เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 819
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 820
นายท่านรองกู้เอ่ยปากพูด “ไปเด็ดผลไม้ป่าประทังความหิวเถอะ”กู้ชิงชิงตะลึงงันไป ถามอย่างไม่เข้าใจ “ท่านพ่อ กินผลไม้ป่าจะอิ่มได้อย่างไร?”“ล่าสัตว์ไม่ได้แล้ว” นายท่านรองกู้แยกขาออก นั่งลงที่ข้างกองไฟ เชิดใบหน้าที่อวบอิ่มขึ้น ชี้ไปทางอ๋องเฉินและคนอื่นทางด้านนั้น“ถ้าหากข้าเดาไม่ผิดละก็ หมาป่าตัวนั้นน่าจะมาจากเขาคุนหลุน”“เขาคุนหลุน? ก็คือเทือกเขาที่ลึกลับที่สุด เก่าแก่ที่สุดของแผ่นดินใหญ่? ได้ยินมาว่า หนึ่งพันปีมานี้ ไม่มีใครกล้าเข้าไปในส่วนลึกของเขาคุนหลุน ท่านพูดว่าหมาป่าตัวนั้นมีต้นกำเนิดมาจากเขาคุนหลุนหรือ?” กู้ชิงชิงประหลาดใจมาก“ถูกต้อง”วันนี้ตอนเช้า ทันทีที่หมาป่าตัวนั้นปรากฏตัว กำให้ม้าตกใจ รังสีของหมาป่าเดียวดายนั่น ไม่ใช่ที่หมาป่าธรรมดาทั่วไปจะมีประกอบกับเรื่องที่ล่าสัตว์ไม่ได้ เขาถึงได้เข้าใจมีที่ไหนบ้างที่ไม่มีสัตว์ให้ล่า เห็นได้ชัดว่าสัตว์ที่อยู่บริเวณรอบ ๆหลายลี้นี้ ทั้งหมดหนีไปเพราะตกใจหมาป่าตัวนี้สายเลือดที่บริสุทธิ์ของมัน ความน่าเกรงขามที่แฝงอยู่ในกระดูกของมัน เป็นสิ่งที่สัตว์อื่นไม่สามารถเทียบได้อย่างแน่นอน แม้ว่าสัตว์ที่ดุร้ายที่สุดในป่าจะอยู่เบื้องหน้า ก็ไม
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 821
นางขมวดคิ้ว ทัดปอยผมไว้ที่ใบหู นั่งลงอย่างสง่างาม อยากจะแสดงเสน่ห์ของตนเองสักหน่อยจิ่งอี้ “อย่ามานั่งตรงนี้ ขวางข้ากินเนื้อย่าง”กู้ชิงชิง “...”ทันทีที่ก้นหย่อนลงไป ได้เพียงครึ่งเดียว เมื่อได้ยินประโยคนี้ ก็ชะงักอย่างเก้อเขิน จะนั่งลงไปก็ไม่ใช่ จะลุกขึ้นยืนก็ไม่ใช่ ค้างอยู่ท่านี้ไว้ อย่าถามว่าเก้อเขินมากแค่ไหนเมื่อเห็นชายหนุ่มเหล่านี้ห้อมล้อมฉู่เชียนหลี แต่กลับมองข้ามนางที่ความงามไม่ธรรมดานี้ไป อย่าถามว่าในใจโมโหมากแค่ไหน!นางยืดตัวตรงอย่างโมโหมาก กล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว“พระชายาอ๋องเฉิน ถ้าหากท่านแพ้เดิมพันแล้ว ไม่เพียงต้องให้อวิ๋นอิงมาเป็นสาวใช้ล้างเท้าของข้าเท่านั้น ยังต้องมอบหมาป่าตัวนี้ให้ข้าด้วย ท่านกล้าหรือไม่?”ฉู่เชียนหลีเลิกคิ้วเล็กน้อยพูดมามากมายขนาดนี้ ที่แท้ก็คืออยากได้หมาป่าของนาง?หัวของเจ้าดำน้อยเกยอยู่ที่บนรองเท้าปักลายดอกไม้ของฉู่เชียนหลี เงยหน้าขึ้นอย่างเกียจคร้าน เหลือบมองกู้ชิงชิง แล้วก็ก้มหัวลงไปอีกครั้ง พร้อมกับถอนหายใจ เป่าจนใบไม้ที่ร่วงสีเหลืองสองสามใบให้พัดขึ้น แล้วก็งีบหลับต่อฉู่เชียนหลีกัดเนื้อกระต่ายคำหนึ่ง “คุณหนูกู้ต้องการเพิ่มเดิมพันงั้นหรือ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 822
ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นตลอดคืนเช้าวันรุ่งขึ้น แต่เช้าตรู่ หลังจากกินอาหารเช้าง่าย ๆ ทั้งสองกองทัพก็เดินเข้าไปในป่าต่อ หลังจากเดินไปประมาณหนึ่งชั่วยามกว่า ๆ หน่วยสำรวจของตระกูลกู้ก็เริ่มลงมือนี่คือหนึ่งกองทัพที่ประกอบไปด้วยคนสิบแปดคน มีทั้งคนแก่ เด็ก ทั้งหมดเป็นผู้ชาย ในมือพวกเขาถืออุปกรณ์ต่างกัน แต่ละคนมีความสามารถของตน กำลังสำรวจตำแหน่งของเหมืองคนที่ถือเข็มทิศ เดินหาตำแหน่งไปทั่วทุกสารทิศผู้ที่สังเกตฮวงจุ้ย จะคำนวณนับนิ้วตามตำแหน่งยังมีด้านวิชาฟิสิกส์อีกด้วย ขุดดินขึ้นมาก้อนหนึ่งแล้วดม ก็สามารถจำแนกได้คร่าว ๆ พากองทัพเดินไปยังอีกทิศทางหนึ่งยังมีความสามารถด้านอื่น ๆ อีก...เมื่อฉู่เชียนหลีเห็นดังนั้น ก็ประหลาดใจเล็กน้อย พูดตามตรง มีชีวิตอยู่มาสองภพ เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นวิธีการหาเหมืองของคนโบราณเนื่องจากสงสัย อดไม่ได้ที่จะมองอยู่พักหนึ่ง“มองอะไรกัน?”ทางด้านนั้น กู้ชิงชิงสายตาเย็นชา “ต่อให้ท่านมองจนตาถลนออกมา ท่านก็ไม่สามารถเรียนรู้ได้หรอก?”“ข้าก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะเรียนเช่นกัน” ฉู่เชียนหลีเพียงแค่สงสัยเท่านั้น“ข้าว่าพวกท่านคงอยากจะลักวิชา” กู้ชิงชิงกอดอก “ตั้งแต่ออ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 823
กู้ชิงชิงถามจบ ก็รู้สึกเสียใจ เห็นได้ชัดว่าตนเองโง่เขลา“ของที่เก็บมาได้” ฉู่เชียนหลีพูดอย่างสบาย ๆ “จิ่งอี้ เจ้าเอามันไปสำรวจดูทุกที่เลย ถ้าหากมันส่งเสียงร้องตรงไหน ก็ขุดตรงนั้น”ทุกคน “?”เจ้าของสิ่งนี้ยังส่งเสียงได้อีกด้วยเหรอ?พวกเขาคนแก่สุดอายุหกสิบกว่าปี เด็กสุดอายุสิบเจ็ดสิบแปดปี มีชีวิตอยู่มานานขนาดนี้ ไม่เคยเห็นสิ่งของหน้าตาแปลกประหลาดนี้มาก่อนเลยจิ่งอี้ตอบ ถือเครื่องตรวจจับโลหะ แล้วเดินไปเขาเดินไปทั่วบริเวณหนึ่งรอบใหญ่ สุดท้าย ที่ภูเขาลูกนั้นตรงหน้ากับภูเขาแร่ของตระกูลกู้ ก็ตามหาตำแหน่งที่เหมาะสมจนเจอเครื่องตรวจจับดังขึ้นแล้ว ก็ขุดภูเขาลูกนี้เริ่มลงมือทำงานทั้งสองกองทัพต่างฝ่ายต่างขุดภูเขาแร่ ภูเขาทั้งสองลูกมีระยะห่างกันประมาณยี่สิบสามสิบเมตร ไม่ไกล แล้วก็ไม่ใกล้ แค่เงยหน้าก็มองเห็นในขณะที่กำลังยุ่งกู้ชิงชิงกับบิดากำลังนั่งพักผ่อนอยู่ใต้ร่มไม้ นางนั่งพิงต้นไม้ ในมือถือผลไม้ป่าไว้ลูกหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะเปรี้ยวมาก แต่เมื่อคืนไม่ได้กินอิ่ม ตอนเช้าก็ไม่ได้กินดี จึงจำใจต้องยอมกิน“ท่านพ่อ ท่านว่าฉู่เชียนหลีนั่นกำลังทำบ้าอะไรอยู่?” นางกำลังกัดผลไม้ป่าทางด้านนั้น อ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 824
