Share
บทที่ 0153 หากว่าเขาทำเช่นเดียวกับท่านพี่สี่
Related chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0154 เหตุใดเขาถึงใจร้ายได้เพียงนี้
จวินเย่เสวียนนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าป้ายวิญญาณที่ไม่ได้สลักชื่อแส้ถูกเฆี่ยนลงมาบนหลังของเขาแรงๆ ไม่นาน เสื้อสีดำชุดนั้นก็เปียกชุ่มไปด้วยเลือดสดๆ เป็นวงกว้างแต่ว่าถึงอย่างไรเขาก็ไม่แสดงสีหน้าความรู้สึกอะไรเลย แม้กระทั่ง ในแววตาก็ไม่มีร่องรอยความสำนึกผิดเลยสักนิดสุดท้าย ขนาดมือที่กำแส้ของพระสนมหรงยังสั่นเทา เมื่อยกขึ้นมาอีกครั้ง กลับไม่อาจเฆี่ยนตีต่อไปได้ตีเขาไปจะมีประโยชน์อะไร?ต่อให้ตีเขาให้ตาย ก็เปลี่ยนการตัดสินใจของเขาไม่ได้เรื่องที่เขาอยากจะทำ ตัวนางเองไม่สามารถห้ามปรามได้อีกแล้วพระสนมหรงโกรธมากจนทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ สายตาทั้งคู่ไร้ล่องลอย"เขามีชีวิตอยู่ได้อีกแค่สามเดือนเท่านั้น"ประโยคที่พูดออกมา ทำให้ใบหน้าเย็นชาของจวินเย่เสวียน เกิดร่องรอยหวั่นไหวขึ้นในดวงตาฝ่ามือของเขา ค่อยๆ กำแน่นน้ำตาของพระสนมหรงอดที่จะไหลลงมาไม่ได้ "เหตุใดเจ้าถึงไม่รออีกสักหน่อย? อย่างน้อย รอให้เขา...รอให้เขาจากไปอย่างสบายใจ...""ฉู่หลีไม่ตายหรอก ลูกจะต้องสามารถหาทางช่วยเขาได้แน่!" จวินเย่เสวียนพูดเสียงแหบแห้งพระสนมหรงมองไปที่เขาอีกครั้งแผ่นหลังของเขายังคงมีเลือดไหลซึมฉับพลันนางก็เสีย
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0155 ต้องการให้เจ้าจัดการงานในคืนนี้ทั้งหมด
กู้อวิ๋นซีหลุบตาลง มองไปที่จอกน้ำชาตรงเบื้องหน้าหลังจากที่ผ่านเรื่องเมื่อคืนมา เดิมทีกู้อวิ๋นซียังคิดอยู่ว่าเมื่อพระสนมหรงเห็นตัวเองจะมีทีท่าอย่างไรต้องเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่สร้างความวุ่นวายให้กับลูกชายทั้งสองคนของนาง เกรงว่าต่อไปพระสนมหรงคงไม่อาจปล่อยนางไปได้นางเพียงคิดไม่ถึงว่า พระสนมหรงจะจัดการโต้งๆ เช่นนี้ ใช้น้ำชาอาบยาพิษแก้วเดียวมาจัดการปัญหากู้อวิ๋นซีใช้สองมือรับมา แต่ก็ไม่ได้ดื่มลงไป แต่กลับวางไว้บนโต๊ะแทนพระสนมหรงมองไปที่น้ำชาจอกนั้น แววตาฉายประกายอะไรบางอย่างนางยิ้มเหยียดออกมาแล้วพูดว่า "ซีเออร์คงไม่คิดว่า ข้าจะสั่งให้คนวางยาในน้ำชาจอกนี้หรอกใช่หรือไม่?"กู้อวิ๋นซีมองไปที่นาง พยายามจะเหยียดยิ้มออกมาแต่รอยยิ้มนั้นก็ไปไม่ถึงดวงตาเช่นกันนางพูดอย่างเรียบเฉย "เสด็จแม่พูดล้อเล่นแล้ว เสด็จแม่มีความคิดรอบคอบ สติปัญญาเกินใคร ย่อมต้องรู้ดีแน่นอนว่า หากฆ่าลูก จะต้องทำให้ลูกชายทั้งสองของท่านต้องเจ็บปวดเสียใจ"นางพูดอย่างยิ้มๆ "ดังนั้น เสด็จแม่จะวางยาพิษลูกได้อย่างไรใช่ไหมเพคะ?""ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เหตุใดจึงไม่ดื่ม?" พระสนมหรงไม่อาจทนฝืนยิ้มได้อีกต่อไป สีหน้าค่อยๆ เย็นเยี
