บทที่ 16

“ถ้าอรพูดไปพี่บุรินทร์จะต้องไม่โกรธแล้วก็อย่าเพิ่งใจร้อนวู่วามกับเรื่องที่อรจะพูดต่อไปนี้นะคะ”

“พี่ยังไม่รู้เลยว่าอรจะพูดเรื่องอะไรแต่ก็โอเคพี่ก็จะขอสัญญาว่าพี่จะยินดีรับฟังอย่างสงบก็แล้วกัน”

อิงอรเงียบไปก่อนที่จะตัดสินใจพูดว่า

“ตั้งแต่ตอนเข้ามาฝึกงานที่นี่ อรก็ได้พบกับท่านประธานวันแรกที่อรเข้ามาติดต่อเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคล จากการที่ออนได้พูดคุยกับท่านประธานเขาเป็นคนที่มีความเป็นสุภาพบุรุษมีความเป็นผู้นำและก็ท่าทางน่าเกรงขามมากเลยนะคะที่สำคัญน่ะ อรก็มีโอกาสได้ติดตามไปช่วยงานท่านประธานและที่สำคัญเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลก็มอบหมายให้อรช่วยงานพี่นุ่นอยู่ตลอด พี่นุ่นเป็นคนที่ทำงานเก่งนะคะแล้วก็อรสังเกตเห็นว่าพี่นุ่นจะมีความสนิทสนมกับท่านประธานมากๆ เลยล่ะค่ะ”

“สนิทกับท่านประธานเหมือนอย่างที่สนิทกับพี่อย่างนี้หรือเปล่า?”

“ก็ถ้ามองผิวเผินที่พี่นุ่นคุยกับพี่บุรินทร์มันก็ดูปกตินะคะแต่ระหว่างที่นุ่นกับท่านประธานมันเป็นอะไรที่ไม่ปกติค่ะ”

“แล้วอรสังเกตเห็นอะไรที่ผิดปกติอย่างนั้นเหรอ”

“ถ้าพูดไปเดี๋ยวก็จะหาว่าอรเอาเรื่องคนอื่นมาพูดแต่สิ่งที่อรพูดก็พูดจากสิ่งที่ได้เห็นนะคะ แล้วก็อรเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานแต่ก็มีความอัดอั้นตันใจเหมือนกันนะคะที่เข้ามาฝึกงานในองค์กรที่ใหญ่มาก ๆ แต่กลับต้องเห็นพฤติกรรมของคนในองค์กรซึ่งอรก็ไม่อยากจะคิดว่ามันเป็นอย่างนั้นแต่มันก็เกิดขึ้นแล้วจริงๆค่ะพี่บุรินทร์”

คำอธิบายของอิงอรฟังดูก็ไม่ได้คลุมเครือมากและมันจุดประกายความคิดทำให้บุรินทร์เริ่มสงสัยเขาเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆ ความคิดลึก ๆ จะพยายามค้านว่ามันไม่ใช่หากแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากนี้และตั้งใจรับฟังต่อไป

“แรก ๆ อรก็ช่วยงานพี่นุ่นนะคะแล้วก็เห็นว่าพี่นุ่นน่ะช่วยเหลืองานท่านประธานอย่างดีแต่พอมาระยะหลัง ๆ อรก็เห็นว่าเขาจะมีความสนิทสนมกัน ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะที่อรจำเป็นที่จะต้องพูดเรื่องนี้เพราะว่าความอัดอั้นตันใจของอรเอง อรไม่รู้ว่าจะพูดกับใครได้แต่เห็นว่าพี่บุรินทร์เป็นคนที่น่าจะรับฟังเรื่องนี้เพราะอย่างน้อยที่สุดพี่บุรินทร์ก็เป็นคนที่สนิทมากที่สุดคนนึงกับพี่นุ่น จริง ๆ แล้วอรไม่ได้อยากจะเอาเรื่องของพี่นุ่นมาพูดเลยล่ะค่ะ แต่พอได้เห็นพฤติกรรมระหว่างพี่นุ่นกับท่านประธานแล้วมันก็ทำให้อรอ่ะรู้สึกเสียศรัทธาค่ะ”

“อรพูดมาเถอะพี่ยินดีที่จะรับฟังทุกอย่างและพี่ก็ไม่คิดด้วยว่าการที่อรเอาเรื่องนี้มาพูดจะเป็นการประจานคนอื่นอย่างน้อยที่สุดอรก็ยังไม่ได้พูดกับใครแต่เลือกที่จะพูดเรื่องนี้กับพี่”

“ขอบคุณมากเลยนะคะที่พี่บุรินทร์ยอมรับฟังเรื่องนี้จากอร...คือว่าเมื่อ 2-3 สัปดาห์ก่อนน่ะ อรทะเล่อทะล่าเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธานโดยที่ไม่ได้เคาะประตู พอเปิดประตูเข้าไปอรดันเข้าไปเห็นท่านประธานน่ะกำลังกอดกับพี่นุ่นแล้วพอเขาสองคนเห็นว่ามีคนเข้าไปพวกเขาก็รีบผละห่างจากกันนะคะ แต่ว่าอรก็ทำเป็นมองไม่เห็นอะไรแล้วก็คิดว่าพวกเขาอาจจะคุยอะไรกันอยู่กระมัง แต่ว่าหลังจากนั้นอรก็อาจเห็นแบบนี้อีกหลายครั้งและที่ทำให้อ้อนแน่ใจก็เพราะล่าสุดน่ะอร เห็นท่านประธานออกมาจากคอนโดของพี่นุ่นนะคะ”

“ว่ายังไงนะ...คอนโดของนุ่นอย่างนั้นเหรอ...นุ่นเขายังไม่ได้ซื้อคอนโดอยู่เลยนะ ที่พักของนุ่นน่ะเป็นหอพักแล้วก็อยู่ห่างจากบริษัทไปไม่ไกลด้วยพี่เคยไปส่งเขาด้วยตัวพี่เองเลยนะ”

“แต่ที่อรเห็นนี่เป็นคอนโดหรูนะคะอยู่ห่างจากตัวเมืองออกไปไม่ไกลเหมือนกันค่ะ คอนโดนั้นชื่อเดอะวันคอนโดค่ะเป็นห้องพักที่หรูมากเลยนะคะ น่าจะเป็นคอนโดสำหรับพวกคนรวยอะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ พอดีว่าทางที่ไปคอนโดน่ะเป็นทางที่ไปบ้านอรพอดี แล้วตอนเช้าเมื่อ 2 วันที่ผ่านมาอรนั่งรถเมล์ผ่านไปทางนั้นแล้วก็เห็นท่านประธานเดินออกมาจากคอนโดพร้อมกับพี่นุ่นค่ะ”