“อะไรนะ?!”สองพ่อลูกตกใจเป็นอย่างมาก ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินองครักษ์กล่าวอย่างร้อนใจ “เป็นความจริง! นายท่าน อ๋องเฉินออกคำสั่งห้ามแพร่ข่าว พวกเขาปิดข่าวเอาไว้เป็นอย่างดี เป็นเพราะข้าปลอมตัว ปะปนเข้าไปในคนของพวกเขา ถึงได้ล้วงข่าวออกมาได้”กู้ชิงชิงตกตะลึงเป็นอย่างมาก “เป็นไปได้อย่างไร...”ถ้ำเหมืองของพวกเขายังขุดแร่เหล็กออกมาไม่ได้ ฉู่เชียนหลีจะขุดออกมาก่อนได้อย่างไร?ฉู่เชียนหลีเก่งกว่าตระกูลกู้ของพวกเขาได้อย่างไร?เป็นไปไม่ได้!หรือว่าสิ่งของหน้าตาแปลกประหลาดนั่นในมือของนาง จะมีพลังเวทมนตร์จริง ๆ?“ท่านพ่อ ข้าไม่เชื่อ! นางเป็นมือสมัครเล่นคนหนึ่ง จะต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่นอน ถึงได้ขุดเจอแร่เหล็ก เป็นเพราะนางโชคดี ถ้ำเหมืองของพวกเรายังไม่มีอะไรออกมาเลย นางจะเร็วกว่าพวกเราไปได้อย่างไร?”เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด!นายท่านรองกู้ขมวดคิ้ว สีหน้าเคร่งขรึม สีหน้าหนักใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเขาประมาทศัตรูเกินไปในเมื่อพระชายาอ๋องเฉินกล้าเดิมพันกับเขา จะต้องซ่อนลูกไม้เอาไว้แน่นอน เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าประสิทธิภาพของพระชายาอ๋องเฉินจะสูงขนาดนั้น ใช้เวลาแค่เพียงวันเดียว ก็สามารถขุดแ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 825
“ถูกต้อง ไม่ขโมยไก่ ไม่ขโมยหมา แต่ขโมยเหล็ก” คำพูดที่เย็นชาประโยคหนึ่งของเฟิงเย่เสวียนลอยเข้ามา“...”นายท่านรองกู้ข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่ โมโหจนหน้าดำขโมยเหล็ก?เอาเหล็กที่ไหนมาให้เขาขโมย?“พระชายาอ๋องเฉินจงใจกระมัง!” เขากล่าวเสียงเย็นชา “ท่านไม่ได้ขุดได้แร่เหล็กอะไรหรอก ยังจงใจปล่อยข่าวออกไป บอกว่าขุดได้เยอะมาก ๆ ก็เพื่อต้องการดึงดูดให้ข้าติดกับ จากนั้นค่อยแว้งกัดข้า หาว่าข้าขโมยเหล็ก”“พฤติกรรมหลอกลวงของท่าน แตกต่างจากพฤติกรรมคนชั่วอย่างไร? วันนี้นับว่าข้าได้เห็นแล้ว!”ด้วยคำพูดที่เฉียบคมของเขา ตำหนิว่าเป็นความผิดของฉู่เชียนหลีทันทีฉู่เชียนหลีไม่ได้ผิดอะไรเลย ทั้งยังกระทำความผิดใหญ่หลวงอีกหรือ?แต่นายท่านรองกู้ที่ฉวยโอกาสขโมยของยามค่ำคืน ก็คือบริสุทธิ์สุด ๆ เลยหรือ?นี่มันเหตุผลอะไรกัน?“จงใจดึงดูดให้เจ้าติดกับ?” ฉู่เชียนหลีย้อนหลัง “ได้ฟังความหมายของเจ้า เจ้ามาเพื่อขโมยเหล็กจริง ๆ อย่างนั้นสินะ?”ใช่!ข้ามาเพื่อขโมย!แต่ท่านมีเหล็กให้ข้าขโมยหรือไม่? ท่านไม่มีถ้าอย่างนั้นจะยอมรับหรือ? ข้าไม่“พระชายาอ๋องเฉินพูดจาน่าขันยิ่งนัก ข้าไม่ระวังเดินผิดถ้ำแร่ ที่นี่ของท่านไม่ม
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 826
