LOGINShare
บทที่ 3
Last Updated:
2025-03-11 19:00:49“อูยยยย....อ่าส์....เสียวดีจริงแม่คุณเอ๊ย...ทำไมมันดูดดีอย่างนี้....โอววว....มะ...ไม่ไหวแล้ว....อ่าส์....ไม่ไหวแล้ว....อ่าส์”
เจตต์ครางอย่างซ่านเสียว เขาเกร็งตัวเมื่อจังหวะสุดท้ายของแรงกระแทกทำให้เขาเกร็งไปหมด นันทินีก็ร้องออกมาเหมือนถูกฟาดด้วยแส้ หน้าสวยบิดเบี้ยวดูไม่ได้เลยทีเดียว ก่อนที่หล่อนเองจะแตะถึงขอบสวรรค์พร้อม ๆ กับเจ้านายหนุ่ม รู้สึกถึงกระแสอุ่นเชี่ยวกรากไหลวนอยู่ใจกลางลำตัว เสียงทอดถอนใจของเจตต์ยาวและหนัก เขากอดหล่อนไม่ถึงหนึ่งนาทีก่อนผละห่าง นันทินีหน้าแดงซ่านเหมือนอย่างทุกครั้ง หล่อนขยับลงจากโต๊ะทำงานของเขาแล้วก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่วางเรี่ยรายบนพื้น เลขาสาวเข้าห้องน้ำส่วนตัวของท่านประธานเพื่อแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วกลับออกมาอีกครั้ง เห็นเจตต์นั่งที่โต๊ะทำงาน เขาสวมเสื้อผ้าของตัวเองเรียบร้อยเช่นกัน บรรยากาศภายในนั้นกลับคืนสู่สภาวะปกติเหมือนเช่นเก่า
“นี่ใกล้เวลาประชุมแล้วสินะ...ผมจะไปประชุมก่อน”
เจตต์กล่าวและจ้องหน้าเลขาของเขา เห็นได้ชัดว่าแก้มของหล่อนยังเป็นสีชมพูระเรื่อและเสียงหอบหายใจจากความเหนื่อยอ่อนทำให้เขาสั่นไหว นันทินีพยักหน้า หล่อนแทบไม่กล้าสบนัยน์หวานเข้มของเจ้านายหนุ่มที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ดึงดูดใจและหลอมละลายความรู้สึกของหล่อนทุกที
“ค่ะ...ท่านประธาน”
“เลิกประชุมแล้วผมจะรีบกลับมา”
เจตน์กล่าวก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้อง นันทินีมองตามด้วยดวงตาละห้อยหา หญิงสาวรู้สึกว่าเจตต์เป็นคนพิเศษสำหรับเธอเสมอ เสน่ห์ร้ายกาจของเขาทำให้ใจเธอเต้นแรงแม้จะเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันหลายหนแล้วก็ตาม
ขณะนั้นที่นันทินีกำลังก้มหน้าลงทำงานต่อประตูห้องก็เปิดออกและใครคนหนึ่งก้าวเข้ามา หล่อนเงยหน้ามองเป็นหญิงสาวในชุดกระโปรงผ้าฝ้ายสีน้ำตาลเรียบ ๆ หน้าตาสดใสน่ารักดูจากอายุแล้วน่าจะอ่อนกว่าเธอสัก 2 ปีเห็นจะได้ และมองจากภายนอกแล้วน่าจะเป็นสาวแรกรุ่น เจ้าหล่อนเดินเข้ามาและทักทายว่า
“สวัสดีค่ะ...ไม่ทราบว่าคุณเจตต์อยู่ไหมคะ?”
“ท่านประธานเหรอคะ ตอนนี้ท่านติดประชุมอยู่ค่ะไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับท่านประธานด่วนหรือเปล่าคะ?... หรือว่ามีนัดกับท่านประธานก่อนหน้านี้หรือเปล่าคะ”
“อ๋อ...ค่ะ...ดิฉันชื่ออิงอรค่ะ เรียกชื่อเล่นว่าอรก็ได้นะคะจะเข้ามาขอพบท่านประธาน อรเป็นนักศึกษาฝึกงานค่ะ ก่อนหน้านี้ยื่นหนังสือมาที่ฝ่ายบุคคลแล้วและฝ่ายบุคคลบอกว่าให้มาพบท่านประธานก่อนค่ะ”
เด็กสาวคนนั้นแนะนำตัว ฟังจากน้ำเสียงและท่าทีดูท่าทางของเธอจะมีความมั่นใจแม้ว่าใบหน้าจะเป็นเด็กสาวหน้าตาวัยใสแต่ท่าทางการพูดจาฉะฉานและทำให้นันทินีรู้สึกว่าเด็กผู้หญิงคนนี้มีบางอย่างที่ไม่ธรรมดา เธอจึงตอบกลับไปว่า
“ถ้าอย่างนั้นนั่งรอก่อนนะคะ ดิฉันก็ไม่ทราบว่าท่านประธานจะเสร็จจากการประชุมตอนไหนเพราะท่านก็เพิ่งเข้าร่วมการประชุมเมื่อสักครู่นี้เองค่ะ”
“ขอบคุณมากนะคะ”
เด็กสาวที่ชื่ออิงอรพยักหน้ารับและนั่งลงที่เก้าอี้ตรงกันข้ามกับเลขาสาว หล่อนนั่งมองคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก่อนถามขึ้นว่า
“ไม่ทราบว่าคุณพี่เป็นเลขาของท่านประธานใช่ไหมคะ?”
