Share
บทที่2.เจ้าชายน้ำแข็ง 3
“คนอย่างอีวานเป็นไม้แก่ดัดยาก เขาควรถูกคนที่เหนือกว่าสั่งสอน ฉันคิดว่านี่เป็นเรื่องที่ดีเชียวแหละ”
“แต่...”
“เอาเถอะอยากทำอะไรก็ตามใจ ฉันขอโทษที่ซ้ำเติมพ่อเธอ มันทนไม่ไหวจริงๆ”
“ขอบคุณค่ะ”
“อืม...ถ้าไม่ไหวยังไง มีอะไรที่ฉันช่วยได้ฉันก็อยากช่วยนะนีชา” หล่อนพ่นลมหายใจแรงๆ พระเจ้าไม่ยุติธรรมเลย คนดีๆ ตายจากแต่คนที่สมควรตายยังคงหยัดยืนอยู่ เธอรู้จักกับชมนาดดี ผู้หญิงน่าสงสารที่อยากมีชีวิตดีขึ้น จนต้องยอมแต่งงานกันคนในพื้นที่ เพื่อจะได้ทำมาหากินได้โดยไม่ถูกเจ้าหน้าที่จับตัวส่งกลับภูมิลำเนาเดิม แต่เผอิญโชคร้าย ไปคว้าเอาอีวานมาเป็นสามี เขาออกลายทันทีที่แต่งงาน ผู้หญิงไทยคนนั้นจึงต้องก้มหน้าก้มตาหาเลี้ยงสามี และเจียดเงินส่วนหนึ่งส่งกลับไปให้คนทางบ้านเกิด สุขภาพทรุดโทรมลงทุกๆ วันเพราะต้องทำงานเพิ่มอีกเป็นเท่าตัวเพื่อให้มีเงินพอจะเจือจานคนทางบ้านและตัวเอง หล่อนเจ็บออดๆ แอดๆ และเสียชีวิตตอนที่ลูกสาวยังไม่โตเต็มที่ สองแม่ลูกที่เธอเห็นมาเกือบๆ ยี่สิบปี ช่างน่าสงสารและน่าเห็นใจ ผู้หญิงหวังพึ่งสามี และหวังว่าเขาจะทำให้ตัวเองมีการเป็นอยู่ดีขึ้น แต่สามีหรือพ่ออย่างอีวาน สมควรอย่างยิ่งที่จะถูกกำจัด เธอแอบเยาะเย้ยซ้ำด้วย ตอนที่รู้ข่าว แล้วก็เป็นอย่างที่คาดไว้ นีรนาทคงไม่ปล่อยให้บิดาต้องทรมาน เธอเป็นเด็กดี...
“ขอบคุณอีกครั้งค่ะ”
“โชคดีจ้ะนีชา ขอพระองค์คุ้มครอง” สาวใหญ่อวยพรให้หญิงสาวผู้น่าสงสารแล้วก็ได้แต่กังวล เพราะรู้ดีว่าตระกูลใหญ่ๆ อย่าง ‘เบนิคอฟ’ คงไม่มีทางยอมเพราะอีวานทำให้ธุรกิจของเขาเสียหายและเสียชื่อเสียงด้วย มันเป็นการเขียนเสือให้วัวที่คิดจะกล้าลองดีอีกหลายๆ ตัวกลัว
หญิงสาวแหงนมองยอดหอยคอยที่อยู่สูงสุดของตัวคฤหาสน์ เธอวิงวอนร้องขอความเมตตาจากเบื้องบนด้วยหัวใจที่แสนจะรันทด มีแต่ความฝันและความหวัง เมื่อประตูชัยชนะดูเหมือนจะปิดสนิท...
เธอทรุดตัวลงนั่งที่ขอบปูนซีเมนต์ ที่กั้นระหว่างพื้นถนนคอนกรีตกับกระถางต้นไม้ มือเล็กๆ ใต้ถุงมือเก่าๆ ยกขึ้นอังความร้อนที่เป่าออกมาจากอุ้งปาก ควันสีขาวๆ ลอยฟุ้ง!!
