บทที่6.บทลงโทษของคนที่ฝ่าฝืนคำสั่ง 2

“แน่ใจเหรอ? นีชา แน่ใจเหรอว่าพอ...แต่ฉันว่าไม่ อ่า...” ดิมิทรีครางเสียงแหบๆ ร่างกายแข็งเกร็งเร่งขยับเอวสอบถี่ยิบ ไม่สนใจแรงต่อต้านจากคนตัวเล็ก ที่พยายามหยุดเขาด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิด ชายหนุ่มตัดความรำคาญ เขารวบสองขาเพรียวเกาะเกี่ยวสะโพกสอบของตัวเอง รวบมือน้อยๆ ชูไว้เหนือศีรษะเจ้าหล่อนพร้อมทั้งกระทั้นกายหนักๆ เร่งกำลังดั่งม้าศึก เพื่อไปถึงเส้นชัยก่อนที่จะหมดแรง...

มันคงเป็นวันที่เธอต้องจำไปอีกนาน ดิมิทรี เบนิคอฟ สมกับฉายายอดนักรัก เขาควบขับแบบไม่มีแรงตก สาดใส่ความร้อนแรงให้กับเธอ จนได้แต่ครางเสียงกระเส่า เมื่อความกระสันแล่นพล่านไปตามกระแสเลือด ร่างกายเธอสมยอมเขาแบบดุษฎี ไม่ว่าชายหนุ่มจะพลิกแพลงแบบไหน เธอยินยอมก้าวตามด้วยความหลงละเมอ

“อย่าทำแบบนี้ ได้โปรดพอเถอะ!!” คนตัวเล็กเอ่ยห้ามเสียงแผ่ว เธอไม่ได้รังเกียจสัมผัสของชายหนุ่มเหมือนเก่า แต่เธอเหนื่อยจนใกล้จะขาดใจ ความร้อนแรงของเขาเขย่าหัวใจเธอให้โยกคลอนรุนแรง

ชายหนุ่มอมยิ้ม เขามองผิวกายสีระเรื่อ เมื่อกระแสเลือดถูกเขาผลักดันจนแล่นพล่านทั่วทั้งตัว ผิวขาวผ่องเปลี่ยนสี กลายเป็นระเรื่อด้วยสีแดงจัด แต่มันเย้ายวนชวนให้รื่นรมย์

เกมสวาทดุเดือดเลือดพล่านจบลงในที่สุด เขาตลบผ้าห่มปิดร่างเปลือยที่ชวนให้ลงไปนอนคลุกเคล้าไม่เลิก แต่เวลานี้เธอคงเหนื่อยจับจิตจึงหลับคาแผ่นอกเขา ดิมิทรีจึงจำใจยอมล่าถอย ไม่เช่นนั้นหากอยู่ใกล้ๆ คงได้ต่ออีกยกสองยก เมื่อยังไม่รู้สึกอิ่มในรสรักระหว่างกันและกัน

ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นยืน เขาคว้ากางเกงขึ้นมาสวมลวกๆ ยกมือหนาเสยลูกผมและถอยหลังเดินห่างออกมา หากอยู่ใกล้ๆ แม่เน่งน้อยแสนหวาน มันก็ไม่แน่ที่เขาจะกลับลงไปฟัดเจ้าหล่อนซ้ำอีกครั้ง ชายหนุ่มเปิดประตูห้องนอนเล็กๆ ออกมาด้านนอก เหล่าการ์ดหน้านิ่งหลบสายตาเขาวูบๆ วาบๆ จะอะไรเสียอีกล่ะ!! ก็ทั้งตัวของดิมิทรีมีแต่รอยเล็บ เมื่อคนตัวเล็ก ด้านในกว่าจะสยบได้ หล่อนข่วนเขาจนลายพร้อยไปทั้งตัว แต่มันก็สนุกดี!! เห้ย!! เขากลายเป็นคนซาดิสต์ไปตั้งแต่เมื่อไร ชอบให้คู่นอนต่อต้านหรือออกแรงหรือไงกัน

“หิว...มีอะไรกินบ้าง” ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาบุนวมเนื้อดี เขายกปลายเท้าขึ้นพาดบนขอบโต๊ะ ทำตัวเหมือนเด็กเกเรเป็นครั้งแรก หลุดภาพคุณชายผู้เพียบพร้อม

การ์ดหนุ่มทำหน้าปั้นยาก เขากลอกตาก้มมองพื้น และตอบกลับเจ้านายหนุ่มแผ่วๆ

“ผมให้คนเตรียมไว้แล้วครับ เจ้านายหายเข้าไปในนั้นนานเกิน 3 ชั่วโมง เลยให้เขายกไปเก็บก่อน”

ชายหนุ่มเบ้ปาก เขาไหวไหล่กวนๆ นี่เขาใช้เวลากับนีรนาทแม่สาวน้ำแข็งคนนั้นนานขนาดนี้เชียวรึ!!