นันทินีพยักหน้าและตอบด้วยเสียงรื่นหู
บทที่ 3
“ใช่ค่ะพี่เป็นเลขาของท่านประธาน พี่ชื่อนันทินีหรือน้องอรจะเรียกพี่เล่นๆ ว่าพี่นุ่นก็ได้นะคะ”
“ค่ะ...สวัสดีค่ะพี่นุ่น แล้วไม่ทราบว่าพี่นุ่นน่ะเป็นเลขาของท่านประธานนี่ ทำงานมานานเท่าไหร่แล้วคะ”
“พี่ทำงานกับท่านประธานได้ประมาณก็...เดือนหน้าจะครบ 6 เดือนแล้วล่ะค่ะ
“ก็ยังไม่นานเท่าไหร่เลยนะคะ แล้วไม่ทราบว่าพี่นุ่นนี่จบปริญญาตรีทางด้านเลขานุการมาอย่างนั้นเหรอคะ”
“พี่จบชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงค่ะ จริงๆแล้วพี่จบทางด้านบัญชีแต่ว่าเคยทำงานเป็นเลขาให้เจ้านายที่เป็นฝรั่ง เป็นชาวต่างประเทศนะค่ะ เคยทำงานให้กับเจ้านายที่มีเชื้อสายเป็นชาวฝรั่งเศส”
อิงอรมีสีหน้าประหลาดใจ “ถ้าอย่างนั้นพี่นุ่นพูดฝรั่งเศสได้หรือเปล่าล่ะคะ
“พี่พูดฝรั่งเศสไม่ได้หรอกค่ะเพราะว่าภาษาที่พี่สื่อสารกับเจ้านายส่วนใหญ่ก็จะเป็นภาษาอังกฤษ เจ้านายของพี่ที่พี่เคยทำงานด้วยเขาพูดได้หลายภาษาค่ะ”
“แต่พี่ก็เก่งมากเลยนะคะ อรขอนับถือเลยเพราะขนาดอรเรียนถึงระดับปริญญาตรีก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังมีประสบการณ์น้อยแล้วยิ่งต้องมาฝึกงานแบบนี้ก็คงต้องเรียนรู้ให้เยอะกว่าคนที่ทำงานในบริษัทมากสักหน่อย ถ้ายังไงอรก็ขอคำแนะนำจากพี่นุ่นให้ช่วยสั่งสอนด้วยนะคะ”
Related chapters
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 4
“ได้สิคะ น้องอรเป็นพนักงานฝึกงานก็ถือว่าเป็นเจ้าหน้าที่คนหนึ่งในบริษัทนี้เหมือนกัน เราก็ต้องทำงานร่วมกันอยู่แล้วนะคะ”“ขอบคุณมากเลยค่ะ”อิงอรกล่าวกับนันทินีด้วยรอยยิ้มแสนสดใส ขณะนั้นเองเลขาสาวก็สังเกตเห็นว่านักศึกษาฝึกงานคนนี้มีอะไรหลายอย่างดูจะพิเศษ อิงอรมีเสน่ห์ที่น่าดึงดูดเพราะหน้าตาของเธอสวยหวานการแต่งกายก็สุภาพเรียบร้อยแม้วันนี้อิงอรจะไม่ได้สวมชุดนักศึกษามาอาจเป็นเพราะเธอเข้าใจว่าจะต้องแต่งกายด้วยชุดสุภาพเพื่อมาพบท่านประธานบริหารของบริษัท นันทินีสังเกตเห็นว่าอิงอรเป็นเด็กสาวหน้าใสคำพูดและกริยาท่าทางก็ดูน่ารักสมกับเด็กสาววัย 18อิงอรและนันทินีนั่งคุยกันสักพักประตูห้องก็ถูกผลักเข้ามา เจตต์ก้าวเข้ามา ขณะนั้นเองนันทินีก็รีบลุกขึ้นและบอกเขาว่า“ท่านประธานคะ...ประชุมเสร็จแล้วเหรอคะ?”เขาพยักหน้า “ใช่...วันนี้ประชุมเสร็จเร็วมาก คงเป็นเพราะโปรเจคใหญ่ที่เรากำลังจะทำร่วมกับต่างประเทศมีการพูดคุยกันไปแล้ว ก็เหลือบรีฟงานอีกไม่เยอะเท่าไหร่ทุกคนก็เข้าใจทั้งหมด”“ค่ะ...ท่านประธานคะ พอดีว่ามีน้องนักศึกษาฝึกงานต้องการที่จะมาขอพบท่านประธานค่ะ”พอนันทินีบอกอิงอรก็รีบลุกขึ้นและยกมือไหว้ท่านประธานหนุ่
Last Updated : 2025-03-11นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 5
“ขอบคุณสำหรับคำชมนะ สำหรับผมก็คงจะไม่มีอะไรที่จะพูดคุยกับคุณมากไปกว่านี้หรอก นอกจากขอให้ตั้งใจฝึกงานและถ้าเกิดว่าต้องการความช่วยเหลืออะไรก็สามารถที่จะแจ้งกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลได้หรือถ้ามีเรื่องที่ลำบากใจจริงๆ ถ้าไม่ได้คุยกับผมก็อาจจะบอกผ่านคุณนันทินีเลขาส่วนตัวของผมก็ได้”“ขอบคุณมากค่ะท่านประธาน”เจตต์กับอิงอรพูดคุยกันต่อไปจากนั้นอีกสักพักก่อนที่นักศึกษาฝึกงานสาวจะขอตัวออกไป