เมื่อครู่นี้เยว่เอ๋อร์ไม่มีทางพูดจาแบบนี้ ยิ่งไม่มีทางมีท่าทีที่เป็นธรรมชาติแบบนี้นางก็ยังเป็นนาง ใบหน้าที่คุ้นเคย แต่ในระหว่างช่วงกลางวันและกลางคืน ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย...เยว่เอ๋อร์เผชิญกับสายตาที่ไม่พอใจนั้นของฉู่เชียนหลี ก็ตกตะลึงทันที“พระชายา!”ถึงได้สังเกตได้ว่าตนเองพูดผิดไปแล้ว“พระชายา ขออภัย เมื่อครู่นี้ข้าใจร้อนปากไวไปถึงได้พูดจาเช่นนั้น! ข้าไม่ได้มีเจตนา เป็นเพราะหานอิ๋งเยาะหยันท่าน ข้าถึงได้ร้อนใจจนพูดแบบนั้นออกไป...”นางจับมือทั้งสองข้างของฉู่เชียนหลี รีบกล่าวอธิบาย“ข้าไม่ต้องการให้ผู้ใดก็ตามใส่ร้ายท่าน ดูถูกเหยียดหยามท่าน ถึงได้พูดจารุนแรงไปหน่อย พระชายา ไม่ว่าข้าจะทำอะไร ล้วนเป็นเพราะหวังดีกับท่าน!”หานอิ๋งใส่ร้ายพระชายา นางไม่ชอบหานอิ๋งคนอื่นพุ่งเป้ามาที่พระชายา นางก็จะโต้เถียงและตอบโต้เช่นเดียวกันตั้งแต่ต้นจนจบ นางคิดแค่เพียงว่าจะปกป้องพระชายา หัวใจอุทิศให้พระชายาฉู่เชียนหลีจ้องมองนาง อ้าปากอย่างเงียบเชียบ กลายเป็นเสียงถอนหายใจเบา ๆ ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ลูบหลังมือของเยว่เอ๋อร์เบา ๆเยว่เอ๋อร์ยังไงก็คือเยว่เอ๋อร์ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเมื่อครู
“พระชายาอ๋องเฉินอยากจะแย่งตำแหน่งฮูหยินท่านโหวน้อยของข้า ย่อมจะต้องลงมือบางอย่าง แต่ว่า ตอนนั้นถ้าท่านแพ้ อย่าได้อาศัยที่กำลังตั้งครรภ์เชื้อพระวงศ์ ก็อย่าร้องไห้โวยวายเล่นลูกไม้ ไม่อยากยอมรับ ใช้อำนาจคุกคามข้าละ”กู้ชิงชิงยิ้มใบหน้าเล็กที่ขาวสะอาดหมดจดที่เรียบร้อยนั้นดูดีขึ้นมาทันที แต่คำพูดที่พูดออกมากลับไม่น่าฟัง“นิสัยของคุณหนูกู้หยิ่งผยองเช่นนี้ ถ้าหากแพ้แล้ว คงจะไม่คิดไม่ตกแล้วก็จะแขวนคอตายหรอกใช่หรือไม่” คำพูดประโยคหนึ่งของเฟิงเย่เสวียนลอยมาเจ้าซิถึงต้องแขวนคอตาย!ทั้งครอบครัวเจ้าสิถึงต้องแขวนคอตาย!ฉู่เชียนหลี ท่านเถียงไม่ชนะข้า ก็เลยให้อ๋องเฉินหนุนหลัง สุดท้ายแล้ว ท่านก็ต้องอาศัยอ๋องเฉินมิใช่หรือไร?ในสายตาของกู้ชิงชิงมีความเหยียดหยามปรากฏขึ้นแวบหนึ่ง กล่าว“ว่ากันตามฝีมือการสำรวจ ตระกูลกู้ของพวกเราเป็นอันดับสอง ก็ไม่มีใครกล้าเป็นอันดับหนึ่งตระกูลกู้ของนางพัฒนามาหลายร้อยปี เทคนิคและความลับที่สืบทอดมาตั้งแต่บรรพบุรุษ การตกผลึกแห่งสติปัญญาของบรรพบุรุษ ผู้ใดจะเทียบได้?พึ่งพาแค่ฉู่เชียนหลีงั้นหรือ?ช่างเป็นผู้หญิงที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริง ๆผมยาว แต่ความรู้สั้น
