่านประสบการณ์ "ได้ประจักษ์กับสายตาตัวเอง" มาแล้ว ในใจของเขาคล้ายกับว่าจะมีสัตว์ร้ายตัวน้อยๆ เกิดขึ้นมาแต่เขา ไม่มีทาง!อย่างน้อยเขาก็จะพยายามห้ามใจตัวเองไว้!กู้อวิ๋นซีกัดริมฝีปากล่าง แล้วลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ"นอนเถอะ" จวินฉู่หลีดึงผ้าห่มขึ้นให้นางอีกครั้ง"ต่อไป...เจ้าก็สามารถหยุดเขาไว้ได้ใช่ไหม" ตอนนี้นางยังคิดหาวิธีที่จะออกจากที่นี่ไม่ได้เลยคำขู่ของจวินเย่เสวียน ราวกับยังคงดังก้องอยู่ข้างหูคิดจะไปจากจวนเสวียนอ๋อง นอกจากว่า เจ้าจะข้ามศพข้าไปก่อนคนสารเลวนั่น ไม่เคยพูดล้อเล่น!ในตอนนี้กู้อวิ๋นซีรู้สึกอับจนหนทางกับอนาคตของตัวเองเหลือเกินแต่อย่างน้อย อย่าให้คนสารเลวนั่นมาทำเรื่องอย่างว่ากับนางก่อนที่นางจะหาวิธีออกไปจากจวนเสวียนอ๋องได้หรือไม่?นางกลัวมากจริงๆ...ใครจะไปคิดว่าจวินฉู่หลีที่รักและอบอุ่นกับนางเสมอจะส่ายหน้าออกมา "ขอโทษที่ข้า...ไม่สามารถทำได้""เจ้าบอกว่าข้าเป็นภรรยาของเจ้าน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0154 เหตุใดเขาถึงใจร้ายได้เพียงนี้
จวินเย่เสวียนนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าป้ายวิญญาณที่ไม่ได้สลักชื่อแส้ถูกเฆี่ยนลงมาบนหลังของเขาแรงๆ ไม่นาน เสื้อสีดำชุดนั้นก็เปียกชุ่มไปด้วยเลือดสดๆ เป็นวงกว้างแต่ว่าถึงอย่างไรเขาก็ไม่แสดงสีหน้าความรู้สึกอะไรเลย แม้กระทั่ง ในแววตาก็ไม่มีร่องรอยความสำนึกผิดเลยสักนิดสุดท้าย ขนาดมือที่กำแส้ของพระสนมหรงยังสั่นเทา เมื่อยกขึ้นมาอีกครั้ง กลับไม่อาจเฆี่ยนตีต่อไปได้ตีเขาไปจะมีประโยชน์อะไร?ต่อให้ตีเขาให้ตาย ก็เปลี่ยนการตัดสินใจของเขาไม่ได้เรื่องที่เขาอยากจะทำ ตัวนางเองไม่สามารถห้ามปรามได้อีกแล้วพระสนมหรงโกรธมากจนทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ สายตาทั้งคู่ไร้ล่องลอย"เขามีชีวิตอยู่ได้อีกแค่สามเดือนเท่านั้น"ประโยคที่พูดออกมา ทำให้ใบหน้าเย็นชาของจวินเย่เสวียน เกิดร่องรอยหวั่นไหวขึ้นในดวงตาฝ่ามือของเขา ค่อยๆ กำแน่นน้ำตาของพระสนมหรงอดที่จะไหลลงมาไม่ได้ "เหตุใดเจ้าถึงไม่รออีกสักหน่อย? อย่างน้อย รอให้เขา...รอให้เขาจากไปอย่างสบายใจ...""ฉู่หลีไม่ตายหรอก ลูกจะต้องสามารถหาทางช่วยเขาได้แน่!" จวินเย่เสวียนพูดเสียงแหบแห้งพระสนมหรงมองไปที่เขาอีกครั้งแผ่นหลังของเขายังคงมีเลือดไหลซึมฉับพลันนางก็เสีย
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0155 ต้องการให้เจ้าจัดการงานในคืนนี้ทั้งหมด
กู้อวิ๋นซีหลุบตาลง มองไปที่จอกน้ำชาตรงเบื้องหน้าหลังจากที่ผ่านเรื่องเมื่อคืนมา เดิมทีกู้อวิ๋นซียังคิดอยู่ว่าเมื่อพระสนมหรงเห็นตัวเองจะมีทีท่าอย่างไรต้องเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่สร้างความวุ่นวายให้กับลูกชายทั้งสองคนของนาง เกรงว่าต่อไปพระสนมหรงคงไม่อาจปล่อยนางไปได้นางเพียงคิดไม่ถึงว่า พระสนมหรงจะจัดการโต้งๆ เช่นนี้ ใช้น้ำชาอาบยาพิษแก้วเดียวมาจัดการปัญหากู้อวิ๋นซีใช้สองมือรับมา แต่ก็ไม่ได้ดื่มลงไป แต่กลับวางไว้บนโต๊ะแทนพระสนมหรงมองไปที่น้ำชาจอกนั้น แววตาฉายประกายอะไรบางอย่างนางยิ้มเหยียดออกมาแล้วพูดว่า "ซีเออร์คงไม่คิดว่า ข้าจะสั่งให้คนวางยาในน้ำชาจอกนี้หรอกใช่หรือไม่?"