บทที่ 40

น้ำเสียงตอนท้ายของนันทินีเศร้าสร้อยลงจนทำให้เจ็บรู้สึกสะท้อนในหัวใจของเขา เจตต์ดึงมือของหล่อนมากุมไว้ เขาก้มลงจูบหลังมือนุ่มลื่นของหล่อนอีกครั้งและเงยหน้าขึ้น

“ไม่ใช่คุณคนเดียวหรอกที่ผิดคำพูดของตัวเองผมก็เหมือนกัน จริงๆ แล้วผมผิดคำพูดของตัวเองมาตั้งนานแล้วเพียงแต่ผมอาจจะยังเป็นคนดื้อรั้นและทิฐิไม่เคยยอมรับตัวเองและการที่ผมเป็นคนแบบนี้ก็เกือบจะทำให้ผมต้องสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตไป”

“คุณไม่เคยผิดคำพูดหรอกค่ะคุณเจตต์ คุณเป็นอย่างที่คุณเคยบอกฉันและฉันก็จะต้องยอมรับมัน เพียงแต่ฉันผิดเองที่ทำยังไงก็ทำใจยอมรับไม่ได้เลย คุณเจตน์คะเรื่องระหว่างคุณกับอิงอรฉันจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวเรื่องฉันตั้งใจและว่าการที่ฉันยอมลาออกมาจากบริษัทของคุณก็เพื่อเป็นการเปิดโอกาสให้คุณได้มีทางเลือกและตัดสินใจเพราะฉันรู้ดีว่าคุณไม่เคยรักฉันมาตั้งแต่แรก เราต่างคนต่างมีความรู้สึกที่ดีต่อกันให้มันจบลงเพียงเท่านี้แล้วฉันก็จะไม่เรียกร้องอะไรทั้งสิ้น”

“ถ้าอย่างนั้นคุณยอมรับกับผมมาก่อนได้ไหมว่าจริงๆ แล้วคุณไม่ได้มีผู้ชายคนใหม่ และเด็กในท้องก็เป็นลูกของผม”

นันทินีอึ้งไปจากคำถามนั้นหล่อนเงียบไปชั่วครู่ด้วยท่าทีที่ดูเหมือนกำลังชั่งใจ

“ใช่ค่ะ...นุ่นไม่ได้มีใคร ไม่ได้แต่งงานกับผู้ชายคนไหน นุ่นยอมรับว่าโกหกคุณ นุ่นไม่อยากจะให้เรื่องระหว่างเรายยืดเยื้อต่อไปอีกแล้ว คำตอบของนุ่นทำให้คุณพอใจหรือยังคะ?”

เจตต์พยักหน้าและมีรอยยิ้มยกขึ้นบนมุมปากได้รูป

“ในเมื่อคุณพูดความจริงกับผมมาแบบนี้ผมก็จะขอพูดความจริงเรื่องระหว่างผมกับผู้หญิงคนอื่นให้คุณได้รับรู้เหมือนกันและนี่ก็คือหลักฐานทางคำพูดเพราะผมรู้ว่าให้ผมพูดให้ตายคุณก็ไม่มีวันเชื่อนอกจากว่าคุณจะได้เห็นหลักฐานจริงๆว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นมายังไงกันแน่”

