บทที่ 23

“ค่ะ..พี่นุ่น”

อิงอรรับคำก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องนั้น เวลาอยู่ต่อหน้านันทินีอิงอรก็จะทำสีหน้าเหมือนเด็กสาวไร้เดียงสาแต่พอออกไปนอกห้องแล้วปิดประตูลงหล่อนกลับยกยิ้มร้ายและเหลือแลไปที่ประตูห้องทำงานของท่านประธานด้วยสายตาที่แสดงถึงอะไรบางอย่างแอบซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าสดสวยอ่อนหวานเหมือนเด็กสาวที่ไม่ประสาเรื่องอะไรเลย

“เชอะ!...พี่นุ่น...นึกว่าเป็นเมียเก็บของท่านประธานแล้วจะได้รับความเห็นใจ ได้รับสิทธิพิเศษอย่างนั้นเหรอ ถ้าเขารักจริงก็คงจะไม่เอาไปเป็นเมียเก็บ คงไม่ไปซื้อคอนโดลับๆ เอาไว้พากันไปหาความสุข น่าสงสารจริงๆนะพี่นุ่น หน้าตาก็สวยทำงานก็เก่งแต่ทำไมคิดสั้นยอมเป็นนางบำเรอให้กับท่านประธาน น่าอายชะมัด แต่นึกไปก็เหมือนท่านประธานหึงที่นู่นยังไงก็ไม่รู้ คอยดูนะแล้วเดี๋ยวจะได้เห็นกันว่าอิงอรคนนี้แหละทำอะไรได้มากขนาดไหน”

อิงอรพูดกับตัวเองก่อนที่จะเดินออกไปจากที่ตรงนั้น เมื่อถึงเวลาเที่ยงเป็นเวลาที่เจตต์นัดอิงอรไปรอที่ชั้นล็อบบี้ของบริษัทนักศึกษาสาวฝึกงานทำตามคำสั่งของท่านประธานโดยไม่อิดออด แถมหล่อนยังกระตือรือร้นที่จะติดตามเจ้านายสุดหล่อออกไปพบปะลูกค้า ซึ่งลูกค้าของเจตต์ที่ออกไปพบและพูดคุยนั้นเป็นลูกค้าชาวต่างประเทศและเป็นนักธุรกิจชั้นแนวหน้าของเมืองไทย อิงอรรู้สึกตื่นเต้นกับการได้มาพบกับสภาพแวดล้อมในการทำงานใหม่ๆนั่นก็คือการติดตามเจ้านายออกมานอกออฟฟิศก่อนหน้านี้หล่อนก็เคยติดตามเจตต์ออกมาครั้งหนึ่งแล้ว แต่คราวนี้มีสิ่งที่พิเศษมากไปกว่านั้นนั่นก็คือมีการจัดเลี้ยงทั้งอาหารและเครื่องดื่มอย่างครบครันในโรงแรมหรูหราริมชายหาดอิงอรรู้สึกมีความสุขอย่างประหลาดที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเจตต์ ทั้งที่ตลอดเวลาหล่อนสังเกตเห็นว่าท่านประธานหนุ่มหล่อยังมีสีหน้าที่เยือกเย็นหล่อนไม่รู้ว่าเขาเก็บความเครียดขึ้งอะไรเอาไว้ข้างในหรือไม่เพราะดูท่าทางเขาไม่ค่อยจะพอใจเรื่องที่เลขาของเขาลางานเมื่อวานนี้ แถมทั้งสองคนก็ยังดูมึนตึงต่อกันอีกด้วยมันทำให้อิงอรเริ่มรู้สึกมั่นใจในอะไรบางอย่างเพราะตอนค่ำหล่อนก็ยังคงติดตามเจตต์ไม่ห่าง เพราะงานเลี้ยงเริ่มตั้งแต่ช่วงบ่ายจนถึงเวลาค่ำ และก็ดูเหมือนว่าเรานักธุรกิจที่มาร่วมกินเลี้ยงกันในโรงแรมจะยังคงนั่งพูดคุยและดูเหมือนงานเลี้ยงฉันไม่ยอมเลิกราง่ายๆ

แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้นักศึกษาสาวฝึกงานรู้สึกแปลกใจนั้นก็คือการที่เจตต์ดื่มเหล้านอกเข้าไปหลายแก้ว หล่อนสังเกตเห็นว่าหลังจากที่เจตต์พูดคุยกับเพื่อนนักธุรกิจแล้วเขาก็ปลีกตัวไปนั่งคนเดียวที่ระเบียงด้านนอกของโรงแรมซึ่งมองออกไปเห็นชายหาดในยามค่ำคืน หล่อนเดินตามเขาออกมาซึ่งขณะนั้นภายในห้องจัดเลี้ยงก็ยังคงมีการกินดื่มของลูกค้าที่เจตต์มีนัดมาเพื่อจัดเลี้ยงและพูดคุยธุรกิจด้วยกัน ทุกคนดูมีความสุขและรื่นเริงกันอย่างมากขณะนั้นเอง อิงอรออกมาที่หน้าระเบียงของโรงแรมและเห็นว่าเจตต์นั่งดื่มอยู่คนเดียว นักศึกษาสาวฝึกงานจึงเดินเข้าไปหาเขาและนั่งลงข้างๆ

“ท่านประธานคะทำไมถึงมานั่งคนเดียวล่ะคะ ดูสิคะข้างในน่ะลูกค้าของท่านประธานยังกินเลี้ยงยังพูดคุยกันท่าทางจะมีความสุขกันมากเลยนะคะ”

อิงอรกล่าวขึ้นขณะที่เจตกระดกแก้วเครื่องดื่มเข้าปาก เขาดื่มมันรวดเดียวจนหมดและหันมาทางหญิงสาวหล่อนเห็นได้ชัดว่าใบหน้าของเขาเป็นสีเข้มขึ้นจากการที่เขาดื่มเหล้าเข้าไปหลายแก้วชายหนุ่มยกยิ้มและตอบว่า

“ผมแค่อยากปลีกเวลาสักครู่มานั่งคนเดียวว่าแต่คุณเถอะอิงอร คงจะยังไม่เบื่อใช่ไหมกับงานเลี้ยงคืนนี้ ผมต้องขอโทษด้วยตอนแรกก็นึกว่าจะเลี้ยงกันแค่ตอนหัวค่ำ”

พูดจบเจ็บก็ก้มลงดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือก่อนที่จะพูดต่อไป

บทที่ 15

“นี่มันก็จนจะสี่ทุ่มอยู่แล้ว พรุ่งนี้คุณก็จะต้องรีบไปฝึกงานที่บริษัทตอนเช้าด้วย”

“ไม่เป็นไรหรอกนะคะท่านประธาน ปกติอรก็นอนดึกอยู่แล้วค่ะ แค่มาร่วมงานเลี้ยงด้วยแค่นี้เองหนาก็ไม่ใช่ว่าแค่นี้นะคะรู้สึกว่าตื่นเต้นมากเลยล่ะค่ะที่ได้มาในงานเลี้ยงของท่านประธานคราวนี้เพราะว่าอรได้เจอกับพวกนักธุรกิจชาวต่างชาติแล้วก็นักธุรกิจระดับแนวหน้าชั้นนำเก่งๆของเมืองไทยด้วย อรคิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจมากกว่าค่ะ”