กู้อวิ๋นซีมองไปที่นาง พยายามจะเหยียดยิ้มออกมาแต่รอยยิ้มนั้นก็ไปไม่ถึงดวงตาเช่นกันนางพูดอย่างเรียบเฉย "เสด็จแม่พูดล้อเล่นแล้ว เสด็จแม่มีความคิดรอบคอบ สติปัญญาเกินใคร ย่อมต้องรู้ดีแน่นอนว่า หากฆ่าลูก จะต้องทำให้ลูกชายทั้งสองของท่านต้องเจ็บปวดเสียใจ"นางพูดอย่างยิ้มๆ "ดังนั้น เสด็จแม่จะวางยาพิษลูกได้อย่างไรใช่ไหมเพคะ?""ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เหตุใดจึงไม่ดื่ม?" พระสนมหรงไม่อาจทนฝืนยิ้มได้อีกต่อไป สีหน้าค่อยๆ เย็นเยี
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0156 คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะเป็นคนเช่นนี้
สุดท้ายยาห่อนั้นก็ตกมาอยู่ในมือของกู้อวิ๋นซีนางรู้ดีว่าไม่ว่าคืนนี้ทุกอย่างจะสำเร็จเรียบร้อยดีหรือไม่ นางก็ได้ทำเรื่องที่ถือเป็นการหักหลังจวินเย่เสวียนเรียบร้อยแล้วจากนี้ไป จวินเย่เสวียนจะต้องเกลียดนางมากแน่บางทีการที่พระสนมหรงจัดการเช่นนี้ถึงจะฉลาดและถูกต้องที่สุดแล้วก็ได้เกลียดนาง ก็ยังดีกว่าคิดถึงนางเป็นไหนๆความสัมพันธ์ที่ไม่ปกติเช่นนี้สมควรที่จะจบลงได้ตั้งนานแล้วความจริงแล้วงานเลี้ยงในคืนนั้น กู้อวิ๋นซีไม่ได้ประกาศอะไรออกไปมากในจวนอ๋องย่อมมีคนทำหน้าที่ประกาศทุกอย่างเพียงแค่ประกาศออกไปข้างนอกว่าคนที่เป็นแม่งานของงานเลี้ยงนี้คือพระชายาหลีอ๋องส่วนสาเหตุที่ว่าจัดทำไมก็ไม่มีใครได้รู้"วันนี้เสวียนอ๋องออกนอกเมือง ไม่รู้ว่าคืนนี้จะกลับมาทันหรือไม่เจ้าค่ะ" อันเซี่ยไปสืบข่าวมาได้ก็รีบกลับมาบอกกู้อวิ๋นซีทันทีกู้อวิ๋นซีพยักหน้ารับเขาจะกลับหรือไม่กลับมาก็เป็นเรื่องหนึ่ง ส่วนงานเลี้ยงนี้นางจะจัดหรือไม่จัดก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งถึงอย่างไรซะ คนที่ควรจะเชิญก็เชิญไปหมดแล้ว"ข้าจะไปพบแม่นางสองคนนั้นสักหน่อย"กู้อวิ๋นซีจัดการตัวเองอย่างเรียบง่ายจากนั้นก็ไปที่ห้องรับรองคืนนี้
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0157 ดูท่าแล้วเจ้าจะยังมองความเป็นจริงได้ไม่ชัดเจน
หลังจากผ่านภัยพิบัติเมื่อคืนมา ตอนนี้แค่ได้ยินเสียงของจวินเย่เสวียน กู้อวิ๋นซีก็อยากจะหนีไปโดยสัญชาติญาณแล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา ตัวนางไปคบและพลอดรักกับเขาโดยไม่มีการป้องกันใดๆ ได้อย่างไรต้องโทษที่เขาปกปิดไว้อย่างแนบเนียน ตั้งหนึ่งปี นางดูไม่ออกเลยว่าเขาเป็นคนที่น่ากลัวขนาดนี้!กู้อวิ๋นซีหันหน้ากลับไปมองอันเซี่ยหนึ่งทีอันเซี่ยรีบพยักหน้าให้กำลังใจนางกู้อวิ๋นซีถึงถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะผลักประตูให้เปิดออกคิดไม่ถึงว่าจวินเย่เสวียนจะกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่กู้อวิ๋นซีที่เพิ่งจะเข้าไปก็แทบจะถอยหลังกลับทันทีแต่น้ำเสียงเย็นชาของเขากลับดังขึ้นมาอีกครั้ง "จะเข้ามาก็เข้า ไม่เข้าก็ไสหัวไปซะ!"กู้อวิ๋นซีสูดหายใจเข้าลึกๆ ถึงค่อยก้มหน้าเดินเข้าไป"เจ้าอยากจะให้คนด้านนอก เป็นข้าเปลี่ยนเสื้อผ้าหรืออย่างไร?" จวินเย่เสวียนจ้องมองไปยังประตูห้องนอนที่เปิดกว้างอยู่บานนั้นแต่ครั้งนี้ กู้อวิ๋นซีไม่ได้เชื่อฟังแล้วปิดประตูตามที่เขาบอกนางยืนอยู่ข้างประตูไม่กล้าเข้าไปใกล้เช่นกัน"องค์ชายสี่ คืนนี้ในจวนมีงานเลี้ยง หวังว่าท่านจะสละเวลามาร่วมงานด้วยเพคะ""เหตุใดข้าต้องไปร่วม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0158 ยัยผู้หญิงน่าโมโหช่างรู้วิธีที่จะจัดการกับเขาดีนัก