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0156 คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะเป็นคนเช่นนี้
สุดท้ายยาห่อนั้นก็ตกมาอยู่ในมือของกู้อวิ๋นซีนางรู้ดีว่าไม่ว่าคืนนี้ทุกอย่างจะสำเร็จเรียบร้อยดีหรือไม่ นางก็ได้ทำเรื่องที่ถือเป็นการหักหลังจวินเย่เสวียนเรียบร้อยแล้วจากนี้ไป จวินเย่เสวียนจะต้องเกลียดนางมากแน่บางทีการที่พระสนมหรงจัดการเช่นนี้ถึงจะฉลาดและถูกต้องที่สุดแล้วก็ได้เกลียดนาง ก็ยังดีกว่าคิดถึงนางเป็นไหนๆความสัมพันธ์ที่ไม่ปกติเช่นนี้สมควรที่จะจบลงได้ตั้งนานแล้วความจริงแล้วงานเลี้ยงในคืนนั้น กู้อวิ๋นซีไม่ได้ประกาศอะไรออกไปมากในจวนอ๋องย่อมมีคนทำหน้าที่ประกาศทุกอย่างเพียงแค่ประกาศออกไปข้างนอกว่าคนที่เป็นแม่งานของงานเลี้ยงนี้คือพระชายาหลีอ๋องส่วนสาเหตุที่ว่าจัดทำไมก็ไม่มีใครได้รู้"วันนี้เสวียนอ๋องออกนอกเมือง ไม่รู้ว่าคืนนี้จะกลับมาทันหรือไม่เจ้าค่ะ" อันเซี่ยไปสืบข่าวมาได้ก็รีบกลับมาบอกกู้อวิ๋นซีทันทีกู้อวิ๋นซีพยักหน้ารับเขาจะกลับหรือไม่กลับมาก็เป็นเรื่องหนึ่ง ส่วนงานเลี้ยงนี้นางจะจัดหรือไม่จัดก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งถึงอย่างไรซะ คนที่ควรจะเชิญก็เชิญไปหมดแล้ว"ข้าจะไปพบแม่นางสองคนนั้นสักหน่อย"กู้อวิ๋นซีจัดการตัวเองอย่างเรียบง่ายจากนั้นก็ไปที่ห้องรับรองคืนนี้
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0157 ดูท่าแล้วเจ้าจะยังมองความเป็นจริงได้ไม่ชัดเจน
หลังจากผ่านภัยพิบัติเมื่อคืนมา ตอนนี้แค่ได้ยินเสียงของจวินเย่เสวียน กู้อวิ๋นซีก็อยากจะหนีไปโดยสัญชาติญาณแล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา ตัวนางไปคบและพลอดรักกับเขาโดยไม่มีการป้องกันใดๆ ได้อย่างไรต้องโทษที่เขาปกปิดไว้อย่างแนบเนียน ตั้งหนึ่งปี นางดูไม่ออกเลยว่าเขาเป็นคนที่น่ากลัวขนาดนี้!กู้อวิ๋นซีหันหน้ากลับไปมองอันเซี่ยหนึ่งทีอันเซี่ยรีบพยักหน้าให้กำลังใจนางกู้อวิ๋นซีถึงถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะผลักประตูให้เปิดออกคิดไม่ถึงว่าจวินเย่เสวียนจะกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่กู้อวิ๋นซีที่เพิ่งจะเข้าไปก็แทบจะถอยหลังกลับทันทีแต่น้ำเสียงเย็นชาของเขากลับดังขึ้นมาอีกครั้ง "จะเข้ามาก็เข้า ไม่เข้าก็ไสหัวไปซะ!"กู้อวิ๋นซีสูดหายใจเข้าลึกๆ ถึงค่อยก้มหน้าเดินเข้าไป"เจ้าอยากจะให้คนด้านนอก เป็นข้าเปลี่ยนเสื้อผ้าหรืออย่างไร?" จวินเย่เสวียนจ้องมองไปยังประตูห้องนอนที่เปิดกว้างอยู่บานนั้นแต่ครั้งนี้ กู้อวิ๋นซีไม่ได้เชื่อฟังแล้วปิดประตูตามที่เขาบอกนางยืนอยู่ข้างประตูไม่กล้าเข้าไปใกล้เช่นกัน"องค์ชายสี่ คืนนี้ในจวนมีงานเลี้ยง หวังว่าท่านจะสละเวลามาร่วมงานด้วยเพคะ""เหตุใดข้าต้องไปร่วม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0158 ยัยผู้หญิงน่าโมโหช่างรู้วิธีที่จะจัดการกับเขาดีนัก