แกร๊ก...เสียงประตูเหล็กครูดกับพื้น ดังขึ้นในเวลาเช้าตรู่ นีรนาทเหลือบมองและเธอร่ำร้องขอบคุณพระผู้เป็นเจ้าในใจเสียงอื้ออึง....มีคนออกมาจากบ้านหลังนั้น เขาอยู่ในชุดวอร์มหนาๆ และกำลังวิ่งเหยาะๆ ตรงมายังทิศที่นั่งซุกตัวอยู่
ดิมิททรีผงะหลบ จู่ๆ ก็มีใครบางคนวิ่งมายืนขวางหน้าเขา ชายหนุ่มขมวดคิ้วแน่น และรอดูทีท่าจากฝ่ายตรงข้าม ที่เขาประเมินท่าทางแล้วไม่เท่าไร เมื่อคนๆ นั้นรูปร่างผอม!! แม้จะอยู่ในเสื้อโค๊ทขนาดใหญ่
“ต้องการอะไร? คิดจะปล้นเหรอ” เขาถามเมื่ออดใจไม่ได้ นัยน์ตาคมหรี่ลงและเริ่มหงุดหงิดเมื่ออีกฝ่ายยังนิ่งเฉย
“คิดดีแล้วเหรอไอ้หนู? งานสุจริตมีเยอะแยะทำไมไม่คิดทำ” เสียงฉุนๆ เอ่ยออกมาจากปากสีแดงสด
“เปล่า!! ไม่ได้คิดจะปล้น แค่อยากขอร้องค่ะ” เสียงอ่อนๆ มันแสดงให้เห็นว่าเขาเข้าใจผิด ไม่ใช่ ‘ไอ้หนู’ แต่เป็น ‘อีหนู’
“แล้วต้องการอะไร? มายืนขวางทางทำไมแต่เช้า ถ้าเจตนาดีก็น่าจะแจ้งผ่านเลขาฯ ของฉันนะ” มันอดไม่ได้ที่จะตำหนิเมื่อเจ้าตัวทำอุกอาจเหมือนคนที่ประสงค์ร้าย
“นีชาไม่คิดว่าคุณจะอนุญาตให้พบหรอกค่ะ นีชาก็เลยมารอ”
“รอ...อย่าบอกนะว่าเธอมารอฉันอยู่ตรงนี้!! แล้วถ้าฉันไม่ออกมาล่ะเธอจะทำยังไง” ดิมิทรีไม่ได้เป็นห่วงผู้หญิงคนนี้สักนิด เขาแค่ไม่อยากให้เกิดเรื่องร้ายๆ ที่หน้าบ้าน เพราะมันจะทำให้ทัศนวิสัยของคฤหาสน์เสียหาย หากมีคนจรจัดหนาวตายหน้าคฤหาสน์ เบนิคอฟ!!
“ค่ะ นีชามีเรื่องต้องเจรจากับคุณดิมิทรีอย่างเร่งด่วน”
“เห้อ!! เรื่องอะไร อย่าบอกนะว่ามาขอสตางค์” ชายหนุ่มพ่นลมหายใจแรง เขาหมดอารมณ์ที่จะออกไปวิ่งเรียกเหงื่อเมื่อมีคนกวนใจและกำลังทำให้เขาเริ่มรำคาญ
“เปล่าค่ะ นีชาอยากคุยเรื่องที่มีคนขู่วางระเบิดห้างสรพสินค้าของคุณ”
“อ๋อ!! เรื่องนั้น มันจบแล้วนี่ จับคนร้ายได้แล้วไอ้หมอนั่นกำลังจะได้รับผลของการกระทำ คงนอนคุกยาวเชียวแหละ” ชายหนุ่มพูดจบ เขาก็หมุนตัวกลับเพราะไม่อยากต่อปากต่อคำกับคนแปลกหน้า
นีชาพุ่งพรวดเธอวางมือบนแขนแข็งแรงและวิงวอนเสียงสั่นพร่า “เขาเป็นพ่อนีชาค่ะ ได้โปรดอย่าเอาเรื่องท่านเลยนะคะ ท่านทำไปเพราะคาดไม่ถึงว่าจะได้รับโทษทัณฑ์หนักขนาดนี้”
“พ่อ!! ไอ้ขี้เมาอ้วนๆ นั่นมีลูกสาวด้วยหรือ?” เป็นคำเปรยๆ ที่ไม่ได้รอคำตอบ
“ได้โปรดนะคะ คุณตำรวจบอกว่าหากเจ้าทุกข์ไม่เอาเรื่องพ่อก็จะถูกปล่อยตัว เพราะเป็นแค่คำขู่ไม่ได้ลงมือจริง”