หลังจากนั้นเจตต์ก็ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารที่เขาจะต้องเซ็นซึ่งก็มีมากมายอยู่ทุกวันโดยที่นันทินีก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ต่างคนต่างดูเหมือนมุ่งทำงานของตัวเองมากกว่าที่จะพูดคุยและอยู่ใกล้ชิดกันอย่างตอนเช้าก่อนเวลาเข้างานที่ทั้งสองได้เจอและมีสัมพันธ์สวาทอันเร่าร้อนต่อกันซึ่งสำหรับนันทินีแล้วท่านประธานของหล่อนก็เป็นแบบนี้ เขาจะหวานกับหล่อนก็เฉพาะเวลาที่เขาจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับหล่อนเท่านั้นแต่หลังจากนั้นเจตต์ทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเขาจะแสดงท่าทีของความเป็นเจ้านายมากกว่าคนที่มีสัมพันธ์สวาทอันเร่าร้อนต่อกัน เจตต์เป็นคนที่ถ้ามองจริงๆแล้วค่อนข้างดุและเคร่งขรึมในเวลาทำงาน เขาจะทุ่มเทและจริงจัง แต่ก็นั่นแหละมันก็ทำให้นันทิ
Last Updated : 2025-03-11นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 6
นันทินีกล่าวกับบุรินทร์เพื่อนชายซึ่งอายุไล่เลี่ยกันกับเธอเขาเป็นพนักงานของบริษัทในตำแหน่งผู้จัดการควบคุมการสั่งซื้อสินค้าและผลิตภัณฑ์ของบริษัท เป็นคนที่คอยดูแลผลิตภัณฑ์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสินค้าระดับไฮแบรนด์ในโรงแรมหรูบุรินทร์ยิ้มให้เธอและเอ่ยว่า“เปล่าหรอกวันนี้ผมไม่ได้ทำงานล่วงเวลาหรอก นี่ก็กำลังจะกลับบ้านแล้วด้วยถ้ายังไงเดี๋ยวผมไปส่งนุ่นนะ”“ไม่ต้องลำบากก็ได้นะบุรินทร์เพราะบ้านของนุ่นไปคนละทางกลับบ้านของบุรินทร์ มันจะทำให้เสียเวลาเปล่า ๆ นะ”“ไม่เป็นไรหรอกผมอยากไปส่งนุ่นน่ะ เห็นนุ่นกับแท็กซี่ทุกวันก็อยากจะพานุ่นไปส่งที่บ้านบ้างก็จะได้ไปทำความรู้จักบ้านของนุ่นด้วยไงว่าอยู่ที่ไหน”“นุ่นอยู่หอพักน่ะเป็นหอพักเล็กๆ เองก็ไม่ไกลจากที่ทำงานนี่หรอก ว่าแต่บุรินทร์ถ้าไปส่งนุ่นก็จะเสียเวลาแล้วกว่าจะขับรถกลับไปที่บ้านอีกในเมืองตอนเย็นๆ รถติดจะตายไป”“ก็ไม่เห็นเป็นไรเวลารถติดผมก็นั่งฟังเพลง ได้ฟังเพลงเพลินๆ ฟังข่าวแป๊บเดียวก็ถึงบ้านละ”“แต่นุ่นก็เกรงใจบุรินทร์นะ ทำงานเหนื่อยๆ แล้วยังจะต้องขับรถที่ตอนเย็นในเมืองการจราจรคับคั่งอีกรุ่นว่าไม่รบกวนดีกว่า”“ไม่เป็นการรบกวนอะไรเลยนุ่นผมอยากไปส่งนุ่นก็
Last Updated : 2025-03-11นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 7
“ขอบใจมากนะบุรินทร์ แล้วก็ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจที่อุตส่าห์พานุ่นกลับมาที่พักแบบนี้นุ่นน่ะเกรงใจบุรินทร์มากเลยรู้ไหม”“ไม่ต้องเกรงใจหรอก...ผมเต็มใจเสมอสำหรับนุ่น”เขาเอ่ยและมองผู้หญิงที่นั่งข้างๆ ด้วยประกายตาหวานฉ่ำซึ่งมันก็แสดงให้นันทินีเห็นว่าจริงๆ แล้วตอนนี้บุรินทร์รู้สึกกับเธอเช่นไรและจริงๆ แล้วก็ใช่ว่าเธอจะไม่รู้เลยว่าเขาคิดกับเธอยังไงเพราะตั้งแต่เริ่มเข้ามาทำงานใหม่ๆก็จะเป็นคนที่ชอบเข้ามาพูดคุยกับเธอสร้างสัมพันธไมตรีที่ดีแต่เขาเป็นคนสุภาพไม่เคยปากว่ามือถึง ไม่เคยทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกคุกคามหรือไม่ปลอดภัย ยังคงรักษาความเป็นสุภาพบุรุษของเขาเอาไว้เสมอทว่าท่าทีของเขากลับทำให้เธอคิดถึงใครอีกคนอย่างช่วยไม่ได้บทที่ 5“เอ...แต่ว่า...ผมดู ๆ แล้ว เหมือนนุ่นจะไม่ค่อยสบายนะ นุ่นเป็นอะไรน่ะ วันนี้หน้าตาของนุ่นเหมือนเหนื่อยๆ นะ”บุรินทร์ถามและทำให้นันทินีสะดุ้งเล็กน้อยเพราะฉุกนึกได้ว่าเธอเองรู้สึกเศร้าใจกับเรื่องบางเรื่องและเป็นเรื่องที่ไม่สามารถมีใครจะมาแก้ปัญหาให้เธอได้เลยแม้แต่คนเดียว สักครู่บุรินทร์ก็เอ่ยต่อไปอีกว่า“เออนี่นุ่น วันนี้ผมเห็นมีนักศึกษาฝึกงานคนใหม่เข้ามาด้วยล่ะ น้องนัก
