เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 321
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 322
“ไม่ได้รับอนุญาตจากท่านอ๋อง ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้า!” เสียงของทหารยามทั้งสองเย็นชาและแข็งกระด้าง ไม่มีที่ว่างสำหรับการเจรจาแม้แต่น้อยเซียวจือฮว่าเดินเข้าไปด้วยความโกรธ“เช่นนั้นก็ฆ่าข้าเสียเถอะ ข้าก็อยากรู้เช่นกัน ว่าอารมณ์ของพวกเจ้าแข็ง หรือดวงของข้าแข็งกว่า!”“ข้าอาศัยอยู่จวนอ๋องเฉินมานานหลายปี คิดไม่ถึงว่า พวกเจ้าจะเป็นสุนัขที่เลี้ยงไม่เชื่อง!”นางยื่นคอออกไปด้วยความโกรธ จะชนใบมีดกระบี่ขอแค่ได้รับบาดเจ็บ นางก็สามารถกลับจวนอ๋องเฉินอย่างเปิดเผยแล้ว!เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมากทหารยามสองคนสบตากันแวบหนึ่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นเก็บกระบี่ เข้าจวน ปิดประตู ทุกการกระทำเสร็จในอึดใจเดียวปัง!พลันประตูกระแทกเข้ามา เซียวจือฮว่าสูดฝุ่นเข้าเต็มปอดอย่างไม่ทันตั้งตัว สีหน้าคล้ำม่วงน่าเกลียดราวกับกินแมลงวันเข้าไปหนึ่งตัวตั้งแต่เล็กจนโต ไม่เคยได้รับความอัปยศเช่นนี้ทันทีที่สูญเสียความโปรดปราน แม้แต่สุนัขรับใช้ก็กล้ารังแกนาง และยังไม่อนุญาตให้นางเข้าจวนอีก ความอัปยศอดสูเช่นนี้ ราวกับนางถูกจับแก้ผ้าเปลือยต่อหน้าผู้คนบัดซบ!เกลียดชัง!นางกำสองมือแน่น โมโหจนตัวสั่น ทว่าไม่มีที่ระบาย เบ้าตาแดงก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 323
หลังโต๊ะมังกร สีหน้าฮ่องเต้เริ่มเคร่งขรึม ดูตัวเลขมากมายบนสมุดบัญชีอย่างละเอียด ถามอย่างไม่กล้าเชื่อ“ความหมายของเจ้าคือเราไม่มีเงินแล้ว?”“เราใช้จ่ายอย่างประหยัดมัธยัสถ์เช่นนี้ กางเกงหนึ่งตัวใส่แปดปี ขาดแล้วก็ไม่ยอมเปลี่ยน เงินของเราไปไหนหมดแล้ว? เจ้าช่วยเราดูแลเงิน ดูแลไปดูแลมายิ่งอยู่ยิ่งน้อย แอบยักยอกใช่หรือไม่?”เจ้ากรมคลังได้ยินคำพูดนี้ ตกใจจนเกือบหายใจไม่ทัน“ฝ่าบาท กระหม่อมไม่กล้ายักยอกเงินส่วนพระองค์พ่ะย่ะค่ะ!”“แล้วใครเอาไป?”“เรื่อง เรื่องๆ…” เขากลัวจนหน้าซีด เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดออกมา“ฝ่าบาท จริงที่พระองค์ทรงประหยัดมาก รักราษฎรเหมือนบุตร หลายสิบปีมานี้ ไม่เคยขึ้นภาษี ยอมให้ตัวเองลำบากไปบ้าง ก็ต้องให้ราษฎรของตัวเองมีชีวิตที่ดี”เจ้ากรมคลังคุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นเทาไปทั้งตัว“แต่ แต่…พระองค์ใจกว้างเกินไป…ไม่ว่าจะงานเลี้ยงเล็กใหญ่ หรือสร้างผลงานทรงประทานรางวัล แค่โบกมือ ทองคำก็ถูกประทานออกไปดังสายน้ำ…หรือพระองค์ทรงลืมไปแล้ว…”ฮ่องเต้นึกย้อนอย่างละเอียด ดูเหมือนจะเป็นเช่นนี้จริงแต่ว่าเขายังไม่อยากยอมรับความจริงที่ตนเองไม่มีเงินอยู่ดีเขาเป็นฮ่องเต้ จักรพรรดิแห่ง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 324