คำว่า "ไม่ลึกพอ" ทำให้ใบหน้าเล็กๆ ของกู้อวิ๋นซีแดงเถือกขึ้นฉับพลันแต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นขาวซีด!นางพยายามอย่างมากแล้วที่จะให้ตัวเองลืมเรื่องนี้!มองไปยังเงาร่างที่เดินเข้ามาหาตัวเองเงานั้น นางก็พยายามรักษาความสงบนิ่งในใจ "ความจริงก็คือ ตอนนี้ข้าเป็นพระชายาของอาหลีแล้วจริงๆ""ไม่ เจ้าผิดแล้ว"จวินเย่เสวียนยิ้มเย็น จ้องมองไปยังใบหน้าของนางอย่างวางอำนาจ ไม่เห็นใครในสายตา"ความจริงก็คือ อาหลีของเจ้าไม่ได้สนใจเลยว่าข้าจะเอาเจ้าสักกี่ครั้ง!""เช่นนั้นองค์ชายสี่เองก็คงไม่สนใจเช่นกันว่าอาหลีจะเอาข้าสักกี่ครั้งด้วยใช่ไหม?"คำพูดนี้ทำให้จวินเย่เสวียนชะงักฝีเท้าลงทันทีกู้อวิ๋นซีจ้องมองไปที่เขา แล้วหัวเราะออกมาอย่างโมโห "องค์ชายสี่ไม่เคยคิดมาก่อนจริงๆ ด้วยว่าคู่สามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้วจะต้องมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดทางร่างกายกัน!""ฉู่หลีเขา...ไม่สามารถ" ฝ่ามือใหญ่ของจวินเย่เสวียนค่อยๆ กำแน่นน้อยๆ"เพราะว่าเขาถูกพิษน่ะเหรอ?" กู้อวิ๋นซีกลับหัวเราะเยาะออกมา "หรือว่าองค์ชายสี่ไม่หวังให้พิษในร่างกายของน้อยชายแท้ๆ ของตัวเองถูกถอนออกไปได้เลยหรืออย่างไร?""หากว่าพิษของเขาถูกถอนได้ เขาอาการดีข
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0159 เสวียนอ๋องก็เป็นเช่นนี้ด้วย
กู้อวิ๋นซียังคงสีหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม "ไม่ใช่ว่าข้าต้องการให้องค์ชายสี่เลือกพระชายา เป็นเสด็จแม่ที่คาดหวังเช่นนี้""ดังนั้น ขอให้องค์ชายสี่ให้ความร่วมมือกับงานของข้าด้วย ไปเข้าร่วมงานเลี้ยง พูดคุยทำความสนิทสนมกับแม่นางลู่และแม่นางฉินดีๆ""หากว่าข้าไม่รับปากล่ะ""เช่นนั้นองค์ชายสี่ก็จะไม่มีโอกาสได้เห็นใบหน้าสมบูรณ์แบบไร้ตำหนินี้อีก" กู้อวิ๋นซีกดมีดสั้นในมือให้ลึกลงไปอีกที่ใบหน้ามีเลือดหยดหนึ่งซึมออกมาจริงๆ!"ข้ารับปาก!"จวินเย่เสวียนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ทั้งโมโหทั้งแค้นใจ พยายามอดกลั้นจนถึงที่สุด จนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว"ข้ารับปาก! ไสหัวไป! ไปให้พ้นหน้าข้า!""องค์ชายสี่จะสาบานก่อนได้หรือไม่?" กู้อวิ๋นซีกลับได้คืบจะเอาศอกหากว่าเขากลับคำจะทำอย่างไรล่ะ?จวินเย่เสวียนอยากจะบีบนางให้ตายจริงๆ!เขาอยากนัก อยากมากๆ!หน้าอกของเขายังคงกระเพื่อมไหวอย่างบ้าคลั่ง แล้วน้ำเสียงต่ำพร่าของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง"ข้าสาบานว่าจะเข้าร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้อย่างแน่นอน! ตอนนี้ ไสหัวไปให้พ้นหน้าข้าซะ! ไปไกลได้แค่ไหนก็ไปไกลเท่านั้น! ไป!"กู้อวิ๋นซีถอนหายใจอย่างโล่งอกจากนั้นก็รีบหมุนตัวออกไปทันที