“คงไม่ได้หรอกนะเด็กน้อย ผิดก็ต้องว่าตามผิด พ่อของเธอล้ำเส้นเกินไปหน่อย ไม่อย่างนั้นจะมีคนเอาเยี่ยงอย่าง หากวันหลังมีการข่มขู่แบบนี้ขึ้นจริงๆ แล้วคนของฉันคิดว่าพ่อเธอทำล่ะ เขาไม่สนใจจะตรวจสอบ เกิดระเบิดขึ้นมาจริงๆ ใครจะเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้” ชายหนุ่มสะบัดแขน เขารังเกียจความสกปรกที่เกาะติดตามเนื้อตัวของอีกฝ่าย ก่อนจะกระเทิบถอยหลังหนี
“แต่...พ่อไม่ได้ตั้งใจ”
“ใครก็อ้างได้ว่าไม่ได้ตั้งใจ หากฉันอนุโลมให้ มันก็จะต้องมีครั้งต่อไปแน่ๆ ฉันรู้สันดานคนอย่างพวกเธอดี!!” ชายหนุ่มส่ายศีรษะ เขาพูดช้าๆ ชัดๆ มุมปากได้รูปเหยียดยิ้มหมิ่นๆ และหวังว่าเจ้าหล่อนจะเข้าใจ
“นีชาจะดูแลแด๊ดเอง จะไม่ให้แด๊ดมาวุ่นวายที่ห้างสรรพสินค้าของคุณอีก”
“หากเธอดูแลเขาดี มันคงไม่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้หรอก พอเถอะ อย่าพยายามอีกเลย กฎต้องเป็นกฎ”
“แต่...”
“ไม่มีแต่!! พอแค่นี้ล่ะ ฉันขอตัว”
“คุณอยากให้นีชาทำอะไรให้ นีชายอมทุกอย่าง ขอร้องเถอะค่ะ...ได้โปรดปล่อยแด๊ดนีชานะคะ อย่าให้เขาต้องเข้าไปอยู่ในที่แบบนั้นเลย” ร่างผอมบางรูดลงไปกองที่พื้น เธอวิงวอนชายหนุ่มเสียงสั่นพร่า หยดน้ำตาไหลปร่าอาบผิวแก้ม และแหงนหน้ามองชายหนุ่ม
Related chapter
ทาสรักบำเรอมาร บทที่2.เจ้าชายน้ำแข็ง 4
แสงอ่อนๆ ของพระอาทิตย์ยามเช้าแม้จะหม่นมัวเพราะก้อนเมฆบดบัง แต่มันก็สว่างพอจะเห็น ยัยเด็กนี่นัยน์ตาสวย ผิวแก้มอมสีชมพูระเรื่อ ขนตายาวเป็นแพเหมือนปีกผีเสื้อ รวมๆ แล้วก็หน้าตาดีไม่ใช่เล่น แต่...ที่สำคัญเธอทำให้เลือดลมเขาพุ่งพล่านและรู้สึกเป็นผู้ชนะกำลังกุมอำนาจล้นเหลืออยู่ในมือ“คนอย่างเธอจะมาทำอะไรให้ฉันได้ ฉันมีทุกอย่างเพียบพร้อม ไม่เคยต้องการอะไรจากคนอื่นๆ” ชายหนุ่มยกยิ้มหมิ่นๆ มุมปาก เขาหมุนตัวกลับเตรียมจะเดินหนี แม้จะติดใจหน้างดงามปานนางฟ้าของเจ้าหล่อนก็ตาม“ขอร้องเถอะค่ะ!! จะเอานีชาไปต้มยำทำแกงที่ไหนเมื่อไรก็ได้ ขอแค่คุณปล่อยแด๊ดนีชา” เสียงวิงวอนแหบพร่า เรือนกายสั่นระริกไม่ใช่เพราะความหนาวแต่เป็นเพราะกำลังร่ำไห้อย่างหนักที่ไหน? เมื่อไร ยังไงก็ได้รึ? ความจริงผู้หญิงที่อยู่รายรอบตัวของเขาก็มีไม่ใช่น้อย ไม่จำเป็นต้องมาคว้าผู้หญิงข้างทางขึ้นมาเป็นนางบำเรอนี่นะ แต่มันก็น่าสนใจไม่ใช่น้อยไม่ใช่รึ ผู้หญิงตรงหน้านี่ดูท่าจะยังสดสะอาด แม้จะดูสกปรกมอมแมมแต่หลังเปลื้องผ้าเก่าๆ ปอนๆ นั้นออก เธอคงงดงามไม่ใช่เล่น...“ตามมา... เข้าไปคุยข้างในดีกว่า ของนอกนี่มันหนาว อีกอย่างฉันยังไม่อยากเป็นข่าว” ช
