บทที่4.เปลวไฟพิศวาส 2

“คุณดิมิทรีฝากมาให้...ผมเป็นคนของเขา” นีรนาทเกือบทิ้งกระดาษชิ้นนั้นไปแล้ว เพราะเธอคิดว่าหนุ่มๆ พวกนี้คงจะมาแนวเดียวกันคือการให้เบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของเขามอบให้กับเธอ แต่มันผิดคาด เมื่อชื่อของคนๆ นั้นผ่านริมฝีปากหนาหยักนั่นมา...

เธอแอบคลี่กระดาษเปิดอ่าน ถ้อยคำที่ผู้ชายร้ายกาจฝากมาถึง...มือสั่นระริก เมื่อตัวอักษรนั้นย้ำให้เธอรู้สึกด้อยค่า

“ถ้าเกิดอะไรขึ้น ‘ฉัน’ จะไม่รับผิดชอบใดใดทั้งสิ้น เพราะฉันถือว่าจ่ายค่าตัวให้เธอแล้ว แต่เธอปฏิเสธเอง”

มันเป็นสิ่งที่เธอกลัวเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไปเรียกร้องความรับผิดชอบจากเขานี่ เธอก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะ

มือสั่นระริกกำกระดาษจนเป็นก้อนกลมๆ ก่อนจะขว้างทิ้งด้วยความโกรธจัด!! เธอไม่เคยคิดจะสักนิด หากเกิดขึ้นจริงๆ เธอก็จะเลี้ยงดูเขาเองเมื่อเขาเป็นเลือดก้อนหนึ่งของเธอเป็นสิ่งมหัศจรรย์ในชีวิตที่มีค่ากว่าที่ผู้ชายใจร้ายคนนั้นจะคาดถึง

นีรนาทฝืนใจกลับไปทำงาน เธอปัดความรู้สึกกังวลทิ้งไป พยายามที่จะไม่ใส่ใจเมื่อสิ่งที่กลัวยังไม่เกิดขึ้นเสียหน่อย... เธอยังต้องกินต้องใช้ หากมัวแต่กลัวใครจะหาเงินค่าใช้จ่ายในบ้าน เมื่อบิดาไม่สามารถพึ่งได้เหมือนคนอื่นๆ เขา ก็ต้องก้มหน้ายอมรับความจริงต่อไป...

อากาศเริ่มเย็นขึ้น เมื่อพระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า ใกล้เวลาเลิกงานเต็มทน วันหนึ่งนีรนาททำงานเกินกว่า สิบสองชั่วโมงร่างกายเหนื่อยล้าแต่ก็ต้องทน เมื่อยังต้องกินและใช้ เธอไม่ได้ร่ำรวยมีสมบัติเก่าเก็บ ไม่มีใครพอจะยื่นความช่วยเหลือได้ เพราะฉะนั้นต้องก็ต้องพึ่งพาตัวเองและทำมาหากินต่อไป...

ดวงตาเศร้าสร้อยแหงนเงยท้องฟ้าที่เริ่มมีแสงดาวพริบพราว ลมหายใจอุ่นๆ พ่นออกมาจากช่องจมูก ความกังวลที่ติดค้างอยู่ในใจย้อนกลับมาเมื่ออยู่เพียงลำพัง...เธอกลัว!! กลัวเหมือนเฉกเช่นคนอื่นๆ กลัวความเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะเกิดขึ้น ถึงมันจะเป็นแค่ความกังวลก็เถอะ แต่มันมีความเป็นไปได้สูง หากมันเกิดขึ้นจริงๆ จะทำอย่างไรต่อไปดี...

2เดือนต่อมา...