ถ้ำเหมืองของตระกูลกู้ยังขุดไม่พบ พระชายาก็ขุดได้เยอะขนาดนี้ก่อนแล้วงั้นหรือ?ถ้าหากไม่ได้เห็นด้วยตาตนเอง ก็คงจะไม่เชื่อเลยสักนิดนายท่านรองกู้จ้องมองอย่างตื่นตะลึง ตกตะลึงอยู่ครู่ใหญ่ ถึงได้สติกลับคืนมา “พระชายาจะดวงดีเกินไปแล้วกระมัง?”เมื่อฉู่เชียนหลีได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกน่าขันยิ่งนักดวง?“ดวงไม่ดีไม่ใช่เหตุผลที่จะเบี้ยวหนี้ การเดิมพันของพวกเรายังคงดำเนินต่อไป”“...”สีหน้าของนายท่านรองกู้หมองคล้ำให้ตายเถอะ!เขาอยู่ต่อไปไม่ไหวแล้ว ใบหน้าแก่ชราเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินจากไป กลับไปที่ค่ายของตนเอง เมื่อเห็นบรรดาคนงานพวกนั้นนอนหลับสบาย กำลังส่งเสียงกรน ก็กระทืบเท้าด้วยความโมโห“กี่โมงกี่ยามแล้ว ยังนอนหลับกันอยู่ได้! ตื่นมาทำงานได้แล้ว!”เหนื่อยมาทั้งวัน คนงานที่กำลังนอนหลับอย่างสุขสบาย “?”ฟ้ายังไม่สว่างเลย?แต่ว่า นายท่านรองกู้ที่ระงับโทสะเอาไว้ไม่อยู่ พวกเขาจึงต้องรีบลุกขึ้น แบกพลั่ว แบกจอบและเครื่องมืออื่น ๆ ออกเดินทางทันที เพื่อเข้าไปขุดถ้ำเหมืองการขุด ดำเนินไปตลอดทั้งคืนจนกระทั่งยามฟ้าสาง นอกจากขุดได้เหล็กจำนวนน้อยนิดแล้ว ก็ไม่ได้อย่างอื่นอีก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 827
จากนั้นขบวนก็เคลื่อนทัพทันที ระยะห่างจากที่นี่ออกไปสี่ลี้ ฉู่เชียนหลีก็เจอภูเขาอีกลูกหนึ่ง คนนับร้อยลงมือพร้อมกัน มีทั้งตัก มีทั้งขุด คนมากกำลังเยอะกำลังดำเนินการไปอย่างรวดเร็วในเวลาเดียวกัน ทางด้านนายท่านรองกู้ก็กำลังขุดอย่างต่อเนื่องเช่นกัน ขุดไปจนกระทั่งตอนบ่าย ทยอยขุดเหล็กอันบางเบาออกมาได้จำนวนหนึ่ง แต่ปริมาณค่อนข้างน้อย เมื่อนำมารวมกันยังบรรจุได้ไม่เต็มกล่องนายท่านรองกู้กลัดกลุ้มใจ หันหน้าไปด่าหน่วยสำรวจ“ครั้งนี้พวกเจ้าเป็นอะไรไป ตาบอดแล้วหรือไง? ถึงได้หาตำแหน่งได้ไม่แม่นยำ?”ผลลัพธ์อันน้อยนิดแค่นี้ น่าขายหน้าเสียจริงคนของหน่วยสำรวจก้มหน้า ไม่กล้าโต้เถียง“ท่านพ่อ การสำรวจนี้เดิมทีก็เป็นเรื่องที่ยากมาก ผิดพลาดไปบ้างก็เป็นเรื่องปกติ อีกอย่าง ในถ้ำนี้ก็มีเหล็กอยู่ แม้จะค่อนข้างน้อยเท่านั้น” กู้ชิงชิงกล่าวเดินมาถึงตรงหน้าก้อนหิน ก็หยิบเหล็กดิบที่หนักอึ้งก้อนหนึ่งขึ้นมา ลองชั่ง กล่าว“ถึงแม้ว่าเหล็กจะน้อย แต่ชนะพระชายาอ๋องเฉินก็พอ ออกจากตระกูลกู้ของพวกเราไป เกรงว่านางขุดภูเขาสิบลูกก็ไม่เจอเหล็ก”นายท่านรองกู้ขมวดคิ้วรีบขุดถ้ำเหมือง เกือบจะลืมติดตามข่าวคราวทางด้านนั้น
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1270