ทาสรักบำเรอมาร บทที่3.หิมะกับผ้าห่ม 1
บทที่3.หิมะกับผ้าห่ม“กลับมาแล้วโว้ย...นีชาอยู่ไหนลูก” อีวานเดินเข้าบ้าน เขาส่งเสียงโวยลั่น เขาทรุดนั่งบนเก้าอี้เก่าๆ ตัวหนึ่ง ส่งเสียงเรียกบุตรสาวเพราะจู่ๆ ก็ถูกปล่อยตัวออกมาจากที่คุมขังเงียบ...ไม่มีเสียงตอบกลับอีลูกเวรนั่นไปมุดหัวอยู่ที่ไหน? ทำไมไม่มาสนใจคอยดูแลเขาเลย...“อีเด็กเปรตนั่นหายหัวไปไหนวะ กูหิวเหล้าจะตายอยู่แล้ว” เขาก่นด่าออกมาเสียงแข็ง จะซื้อเหล้าเข้ามาเอง ในกระเป๋ากางเกงก็ไม่มีเศษเงินสักสตางค์ จึงจำใจซมซานกลับมาบ้าน แต่ก็ยังไม่ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการเสียที ร่างอวบท้วมเดินรื้อของภายในบ้านเพื่อค้นหาเศษสตางค์ไปหาซื้อเหล้ามาล้างปาก ไอ้เศรษฐีเจ้าของห้างจู่ๆ มันก็ใจดีขึ้นมา ไม่เอาเรื่องเอาราวที่เขาไปก่อไว้ ไอ้ตำรวจหน้าโง่ทั้งสถานีจึงปล่อยตัวเขากลับบ้าน...“เจอแล้วอีลูกเวรแอบซุกเงินไว้นี่เอง” ชายสูงวัยที่มัวเมาอยู่ในโลกน้ำเมาไม่สนใจความเหนื่อยยากของบุตรสาว นีรนาทสู้อุตส่าห์เก็บเงินทุกบาททุกสตางค์ไว้ใช้จ่ายเกี่ยวกับการเรียน นอกเหนือที่จับจ่ายภายในบ้าน แต่ก็ยังถูกอีวานฉกเอาไปอยู่ดีเขาเปิดประตูบ้านเดินฝ่าความหนาวเย็นเพื่อไปร้านเหล้า...และจะกลับมานอนซุกตัวอยู่ในบ้านกินเหล้าเปรม
ทาสรักบำเรอมาร บทที่3.หิมะกับผ้าห่ม 2
“ใจเย็นๆ นีชา ไม่ต้องกลัว ไม่ถึงตายหรอกแค่เสียตัวเอง” เธอกล่าวปลอบใจตัวเอง เป็นคำพูดหยามหยันที่ได้ยินได้ฟังยังเจ็บจี๊ดๆแปลก!! รถยนต์จอดสนิทหน้าตึกสูงระฟ้า ไม่ไกลจากห้างสรรพสินค้า ‘เบนิคอฟมอลล์’ เท่าไร เธอแหงนมองตัวตึกสูงระฟ้า เกล็ดหิมะล่วงหล่นใสหน้าจนรู้สึกเย็นจับขั้วหัวใจ“เชิญครับมิส!! ทางนี้ครับ” ชายชุดดำที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม เขาผายมือบอกทางให้กับนีรนาท แล้วจึงเดินนำหน้า สายตาหลายคู่เหลือบมองผู้หญิงคนหนึ่งที่การแต่งตัวขัดกับสถานที่ เสื้อเก่าๆ ปอนๆ การแต่งกายที่ไม่เหมาะกับสถานที่โอ่อ่าและมันทำให้นีรนาทรู้สึกอาย หน้าเธอร้อนฉ่าด้วยความอายสุดขีดประตูลิฟต์ปิดลง ช่วยให้เธอหายใจหายคอสะดวกขึ้น เธอเหม่อมองทิวทัศน์ผ่านกระจกใส ที่เคลื่อนที่ขึ้นไปยังจุดหมาย ทุกอย่างรอบตัวมีแต่ความเงียบและความเงียบ ผู้ชายที่นำเธอมาเหมือนหุ่นยนต์มากกว่าคนมีชีวิต เขาทำงานตามคำสั่งมหาอำนาจด้วยความแข็งขัน หน้าเย็นชาและไร้จิตใจแบบสิ้นเชิง“มิสต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าและทำความสะอาดร่างกายก่อนครับ ผมเตรียมทุกอย่างไว้ในห้อง มิสมีเวลา สามสิบนาที ก่อนที่ท่านจะมาถึง”นีรนาทฟังเงียบๆ เธอไม่ได้แย้งหรือทักท้วง หลังพูดจบ