อาการที่นีรนาทพยายามปกปิดที่สุด ค่อยๆ เผยออกมาทีละน้อย เธอเริ่มเวียนศีรษะ อยากจะอาเจียนเพราะประจำเดือนที่เคยมาทุกเดือนหายไป ตอนเช้าเธอต้องโก่งคอคายอาหารมื้อค่ำที่กินเข้าไปออกมาจนหมด เป็นความทรมานที่เจ็บเจียนตาย อีวานเริ่มมองเธอแปลกๆ เขาคงกำลังสงสัยปฏิกิริยาของเธอ แค่ยังไม่เอ่ยปากถาม

‘ลูก’ เป็นสิ่งมหัศจรรย์ เพียงแต่เขามาในเวลาที่ไม่เหมาะสม และเธอยังไม่พร้อม!!

“หนูจ๋า มัมขอโทษ” เสียงแผ่วเบากระซิบบอกสิ่งเล็กๆ ที่กำลังก่อตัวอยู่ในอุทร มือเรียววางเหนือเนินหน้าท้อง เธอส่งความห่วงใยผ่านอุ้งมือไปถึงสิ่งเล็กๆ ที่แสนมหัศจรรย์ที่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างแต่เขามาแล้ว...

นีรนาทตัดสินใจแน่วแน่...ก่อนอื่น เธอต้องคุยกับอีวานให้รู้เรื่อง เขาจะมาทำตัวไร้สาระแบบนี้ต่อไปอีกไม่ได้ เธอต้องเตรียมความพร้อมในชีวิต เพื่อรอต้อนรับสมาชิกใหม่ โดยที่ไม่เอ่ยปากขอร้อง ‘คนเป็นพ่อ’ เธอจะเลี้ยงดูเขาด้วยตัวเอง และจะมอบความรักที่มีทั้งหมดให้กับเขาเพียงผู้เดียว จะไม่ปล่อยให้เขาหรือเธอต้องอ้างว้างเป็นเด็ดขาด!!

“เป็นอะไรไปล่ะ หมู่นี้ไม่สบายถี่ไปนะ” เช้าวันหนึ่งก่อนที่นีรนาทจะออกไปทำงานและอีวานยังไม่เมา

“เปล่าค่ะ อีกพักมันก็น่าจะหายไปเอง”

“หมายความว่าไงนีชา?”

“โรคนี้เป็นไม่นานค่ะ อีก 7-8 เดือนก็ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ” เธอกลั้นใจบอก และรอฟังคำตอบจากบิดา

“อีก 7-8 เดือน โรคห่าเหวอะไรวะ เป็นนานฉิบหาย” อีวานสบถเสียงขรม เขารีบมองหาความผิดปรกติ เพราะหากนีรนาทเป็นอะไรไป ใครจะมาหาเงินเลี้ยงเขาล่ะ

“แด๊ด...ต่อไปนีชาจะลดค่าเหล้าของแด๊ดลงนะคะ...แด๊ดดื่มได้แต่ได้แค่อาทิตย์ละสองครั้ง นอกนั้นแด๊ดต้องหาสตางค์ซื้อเองค่ะ” เธอเอ่ยเสียงหนักๆ เงยหน้ามองสบตากับอีวาน และไม่คิดจะหลบเหมือนเมื่อก่อน เมื่อเธอมีสิ่งสำคัญต้องป้องเหมือนกัน

“อะไรวะ ลดได้ยังไง กูต้องกินทุกวัน”

“แด๊ดจะกินเหมือนเดิมก็ได้ค่ะ แต่นีชาจ่ายให้แค่นี้ นอกนั้นแด๊ดต้องหาเอาเอง”

“เอะ!! อีนี่วอนโดนตบ กูบอกว่ากูจะกินเท่าเดิม มึงต้องจ่ายเหมือนเดิมไม่งั้นมึงก็ไปอยู่ที่อื่น...อีลูกเนรคุณ!!”