กู้ชิงชิงปั้นหน้าไม่อยู่แล้ว ค้อนฉู่เชียนหลีอย่างดุร้ายแวบหนึ่ง และกลับไปนั่งบนหลังม้าอีกครั้งด้วยความโมโห ไม่มีอารมณ์จะทะเลาะด้วย สีหน้าอึมครึม เดินไปที่ข้างหน้าสุดคนเดียว“ลูกสาวสุดที่รัก~~” นายท่านรองกู้รีบไปโอ๋ลูกสาวคนของตระกูลกู้เดิมตามด้านหลัง สองกองทัพที่ยิ่งใหญ่ออกเดินทางพร้อมกันจิ่งอี้กับจางเฟยเดินตามมาด้วย ยังมีคนของสำนักอู๋จี๋อีกหลายคน“นี่” จางเฟยหนีบที่ท้องของม้าแน่น เดินตามไปที่ด้านข้างจิ่งอี้ ใช้ศอกกระแทกเขาทีหนึ่ง ท่าทางลับ ๆล่อ ๆ“จิ่งอี้ เจ้ารู้หรือไม่ การเดิมพันของคุณหนูกับตระกูลกู้ อันที่จริงน่ะ ไม่ใช่เพื่ออะไรอย่างอื่นเลย แต่เพื่ออวิ๋นอิงสาวใช้ของนาง”จิ่งอี้ชะงักไปเล็กน้อย“ข้าได้ข่าวว่า อวิ๋นอิงกับท่านโหวน้อยชอบกันและกัน แต่ว่ากู้ชิงชิงกับท่านโหวน้อยมีสัญญามั่นหมายกัน คุณหนูเพื่อทำให้อวิ๋นอิงสมปรารถนาแล้ว ถึงได้เดิมพันกับตระกูลกู้” จางเฟยกล่าวด้วยความสนใจเป็นอย่างยิ่ง ท่าทางนินทานั้น เหมือนกับผู้หญิงจิ่งอี้หลุบตาลงเล็กน้อยเพื่อทำให้สาวใช้สมปรารถนา ไม่ลังเลที่จะทำสงครามใหญ่ คุณหนูปฏิบัติตัวกับสาวใช้ของตนเองดีมากจริง ๆอวิ๋นอิงกับหลิงเชียนอี้...เมื่
กู้ชิงชิงกล่าวอย่างหนักแน่น “ข้าจะต้องแต่งงานกับเจ้าโหวน้อยให้ได้ ท่านให้อวิ๋นอิงนั่นเตรียมตัวให้ดี มาเป็นสาวใช้คอยล้างเท้าให้ข้า”“ข้ากับเจ้าโหวน้อยเป็นสามีภรรยาที่รักกันมาก รักกันยืนยาว แต่นางทำได้แค่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าเตียง คอยปรนนิบัติพวกเรา ภาพนี้แค่ลองคิดดูก็ทำให้หัวใจข้าฮึกเหิม ข้ารู้สึกอดรนทนไม่ไหวแล้วนะ”นางเลียริมฝีปากเบา ๆ ความชั่วร้ายเอ่อล้นออกมาจากดวงตา“เจ้ายังเข้าไม่ได้แม้แต่ประตูของจวนโหวติ้งกว๋อ ก็ฝันหวานไปก่อนแล้วหรือ?” ฉู่เชียนหลีเงยหน้าจ้องมองความมืดยามราตรี “ก็ใช่ ดึกแล้ว ได้เวลานอนแล้ว”“ท่านเอาชนะตระกูลกู้ไม่ได้หรอก คนที่ฝันหวานคือเจ้า”“อย่างไรเสียก็ดีกว่าที่เจ้าที่ฝันว่าตนเองได้เป็นฮูหยินของเจ้าโหวน้อย โดยปกติแล้วล้วนเป็นเรื่องที่ไม่สามารถเกิดขึ้นได้จริง ถึงได้เอาแต่ปรารถนาอยู่ในความฝันเท่านั้น”“ท่าน!”กู้ชิงชิงโมโหเล็กน้อย พบว่าฝีปากของฉู่เชียนหลีคนนี้ร้ายกาจจริง ๆ นางเถียงไม่ชนะสีหน้าสงบลง “พระชายาอ๋องเฉินนอกจากจะปากกล้าแล้ว ก็ไม่มีตรงไหนที่ข้อดีแล้ว”ฉู่เชียนหลีเลิกคิ้ว เอาคืนนางด้วยประโยคนี้อย่างไม่เปลี่ยนแปลง“เจ้าก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ?”“ข้าด
