บทที่ 24

“แต่งงานเลี้ยงคืนนี้มันก็ดึกมากเลยนะถ้ายังไงเดี๋ยวผมจะไปส่งคุณที่หอพักเอง”

“ขอบคุณมากนะคะท่านประธาน อรต้องขอขอบพระคุณท่านประธานเป็นอย่างมากที่อุตส่าห์พาออนออกมานอกสถานที่แล้วก็ยังต้องรบกวนให้ท่านประธานไปส่งอรที่หอพักอีก”

“ผมไม่ถือว่าเป็นการรบกวนหรอกนะ แต่ว่ามันเป็นหน้าที่เพราะว่าผมน่ะเป็นคนชวนคุณออกมางานเลี้ยงเองเพราะฉะนั้นผมก็ต้องรับผิดชอบ”

รับผิดชอบอย่างนั้นเหรอ...ประโยคนั้นทำให้อิงอรนึกอะไรขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง มันเป็นความคิดที่วาบเข้ามาในสมองอย่างปัจจุบันทันด่วน หล่อนยิ้มกับเขาทว่าก็แอบซ่อนอะไรบางอย่างไว้ในความคิดของตัวเองที่มันกำลังแล่นไหล

“ขอบคุณท่านประธานมากเลยนะคะ ว่าแต่วันนี้น่ะอร สังเกตเห็นว่าพี่นุ่นยังหน้าตาไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ไม่รู้ว่าพี่นุ่นยังไม่สบายอยู่หรือเปล่า”

“เขาหายแล้วกระมัง ก็คงไม่เป็นอะไรมากหรอก”

 พูดจบเขาก็รินเหล้าใส่แก้วแล้วกระดกเข้าปากอีก อิงอรสังเกตว่าเจตต์มีอารมณ์เปลี่ยนไปในทันใดที่พูดถึงเลขาของเขาหล่อนชักเริ่มสงสัยว่าเจตต์กำลังคิดอะไรอยู่ เขาคงไม่พอใจในตัวของนันทินี หรือว่าสองคนนั้นมีเรื่องทะเลาะกันในเมื่อตอนนี้มีหล่อนเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างท่านประธานหนุ่มกับเลขาส่วนตัวเป็นยังไง หากแต่อิงอรก็เก็บทุกอย่างไว้หล่อนจะต้องไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเพราะมันอาจจะกระทบถึงแผนการที่หล่อนกำลังวางไว้ แต่เมื่อเห็นว่าเจตต์รินเหล้าใส่แก้วและกำลังจะยกขึ้นอีกครั้งอิงอรจึงตามเขาด้วยการวางมือเดียวบนหลังมือหนาแกร่ง

“ท่านประธานคะ...ท่านประธานดื่มมากเกินไปหรือเปล่าคะดูสิคะเหล้าใกล้จะหมดขวดแล้วค่ะ”

เขาหันมายังละอ่อนฯว่า

“ผมก็ดื่มของผมแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้ว ดื่มแค่นี้ผมไม่เมาหรอกนะ”

เขาพูดตัวเอง แต่อิงอรกลับคิดว่าโดยปกติแล้วหล่อนแทบจะไม่เห็นเจตน์อยู่ในลักษณะอาการแบบนี้

เจ้านายของหล่อนดูเป็นสุภาพบุรุษแม้เขาจะเคร่งขรึมแต่หล่อนก็ไม่เคยได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวเขาในเวลาทำงานหรือถ้าหากว่าเขาจะกินมันเป็นปกติเขาก็คงจะไปทำงานไม่ได้อย่างปกติแน่นอน ซึ่งตั้งแต่เข้ามาฝึกงานในบริษัทเจตต์ไม่เคยแสดงให้เห็นเลยว่าเขาเป็นคนสำมะเลเทเมา หนำซ้ำก่อนหน้านี้ตอนที่เราติดตามเขาออกไปพบลูกค้านอกสถานที่ก็เห็นว่าเจ้านายของหล่อนดื่มแค่ไวน์เท่านั้น แต่คืนนี้เขาอาจมีเรื่องไม่สบายใจอะไรบางอย่างทำให้ดื่มเหล้าได้มากขนาดนี้ หากก็นั่นแหละ อิงอรก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ หล่อนแค่ดึงมือกลับและเฝ้ามองเขากระดกแก้วเข้าปากหลังจากนั้นอีก 2-3 แก้ว

“วันนี้ท่านประธานมีเรื่องเครียดอะไรหรือเปล่าคะ พอจะบอกอรได้ไหมคะ หรือว่าถ้ามีเรื่องที่ท่านประทานไม่สบายใจจะเล่าให้อรฟังก็ได้นะคะ”

“ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่รู้สึกว่าอยากจะดื่ม ดื่มให้มากก็เท่านั้นเองแต่ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ผมคงไม่ดื่มจนเมาเพราะเดี๋ยวผมก็ต้องไปส่งคุณที่หอพักอีกนั่นแหละ”

“อรรู้ค่ะว่าท่านประธานจะไม่เมา แต่ว่าอรก็รู้สึกเหมือนกับว่าท่านประธานมีเรื่องอะไรในใจ อรแค่เพียงอยากจะรับรู้หรือถ้าท่านประธานอยากจะระบายความรู้สึกให้อรฟังกันก็ยินดีที่จะรับฟังนะคะ”

“ช่างเถอะอิงอร...อย่าสนใจเลย มันก็เป็นเรื่องธรรมดาปกติทั่วไปไม่มีอะไรที่ร้ายแรงมาก มันเป็นเรื่องของผมเองและก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับงานด้วย”

เจตต์กล่าวและมองออกไปยังเวิ้งฟ้าด้านนอกที่น้ำทะเลพรายแสงระยิบระยับเมื่อต้องแสงสปอร์ตไลท์ที่ส่องไปจากโรงแรม อิงอรก็ได้แต่นั่งมองเสี้ยวหน้าอันหล่อเหลาของท่านประธานหนุ่ม ทุกครั้งที่อยู่ใกล้กับเจษมันทำให้หล่อนรู้สึกหวั่นๆทุกครั้ง หล่อนรู้สึกหวั่นไหวเวลาอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เข้ามาทำงานหล่อนก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนที่น่าเข้าใกล้และที่สำคัญมากกว่าอะไรทั้งหมดก็คือยังไม่เคยเห็นเจตต์ควงผู้หญิงออกหน้าออกตาหรือคบใครเป็นตัวเป็นตน ก็ถ้าไม่นับนันทินีที่เขาเอาเจ้าหล่อนไว้เป็นเมียเก็บ จะเรียกว่าเมียเก็บหรือนางบำเรอดีล่ะน่าจะเป็นนางบำเรอมากกว่ากระมัง เพราะนันทินีเป็นแค่เลขานุการส่วนตัวแถมการศึกษาก็ต่ำ อิงอรเองยังรู้สึกว่าสูงส่งเหนือผู้หญิงคนนั้นเพราะตอนนี้ที่หล่อนมาฝึกงานเหลืออีกไม่กี่เดือนก็จะจบการศึกษาในระดับปริญญาตรีมันก็คงเทียบกันไม่ได้เลยและที่สำคัญจะว่าไปถึงนั่นที่นี่จะเป็นผู้หญิงสวยแค่ไหนแต่หล่อนก็มั่นใจว่าตัวเองสวยกว่าสาวรุ่นพี่อยู่ดี อิงอรคิดอย่างเข้าข้างตัวเอง