อันธพาลเจ็บจนกรีดร้องเหมือนหมูโดนเชือด “อ๊ะๆ!”ยังไม่ทันได้พักหายใจ ก็โดนถีบจนไปกลิ้งอยู่บนพื้น รองเท้าปักลายดอกไม้เหยียบลงบนหน้าอก หนักจนทำให้เขาหายใจไม่ออก กระอักเลือดออกมา“พู่!”เขากอดต้นขาของอวิ๋นอิง อยากดิ้นให้หลุด แต่หาของอวิ๋นอิงกดทับอยู่บนร่างกายของเขาเหมือนเหล็กกล้า และเขาก็เหมือนกับปลาตัวหนึ่งที่ถูกตอกตะปูอยู่บนเขียง พยายามดิ้นรนอย่างสุดชีวิต แต่ก็ดิ้นไม่หลุดเจอผีแล้ว!ทั้งที่นางผอมเช่นนี้ เหตุใดจึงมีแรงมากเช่นนี้?ผู้หญิงคนนี้ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือ?ชาวบ้านก็ตะลึงเช่นกันอวิ๋นอิงอุ้มลูกสาวไว้ด้วยมือข้างเดียว ค่อยๆ ก้มลง ยกฝ่ามืออีกข้าง เหวี่ยงไปที่ใบหน้าของอันธพาลโดยตรง“ข้าสั่งให้เจ้าเก็บ”เพียะ!“ไม่ได้ยินที่ข้าพูดหรือ?”เพียะ!“หูหนวกหรือ?”เพียะ!หนึ่งประโยค หนึ่งฝ่ามือ ตบจนอันธพาลหันซ้ายหันขวา มุมปากแตกมีเลือดไหล หูอื้อ สะบักสะบอมเหมือนสุนัขจรจัดตัวหนึ่ง ไม่หลงเหลือความฮึกเหิมของก่อนหน้านี้เลย“ลูกพี่!”ลิ่วล้อสามคนคว้าโต๊ะเก้าอี้และท่อนไม้ที่อยู่ข้างๆ ฟาดไปทางอวิ๋นอิงอย่างแรงอวิ๋นอิงกระโดนหมุนตัวเตะพวกเขาสามคนจนลอยกระเด็นออกไปไกลเจ็ดแปดเมตร โดยไม่หั
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1269
ตงหลิงเจียงหนาน ทำเนียบสามเดือนที่พระชายาจากไป อ๋องเฉินเอาแต่เก็บตัว ไม่ยุ่งเกี่ยวกับทางโลก หานเฟิงต้องรับผิดชอบงานแทนทุกอย่าง เมื่อนานวันเข้า โลกภายนอกต่างกำลังคาดเดา จิตใจของอ๋องเฉินได้รับกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ล้มแล้วลุกไม่ขึ้น เกรงว่าเหลือเวลาอีกไม่นานแล้วช่วงนี้ ในที่สุดอาการบาดเจ็บของจิ่งอี้ก็ดีขึ้นแล้วอาการบาดเจ็บทางกระดูกหรือเส้นเอ็น ต้องรักษาอย่างน้อยหนึ่งร้อยวันในที่สุดกระดูกซี่โครงที่หักสองซี่ก็หายดีแล้ว สามารถขี่ม้าได้แล้ว ตอนนั้นเขาบอกว่าจะนำทัพกลับแคว้นซีอวี้ทันทีแต่ก่อนไป เขาถามเหมือนไม่ใส่ใจ“เหตุใดไม่เจอแม่นางอวิ๋นอิงเลย?”จ้านหูจริงจังขึ้นมาทันที เขาตอบ“องค์ชายใหญ่ ข้าจะส่งคนไปสืบเดี๋ยวนี้!”“ไม่ต้อง”หลังจากปฏิเสธอย่างเฉยเมย ปีนขึ้นหลังม้า ขี่ออกไปคนเดียวแล้วจ้านหู “?”หมายความว่าอย่างไร?ตอนที่องค์ชายใหญ่หมดสติ แม้อวิ๋นอิงบอกว่าไม่สนใจ แต่แอบมาเยี่ยมองค์ชายใหญ่ตอนดึกดื่นเวลาที่ไม่มีคนองค์ชายใหญ่ก็อีกคน ทั้งที่คิดถึงอวิ๋นอิง แต่ไม่ยอมรับในใจของพวกเขาสองคนล้วนมีอีกฝ่าย ลูกสาวก็อายุเกือบครึ่งขวบแล้ว เหตุใดไม่ลองเปิดใจสักนิดแล้วอยู่ด้วยกันเลย
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1268
คืนแรกที่มาถึงต่างโลก ฉู่เชียนหลีฝันในความฝัน นางอยู่บนสนามรบ สู้จนตัวตาย เลือดไหลเป็นแม่น้ำ น่าสลดใจนัก…ในความฝัน นางได้ต่อสู้ร่วมกับชายคนหนึ่งที่มองไม่เห็นใบหน้า ร่วมเป็นร่วมตาย และยังมีเสียงที่นุ่มนิ่มของเด็ก เรียก ‘ท่านแม่’ ครั้งแล้วครั้งเล่าในความฝัน ราวกับนางได้รับความอยุติธรรมครั้งใหญ่ หัวใจเจ็บปวด และพยายามอธิบายสุดชีวิต แต่พวกคนที่เรียกตัวเองว่า ‘ครอบครัว’ ไม่เชื่อนาง และยังบีบคั้นนางสู่เส้นทางที่สิ้นหวังในความฝัน…มีคนกำลังเรียกนาง‘เชียนหลี…เชียนหลี…’ฉึก!