บทที่ 13

คำพูดของเจตต์ทำให้นันทินียิ่งหน้าแดงซ่าน หล่อนไม่รู้ว่าจะตอบโต้เขากลับไปยังไงก็ในเมื่อเขาพูดออกมานั้นมันเป็นความจริงทุกอย่าง ท่านประธานหนุ่มหล่อยกยิ้มมุมปากก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูบนชั้นวาง เขาถอดเสื้อเชิ้ต กางเกงบ็อกเซอร์ออกโดยที่ไม่สนใจว่านันทินีกำลังยืนมองทุกท่วงท่าของเขา หล่อนหน้าแดงไปถึงใบหูทั้ง ๆ ที่ก็เคยเห็นเขาเปลือยเปล่าต่อหน้าหลายครั้งต่อหลายหน แต่วันนี้มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดออกไป อาจเป็นเพราะหล่อนไม่เคยอยู่กับเขาในห้องพักแบบสองต่อสองนอกจากที่ทำงานเพราะโดยปกติแล้วเจตต์ไม่เคยพาหล่อนไปหาความสุขตามห้องพักหรือโรงแรมข้างนอกเพราะเขาไม่ต้องการให้เป็นที่สังเกตของใคร ๆ สถานที่เสพสุขระหว่างเขากับหล่อนก็มีแต่โต๊ะทำงาน เก้าอี้ทำงาน โซฟาในออฟฟิศ บนพื้นพรมและห้องน้ำในออฟฟิศส่วนตัวของท่านประธานก็เท่านั้น ความรู้สึกตอนนี้จึงเป็นความนึกคิดที่แปลกประหลาดและมันทำให้หล่อนตื่นเต้นทั้งก็ประหม่า ในเวลาเดียวกันนันทินียืนมองท่านประธานของหล่อนนุ่งผ้าขนหนูกระทั่งพอมารู้ตัวอีกทีเขาก็เดินมาหยุดตรงหน้า

 “อาบน้ำพร้อมกันไหม”

คำถามของเขาทำให้หญิงสาวต้องหลบตามองต่ำแต่หล่อนก็ไม่สามารถที่จะปกปิดความนึกคิดอันแท้จริงได้เพราะแก้มของหล่อนมันแดงก่ำ ความร้อนลามไล่ไปจนถึงสันกรามและใบหู

10:26 sawitree ท่านประธานอาบก่อนเถอะค่ะก็ไหนว่าอยากจะอาบน้ำไม่ใช่เหรอคะ

ผมไม่อยากอาบคนเดียวนี่นาเราไปอาบน้ำด้วยกันเถอะนะนุ่น

ชวนกันแบบนี้เลยเหรอคะท่านประธาน

ก็ใช่น่ะสิก็ตอนนี้เราสองคนน่ะมีห้องส่วนตัวที่อยากจะทำอะไรต้องมีอะไรด้วยกันสะดวกสบายกว่าที่ออฟฟิศเป็นไหนผมก็มีสิทธิ์ที่อยากจะทำอะไรอย่างที่ผมอยากทำนี่ไม่ใช่เหรอ

“นุ่นว่า...อุ๊ย!...ท่านประธานคะ”

นันทินีร้องอุทานเมื่อจู่ ๆ ก็โดนดึงมือหล่อนเข้าไปในห้องน้ำ ภายในนั้นกว้างตกแต่งด้วยหินอ่อนทั้งหมดรวมทั้งอ่างจากุชชี่ซึ่งไม่น่าเชื่อเลยว่าตอนนี้มีน้ำเปิดอยู่เต็มอ่างพอดีมันเหมือนกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างได้ถูกจัดเตรียมเอาไว้แล้วสำหรับเขาและหล่อน ถึงอย่างนั้นนันทินีก็อดตื่นเต้นจนตัวสั่นสะท้านขึ้นมาเล็กๆ ไม่ได้มือของหล่อนเยียบเย็นด้วยความตื่นเต้นและอาการสะท้านสั่นเล็ก ๆ แม้จะเป็นอาการเพียงนิดเดียวแต่ก็ทำให้เจตต์รับรู้ได้ว่าหล่อนกำลังรู้สึกยังไง เจตต์หันมาแล้วจับไหล่บอบบางทั้งสองข้างเอาไว้เขาก้มหน้าลงมาใกล้ลมหายใจอุ่นของเขาราดรดบนพวงแก้มสีระเรื่อ

“ทำไมตัวคุณสั่นแบบนี้นุ่น ตื่นเต้นมากอย่างนั้นเหรอ”

“ค่ะ...นุ่นตื่นเต้นค่ะท่านประธาน...เอ้อ...เราไม่เคยอยู่ด้วยกันแบบนี้เลยนะคะ”

บทที่ 9

“นั่นสินะคุณก็คิดเหมือนผมนี่นาใช่ไหมเราไม่เคยอยู่ด้วยกันในห้องที่มีความเป็นส่วนตัวแบบนี้เลยนอกจากเราจะอยู่ด้วยกันในออฟฟิศ...เอิ่ม...แต่มันก็ทำให้คุณรู้สึกดีใช่ไหม”

“ก็ดีค่ะ...แต่มันก็รู้สึกแปลกๆ”

“คุณไม่จำเป็นต้องคิดอะไรมากในตอนนี้หรอกนะ คิดเพียงแต่ว่าคุณกับผมเราจะมีความสุขด้วยกันอย่างอิสระและเต็มที่มากกว่าที่เราได้เจอกันในที่ทำงาน”

เขาก้มหน้าลงมาหา เปลื้องชุดทำงานของนันทินีออก หล่อนเปลือยต่อหน้าเขา เรือนร่างกลมกลึงอวดผิวขาวเนียนราวพอร์ชเลน สักครู่เขาก็ดึงปมผ้าขนหนูร่วงลงไปกองบนพื้น เจตต์สูดลมหายใจเข้าปอด อกผายของเขาสง่างาม มัดกล้ามบนเรือน ร่างของเขาสมบูรณ์แบบ นันทินีหรุบตามองต่ำลงไปใจกลางลำตัว มังกรยักษ์ผงาดง้ำอย่างน่าครั่นคร้าม หล่อนทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าและกอบกำท่อนเอ็นของท่านประธานหนุ่มไว้ในมือบอบบาง ความเป็นชายของเจตต์เครียดแน่นและขึงขัง ปลายยอดชายฉ่ำเยิ้มด้วยหยดน้ำหวาน นันทินีกอบกำและครองครองมันด้วยกลีบปากชุ่มน้ำลาย หล่อนรูดรึงปากที่ดูดรัดรอบลำเอ็นหนาใหญ่ราวกับหิวกระหาย

“อ่าส์....ซี๊ดดดด....อูยยยย....อืมมม....อ่าส์....ซี๊ดดดด”

เจตต์ครางหอบและเด้งสะโพกเข้าหา ดุ้นเนื้อสวาทอัดแน่นเต็มปากของนันทินี หล่อนดูดเลียมันอย่างเอร็ดอร่อย ทำเอาท่านประธานหนุ่มหล่อคัดเกร็งไปหมดจั้งแต่บั้นเอวถึงสะโพกหนา เขาบิดส่ายอย่างช้าๆ ขยุ้มกลุ่มเรือนผมเงางามของเลขาสาวที่ก้มหน้าเข้า ๆ ออก ๆ กลางลำตัว