Last Updated : 2025-03-11นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 36
นันทินีกล่าวเสียงเครือดวงตาของหล่อนเป็นรอยแดงก่ำนิดๆ นั่นเองทำให้เจตต์ขยับเข้าใกล้และจับไหล่ของหล่อนเอาไว้เขาก้มหน้าลงไปจนใกล้“เรื่องเมื่อก่อนก็คือเรื่องเมื่อก่อน แต่ตอนนี้กับเมื่อก่อนมันไม่เหมือนกันแล้ว ทุกอย่างมันก็จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงไปนี่ไม่ใช่เหรอนุ่น”“ใช่ค่ะ...ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปจนหมดแล้ว ก็อย่างที่นุ่นบอกยังไงคะว่าระหว่างนุ่นกับคุณน่ะมันแทบไม่หลงเหลืออะไรไว้อีกแล้ว” หล่อนพูดน้ำเสียงเศร้าสร้อย นัยน์ตาคอยต่จะมีน้ำรื้นขึ้นมา นึกโกรธที่ควบคุมตัวเองไม่ได้เลยบทที่ 23“ก่อนหน้านี้ตอนที่เราอยู่ด้วยกันเราสองคนก็ผูกพันกันแค่ทางกายแต่เรื่องหัวใจเราสองคนไม่เคยสื่อสารถึงกันถ้าคุณจะบอกว่าทุกสิ่งทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลงมันก็ใช่นะคะแต่จะบอกอะไรให้นะคะ ระหว่างคุณกับนุ่นน่ะมันไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกค่ะ เมื่อก่อนคุณไม่ได้รักไม่ได้ใยดีนุ่นยังไงเดี๋ยวนี้มันก็ยังคงเหมือนเดิมอยู่อย่างนั้น”“ก็ถ้าผมบอกว่าความคิดของผมเมื่อก่อนกับตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้วคุณจะเชื่อผมหรือเปล่า”
Last Updated : 2025-03-12นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 8
วันนี้นันทินีมาถึงที่ทำงานแต่เช้าเมื่อคืนหล่อนนอนไม่ค่อยหลับ กระสับกระส่ายอยู่ตลอดทั้งคืน บอกตัวเองไม่ได้ว่ากำลังคิดเรื่องอะไรอยู่ มันมีหลายแง่หลายมุม มีหลายเรื่องราวที่ทำให้ต้องคิดโดยที่หญิงสาวก็ไม่รู้ตัวเลยว่าใต้จิตสำนึกของหล่อนเกิดความเครียดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้เพียงว่าคิดถึงเจตต์จับหัวใจ แต่ไม่สามารถที่จะโทรหาเขาได้ ไม่สามารถที่จะไปหาเขาหรือกอดเขาในเวลาที่หล่อนคิดถึงเหมือนอย่างคนรัก เหมือนผู้หญิงที่อยู่กับผู้ชายเป็นคู่รักโดยทั่วไป เธอได้แต่เตือนตัวเองว่าตอนนี้สิ่งที่ทำได้ก็เป็นได้เพียงแค่นางบำเรอ เป็นได้เพียงแค่ผู้หญิงที่คอยปรนเปรอรสสวาทเวลาที่เขาต้องการอย่างถึงอกถึงใจ หลังจากนั้นเธอก็เป็นได้แค่เศษขยะสำหรับเจตต์ก็เท่านั้น ไม่อาจแสดงความเป็นเจ้าของเพราะเป็นเรื่องต้องห้าม ขณะที่นันทินีเดินไปยังโต๊ะทำงานของหล่อนแต่ยังไม่ทันได้นั่งลงก็ต้องชะงักเมื่อประตูห้องเปิดออกและเศษก้าวเข้ามา“สวัสดีค่ะท่านประธาน”หล่อนเอ่ยทักทายหากแต่เจตต์กลับเดินตรงไปที่โต๊ะทำงานของเขาโดยที่ไม่ยอมหันมามองหน้าเลขาสาว ไม่ยอมตอบอะไรกลับมา มันทำให้หล่อนรู้สึกแปลกใจหากแต่ก็พยายามที่จะไม่คิดอ
Last Updated : 2025-03-13นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 9
“นุ่นไม่ได้ให้ท่านะคะ ท่านประธานควรจะเปลี่ยนคำพูดซะใหม่เพราะบุรินทร์เป็นแค่เพื่อนร่วมงานของนุ่นเท่านั้น นุ่นไม่เคยคิดอะไรกับเขามากเกินกว่าความเป็นเพื่อนเลยนะคะ”“ให้มันได้อย่างที่พูดเถอะนะ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะเป็นจริงอย่างที่คุณบอกผมหรือเปล่าเพราะดูท่าทางคุณเองก็อาจจะเบื่อลีลาของผู้ชายคนเดิม ๆ อย่างผมแล้วก็เป็นได้ บางทีการได้หารสชาติใหม่ ๆ มันอาจจะทำให้คุณมีความสุขและซาบซ่ามากขึ้นกว่าเดิมซะอีก!”