ทาสรักบำเรอมาร บทที่3.หิมะกับผ้าห่ม 3
“ปะ... ปล่อยค่ะ...เอ่อ...นีชายังไม่เคยแต่ปล่อยนีชาก่อนได้ไหมคะ...นะคะ ให้เวลานีชาทำใจบ้าง...”“หึ หึ ฉันให้เวลาเธอมาทั้งวันแล้วเด็กน้อย ฉันคิดว่าเธอน่าจะพอทำใจได้บ้างแล้วนะ”“ค่ะ...เอ่อ นีชายอมคุณทุกอย่างอยู่แล้วค่ะ แค่ขอเวลาเพื่อทำใจบ้างเท่านั้นเอง”“แน่ใจเหรอเด็กน้อย ว่าเธอต้องทำใจ!!”ดิมิทรีชะโงกเข้าไปถามใกล้ๆ ใกล้เสียจนลมหายใจร้อนๆ ของเขาเป่ารดปลายจมูกเชิดโด่ง อยู่ๆ ในช่องท้องหญิงสาวก็ปั่นป่วน มันปวดมวนจนต้องรีบเบี่ยงหน้าหนี หน้าหวานแดงก่ำร้อนฉ่าและผิวแก้มคงขึ้นสีจัดมารยาผู้หญิงดิมิทรีเห็นมามากมาย จนไม่คิดว่าจะมีมารยาแบบไหนที่เขาไม่เคยคุ้น แต่...สิ่งที่เห็นตรงหน้า เป็นความแปลกแตกต่างที่เคยเจอ ผู้หญิงคนนี้มีอะไรบางอย่างไม่เหมือนกับที่เขาเคยเจอเป็นประจำ เธอมีความหวั่นกลัว และขลาดเขลาอ่อนแอ แต่เธอก็ยังเชิดหน้าสู้ แม้ร่างกายจะสั่นระริกเพราะความกลัว มันทำให้หัวใจหนุ่มแน่นเต้นแรง เพราะรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่า มันเหมือนกับว่าเขากำลังกำหนดชะตาชีวิตของใครคนหนึ่ง และมันหมายถึงชนะ!!ร่างสั่นระริกในอ้อมแขน กลิ่นสาปสาวส่งกลิ่นหอมยวนใจ จนหัวใจพญาหมีขาวแห่งขั้วโลกเหนือเต้นพล่าน...เขาจะอุทิศตัว
ทาสรักบำเรอมาร บทที่3.หิมะกับผ้าห่ม 4
ปลายยอดสีสุกปลั่งถูกอุ้งปากร้อนชื้นอ้างับ เขาดูดซึมความหวานฉ่ำและนุ่มหยุ่นเต่งตึง ฝ่ามือร้อนๆ เคลื่อนที่เขาครอบครองเต่งเต้าข้างที่เหลือ เขาเคล้นคลึงด้วยความพอใจ บีบบี้เหมือนกำลังนวดคลึงแป้งทำขนม ที่แน่นหนึบติดฝ่ามือแต่นุ่มเนียนละมุน ความรู้สึกหวามไหวไหลปร่าแผ่กระจายทั่วทุกตารางนิ้วของผิวกาย นีรนาทเกือบหลุดเสียงครางแปลกๆ น่าอายหลายต่อหลายครั้ง เมื่อรู้สึกสยิวซาบซ่านยามที่ถูกโลมลูบตามเนื้อตามตัว ทั้งๆ ที่ตั้งใจมั่นว่าจะไม่คล้อยตาม เขาอยากทำอะไรก็ปล่อยตามใจโดยที่เธอจะเฉยชาเป็นการสนองตอบ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ร่างกายของเธอแทบจะลุกเป็นไฟ ยามเมื่อถูกฝ่ามือใหญ่ๆ ลูบไล้สัมผัส ให้ตายเถอะ!! เธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะถูกปลุกง่ายดายได้ถึงเพียงนี้ กระแสไฟอ่อนๆ วิ่งพล่านทั่วทั้งตัวมันจุดประกายบางอย่างที่เธอไม่เคยรู้ และมันกำลังทำให้เธออยากรู้สิ่งต่อไปที่กำลังจะมาถึง!!