“แด๊ดบังคับนีชาเองนะคะ... ตกลงค่ะ นีชาจะย้ายไปอยู่ที่อื่น และค่าใช้จ่ายในบ้านแด๊ดต้องหามาจ่ายเอง นีชาจะไม่จ่ายให้...เพราะนีชาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว!!” เสียงเด็ดเดี่ยวตอบช้าๆ หลังจากตัดสินใจอยู่นานพอสมควร

“เห้ย!! อะไรวะ พูดแค่นี่ทำเป็นน้อยใจ ออกไปอยู่ที่อื่นจะสบายเหมือนอยู่บ้านได้ยังไงกัน” อีวานรีบแย้งเสียงอ่อน เขารู้สึกว่านีรนาทจะเสียงแข็งมากกว่าทุกวันและดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะเอาจริง

“จริงค่ะ ไม่มีใครอยากอยู่ที่อื่นเท่ากับการอาศัยอยู่บ้านตัวเอง แต่นีชามีเรื่องต้องใช้เงินเยอะ ต้องเก็บสำรองไว้ด้วยค่ะ เพราะฉะนั้นนีชาต้องเลือก เพราะหากแด๊ดยังเป็นเหมือนเดิม นีชาก็คงไม่มีเงินเหลือพอ”

“เก็บเงิน...เก็บทำไม เรียนก็ใกล้จบแล้วนี่ ยังต้องเก็บเงินทำไมอีก?”

“นีชาจะเปิดร้านขนมเอง เป็นลูกจ้างเมื่อไรจะรวยคะ”

“แน่ใจนะว่าแค่เรื่องนี้ ไม่ใช่มีเรื่องอื่นอีก”

“นีชาจะบอกเหตุผลแด๊ดก็ได้ค่ะ...แต่ห้ามโวยวายนะคะ ไม่อย่างนั้นนีชาจะไปจากบ้านตั้งแต่วันนี้เลย” ไหนๆ เรื่องก็มาถึงป่านนี้ นีรนาทตัดสินใจพูดความจริงและเตรียมตั้งรับการโวยวายของบิดา

“ห้ามโวยวาย... แสดงว่าเรื่องไม่ดี อย่าบอกนะว่าแกท้อง!! แกท้องกับใครนีชา?” อีวานตะคอกเสียงก้อง หน้าขึ้นสีจัด ผิวแก้มร้อนฉ่าเพราะความเดือดดาล

“ท้องกับใครก็ช่างมันเถอะค่ะแด๊ด แต่ให้รู้ไว้ว่า ‘ลูก’ เป็นของนีชา นีชาจะเลี้ยงแกให้ดี และจะไม่ทำให้แด๊ดเดือดร้อนด้วยค่ะ” หญิงสาวผ่อนลมหายใจยาวเหยียด พยายามอธิบายให้บิดาเข้าใจช้าๆ

“จริงหรือ นีชาแกท้องจริงๆ เหรอ!!” อีวานเข่าอ่อน เขาใจหายวูบ เรื่องที่กลัวเป็นความจริงและมันน่าจะเกี่ยวข้องกับ ‘เบนิคอฟ’ มันจะต้องรับผิดชอบ

“ห้ามแด๊ดทำอะไรอย่างที่คิดเด็ดขาดนะคะ!! แค่นี้เรายังเดือดร้อนไม่พออีกหรือคะ? แด๊ดต้องการให้นีชาตายต่อหน้าเลยใช่ไหมคะ?” เธอเค้นเสียงพูดด้วยความเจ็บช้ำ หากอีวานทำอย่างที่เขาคิด เธอจะหนีไปให้ไกลสุดมุมโลกและไม่ย้อนกลับมาให้เขาหรือใครพบเจอ!!

“แต่มันต้องรับผิดชอบ!!”