คำบริภาษของเจตต์ทำให้นันทินีถึงกับสะอึกเพราะหล่อนนึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะก่นว่าได้เจ็บแสบถึงขนาดนี้ แต่ก่อนที่หญิงสาวจะพูดอะไรออกมาประตูห้องก็เปิดออกอีกครั้ง อิงอรก้าวเข้ามา นักศึกษาฝึกงานสาวต้องชะงักเมื่อเห็นว่าทั้งสองยืนประจันหน้ากันอยู่ที่โต๊ะของเลขานุการสาว“ขะ...ขอโทษด้วยนะคะท่านประธาน...พี่นุ่น...อรเข้ามาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าคะเนี่ย”อิงอรเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วหล่อนแสดงความประหม่าออกมาขนาดนั้น เจตต์หันกลับมายังนักศึกษาฝึกงานสาว สีหน้าของเขาแปลกเปลี่ยนไปน้ำเสียงของเขาถูกกดให้ต่ำลงและฟังดูราบเรียบเหมือนเป็นปกต
Last Updated : 2025-03-14นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 10
นันทินีกลับหอพักตรงเวลาหลังเลิกงานตอนเย็น ขณะก้าวออกมาจากลิฟท์ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นบุรินทร์ยินรออยู่ก่อนแล้วที่หน้าประตูลิฟท์ พอเห็นเพื่อร่วมงานสาวเขาก็ยิ้มออก“นุ่น...กำลังจะกลับแล้วเหรอ”“ใช่จ้ะ...แต่วันนี้บุรินทร์คงไม่ต้องไปส่งนุ่นหรอกนะ”“ผมก็กะจะบอกเหมือนกันว่าวันนี้คงไปส่งนุ่นไม่ได้เพราะมีงานด่วนเข้ามา ต้องรีบเคลียร์ให้เสร็จไม่อย่างนั้นจะลากยาวถึงพรุ่งนี้”“ถ้าอย่างนั้นบุรินทร์ก็รีบไปทำงานก่อนเถอะนะ นุ่นกลับเองได้ไม่เป็นไร”“นุ่น...” บุรินทร์เรียกหญิงสาวพร้อมทั้งดึงมือของนันทินีเอาไว้ เธอชะงักขณะกำลังจะเดินผ่านเขาไป“มีอะไรเหรอบุรินทร์”“ช่วงนี้ผมเห็นนุ่นหน้าตาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ไม่สบายหรือว่ามีเรื่องหนักใจบ้างมั้ย”“นุ่นก็สบายดีนะ บุรินทร์ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”หล่อนพูดแต่รู้สึกถึงความอบอุ่นเมื่อเขาบีบมือเรียวบางในอุ้งมือหนาใหญ่เบาๆ“ถ้ามีอะไรไม่สบายใจนุ่นบอกผมได้นะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยเหลือผมก็พร้อมและเต็มใจช่วยนุ
Last Updated : 2025-03-15
Latest chapter
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 41
“บุรินทร์ เป็นคนพาเด็กคนนั้นไปพบผมในวันนั้นที่เขาได้รู้ความจริง เขาให้เด็กคนนั้นรับสารภาพต่อหน้าว่าทำเรื่องอะไรไว้บ้างและเขาก็เป็นคนอัดคลิปวีดีโอทั้งหมด ตอนแรกผมก็โกรธมากเลยนะพอรู้ว่าอิงอรเป็นคนสร้างเรื่องขึ้นมา ตอนแรกเด็กคนนั้นพยายามที่จะขอโทษผม บอกว่าสำนึกผิดแล้วกับเรื่องทุกอย่างที่ทำไปแต่ถึงยังไงผมก็คิดว่าผมจะต้องให้บทเรียนอะไรสักอย่างหนึ่งให้อิงอรได้จดจำเอาไว้ว่าทีหลังอย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกอย่างเด็ดขาดเพราะถ้าหากผมแสดงความเห็นใจและปล่อยเธอไปโดยที่ไม่ทำอะไรเลยมันก็จะไม่เกิดบทเรียนกับเธออย่างเด็ดขาด”“แล้วคุณจะทำยังไงกับอิงอรเหรอคะ?”“ผมให้หัวหน้าฝ่ายบุคคลรายงานความประพฤติที่ไม่เหมาะสมของอิงอรกลับไปยังมหาวิทยาลัย แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่อิงอรวางแผนจัดฉากให้ผมต้องเสียชื่อหรอกนะ”“แล้วมันจะมีผลอะไรกับอิงอรหรือเปล่าล่ะคะ”“มันก็มีผลมากพอสมควรนะ เพราะว่าผมให้หัวหน้าฝ่ายบุคคลรายงานทางมหาวิทยาลัยแจ้งให้เด็กคนนี้ย้ายที่ฝึกงานและเรื่องนี้อาจารย์ที่รับผิดชอบวิชาฝึกงานก็รับทราบทั้งหมดแล้วและตอนนี้เด็กคนนั้
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 40