พูดจบ เขาก้าวขึ้นบรรดา เดินไปทางฉู่เชียนหลีฉู่เจียวเจียวยืนตะลึงงันอยู่ตรงที่เดิม มองดูผู้ชายที่เฉยเมยต่อนางเหมือนน้ำแข็ง แม้แต่คืนแต่งงานที่สมบูรณ์แบบก็ไม่เคยมอบให้ นั่งลงข้างกายฉู่เชียนหลี ใบหน้าที่อ่อนโยนเชิดขึ้น แม้แต่นางก็ไม่เคยเห็นรอยยิ้มเวลานี้หัวใจของนางราวกับแตกสลาย…ทางระเบียงยาวฉู่เชียนหลีถามด้วยรอยยิ้ม “อ๋องหลี ท่านช่างไร้เดียงสาจริงๆ เรียกท่านมาท่านก็มา ไม่กลัวข้าใช้กลอุบายกับท่านหรือ?”ไร้เดียงสา?หากนางชอบพลันเฟิงเจิ้นหลียิ้มอย่างสง่า ชุดสีขาวช่วยหนุนให้เขาดูสง่างามเป็นพิเศษ แม้แต่ชายเสื้อก็ไม่มีเศษฝุ่นแม้แต่น้อย ต่อให้แต่งกายเรียบง่าย แต่มีกลิ่นอายที่สูงศักดิ์และไร้มลทินแผ่กระจายอยู่รอบตัว ทำให้ไม่สามารถมองข้ามเขากล่าวด้วยรอยยิ้ม “หากพระชายาอ๋องเฉินต้องการ ตกหลุมพรางแล้วอย่างไร?”คำพูดที่เหมือนจริงแต่ไม่จริง ดวงตาที่มีรอยยิ้มอ่อนโยนจ้องนาง ในดวงตาราวกับดอกท้อบานสิบลี้ อ่อนโยนจนสามารถบีบเค้นออกมา“ฮ่าๆๆ!”ฉู่เชียนหลีเรียกเขามาพูดคุย เพียงเพราะไม่ชอบหน้าฉู่เจียวเจียวก็เท่านั้นนางอันไม่ยอมบอกความจริงนาง ไม่ให้นางได้อยู่อย่างสงบสุข เช่นนั้นแม่ลูกคู่นี้ก็อย
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 325
งานเลี้ยงงานแต่งครั้งนี้ ฉู่เชียนหลีได้ลากอ๋องหลีมาอยู่ด้วยตลอดจนกระทั่งสิ้นสุดงาน ฉู่เจียวเจียวไม่ได้เข้าใกล้แม้แต่น้อย ถึงขั้นตอนกินข้าวก็ไม่สามารถร่วมโต๊ะกับอ๋องหลีโมโหจนร้องไห้โดยตรงงานเลี้ยงงานแต่งสิ้นสุด บนรถม้าที่กลับจวนฉู่เชียนหลีหลับตา ข้อศอกพาดอยู่บนโต๊ะเล็ก ร่างกายเขย่าตามจังหวะของรถม้า นิ้วชี้เคาะโต๊ะเบาๆ ปากพึมพำอะไรบางอย่างเฟิงเย่เสวียนมองดูนาง ถามด้วยรอยยิ้มที่ไม่จริง“ความสัมพันธ์ดีกับอ๋องหลีถึงเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไร?”ตอนอยู่จวนรัชทายาท นางจงใจหาอ๋องหลี ตอนนั้นเขาแค่ไม่พูดก็เท่านั้น คิดหรือว่าเขาไม่รู้จริงๆ?ฉู่เชียนหลีพ่นลมออกจากจมูก “ข้าแค่อยากให้เขาช่วยข้าทำอะไรสักหน่อยทางอ้อมก็เท่านั้น”“เรื่องอะไร?” เขาขมวดคิ้วมีปัญหา ไม่มาหาเขา แต่กลับไปหาผู้ชายคนอื่น?เห็นเขาตายแล้ว?จุดประสงค์ของฉู่เชียนหลีง่ายมาก : อ๋องหลีไม่โปรดปรานฉู่เจียวเจียว เช่นนั้นนางก็เข้าใกล้อ๋องหลี สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาฉู่เจียวเจียวไม่ได้รับความโปรดปราน มองดูนางกับอ๋องหลีมีความสัมพันธ์ที่ดี ได้แต่แอบร้อนรนอย่างเงียบๆร้อนรนไปร้อนรนมา ไม่แน่สุนัขอาจจนตรอกก็ได้ฉู่เชียนหลี “ไม
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 326