นายท่านรองกู้เอ่ยปากพูด “ไปเด็ดผลไม้ป่าประทังความหิวเถอะ”กู้ชิงชิงตะลึงงันไป ถามอย่างไม่เข้าใจ “ท่านพ่อ กินผลไม้ป่าจะอิ่มได้อย่างไร?”“ล่าสัตว์ไม่ได้แล้ว” นายท่านรองกู้แยกขาออก นั่งลงที่ข้างกองไฟ เชิดใบหน้าที่อวบอิ่มขึ้น ชี้ไปทางอ๋องเฉินและคนอื่นทางด้านนั้น“ถ้าหากข้าเดาไม่ผิดละก็ หมาป่าตัวนั้นน่าจะมาจากเขาคุนหลุน”“เขาคุนหลุน? ก็คือเทือกเขาที่ลึกลับที่สุด เก่าแก่ที่สุดของแผ่นดินใหญ่? ได้ยินมาว่า หนึ่งพันปีมานี้ ไม่มีใครกล้าเข้าไปในส่วนลึกของเขาคุนหลุน ท่านพูดว่าหมาป่าตัวนั้นมีต้นกำเนิดมาจากเขาคุนหลุนหรือ?” กู้ชิงชิงประหลาดใจมาก“ถูกต้อง”วันนี้ตอนเช้า ทันทีที่หมาป่าตัวนั้นปรากฏตัว กำให้ม้าตกใจ รังสีของหมาป่าเดียวดายนั่น ไม่ใช่ที่หมาป่าธรรมดาทั่วไปจะมีประกอบกับเรื่องที่ล่าสัตว์ไม่ได้ เขาถึงได้เข้าใจมีที่ไหนบ้างที่ไม่มีสัตว์ให้ล่า เห็นได้ชัดว่าสัตว์ที่อยู่บริเวณรอบ ๆหลายลี้นี้ ทั้งหมดหนีไปเพราะตกใจหมาป่าตัวนี้สายเลือดที่บริสุทธิ์ของมัน ความน่าเกรงขามที่แฝงอยู่ในกระดูกของมัน เป็นสิ่งที่สัตว์อื่นไม่สามารถเทียบได้อย่างแน่นอน แม้ว่าสัตว์ที่ดุร้ายที่สุดในป่าจะอยู่เบื้องหน้า ก็ไม
นางขมวดคิ้ว ทัดปอยผมไว้ที่ใบหู นั่งลงอย่างสง่างาม อยากจะแสดงเสน่ห์ของตนเองสักหน่อยจิ่งอี้ “อย่ามานั่งตรงนี้ ขวางข้ากินเนื้อย่าง”กู้ชิงชิง “...”ทันทีที่ก้นหย่อนลงไป ได้เพียงครึ่งเดียว เมื่อได้ยินประโยคนี้ ก็ชะงักอย่างเก้อเขิน จะนั่งลงไปก็ไม่ใช่ จะลุกขึ้นยืนก็ไม่ใช่ ค้างอยู่ท่านี้ไว้ อย่าถามว่าเก้อเขินมากแค่ไหนเมื่อเห็นชายหนุ่มเหล่านี้ห้อมล้อมฉู่เชียนหลี แต่กลับมองข้ามนางที่ความงามไม่ธรรมดานี้ไป อย่าถามว่าในใจโมโหมากแค่ไหน!นางยืดตัวตรงอย่างโมโหมาก กล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว“พระชายาอ๋องเฉิน ถ้าหากท่านแพ้เดิมพันแล้ว ไม่เพียงต้องให้อวิ๋นอิงมาเป็นสาวใช้ล้างเท้าของข้าเท่านั้น ยังต้องมอบหมาป่าตัวนี้ให้ข้าด้วย ท่านกล้าหรือไม่?”ฉู่เชียนหลีเลิกคิ้วเล็กน้อยพูดมามากมายขนาดนี้ ที่แท้ก็คืออยากได้หมาป่าของนาง?หัวของเจ้าดำน้อยเกยอยู่ที่บนรองเท้าปักลายดอกไม้ของฉู่เชียนหลี เงยหน้าขึ้นอย่างเกียจคร้าน เหลือบมองกู้ชิงชิง แล้วก็ก้มหัวลงไปอีกครั้ง พร้อมกับถอนหายใจ เป่าจนใบไม้ที่ร่วงสีเหลืองสองสามใบให้พัดขึ้น แล้วก็งีบหลับต่อฉู่เชียนหลีกัดเนื้อกระต่ายคำหนึ่ง “คุณหนูกู้ต้องการเพิ่มเดิมพันงั้นหรือ
ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นตลอดคืนเช้าวันรุ่งขึ้น แต่เช้าตรู่ หลังจากกินอาหารเช้าง่าย ๆ ทั้งสองกองทัพก็เดินเข้าไปในป่าต่อ หลังจากเดินไปประมาณหนึ่งชั่วยามกว่า ๆ หน่วยสำรวจของตระกูลกู้ก็เริ่มลงมือนี่คือหนึ่งกองทัพที่ประกอบไปด้วยคนสิบแปดคน มีทั้งคนแก่ เด็ก ทั้งหมดเป็นผู้ชาย ในมือพวกเขาถืออุปกรณ์ต่างกัน แต่ละคนมีความสามารถของตน กำลังสำรวจตำแหน่งของเหมืองคนที่ถือเข็มทิศ เดินหาตำแหน่งไปทั่วทุกสารทิศผู้ที่สังเกตฮวงจุ้ย จะคำนวณนับนิ้วตามตำแหน่งยังมีด้านวิชาฟิสิกส์อีกด้วย ขุดดินขึ้นมาก้อนหนึ่งแล้วดม ก็สามารถจำแนกได้คร่าว ๆ พากองทัพเดินไปยังอีกทิศทางหนึ่งยังมีความสามารถด้านอื่น ๆ อีก...เมื่อฉู่เชียนหลีเห็นดังนั้น ก็ประหลาดใจเล็กน้อย พูดตามตรง มีชีวิตอยู่มาสองภพ เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นวิธีการหาเหมืองของคนโบราณเนื่องจากสงสัย อดไม่ได้ที่จะมองอยู่พักหนึ่ง“มองอะไรกัน?”ทางด้านนั้น กู้ชิงชิงสายตาเย็นชา “ต่อให้ท่านมองจนตาถลนออกมา ท่านก็ไม่สามารถเรียนรู้ได้หรอก?”“ข้าก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะเรียนเช่นกัน” ฉู่เชียนหลีเพียงแค่สงสัยเท่านั้น“ข้าว่าพวกท่านคงอยากจะลักวิชา” กู้ชิงชิงกอดอก “ตั้งแต่ออ
กู้ชิงชิงถามจบ ก็รู้สึกเสียใจ เห็นได้ชัดว่าตนเองโง่เขลา“ของที่เก็บมาได้” ฉู่เชียนหลีพูดอย่างสบาย ๆ “จิ่งอี้ เจ้าเอามันไปสำรวจดูทุกที่เลย ถ้าหากมันส่งเสียงร้องตรงไหน ก็ขุดตรงนั้น”ทุกคน “?”เจ้าของสิ่งนี้ยังส่งเสียงได้อีกด้วยเหรอ?พวกเขาคนแก่สุดอายุหกสิบกว่าปี เด็กสุดอายุสิบเจ็ดสิบแปดปี มีชีวิตอยู่มานานขนาดนี้ ไม่เคยเห็นสิ่งของหน้าตาแปลกประหลาดนี้มาก่อนเลยจิ่งอี้ตอบ ถือเครื่องตรวจจับโลหะ แล้วเดินไปเขาเดินไปทั่วบริเวณหนึ่งรอบใหญ่ สุดท้าย ที่ภูเขาลูกนั้นตรงหน้ากับภูเขาแร่ของตระกูลกู้ ก็ตามหาตำแหน่งที่เหมาะสมจนเจอเครื่องตรวจจับดังขึ้นแล้ว ก็ขุดภูเขาลูกนี้เริ่มลงมือทำงานทั้งสองกองทัพต่างฝ่ายต่างขุดภูเขาแร่ ภูเขาทั้งสองลูกมีระยะห่างกันประมาณยี่สิบสามสิบเมตร ไม่ไกล แล้วก็ไม่ใกล้ แค่เงยหน้าก็มองเห็นในขณะที่กำลังยุ่งกู้ชิงชิงกับบิดากำลังนั่งพักผ่อนอยู่ใต้ร่มไม้ นางนั่งพิงต้นไม้ ในมือถือผลไม้ป่าไว้ลูกหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะเปรี้ยวมาก แต่เมื่อคืนไม่ได้กินอิ่ม ตอนเช้าก็ไม่ได้กินดี จึงจำใจต้องยอมกิน“ท่านพ่อ ท่านว่าฉู่เชียนหลีนั่นกำลังทำบ้าอะไรอยู่?” นางกำลังกัดผลไม้ป่าทางด้านนั้น อ