คำว่า "ไม่ลึกพอ" ทำให้ใบหน้าเล็กๆ ของกู้อวิ๋นซีแดงเถือกขึ้นฉับพลันแต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นขาวซีด!นางพยายามอย่างมากแล้วที่จะให้ตัวเองลืมเรื่องนี้!มองไปยังเงาร่างที่เดินเข้ามาหาตัวเองเงานั้น นางก็พยายามรักษาความสงบนิ่งในใจ "ความจริงก็คือ ตอนนี้ข้าเป็นพระชายาของอาหลีแล้วจริงๆ""ไม่ เจ้าผิดแล้ว"จวินเย่เสวียนยิ้มเย็น จ้องมองไปยังใบหน้าของนางอย่างวางอำนาจ ไม่เห็นใครในสายตา"ความจริงก็คือ อาหลีของเจ้าไม่ได้สนใจเลยว่าข้าจะเอาเจ้าสักกี่ครั้ง!""เช่นนั้นองค์ชายสี่เองก็คงไม่สนใจเช่นกันว่าอาหลีจะเอาข้าสักกี่ครั้งด้วยใช่ไหม?"คำพูดนี้ทำให้จวินเย่เสวียนชะงักฝีเท้าลงทันทีกู้อวิ๋นซีจ้องมองไปที่เขา แล้วหัวเราะออกมาอย่างโมโห "องค์ชายสี่ไม่เคยคิดมาก่อนจริงๆ ด้วยว่าคู่สามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้วจะต้องมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดทางร่างกายกัน!""ฉู่หลีเขา...ไม่สามารถ" ฝ่ามือใหญ่ของจวินเย่เสวียนค่อยๆ กำแน่นน้อยๆ"เพราะว่าเขาถูกพิษน่ะเหรอ?" กู้อวิ๋นซีกลับหัวเราะเยาะออกมา "หรือว่าองค์ชายสี่ไม่หวังให้พิษในร่างกายของน้อยชายแท้ๆ ของตัวเองถูกถอนออกไปได้เลยหรืออย่างไร?""หากว่าพิษของเขาถูกถอนได้ เขาอาการดีข
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0159 เสวียนอ๋องก็เป็นเช่นนี้ด้วย
กู้อวิ๋นซียังคงสีหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม "ไม่ใช่ว่าข้าต้องการให้องค์ชายสี่เลือกพระชายา เป็นเสด็จแม่ที่คาดหวังเช่นนี้""ดังนั้น ขอให้องค์ชายสี่ให้ความร่วมมือกับงานของข้าด้วย ไปเข้าร่วมงานเลี้ยง พูดคุยทำความสนิทสนมกับแม่นางลู่และแม่นางฉินดีๆ""หากว่าข้าไม่รับปากล่ะ""เช่นนั้นองค์ชายสี่ก็จะไม่มีโอกาสได้เห็นใบหน้าสมบูรณ์แบบไร้ตำหนินี้อีก" กู้อวิ๋นซีกดมีดสั้นในมือให้ลึกลงไปอีกที่ใบหน้ามีเลือดหยดหนึ่งซึมออกมาจริงๆ!"ข้ารับปาก!"จวินเย่เสวียนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ทั้งโมโหทั้งแค้นใจ พยายามอดกลั้นจนถึงที่สุด จนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว"ข้ารับปาก! ไสหัวไป! ไปให้พ้นหน้าข้า!""องค์ชายสี่จะสาบานก่อนได้หรือไม่?" กู้อวิ๋นซีกลับได้คืบจะเอาศอกหากว่าเขากลับคำจะทำอย่างไรล่ะ?จวินเย่เสวียนอยากจะบีบนางให้ตายจริงๆ!เขาอยากนัก อยากมากๆ!หน้าอกของเขายังคงกระเพื่อมไหวอย่างบ้าคลั่ง แล้วน้ำเสียงต่ำพร่าของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง"ข้าสาบานว่าจะเข้าร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้อย่างแน่นอน! ตอนนี้ ไสหัวไปให้พ้นหน้าข้าซะ! ไปไกลได้แค่ไหนก็ไปไกลเท่านั้น! ไป!"กู้อวิ๋นซีถอนหายใจอย่างโล่งอกจากนั้นก็รีบหมุนตัวออกไปทันที
Latest chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