“เจ้าไม่อยากรู้ความลับของข้า?” ฉู่เชียนหลีถามด้วยความสงสัย ยังคงไม่อยากเชื่อมากนัก ก่อนและหลังเขาเปลี่ยนแปลงเร็วเช่นนั้นแต่ เฟิงเย่เสวียนเหมือนจู่ๆ ก็หมดความสนใจ ไม่ถามเกินความจำเป็นแม้แต่คำเดียว“ไม่อยาก”“เจ้าไม่อยากรู้แล้วหรือว่าเพราะอะไรข้าจึงเข้าใกล้อ๋องหลี”“ไม่อยาก”“...”วินาทีก่อน เขาจับคอของนาง บังคับเค้นให้นางพูดตอนนี้ จิตใจบริสุทธิ์ไร้ความปรารถนาเหมือนพระภิกษุที่ออกบวช ประสาทสัมผัสทั้งหกสงบ ไม่สนใจเรื่องในทางโลกผู้ชายกากเดนเปลี่ยนหน้าเร็วยิ่งกว่าพลิกหนังสือถุย!ฉู่เชียนหลีเบือนหน้า ขยับไปนั่งอีกด้าน เฟิงเย่เสวียนยกหางตาขึ้นด้วยความสนใจ เหลือบมองนางอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่งนังหนูน้อยข้ารู้ความลับทั้งหมดของเจ้าแล้ว…“กางเกงชั้นในลายลูกไม้สีแดงของเจ้าสวยมาก”“?”โรคจิต!กลับถึงจวนอ๋องฉู่เชียนหลีมั่นใจว่าเมื่อคืนก่อนนอนตนเองได้ลงกลอนประตูแล้ว ยิ่งกว่านั้นปิดหน้าต่างด้วย นางคิดจนศีรษะแทบระเบิดแล้วก็ยังไม่เข้าใจ เฟิงเย่เสวียนรู้สีกางเกงชั้นในของนางได้อย่างไรตาวิเศษ?เปิดโปรเหมือนกับนาง?น่าแปลกเยว่เอ๋อร์ถือกะละมังน้ำร้อนเข้ามา กล่าวถามด้วยรอยยิ้ม “พระชา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 327
เฟิงเย่เสวียนห่มผ้าให้นาง ดับไฟเทียน ก็ออกไปแล้วฉู่เชียนหลีกลับนอนอยู่ในผ้าห่ม ขดตัวนอนตะแคง กัดริมฝีปากล่างเบาๆ นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ความรู้สึกเช่นนั้นก็เหมือนกับผิวน้ำที่ถูกลมพัดจนย่น คลื่นน้ำที่กระจายออกไปไม่สามารถสงบเป็นเวลานานเขารุกถอยได้อย่างเหมาะสม เหมือนรู้ว่าควรล่วงล้ำถึงขั้นใด ไม่ได้ทำให้นางรังเกียจ แต่กลับทำให้ใจนางเริ่มหวั่นไหวแทนความรู้สึกเช่นนี้มันช่าง…ในใจเหมือนมีขนนกมาจักจี้ คันจนอึดอัด อยากเกาแต่กลับเกาไม่ถึงบ้าจริง!นางพลิกตัว ดึงผ้าห่ม อดไม่ได้ที่จะเริ่มคิดอีกครั้งคิดจนหัวใจกระวนกระวาย ด้วยเหตุนี้จึงพลิกตัวอีกครั้งพลิกไปพลิกมาไม่รู้ว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไร จู่ๆ ก็มาถึงดินแดนในอุดมคติแห่งหนึ่ง ระหว่างหุบเขา ต้นท้อขนาดใหญ่มีดอกไม้บานสะพรั่ง ในมหาสมุทรสีชมพู เฟิงเย่เสวียนในชุดผาวสีหมึกนั่งพิงต้นไม้อย่างเกียจคร้าน พับขาข้างหนึ่งขึ้นอย่างขี้เกียจ ปลายนิ้วเกี่ยวกาเหล้าหยกขาวใบหนึ่งสายลมพัดอย่างแผ่วเบา กลีบดอกไม้นับไม่ถ้วนร่วงลอยไปตามสายลม สวยงามเกินคำบรรยายเขายกฝ่ามือที่เห็นข้อต่อชัดเจนขึ้น ยื่นไปทางนาง ยิ้มอย่างรักใคร่‘เชียนหลี มานี่’นา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 328
จวนอ๋องเฉิน“เป็นไปไม่ได้!”หลังจากฉู่เชียนหลีฟังคำพูดหานเฟิงจบ ปฏิเสธอย่างไม่ลังเลทันที “เฟิงเย่เสวียนไม่มีทางทำเรื่องเช่นนี้!”รัชทายาทล่วงเกินอ๋องเฉินครั้งแล้วครั้งเล่า เขากลับเห็นแก่ความสัมพันธ์พี่น้อง อดทนมาโดยตลอดหากเขาต้องการทำร้ายรัชทายาท ลงมือนานแล้ว ไม่มีทางรอจนถึงตอนนี้หานเฟิงร้อนใจมาก “พระชายา ต่อให้พวกเรารู้นิสัยใจคอของนายท่าน แต่…หลักฐานชัดเจน ข้าเข้าวังไม่ได้ ไม่รู้ว่าสถานการณ์ของนายท่านตอนนี้เป็นอย่างไรแล้ว…”“สิ่งสำคัญที่สุดคือพระชายารองเว่ยตายแล้ว ตายไม่สามารถพิสูจน์หลักฐาน”ฉู่เชียนหลีประหลาดใจ “นางตายแล้ว?”