ฉู่เชียนหลีลืมตาฉับพลัน ท้องฟ้าข้างนอกสว่างแล้ว แสงแดดอุ่นๆ ยามเช้าสาดส่องเข้ามา สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของอากาศ สงบมากนางรู้สึกเวียนศีรษะ และแน่นหน้าอกราวกับนางอยู่ในความฝันอันยาวนานจริงๆนางได้รับความอยุติธรรมนางถูกคนในครอบครัวฆ่าตายแต่เหตุใดนางจำผู้ชายที่เรียกนาง และภาพที่เรียกนางว่า ‘ท่านแม่’ ไม่ได้เลย“องค์หญิง ท่านตื่นแล้ว”เมื่ออ้ายอ้ายได้ยินเสียง ถือกะละมังน้ำอุ่นกับเครื่องใช้เข้ามาปรนนิบัติฉู่เชียนหลีนวดขมับ อยู่ในอาการเหม่อลอย แขนขาอ่อนแรง ไม่มีแรงขยับ ดึงผ้าห่มออก ลงจากเตียง สวมรองเท้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1267
สาวใช้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็รีบฝนหมึกอย่างเชื่อฟังมองดูองค์หญิงรีบหยิบพู่กัน เขียนอะไรบางอย่าง ท่าทางที่รีบร้อนนั่น เมื่อก่อนเวลาที่นังเป็นห่วงคุณชายเซิ่น ยังไม่รีบร้อนเช่นนี้เลยองค์หญิงกระโดดสระน้ำ หมดสติไปสามวัน หลังจากฟื้น ก็เปลี่ยนไปจากเดิมเล็กน้อย?นิสัยเปลี่ยนไปน้ำเสียงเปลี่ยนไปแต่เมื่อลองตั้งใจมอง องค์หญิงยังคงเป็นองค์หญิง ยังคงเป็นใบหน้าที่คุ้นเคยฉู่เชียนหลีเขียนอย่างรวดเร็ว…อ๋องเฉินเป็นอย่างไรบ้าง ข้าอยู่แคว้นหนานยวน…พลางเขียน พลางกล่าวอย่างรีบร้อน “รีบไปหาคน ช่วยข้าส่งจดหมายฉบับนี้ไปให้อ๋องเฉินที่ตงหลิงเจียงหนาน”นางอยากบอกความจริงกับเฟิงเย่เสวียน ต่อให้ตนลืมแล้ว แต่เฟิงเย่เสวียนจำนางได้เขาจะต้องมาหานางแน่นอนไม่ช้าก็เร็วสักวัน พวกเขาครอบครัวสี่คนจะอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา“อ๋องเฉินแห่งตงหลิงเจียงหนาน?”สาวใช้เกาศีรษะด้วยความสงสัย “องค์หญิง ท่านส่งจดหมายให้อ๋องเฉินทำไม? ท่านรู้จักอ๋องเฉินตั้งแต่เมื่อไร?”ฉู่เชียนหลีรีบกล่าว“อธิบายกับเจ้าไม่ได้ แต่ความสัมพันธ์ของข้ากับอ๋องเฉินไม่ธรรมดา…อ๋องเฉิน? อ๋องเฉินตงหลิง?”เงยหน้าฉับพลัน“ข้ารู้จักอ๋องเฉ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1266
ทุกคน “...”สีหน้าฮ่องเต้หนานยวนดูไม่ดีนัก เซิ่ยซือเฉินเป็นแค่บัณฑิตคนหนึ่ง เพื่อบัณฑิตคนหนึ่ง ต้องทุ่มสุดตัวเช่นนี้เลย ต้องตื่นเต้นเช่นนี้เลย?ในฐานะองค์หญิง ไม่ควรมองให้ไกลกว่านี้หน่อยหรือ?เพื่อป้องกันจวินลั่วยวนทำร้ายตัวเอง เขาออกคำสั่ง มัดมือและเท้าของนางโดยตรงจวินลั่วยวนขยับไม่ได้แล้วเห็นท่าทางที่จะยิ้มไม่ยิ้มของฉู่เชียนหลี และยังเลิกคิ้วอย่างยั่วยุ นางโมโหจนแทบกัดลิ้นฆ่าตัวตายหลังจากเหตุการณ์ที่วุ่นวาย ไปจากตำหนักองค์หญิงฉู่เชียนหลีกับหลิงอี้ซิงเดินเคียงข้างกันจากไป เมื่ออารมณ์ดี จังหวะการเดินก็ผ่อนคลายเป็นพิเศษ อดไม่ได้ที่จะฮัมเพลงเบาๆฮัมไปฮัมมา จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าหลิงอี้ซิงเป็นผู้มีจิตใจเมตตา อุทิศตนให้กับความดีและคุณธรรมหยุดฝีเท้าหันไปถาม “ท่านพี่ ท่านน่าจะเห็นกระมัง ว่าข้าจงใจรังแกจวินลั่วยวน?”