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0160 ความจริงเขาดีกับท่านมาก
เยียนเป่ยมาจริงๆกู้อวิ๋นซียังพยายามทำตัวให้สงบอยู่ได้ แต่อันเซี่ยกลับตกใจจนแทบจะล้มกองลงไปบนพื้นแล้ว"พระชายา" เยียนเป่ยเคาะห้องอันเซี่ยมองไปที่กู้อวิ๋นซี ขนาดความกล้าที่จะไปเปิดประตูยังไม่มีเลยเป็นกู้อวิ๋นซีที่ต้องเดินไปเปิดประตูเองเยียนเป่ยมองดูกู้อวิ๋นซีที่มองเขาอย่างระแวดระวัง ก็ได้แต่จนใจ"พระชายาอย่าได้เข้าใจผิด ท่านอ๋องแค่เพียงรับสั่งให้กระหม่อมเอายามาส่งให้พระชายาเท่านั้น"เยียนเป่ยส่งกล่องยาในมือให้ มองไปด้านในหนึ่งทีแล้วพูดว่า "สาวใช้ที่ชื่ออันเซี่ยคนนั้น ออกมาหน่อย"อันเซี่ยแทบจะคลานออกมาอยู่แล้ว "ตะ ใต้เท้าเยียน...""ทายาให้คุณหนูของพวกเจ้าซะ" เยียนเป่ยยื่นกล่องให้กับนาง สีหน้าจริงจัง "ท่านอ๋องสั่งให้กระหม่อมดูให้เห็นกับตาตัวเองด้วย""แต่บนหย้าของคุณหนูพวกข้า ทายาไปเรียบร้อยแล้วนะ" อันเซี่ยหันกลับไปมองกู้อวิ๋นซีหนึ่งครั้ง"ยานี่ดี เป็นของดีหายากในวังหลวง ทั้งจวนอ๋อง มีแค่หลีอ๋องที่ใช้ได้"ดังนั้น เป็นยาวิเศษที่แม้กระทั่งเสวียนอ๋องของพวกเขายังไม่กล้าใช้เลยอย่างนั้นเหรอ?อันเซี่ยรับมา แล้วเปิดเอาขวดยาในนั้นออกมา เปิดฝาขวดออกเพียงแค่ได้ดม ก็รู้สึกถึงกลิ่นหอม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 0161 ตอนที่นางตั้งใจช่างงดงามเหลือเกิน
"เจ้าคิดอะไรเหลวไหลอีกแล้วเนี่ย?"จวินฉู่หลีมองเห็นบาดแผลบนหน้าของนางก้รู้สึกไม่สบายใจวางชามที่ใส่เลือดในมือลงกำลังจะหมุนตัวเดินออกจากประตูไป "ท่านพี่สี่มียาดีอยู่ขวดหนึ่ง ข้าจะไปเอามาให้เจ้า""ใช่ขวดนี้หรือเปล่า?" กู้อวิ๋นซีเปิดกล่องไม้ออกด้านในมีขวดยาสีเขียวขวดหนึ่งวางอยู่จวินฉู่หลีตกใจไปเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า "ดูท่าท่านพี่สี่จะรู้เรื่องที่เจ้าบาดเจ็บสินะ ยานี่เป็นยาดีหายาก จะต้องทาทุกวันล่ะ"ความจริงกู้อวิ๋นซีอยากจะพูดว่า แผลเล็กๆ บนหน้าของนางนี้ต่อให้ไม่ทายา อีกสองวันก็หายแล้วเพราะว่ามันตื้นมาก ตอนหายขนาดรอยแผลเดิมก็มองไม่เห็นเลยด้วยซ้ำคนพวกนี้ แต่ละคนตื่นตระหนกกันเกินไปแล้วเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ กู้อวิ๋นซีมองไปที่ชามเลือดบนโต๊ะนั้น "เกิดอะไรขึ้น?"ดมจากกลิ่นนี้ เป็นเลือดคนชัดๆ"เจ้าไม่ได้ต้องการเลือดของมู่อันหนิงหรอกเหรอ? ข้าก็ไปเอามาให้แล้วไง" จวินฉู่หลีพูดเสียงเรียบเฉย"เจ้าฆ่ามู่อันหนิงเหรอ?" กู้อวิ๋นซีเบิกตาโตทั้งสองข้าง ทั้งตกใจทั้งร้อนใจ "เจ้า...""คิดอะไรของเจ้า?" จวินฉู่หลีชอบท่าทางตกใจของนางมากที่สุดโดยเฉพาะตอนที่ดวงตาคู่โตของนางมองมาที่เขาอย่างสั่นไห
Latest chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