แม่นางคนนั้น?เว่ยซืออี๋ ลูกสาวของใต้เท้าเว่ย คนที่เจอในสวน นิสัยเงียบขรึม ไม่แย่งไม่ชิงกับใคร“ตามรายงาน ตอนที่นางลอบสังหาร ถูกรัชทายาทซัดหนึ่งฝ่ามือ ตายในที่เกิดเหตุทันที เหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหัน บวกกับจวนรัชทายาทมีการรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด มีหลายอย่างไม่สามารถตรวจสอบ ตอนนี้ข้าก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่จวนรัชทายาท และไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร ข้า…”“ใจเย็นๆ!”ฉู่เชียนหลีกดไหล่ของนาง สายตาจับจ้องเขา ระหว่างความว่างเปล่า ทำให้จิตใจเขาสงบลง“มี
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 329
ผู้ตรวจการศาลาว่าการซุ่นเทียนได้รับรายงาน รีบออกมาต้อนรับทันที“ข้าน้อยคำนับพระชายาอ๋องเฉิน คำนับท่านโหว…”“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว! ช่างเถอะ ช่างเถอะ!” หลิงเชียนอี้โบกมืออย่างหมดความอดทน หันไปกล่าวกับชายชราอายุห้าสิบกว่าปี “ท่านน้าเฉินของข้าไม่มีทางส่งพระชายารองเว่ยไปลอบสังหารรัชทายาท เรื่องนี้เกิดขึ้นกะทันหัน และค่อนข้างแปลก ข้าสงสัยว่าในนี้มีเงื่อนงำ อยากดูศพของพระชายารองเว่ย”ผู้ตรวจการศาลาว่าการซุ่นเทียนชะงักไปครู่หนึ่งท่านโหวน้อยต้องการดูศพ?เขาไม่ใช่นักชันสูตร จะไปรู้อะไร?เขากวาดมองท่านโหวน้อยด้วยความสงสัยแวบหนึ่ง เห็นฉู่เชียนหลีที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนหน้านี้เคยได้ยินเรื่องที่พระชายาอ๋องเฉินมีความรู้ทักษะการแพทย์ เกรงว่าคนที่จะดูศพคือพระชายาอ๋องเฉินกระมังเขาประสานมือ กล่าวอย่างนอบน้อม“ท่านโหวน้อยโปรดให้อภัย เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับรัชทายาท ไม่ใช่เรื่องเล็ก ข้าน้อยรับคำสั่งจากฝ่าบาท เก็บศพพระชายารองเว่ยไว้ที่นี่ชั่วคราว ก่อนที่จะมีคำสั่งของฝ่าบาท ไม่ว่าใครก็ห้ามแตะต้องนางโดยพลการ”ต่อให้ดูเฉยๆ ก็ไม่ได้เขาปฏิเสธตามสูตรเมื่อหลิงเชียนอี้ได้ยินคำพูดนี้ ไม่พอใจแล้ว “ข้าก็แ
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 976
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 975
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 974
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 973
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 972
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 971
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 970
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 969
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 968