ชายหนุ่มสัมผัสความเต็มตึงด้วยความพึงใจ ยิ่งลูบไล้ยิ่งสัมผัส ทุกสิ่งอย่างล้วนถูกใจ จึงเดินหน้าเต็มกำลัง...เสียงคราวผะแผ่ว ดังรอดออกมาจากกลีบปากที่เม้มแน่น ตั้งแต่ความซ่านเสียวสาดใส่จนคนใจแข็งก็ยังลืมตน ดิมิทรียกยิ้มมุมปาก เขาพรมจุมพิตหนัก
ทาสรักบำเรอมาร บทที่4.เปลวไฟพิศวาส 1
บทที่4.เปลวไฟพิศวาสมือแข็งแรงยกชายชุดเดรสสีขาวขึ้นจรดปลายจมูก หลุบเปลือกตาลง แล้วสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่โชยออกมาจากเสื้อตัวนั้นเข้าปอดลึกๆ กลิ่นหอมหวานนั้นปะปนแผ่วเบารวมกับกลิ่นน้ำหอมประจำตัวของเขานั่นเองแม้กลิ่นจะเบาบางเพราะนีรนาทสวมไว้ไม่นาน แต่ดิมิททรีกลับสัมผัสได้อย่างชัดเจน เพราะกลิ่นนี้ เขาเพิ่งซุกไซ้สูดดมแบบคลั่งไคล้ เมื่อสักครู่ที่ผ่านมานั่นเอง เสียงทุ้มครวญครางเรียกหาเจ้าของกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ตราตรึงใจนั้นแผ่วเบาทว่าอ่อนหวานยิ่งนัก“นีชา...”ชายหนุ่มสะดุ้งโหย่ง!! เขารีบเหวี่ยงชุดเดรสในมือทิ้งไป สายตาคมกวาดมองรอบห้องที่เงียบผิดปรกติ หลังจากใช้เวลาทำใจพักใหญ่ในห้องน้ำเกือบสิบนาที“ไปไหนนะ?” ดิมิทรีรำพึงแผ่วๆ แต่ก็ไม่หยุดมองหาเจ้าของกลิ่นที่ทำให้เขาว้าวุ้นใจ เมื่อแม้แต่การป้องกันตัว ยังลืม!!ดิมิทรีเดินหาเจ้าหล่อนทั่วห้อง ไม่เห็นแม้แต่เงา? และตอนนี้เขากำลังโกรธจัด!! รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีความหมาย ถูกผู้หญิงทิ้งไปแบบไม่ให้ตั้งตัว ที่สำคัญเขายังไม่อิ่ม!! แต่ตกใจตัวเอง เลยขอถอยไปตั้งหลักก่อน...“พวกแกปล่อยเธอไปงั้นเหรอ!! ใครสั่งวะ?” อารมณ์เดือดพล่านวิ่งตามกระแสเลือดและมันเป็นครั้งแรก
ทาสรักบำเรอมาร บทที่4.เปลวไฟพิศวาส 2
“คุณดิมิทรีฝากมาให้...ผมเป็นคนของเขา” นีรนาทเกือบทิ้งกระดาษชิ้นนั้นไปแล้ว เพราะเธอคิดว่าหนุ่มๆ พวกนี้คงจะมาแนวเดียวกันคือการให้เบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของเขามอบให้กับเธอ แต่มันผิดคาด เมื่อชื่อของคนๆ นั้นผ่านริมฝีปากหนาหยักนั่นมา...เธอแอบคลี่กระดาษเปิดอ่าน ถ้อยคำที่ผู้ชายร้ายกาจฝากมาถึง...