Share

บทที่ 877

“เจ็บหรือไม่?”

ฉู่เชียนหลีแตะที่มุมปากของอวิ๋นอิงอย่างทะนุถนอม ขยับปลายนิ้วอย่างเบามือมาก เกรงว่าจะทำให้นางเจ็บ

อวิ๋นอิงเบ้าตาแดงก่ำ

นอกจากท่านพ่อท่านแม่แล้ว ก็มีแค่พระชายาที่เป็นห่วงนางจริง ๆ...

รู้สึกปวดปลายจมูก เกือบจะกลั้นน้ำตาเอาไม่ไม่อยู่ กอดบ่าทั้งสองข้างของตนเอาไว้แน่น พยายามส่ายหน้า

“ไม่เจ็บ ไม่เจ็บเลยสักนิด”

พระชายาดีกับนางขนาดนี้ แต่จางเฟยกลับตายเพราะนาง ในใจของนางยิ่งรู้สึกผิด

“เยว่เอ๋อร์ เจ้าพาอวิ๋นอิงกลับไปก่อน ข้ามีเรื่องจะคุยกับจิ่งอี้” ฉู่เชียนหลีลุกขึ้น

เยว่เอ๋อร์กะพริบตาปริบ ๆ

“พระชายา ท่านจะคุยอะไรกับคุณชายจิ่งหรือ? ข้าติดตามท่านดีกว่า ตอนนี้ท้องท่านโตแล้ว ข้าไม่วางใจที่ท่านอยู่ข้างนอกเพียงลำพัง”

ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือ นางอยากจะอยู่ต่อ ก็เพื่ออยากเห็นคุณชายจิ่งให้มากกว่านี้อีกหน่อย

จิ่งอี้ขมวดคิ้ว

“เจ้านายพูด บ่าวยังมีสิทธิ์พูดแทรกอีกหรือ?”

กล่าวอย่างเย็นชา “คุณหนู เหมือนว่าสาวใช้คนนี้จะถูกท่านโอ๋จนเคยตัวแล้ว”

ฉู่เชียนหลีชะงักไปเล็กน้อย

จิ่งอี้ไม่พูด นางก็ไม่สังเกตเห็นถึงจุดนี้

เนื่องจากนิสัยของนางค่อนข้างเข้าหาง่าย การปฏิบัติตัวต่อบรรดาคนใช้ปกติ ก็
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status