หลิงอี้ซิงเดินตามปกติ สายตามองไปข้างหน้า พยักหน้าอย่างเกียจคร้าน ตอบสั้นๆ เพียงคำเดียว“อืม”“ท่านไม่รู้สึกว่าข้านิสัยไม่ดีหรือ?”เขาหยุดเดินหันมามองนาง กล่าวอย่างจริงจัง “ที่เจ้ารังแกนาง นั่นก็ต้องเป็นเพราะนางล่วงเกินเจ้าก่อนแน่นอน ล้วนเป็นความผิดของนาง”เขาไ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1265
“ยวนเอ๋อร์! ยวนเอ๋อร์!” ฮ่องเต้หนานยวนร้อนใจจนหน้าถอดสี “ใครก็ได้ ใครก็ได้รีบมาเร็ว ยวนเอ๋อร์เสียเลือดมากเกินไป หมดสติไปแล้ว!”จวินลั่วยวนที่ ‘เสียเลือดมากเกินไปจนหมดสติ’ “...”เจ้าน่ะสิที่เสียเลือดมากเกินไปเจ้าเสียเลือดมากเกินไปทั้งครอบครัว!หมอหลวงมาอย่างรวดเร็ว หลังจากทำแผลให้จวินลั่วยวนเสร็จ ถอนหายใจด้วยความกังวล “สามเดือนแล้ว ในที่สุดเอ็นขององค์หญิงก็เชื่อมต่อกัน คิดไม่ถึงว่าขาดอีกแล้ว ความพยายามในช่วงสามเดือนที่ผ่านมาล้วนสูญเปล่า” ต่อจากนี้ก็ต้องใช้เวลาอีกสามเดือน เปิดบาดแผล บำรุงเอ็นทุกวันเมื่อฉู่เชียนหลีได้ยินคำนี้ เบ้าตาแดงฉับพลัน“ล้วนเป็นความผิดของข้า…”นางดึงชายเสื้อของหลิงอี้ซิง กล่าวเสียงสะอึก“ท่านพี่ ข้ามันไม่ดี ต้องเป็นเพราะเรื่องของคุณชายเซิ่นแน่ องค์โกรธข้า ไม่ชอบข้า จึงฟาดมือของตัวเองใส่เสา เพื่อเป็นการแสดงความรังเกียจต่อข้า”“ข้าทำร้ายนาง ฮือๆ…”หลิงอี้ซิงรักน้องสาว ทุกคนในแคว้นหนานยวนรู้เรื่องนี้แล้วฮ่องเต้หนานยวนกล่าวโทษนางได้อย่างไร?กลับกัน เขายังต้องขอร้องหลิงอี้ซิงทักษะการทำนายของหลิงอี้ซิงมีเพียงหนึ่งเดียวในใต้ฟ้า ตลอดหลายปีที่เขานั่งตำแหน
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1264
ระหว่างที่ทั้งสองคุยกัน นางค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้เตียง จวินลั่วยวนนอนหลับแล้ว ไม่ได้เคลื่อนไหวเป็นเวลานาน หน้าซีดซูบผอม เหลือแต่หนังหุ้มกระดูกฉู่เชียนหลีเหลือบมองแวบหนึ่ง“เหตุใดข้อมือของนางยังมีเลือด?”สามเดือนแล้ว แผลยังไม่หาย?นางกำนัลที่อยู่ข้างๆ ตอบ“หมอหลวงบอกว่า จะใช้ยาพิเศษรักษาเอ็นมือและเท้าที่ขาดขององค์หญิง จำเป็นต้องเปิดแผล ขยับเอ็นที่ขาดไปรวมกันทุกวัน จนกระทั่งเชื่อมต่อกัน”“ฮืม?”ฉู่เชียนหลีเลิกคิ้วด้วยความสนใจเช่นนี้ก็เท่ากับว่า จวินลั่วยวนต้องทนกับความเจ็บปวดที่ใช้มีดเปิดปากแผลทุกวันติดต่อกันสามเดือนเต็มๆ น่าสังเวชน่าจะเจ็บมากกระมัง?นางค่อยๆ นั่งลง จับข้อมือของจวินลั่วยวนเบาๆ มองผ้าพันแผลที่ถูกพันห้าหกรอบอย่างครุ่นคิดทันใดนั้นออกแรงกดที่นิ้ว“ซี้ด…!”จวินลั่วยวนเจ็บจนตื่น ลืมตาทันทีฉู่เชียนหลีรีบปล่อยมือ “โอ๊ย…ขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจแตะตัวท่าน ดูท่านเจ็บมากเลยนะ ขอโทษจริงๆ”“!”หลินเหยี่ยมาอยู่ในตำหนักของนางได้อย่างไร?นางรังเกียจผู้หญิงคนนี้ที่สุด!อาศัยที่พี่ชายของตัวเองเป็นราชครู แสร้งทำเป็นช่วยเหลือชาวบ้าน ทำแต่ความดีทุกวัน มีแต่คนบอกว่าองค์หญ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1263