มือสั่นระริก เมื่อตัวอักษรนั้นย้ำให้เธอรู้สึกด้อยค่า“ถ้าเกิดอะไรขึ้น ‘ฉัน’ จะไม่รับผิดชอบใดใดทั้งสิ้น เพราะฉันถือว่าจ่ายค่าตัวให้เธอแล้ว แต่เธอปฏิเสธเอง”มันเป็นสิ่งที่เธอกลัวเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไปเรียกร้องความรับผิดชอบจากเขานี่ เธอก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะมือสั่นระริกกำกระดาษจนเป็นก้อนกลมๆ ก่อนจะขว้างทิ้งด้วยความโกรธจัด!! เธอไม่เคยคิดจะสักนิด หากเกิดขึ้นจริงๆ เธอก็จะเลี้ยงดูเขาเองเมื่อเขาเป็นเลือดก้อนหนึ่งของเธอเป็นสิ่งมหัศจรรย์ในชีวิตที่มีค่ากว่าที่ผู้ชายใจร้ายคนนั้นจะคาดถึงนีรนาทฝืนใจกลับไปทำงาน เธอปัดความรู้สึกกังวลทิ้งไป พยายามที่จะไม่ใส่ใจเมื่อสิ่งที่กลัวยังไม่เกิดขึ้นเสียหน่อย... เธอยังต้องกินต้องใช้ หากมัวแต่กลัวใครจะหาเงินค่าใช้จ่ายในบ้าน เมื่อบิดาไม่สามารถพึ่งได้เหมือนคนอื่นๆ
ทาสรักบำเรอมาร บทที่5.ทาสสาวฉ่ำหวาน 1
บทที่5.ทาสสาวฉ่ำหวาน‘ความร้อนรุ่มที่ได้รับจนแทบทะลักล้นอก กว่าจะรู้ตัว ผู้หญิงคนนั้นก็เขามาแอบอยู่ในซอกมุมหนึ่งของหัวใจเขา... รสสวาทหวานล้ำยังตราตรึงฝังแน่นอยู่ในใจ อยากจะกลับไปลิ้มรสหวานฉ่ำนั้นอีกครั้ง แต่หล่อนกลับเล่นตัว เธอยอมเพราะความจำใจ ไม่ได้เพราะความเสน่หา’ดิมิทรีกระวนกระวาย รสสวาทที่ได้รับเพียงครั้งเดียวยังตราตรึงใจ อยากชิมรสหวานหอมนั่นอีกครั้ง แต่ทำไม่ได้ มันทำให้เขากระสับกระส่าย วนเวียนหาที่ระบายออก แต่...ไม่เคยทำได้สำเร็จสักที เพราะไม่ว่าจะหาใครมาแทนที่นีรนาท เขาก็ไม่ได้รับรสชาติหวานล้ำแบบนั้นเลยสักครั้งหลังจากกระวนกระวายอยู่หลายวัน ดิมิทรียอมอาย!! เขาบัญชาการการ์ดส่วนตัวให้ไปเชื้อเชิญนีรนาทมาหาตัวเองอีกครั้ง และครั้งนี้ไม่อั้น หากหล่อนยังเล่นตัวเหมือนเดิม ค่าตัวแพงแสนแพงเขาสู้ไม่ถอย!!3 ชั่วโมงผ่านไป...ชายหนุ่มรุ่มร้อน เขานั่งไม่ติดเก้าอี้ เดินพล่านไป...พล่านมาเหมือนมีหนอนตัวเล็กๆ มาชอนไชอยู่ใต้ฝ่าเท้าก๊อกๆ...“เข้ามาสิวะ เคาะประตูทำห่าอะไร ชักช้าฉิบหาย!!” ยิ่งกำลังอารมณ์ไม่ดีบรรดาลูกน้องดันเสือกมีมารยาทเสียอีก“เป็นอะไรไปลูก หงุดหงิดเรื่องอะไรกันจ๊ะ เสียงเขียวเชียว”
Latest chapter
ทาสรักบำเรอมาร บทที่7.พายุเดือด 2
ทาสรักบำเรอมาร บทที่7.พายุเดือด 1
ทาสรักบำเรอมาร บทที่6.บทลงโทษของคนที่ฝ่าฝืนคำสั่ง 2
ทาสรักบำเรอมาร บทที่6.บทลงโทษของคนที่ฝ่าฝืนคำสั่ง 1
ทาสรักบำเรอมาร บทที่5.ทาสสาวฉ่ำหวาน 2
ทาสรักบำเรอมาร บทที่5.ทาสสาวฉ่ำหวาน 1
ทาสรักบำเรอมาร บทที่4.เปลวไฟพิศวาส 2
ทาสรักบำเรอมาร บทที่4.เปลวไฟพิศวาส 1
ทาสรักบำเรอมาร บทที่3.หิมะกับผ้าห่ม 4