“รับผิดชอบอะไรล่ะคะ เขาไม่ได้ตั้งใจ...มันเป็นอุบัติเหตุ นีชาสมยอมเองเพราะอยากช่วยแด๊ด ไม่อย่างนั้น ป่านนี้แด๊ดคงนอนอยู่ในคุกนั่นแล้ว เมื่อมีทั้งหลักฐานและพยาน อย่าไปยุ่งกับเขาเลยค่ะ!! นีชาขอร้องนะคะ” ความจริงตีเข้ากลางแสกหน้าชายสูงวัย เขาผงะหงายหลัง ดวงตาโศกสลด เป็นเพราะเขานี่เองทำให้เกิดเรื่องร้ายๆ เป็นเพราะความสนุกที่ทำลงไปเพราะความคึกคะนองส่งผลร้ายให้กับคนใกล้ตัวเขาจริงๆ

“แก...ท้องกับไอ้หมอนั่น แล้วยังจะปกป้องมันทำไม?”

“นีชาไม่ได้ปกป้อง ‘เขา’ นีชาปกป้อง ‘ลูก’ ต่างหากคะ เขาไม่เกี่ยวและเขาไม่ผิดด้วย”

“แต่มันเป็นคนทำ!!”

“ถ้าแด๊ดไม่เริ่มก่อน เขาจะมีโอกาสไหมคะ? เข้าใจใช่ไหมว่านีชาหมายถึงอะไร นีชาจะไปเก็บของ...ขอตัวค่ะ” เมื่อพยายามทำความเข้าใจกับอีวานแล้ว บิดายังดึงดัน เธอไม่พร้อมที่จะต้อสู้กับใคร เพราะฉะนั้นเธอควรไป ไม่อย่างนั้นตัวเองจะเดือดร้อน

“แกจะไปไหน? นีชา...แด๊ดจะไม่ยุ่งก็ได้ แด๊ดเป็นห่วงแกนะ” อีวานคอตก เขาเป็นคนผิดตั้งแต่แรก ชมนาดหนีตายไปคน ตอนนี้ลูกสาวคนเดียวก็จะมาหนีหาย เป็นเพราะการกระทำของเขาล้วนๆ

“นีชาขอคำสัญญาค่ะ เพราะหากแด๊ดเปลี่ยนใจในวันหน้า นีชาจะเดือดร้อน แด๊ดก็น่าจะรู้ ‘เบนิคอฟ’ เขาไม่น่าจะยอมรับเราหรอก สายเลือดต่ำๆ เขาไม่เอาไปผสมในเลือดสูงส่งของเขาให้ด่างพร้อยหรอกค่ะ เราอยู่ขอเรา เขาอยู่ส่วนเขา ต่างคนต่างอยู่เถอะค่ะ”

“ได้...แด๊ดจะพยายาม แกอย่าไปนะ”

“แด๊ดยอมรับข้อตกลงได้ใช่ไหมคะ ถ้าได้ก็ต้องทำได้จริง ไม่อย่างนั้นนีชาก็คงต้องเลือกเหมือนเดิม”

“ได้!! ฉันจะเลิกเหล้า จะหางานทำด้วย...จะช่วยแกเลี้ยงลูก เขาก็เป็นหลานแด๊ดนี่นา” พอทำใจยอมรับความจริงและมองโลกกว้างๆ ด้วยมุมมองที่แตกต่างไป สังคมของ ‘เบนิคอฟ’ ที่ร่ำรวยสุดกู่ เขาน่าจะมีทางที่ดีเป็นทางออก และเขาคงไม่สนใจลูกกาฝากติดท้องมารดาที่จนแสนจน...

“จริงนะคะ?”

“จริง...ฉันต้องทำได้สิ เพื่อไอ้ตัวเล็กที่จะมาเกิด...ฉันจะเป็นคุณตาที่ดี ให้เขาภูมิใจ” อีวานเอ่ยเสียงหนักๆ เขาต้องเป็นเสาหลักให้บุตรสาว หลังจากเป็นแค่เศษสวะมานานแสนนาน จนเกือบจะสูญเสียสิ่งสำคัญไปจนหมด

นีรนาทน้ำตาคลอ เธออยากให้แม่ยังอยู่ในเวลานี้จัง แม่คงดีใจที่สามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงไปในแนวทางที่ดีขึ้นของ ‘อีวาน’