แชร์

บทที่ 323

หลังโต๊ะมังกร สีหน้าฮ่องเต้เริ่มเคร่งขรึม ดูตัวเลขมากมายบนสมุดบัญชีอย่างละเอียด ถามอย่างไม่กล้าเชื่อ

“ความหมายของเจ้าคือเราไม่มีเงินแล้ว?”

“เราใช้จ่ายอย่างประหยัดมัธยัสถ์เช่นนี้ กางเกงหนึ่งตัวใส่แปดปี ขาดแล้วก็ไม่ยอมเปลี่ยน เงินของเราไปไหนหมดแล้ว? เจ้าช่วยเราดูแลเงิน ดูแลไปดูแลมายิ่งอยู่ยิ่งน้อย แอบยักยอกใช่หรือไม่?”

เจ้ากรมคลังได้ยินคำพูดนี้ ตกใจจนเกือบหายใจไม่ทัน

“ฝ่าบาท กระหม่อมไม่กล้ายักยอกเงินส่วนพระองค์พ่ะย่ะค่ะ!”

“แล้วใครเอาไป?”

“เรื่อง เรื่องๆ…” เขากลัวจนหน้าซีด เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดออกมา

“ฝ่าบาท จริงที่พระองค์ทรงประหยัดมาก รักราษฎรเหมือนบุตร หลายสิบปีมานี้ ไม่เคยขึ้นภาษี ยอมให้ตัวเองลำบากไปบ้าง ก็ต้องให้ราษฎรของตัวเองมีชีวิตที่ดี”

เจ้ากรมคลังคุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นเทาไปทั้งตัว

“แต่ แต่…พระองค์ใจกว้างเกินไป…ไม่ว่าจะงานเลี้ยงเล็กใหญ่ หรือสร้างผลงานทรงประทานรางวัล แค่โบกมือ ทองคำก็ถูกประทานออกไปดังสายน้ำ…หรือพระองค์ทรงลืมไปแล้ว…”

ฮ่องเต้นึกย้อนอย่างละเอียด ดูเหมือนจะเป็นเช่นนี้จริง

แต่ว่าเขายังไม่อยากยอมรับความจริงที่ตนเองไม่มีเงินอยู่ดี

เขาเป็นฮ่องเต้ จักรพรรดิแห่ง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status