น้ำเสียงตอนท้ายของนันทินีเศร้าสร้อยลงจนทำให้เจ็บรู้สึกสะท้อนในหัวใจของเขา เจตต์ดึงมือของหล่อนมากุมไว้ เขาก้มลงจูบหลังมือนุ่มลื่นของหล่อนอีกครั้งและเงยหน้าขึ้น“ไม่ใช่คุณคนเดียวหรอกที่ผิดคำพูดของตัวเองผมก็เหมือนกัน จริงๆ แล้วผมผิดคำพูดของตัวเองมาตั้งนานแล้วเพียงแต่ผมอาจจะยังเป็นคนดื้อรั้นและทิฐิไม่เคยยอมรับตัวเองและการที่ผมเป็นคนแบบนี้ก็เกือบจะทำให้ผมต้องสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตไป”“คุณไม่เคยผิดคำพูดหรอกค่ะคุณเจตต์ คุณเป็นอย่างที่คุณเคยบอกฉันและฉันก็จะต้องยอมรับมัน เพียงแต่ฉันผิดเองที่ทำยังไงก็ทำใจยอมรับไม่ได้เลย คุณเจตน์คะเรื่องระหว่างคุณกับอิงอรฉันจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวเรื่องฉันตั้งใจและว่าการที่ฉันยอมลาออกมาจากบริษัทของคุณก็เพื่อเป็นการเปิดโอกาสให้คุณได้มีทางเลือกและตัดสินใจเพราะฉันรู้ดีว่าคุณไม่เคยรักฉันมาตั้งแต่แรก เราต่างคนต่างมีความรู้สึกที่ดีต่อกันให้มันจบลงเพียงเท่านี้แล้วฉันก็จะไม่เรียกร้องอะไรทั้งสิ้น”“ถ้าอย่างนั้นคุณยอมรับกับผมมาก่อนได้ไหมว่าจริงๆ แล้วคุณไม่ได้มีผู้ชายคนใหม่ และเด็กในท้องก็เป็นลูกของผม”น
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 39
“นุ่นเต็มใจจะอยู่อย่างนั้น และมันก็เหมาะสมกับนุ่นแล้วค่ะ”“ผมอาจจะเคยรู้สึกอย่างนั้น แต่ตอนนี้ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมไม่ได้รู้สึกเหมือนเก่า ผมคิดว่าควรพาคุณมาในที่ที่คุณอยากมา มาอย่างคนรักที่อยู่กันอย่างครอบครัว”“เราไม่ใช่ครอบครัวหรอกค่ะ เราเป็นแค่คนเคยรู้จักกัน”“เมื่อก่อนผมว่าคุณเป็นคนว่าง่าย แต่บทจะใจแข็งคุณก็ไม่ยอมใครง่าย ๆ เหมือนกันนะ...โอเค...ผมยอมแล้วล่ะ ไม่ว่าคุณอยากจะประชด หรือด่าว่าผมตรง ๆ ผมก็จะไม่ตอบโต้หรือคัดค้าน”“แล้วจะบอกนุ่นได้หรือยังคะว่า นอกจากการที่คุณอยากพานุ่นมาที่นี่คุณมีอะไรที่อยากบอกนุ่นอีก”“เยอะแยะมากมาย มันเยอะมาก ๆ จริง ๆ จนผมคิดว่าถ้าคุณได้รับรู้สิ่งนี้เรื่องที่ค้างคาระหว่างเราจะได้คลี่คลายเสียที”เขาพูดสั้น ๆ แต่นันทินีกลับมองไปทางอื่น ทำราวกับว่าหล่อนไม่อยากสนใจและไม่อยากรับฟังที่เขาพูด“นุ่น...หันมามองผมหน่อยจะได้ไหม?”“มีอะไรก็ว่ามาสิคะ” หล่อนหันกลับมาจ้องหน้าเขาตรงๆ เห็นรอยยิ้มอ่อนโยนแล้วใจแทบละลายแต่
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 38
นันทินีตื่นขึ้นและเตรียมตัวไปทำงานในตอนเช้า หล่อนทำอะไรได้อย่างเชื่องช้าลงมากขึ้นทุกขณะก็เพราะสรีระของหล่อนที่เปลี่ยนไป ท้องที่เริ่มยื่นออกมามากขึ้นทุกที หล่อนรู้สึกได้ถึงแรงดิ้นของทารกในครรภ์ซึ่งหลังจากการไปตรวจครั้งล่าสุดทำให้นันทินีรู้ว่ากำลังจะมีลูกผู้ชายและนันทินีนึกในใจแล้วว่าหล่อนจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรและนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้นันทินีมีความสุขมากที่สุดในเวลานี้นอกเหนือจากบางเวลาที่ยังนึกถึงผู้ให้กำเนิดเด็กในท้องของหล่อน นันทินีไม่ปฏิเสธว่าหลายครั้งก็ยังคิดถึงเจตต์ยังคิดถึงความสัมพันธ์ที่ผ่านมา นันทินีพยายามโกหกเขาไปว่าหลังได้งานใหม่ก็มีสามีใหม่ทั้งที่จริงแล้วหล่อนท้องก่อนที่จะลาออกจากบริษัทด้วยซ้ำและเด็กในท้องก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาหากแต่เมื่อเรื่องราวมันมาถึงตอนนี้แล้วจะให้หล่อนกลับไปอ้างสิทธิ์ว่าเด็กในท้องเป็นลูกของท่านประธานบริษัทใหญ่ได้ยังไง และยิ่งคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเรื่องของนักศึกษาฝึกงานสาวคนนั้นที่ไปมีความสัมพันธ์กับท่านประธานบริษัทมันก็ยิ่งทำให้หล่อนเจ็บปวดและแทบไม่อยากนึกถึงให้ร้าวรานหัวใจ นันทินีแต่งตัวเสร็จแล้วก็เปิดประตูรั้วบ้านออกไปหากแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 37