เจตต์หยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาและเปิดไปยังโหมดวีดีโอก่อนยื่นให้นำที่มีรับไปบ่อนกุ้งลุงดูภาพและเสียงในโทรศัพท์มือถือของเขาเป็นคลิปที่มีความยาวมากพอสมควรซึ่งกับคลิปวีดีโอที่ได้เห็นเป็นคลิปที่มีการบันทึกภาพและเสียงของอิงอรขณะที่นั่งคุยโทรศัพท์กับเพื่อนสนิทในห้องทำงานแผนกฝ่ายบุคคลซึ่งหล่อนก็คุ้นเคยดี และต่อมาเป็นคลิปภาพและเสียงที่อิงอรกำลังพูดคุยกับเจตต์อยู่ในห้องทำงานของท่านประธานอะไรก็ไม่ทำให้นันทินีตกใจได้มากเท่ากับคำรับสารภาพว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างนักศึกษาฝึกงานสาวกับท่านประธาน  สุดหล่อนั้นแท้จริงแล้วมันเป็นแค่เรื่องที่ถูกจัดฉากขึ้นเพื่อที่หล่อนจะได้เรียกร้องให้ท่านประธานใหญ่ยอมรับผิดชอบ เมื่อคลิปวีดีโอจบลงนันทินีก็ยังนิ่งหากแต่ประกายตาของหล่อนเต็มไปด้วยความสำนึกได้ดวงตางามพื้นน้ำขึ้นมา เจตต์เก็บโทรศัพท์มือถือของเขาไว้เขาขยับเข้าใกล้หล่อนและโอบแขนแกร่งไปบนไหล่บอบบาง ดันใบหน้าของหล่อนให้ซบลงบนไหล่ของเขาซึ่งในขณะนั้นนันทินีก็ไม่ขัดขืนเพราะหล่อนได้รับรู้ความจริงทุกอย่างแล้วในบัดนี้ว่าเรื่องระหว่างเจตต์กับอิงอรเป็นอย่างไร

“ทีนี้คุณรู้หรือยังล่ะนุ่นว่าที่ผมบอกคุณว่าเรื่องระหว่างผมกับอิงอรไม่เป็นความจริง เป็นจริงอย่างที่บอกคุณใช่ไหม”

หล่อนพยักหน้าทั้งที่ยังไม่หายมึนงงกับภาพเหตุการณ์ในมือถือของเจตต์ “ค่ะ...แล้ว....แล้วทำไมเด็กคนนั้นถึงได้ยอมรับความจริงกับคุณเจตต์ง่ายๆ ล่ะคะ”

“ไม่ใช่ผมหรอกนะที่ไปคาดคั้นความจริงเอาจากอิงอรเพราะว่าเธอตั้งใจจะวางแผนจัดฉากแล้วก็สร้างเรื่องทุกอย่างขึ้นผมคาดคั้นเธอให้ตายก็ไม่มีวันยอมรับความเป็นจริงแต่โชคดีคนที่ไปรู้เรื่องนี้ก็คือบุรินทร์ หัวหน้าฝ่ายจัดซื้อผลิตภัณฑ์เพื่อนที่คุณสนิทด้วยมากที่สุดยังไงล่ะ”

บทที่ 26

“บุรินทร์อย่างนั้นเหรอคะ?”

“ใช่...บุรินทร์ไปได้ยินความลับที่อิงอรคุยโทรศัพท์กับเพื่อนสนิทของเธอในห้องทำงานที่แผนกฝ่ายบุคคล แล้วเขาก็เป็นคนอัดคลิปวีดีโอนี้เอาไว้เพื่อที่จะเอามาให้ผมได้ดู รู้ไหมว่าตอนแรกผมก็ถึงกับอึ้งไปเลยนะเพราะตอนนั้นน่ะผมเองก็ทั้งเครียดและนึกไม่ออกเลยว่าจะทำยังไงดี ผมรู้ตัวเมื่อคืนนั้นว่าผมไม่ได้มีอะไรกับเด็กคนนั้น ไม่ได้ทำอะไรเธอด้วยซ้ำแต่ผมผิดเองที่กินเหล้าเมามากจนไม่รู้เลยว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรที่ผิดพลาดไป ก็ความขาดสติของตัวเองกินเหล้าเมาจนไม่รู้เรื่องแล้วก็หลับไปปล่อยให้มันเกิดเหตุการณ์อะไรต่อมิอะไรที่ทำให้ชีวิตของผมเกือบพังเพราะความเลินเล่อของตัวเอง

“แล้วบุรินทร์เป็นคนเอาคลิปนี้มาให้คุณเหรอคะ?”