แชร์

บทที่ 812

“ขอเพียงแค่ฉู่เชียนหลีไม่มีลูก ลูกชายของพวกเราก็จะเป็นพระราชนัดดาองค์โต ท่านถึงจะมีโอกาสขึ้นครองราชย์! ข้าทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อท่านอ๋อง!”

“ของที่ข้าอยากได้ ต้องใช้มือของผู้หญิงตั้งแต่เมื่อใด?” เฟิงเจิ้งหลีบีบลำคอของนางแน่น นิ้วมือทั้งทางบีบแรงขึ้น

“โดยเฉพาะเจ้า!”

พวกคนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน!

เรื่องที่ทำแดงขึ้น ฉู่เชียนหลีจึงคิดว่าเป็นฝีมือของเขา ถึงขั้นตัดขาดกับเขา เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะฉู่เจียวเจียวเพียงคนเดียว

เขาให้ความสำคัญกับฉู่เชียนหลีมากที่สุด การถูกฉู่เจียวเจียวผลักออกไปไกล

เขาจะอดกลั้นความโมโหนี้เอาไว้ได้อย่างไร?

เมื่อมองหน้าของฉู่เจียวเจียว เขาก็นึกถึงท่าทางที่เฉยชาและเด็ดเดี่ยวของฉู่เชียนหลีขึ้นมา เพลิงโทสะที่สุมอยู่เต็มอกก็พลุ่งพล่านขึ้นมาทันที ระบายออกมาโดยที่ไม่มีการสะกดกลั้นเอาไว้เลยแม้แต่น้อย

“ตอนนั้น ตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ เจ้าก็เอาแต่ใช้ประโยชน์จากนิสัยใจอ่อนของท่านแม่ข้า มาควบคุมข้า บีบให้ข้าทิ้งหน้าที่ที่ค่ายลาดตระเวน จำต้องอยู่ที่เรือน ตอนนี้ เจ้ายังมาสอดมือเรื่องของข้ากับฉู่เชียนหลี ท่านแม่จากไปแล้ว ข้าอยากรู้นักว่าใครจะปกป้องเจ้าได้!”

ทันทีที่น้ำเสีย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status