เซิ่นสือเฉิน “?”เหตุใดวันนี้รู้สึกว่าหลิงเหยี่ยแปลกๆ?เมื่อก่อนนางชอบเขามากเลยไม่ใช่หรือ? เวลาที่เขาอ่านหนังสือ นางชอบมาอยู่ข้างๆ ฝนหมึกพัดลมให้เขา เวลาที่เขาเขียนหนังสือ นางชอบแอบที่นอกหน้าต่าง จับจิ้งหรีดเล่น เวลาที่เขางีบหลับ นางมักจะชงชาหิมะชั้นดีมาให้เขานางยังบอกว่าจะแต่งงานกับเขาคนเดียวเหตุใดแค่วันเดียว ก็ปล่อยวางได้แล้ว?“องค์หญิงหลิง ข้าขอโทษ” เขากล่าวอย่างรู้สึกผิดที่จริงเขาก็ชอบหลิงเหยี่ยเช่นกัน แต่องค์หญิงยวนบอกเขาว่าหลิงเหยี่ยนิสัยไม่ดี ชอบรังแกคนรับใช้ หาเรื่องชาวบ้าน ใส่ร้ายโยนความผิดให้ผู้อื่นด้วยวิธีที่น่ารังเกียจ และทำทุกอย่างเพื่อบรรลุเป้าหมายเขาเป็นคนเรียนหนังสือ นิสัยซื่อตรง ไม่สามารถยอมรับคนที่จิตใจอำมหิตอย่างหลิงเหยี่ยเมื่อเปรียบเทียบกัน เขาชอบจวินลั่วยวนที่ไร้เดียงสา จิตใจดี และร่าเริงมากกว่า“เมื่อก่อนท่านส่งข้าเรียนหนังสือ ช่วยข้าหาอาจารย์ ใช้เส้นสาย ทำให้ข้าสอบติดขุนนาง…บุญคุณส่วนนี้ ข้า ข้าทำได้เพียงตอบแทนท่านชาติหน้าแล้ว…”ฉู่เชียนหลียิ้มอย่างอ่อนโยน“ไม่เป็นไร แค่เรื่องเล็กน้อย”“ได้ยินมาว่าองค์หญิงยวนได้รับบาดเจ็บ พวกเราเข้าวังไปดูนางกันเ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1262
องค์หญิง?คุณชายเซิ่น?ฉู่เชียนหลีไม่ได้รับความทรงจำใดๆ เพิ่งมาที่นี่ครั้งแรก สับสนและงงงวยเล็กน้อยยังไม่ทันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีเสียงฝีเท้าที่ยุ่งเหยิงและเสียงต่อต้านดังมาจากนอกประตู “ใต้เท้าหลิง! ใต้เท้าหลิง ต่อให้ท่านบีบคั้นข้าจนตาย ข้าก็ไม่แต่งงานกับนาง!”“ตั้งแต่ต้นจนจบ ในใจข้ามีเพียงองค์หญิงยวนเอ๋อร์เท่านั้น!”ยวนเอ๋อร์?องค์หญิง?ฉู่เชียนหลีเงยหน้ามองไป เห็นชายหนุ่มสวมชุดเพ้าสีขาวและที่ครอบผมหยก กำลังลากผู้ชายที่ท่าทางสุภาพเหมือนคนเรียนหนังสือเข้ามานางตระหนักถึงบางอย่าง รีบดึงสาวใช้ที่อยู่ข้างกายมาถามเบาๆ“ที่นี่คือแคว้นหนานยวน?”สาวใช้ “?”องค์หญิงเป็นอะไรไป?เหตุใดถามคำถามเช่นนี้?“องค์หญิง ท่าน…”“อย่าพูดไร้สาระ ตอบข้า!”สาวใช้ตกใจ รีบกล่าว “ท่านคือหลิงเหยี่ย องค์หญิงต่างแซ่ของแคว้นหนานยวน ใต้เท้าคือมหาราชครูของแคว้นหนวนยวน เป็นพี่ชายแท้ๆ ของท่าน เพราะใต้เท้าชำนาญการทำนาย เคยช่วยแคว้นสามครั้ง สร้างคุณประโยชน์มากมาย ท่านจึงได้รับการแต่งตั้งเป็นองค์หญิงต่างแซ่…”คำพูดที่เหลือ ฉู่เชียนหลีมองข้ามโดยตรงสิ่งเดียวที่นางคิดคือ นางถูกส่งมาเป็นองค์หญิงต่างแซ่ อีกท
