Share

บทที่ 811

เฟิงเจิ้งหลีรีบเดินตามไป คว้าข้อมือของนางเอาไว้ “ฉู่เชียนหลี เจ้าเชื่อข้า ฆ่าสังหารเยาเอ๋อร์แล้ว ข้ายอมรับผิด แต่หัวใจของข้าที่มีต่อเจ้านั้นจริงใจ!”

เขาได้แสดงความในใจออกมา เพื่อให้นางเห็น หรือว่านางยังไม่เชื่ออีกอย่างนั้นหรือ?

“ปล่อยมือ!” ฉู่เชียนหลีขมวดคิ้ว

“เจ้าอย่าไป!”

เฟิงเจิ้งหลีร้องขอด้วยเสียงโศกเศร้า “เจ้าอย่าใช้สายตาที่ห่างเหินเช่นนี้มองข้า ข้ามีด้านที่เลวร้ายจริง แต่ข้าทำเพื่อปกป้องตนเอง ข้าพยายามมีชีวิตอยู่ ก็เพราะอยากจะนำสิ่งที่ดีที่สุดของตนเองแสดงออกมาให้เจ้าได้เห็น”

“บัดนี้ ท่านแม่ข้าจากไปแล้ว ข้าไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ความคิดเพียงอย่างเดียวของข้าก็คือเจ้า...”

ฉู่เชียนหลีบิดข้อมือของตนเอง ออกแรงชักมือกลับ

“ท่านเพื่อปกป้องตนเองแล้ว ไม่ลังเลที่จะทำร้ายข้า ยังพูดว่าทำทุกอย่างเพื่อข้าอีก ท่านอ๋องหลี ไมตรีจิตนี้ของท่านช่างหนักหนาเหลือเกิน ข้ารับไม่ไหว!”

กำลังจะเดินไป

ก็เห็นชายหนุ่มกำลังจะตามมาอีก ก็ใช้กำลังภายใน สะบัดแขนเสื้อเพื่อผลักเขาออกไปทันที แล้วสาวเท้ายาวเดินจากไป

“ฉู่เชียนหลี! ฉู่...โอ๊ย!”

แผลเก่าบริเวณหน้าอกของเฟิงเจิ้งหลีอาการกำเริบ สีหน้าซีดขาว เจ็บจนเดินโซเ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status