“เหนื่อยเหรอนุ่น?”เขาถามและแสดงสีหน้าเป็นห่วงใย“ไม่ได้เหนื่อยหรอกค่ะเพียงแต่ว่าพอเพิ่งกินอิ่มๆ นุ่นก็จะรู้สึกแน่นๆ ที่ช่วงบนของท้องนี่แหละค่ะ บอกแล้วไงคะว่านุ่นจะกินเยอะไม่ได้ถ้าจะกินก็ต้องแบ่งเป็นอาหารมื้อเล็กๆ แล้วค่อยๆกิน แล้วก็ต้องเคี้ยวให้ละเอียดด้วยไม่อย่างนั้นก็จะรู้สึกไม่สบายตัวไปทั้งวันเลย บางทีก็พาลจะหายใจไม่ออกด้วย”“แล้วนี่คุณอยู่คนเดียว ถ้าเกิดเป็นลมขึ้นมาแล้วจะทำยังไง”“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ นุ่นมีเบอร์โทรสายด่วนของโรงพยาบาล ก็ให้เขามารับที่บ้านก็ได้ นุ่นอยู่คนเดียวแบบนี้มาตั้งนานเท่าไหร่แล้ว ไม่มีใครก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่คะ”“ที่พูดผมไม่ได้อยากให้คุณประชดประชันผมหรอกนะนุ่นแต่ผมเป็นห่วงคุณจริงๆ นะ”ทั้งคำพูดสีหน้าและแววตาของเจตต์ที่แสดงออกมาล้วนแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นกังวลและเป็นห่วงในสวัสดิภาพของหล่อนจริงๆ หากแต่นันทินีก็ยังรู้สึกว่าที่เขาทำไปทุกอย่างอาจจะเป็นเพราะเขาไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองผิดก็เท่านั้น สักครู่เจตต์ก็เอ่ยขึ้น“ที่คุณบอกผมว่าคุณอยู่คนเดียวม
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 36
นันทินีกล่าวเสียงเครือดวงตาของหล่อนเป็นรอยแดงก่ำนิดๆ นั่นเองทำให้เจตต์ขยับเข้าใกล้และจับไหล่ของหล่อนเอาไว้เขาก้มหน้าลงไปจนใกล้“เรื่องเมื่อก่อนก็คือเรื่องเมื่อก่อน แต่ตอนนี้กับเมื่อก่อนมันไม่เหมือนกันแล้ว ทุกอย่างมันก็จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงไปนี่ไม่ใช่เหรอนุ่น”“ใช่ค่ะ...ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปจนหมดแล้ว ก็อย่างที่นุ่นบอกยังไงคะว่าระหว่างนุ่นกับคุณน่ะมันแทบไม่หลงเหลืออะไรไว้อีกแล้ว” หล่อนพูดน้ำเสียงเศร้าสร้อย นัยน์ตาคอยต่จะมีน้ำรื้นขึ้นมา นึกโกรธที่ควบคุมตัวเองไม่ได้เลยบทที่ 23“ก่อนหน้านี้ตอนที่เราอยู่ด้วยกันเราสองคนก็ผูกพันกันแค่ทางกายแต่เรื่องหัวใจเราสองคนไม่เคยสื่อสารถึงกันถ้าคุณจะบอกว่าทุกสิ่งทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลงมันก็ใช่นะคะแต่จะบอกอะไรให้นะคะ ระหว่างคุณกับนุ่นน่ะมันไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกค่ะ เมื่อก่อนคุณไม่ได้รักไม่ได้ใยดีนุ่นยังไงเดี๋ยวนี้มันก็ยังคงเหมือนเดิมอยู่อย่างนั้น”“ก็ถ้าผมบอกว่าความคิดของผมเมื่อก่อนกับตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้วคุณจะเชื่อผมหรือเปล่า”
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 35
