Share

บทที่ 322

“ไม่ได้รับอนุญาตจากท่านอ๋อง ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้า!” เสียงของทหารยามทั้งสองเย็นชาและแข็งกระด้าง ไม่มีที่ว่างสำหรับการเจรจาแม้แต่น้อย

เซียวจือฮว่าเดินเข้าไปด้วยความโกรธ

“เช่นนั้นก็ฆ่าข้าเสียเถอะ ข้าก็อยากรู้เช่นกัน ว่าอารมณ์ของพวกเจ้าแข็ง หรือดวงของข้าแข็งกว่า!”

“ข้าอาศัยอยู่จวนอ๋องเฉินมานานหลายปี คิดไม่ถึงว่า พวกเจ้าจะเป็นสุนัขที่เลี้ยงไม่เชื่อง!”

นางยื่นคอออกไปด้วยความโกรธ จะชนใบมีดกระบี่

ขอแค่ได้รับบาดเจ็บ นางก็สามารถกลับจวนอ๋องเฉินอย่างเปิดเผยแล้ว!

เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก

ทหารยามสองคนสบตากันแวบหนึ่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นเก็บกระบี่ เข้าจวน ปิดประตู ทุกการกระทำเสร็จในอึดใจเดียว

ปัง!

พลันประตูกระแทกเข้ามา เซียวจือฮว่าสูดฝุ่นเข้าเต็มปอดอย่างไม่ทันตั้งตัว สีหน้าคล้ำม่วงน่าเกลียดราวกับกินแมลงวันเข้าไปหนึ่งตัว

ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่เคยได้รับความอัปยศเช่นนี้

ทันทีที่สูญเสียความโปรดปราน แม้แต่สุนัขรับใช้ก็กล้ารังแกนาง และยังไม่อนุญาตให้นางเข้าจวนอีก ความอัปยศอดสูเช่นนี้ ราวกับนางถูกจับแก้ผ้าเปลือยต่อหน้าผู้คน

บัดซบ!

เกลียดชัง!

นางกำสองมือแน่น โมโหจนตัวสั่น ทว่าไม่มีที่ระบาย เบ้าตาแดงก
Bab Terkunci
Membaca bab selanjutnya di APP

Bab terkait

Bab terbaru

DMCA.com Protection Status