“ถ้าคุณเจตน์ท้องอย่างผู้หญิงได้คุณเจตก็คงจะเข้าใจนะคะว่าเวลาที่เราตั้งครรภ์เราจะเป็นยังไงบ้าง”“ผมว่าถ้าผมท้องได้จริงๆ ผมก็เต็มใจที่จะท้องแทนภรรยาของผมนะครับเพราะผมคิดว่านั่นคือความสุขของผู้ชาย มันเป็นความพึงพอใจที่เขาจะทำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงที่เขารัก การอุ้มท้องถึงแม้ว่ามันจะยากลำบากและมันอาจจะไม่เหมาะสมกับสรีระของผู้ชายแต่ถ้าหากวันหนึ่งเป็นไปได้ผู้ชายท้องแทนผู้หญิงก็คงจะมีผู้ชายหลายล้านคนในโลกเลยนะครับที่อยากจะท้องแทนเมียตัวเอง”“แหม...นี่เขากำลังพูดเรื่องของความรักความผูกพันระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงและครอบครัวกันใช่ไหมคะเนี่ย ธิดาเองก็ไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ซะด้วยสิ”ธิดากล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มขณะจ้องมองเลขาส่วนตัวของหล่อนและเพื่อนหุ้นส่วนทางธุรกิจที่นั่งจ้องหน้ากันหากแต่หล่อนเองก็ไม่ได้แสดงท่าทีเอะใจหรือระแคะระคายเกี่ยวกับเบื้องหลังของคนทั้งสองนอกจากความรู้สึกที่ว่านี่เป็นการพบกันและพูดคุยกันอย่างมีความสุขก็เท่านั้น“อุ๊ย!...อะไรกันเนี่ยรู้สึกเหมือนกับว่าเพิ่งออกมาจากบริษัทเมื่อตอนนี้เย็น นี่มันจะสองทุ่มแล้วเหรอ เร็วจังเลยนะคะเจตต์”ธิดาแสดงท่าทีเห
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 34
“ไม่ค่ะ...รุ่นไม่เคยคิดถึงคุณเลยตอนนี้ในสมองของนุ่นมีแต่เรื่องลูกเท่านั้น คุณไม่เห็นเหรอคะว่าตอนนี้นุ่นท้องกี่เดือนแล้ว”“ก็เห็นอยู่ว่าคุณท้อง 5 เดือนแล้วแต่ที่ผมอยากรู้ก็คือใครเป็นสามีของคุณ”“ไม่เห็นจำเป็นที่จะต้องบอกคุณเลยนะคะ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของนุ่นค่ะ ขนาดเรื่องส่วนตัวของคุณนุ่นยังไม่กล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวหรือก้าวก่ายเลย เพราะฉะนั้นเรื่องของนุ่นก็จะต้องเป็นเรื่องส่วนตัวที่คุณไม่มีสิทธิ์ว่าก้าวก่ายด้วยเช่นกันค่ะ”เจตต์กำลังจะอ้าปากพูดต่อหากแต่เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังด้านนอกและดูเหมือนเขาจะรู้ตัวว่าใครกำลังจะกลับเข้ามาในห้อง เจตต์ค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นและกลับไปนั่งที่เดิมของเขาด้วยความสงบและเยือกเย็น เขาสงบเช่นนั้นหรือ?...เปล่าเลย...ภายนอกของเขาอาจจะดูเย็นเป็นน้ำแข็งหากแต่ข้างในร้อนรุ่มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขารู้สึกได้ถึงความดื้อรั้นและถือดีของนันทินีอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน ตอนที่หล่อนทำงานเป็นเลขาของเขานันทินีเหมือนลูกแมวเชื่อง หากแต่เจตก็รู้ดีว่าระหว่างเขากับหล่อนมีสายใยผูกพันที่ร้อยรัดเอาไว้ แม้ก่อนหน้านี้เขาจะแสดงความไม่สนใจใยดีและยื่นข้อเสนอให้หล่
นางบำเรอท่านประธาน บทที่ 33
“เก่งจังเลยนะครับ ท้องห้าเดือนแล้วแต่ยังทำงานเก่งขนาดนี้”“ถึงเลขาของธิดาจะท้องแต่เรื่องงานนี่ขอยกให้เลยล่ะค่ะ นุ่นมีความรับผิดชอบมาก ทำงานเก่ง ตอนมาสมัครงานกับธิดาใหม่ ๆ เขาก็ท้องได้เดือนกว่าเกือบสองเดือนแล้ว แต่ก็รับเขาเอาไว้เพราะเห็นว่าเขามีความสามารถใช้ภาษาอังกฤษได้คล่อง เขาเคยผ่านงานกับเจ้านายชาวต่างชาติมาก่อนด้วย”“ผ่านงานกับชาวต่างชาติอย่างนั้นเหรอครับ แล้วไม่ทราบว่าคุณนุ่นเคยทำงานที่ไหนมาก่อนครับ”เจตต์ถาม เป็นคำถามที่ทำให้นันทินีอึ้ง หล่อนพยายามรวบรวมสติ แต่ก่อนตอบคำถามนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เป็นของธิดา หล่อนรีบรับสายก่อนหันมาบอกว่า“เจตต์คะ...ธิดาขอคุยธุระกับหุ้นส่วนสักห้านาทีนะคะ เขาโทรมาจากต่างประเทศค่ะ”พูดจบก็ออกไปจากห้องนั้น นันทินีมองตามก่อนเจตต์รีบลุกขึ้นและขยับมานั่งข้างเลขาสาว หล่อนเบิกตากว้างบทที่ 21“คุณเจตต์...จะทำอะไรคะ?”“ผมไม่ได้ทำอะไร แค่อยากมานั่งใกล้คุณ”“อย่าทำอะไรรุ่มร่า