“ไปเอามาไป!! หิวจะแย่” ชายหนุ่มโบกมือไล่ เขาหิวจนไส้กิ่ว หมดแรงจะยืนและขาเริ่มสั่นๆ ต้องหาอาหารมาเสริมพลังงานในร่างกายเสียก่อนที่จะขายขี้หน้าล้มพับไปให้อายลูกสมุน

“เจ้านายหาเสื้อใส่ดีกว่าไหมครับ...เผื่อใครเข้ามาพรวดพราด” เสียงแนะนำด้วยความหวังดีของลูกน้องใต้สังกัด ชายหนุ่มจึงกระตุกยิ้ม เพราะคนที่กล้าเข้ามาหาเขา จะเป็นใครอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่...มาดามโรส เบนิคอฟ

“ไอ้ตัวแสบ...ยกเลิกประชุมแล้วขลุกอยู่แต่ในห้อง มีอะไรน่าสนใจอยู่ในนี้เหรอไง?” เสียงที่ชินหู เขาได้ยินตั้งแต่ลืมตาดูโลก มาดามโรสบ่นอุบ เรื่องดิมิทรีโดดการประชุม มีเสียงกระซิบจากวงในว่าเขาไม่ได้ไปไหน!! แต่หมกตัวอยู่ในห้องทำงาน เธอจึงต้องมาดูให้เห็นกับตา...

“มัม!!” ชายหนุ่มกลัดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จพอดี เขาหมุนตัวกลับมาและตีสีหน้าเรียบสนิท

“ไปไหนมา ทำไมเกงาน รู้ไหม? ว่าเป็นครั้งแรกที่มัมต้องรับมือพวกนั้นคนเดียว เราก็น่าจะรู้นะ พวกนั้นน่ะเขี้ยวลากดินขนาดไหน!!”

“ผมรู้ครับว่าแต่ละคนเขี้ยวโง้ง แต่...จะสู้มาดามโรสที่เขี้ยวลากดินกว่าได้ยังไง ผมเลยไม่ต้องกังวลหากมัมจะเข้าฟังการประชุมเพียงคนเดียวครับ”

“ยะ!! ถ้าฉันไม่เก่ง จะเลี้ยงแกมาจนโตป่านนี้ได้รึ!! ว่าแต่อาบน้ำใหม่ใช่ไหม ไปทำอะไรมา มัมแน่ใจนะ ดิมิทรี ว่าเราไม่ได้ใส่ชุดนี้ออกมาจากบ้าน” เธอเอียงคอมองลูกชายหัวแก้วหัวแหวน เขาอยู่ในชุดสูทตัวใหม่และที่สำคัญไม่ใช่ตัวเดิมที่ใส่ออกมาจากบ้านพร้อมเธอ

“เผลอหลับไปนะครับมัม เหงื่อชุ่มไปหมด ก็เลยเปลี่ยนใหม่” ชายหนุ่มไหวไหล่ เขาเดินอ้อมมาดามโรส ไปทรุดตัวนั่งหลังโต๊ะทำงาน

“หลับ!! เมื่อคืนลูกก็นอนตั้งแต่หัวค่ำ ไปเพลียอะไรมานักหนา” ดวงตาคมเฉี่ยวมองลูกชายจริงๆ จังๆ ค้นหารอยพิรุธที่ดิมิทรีหลบซ่อนเอาไว้

“ไม่รู้สิครับ ช่วงนี้หลับบ่อยๆ นึกอยากนอนเฉยๆ” อาการชายหนุ่มฟ้องแค่ยังไม่มีใครรู้สาเหตุแค่นั้น?

“เหรอ...หมู่นี้ไม่ค่อยเห็นออกไปแรดๆ เหมือนเดิม เบื่อหรือไงล่ะ” มาดามโรสหยอกลูกชายเล่นๆ เพราะช่วงหลังๆ รู้สึกว่าบุตรชายอยู่ติดบ้านมากกว่าเก่าไม่ค่อยออกไปสังสรรค์กับสาวน้อยสาวใหญ่ที่ควงออกงานจนเกลื่อน

“ครับ มันเหนื่อยง่าย อยากนอนอย่างเดียว”

“โฮ๊ะๆ ถ้าแกมีเมียนะไอ้แสบ แกต้องแพ้ท้องแทนเมียแน่ๆ ไอ้อาการง่วงเหงาหาวนอน เอะอะนอนท่าเดียวนี่ มันเข้าข่าย” มาดามโรสหัวเราะร่า เธอฉวยกระเป๋าสะพายเตรียมจะออกไปช็อบปิ้งตามประสาผู้หญิง เสียงหัวเราะดังก้องจนคนที่นอนหลับอยู่ด้านในสะดุ้งตื่น...และหากมาดามโรสรู้...อีก 5 ปีต่อมาเธอจะได้พบกับจอมแสบ ที่ไม่น้อยหน้าลูกชายสักนิดเดียว ถึงจะเป็นคนละเพศก็ตาม เมื่อสายเลือด ‘เบนิคอฟ’ เข้มข้นเสมอ

ชายหนุ่มทำหน้าเหมื่อย เมียยังหาไม่ได้เลยจะมีลูกได้ยังไง ผู้หญิงแต่ละคนเข้ามาเพราะเห็นว่าเขากระเป๋าหนัก มีเงินทองให้พวกหล่อนจับจ่าย บวกกับความรักสบายของพวกหล่อน เขาเลยขายดีเป็นพิเศษเมื่อมีแต่คนมาอ่อยให้ตลอด แต่มันน่าเบื่อ!! บอกตรงๆ

นีรนาทกะพริบเปลือกตาปริบๆ เธอสะดุ้งตื่นเพราะเสียงหัวเราะแหลมๆ หญิงสาวรีบผุดลุกขึ้นนั่ง เธอตะครุบชายผ้าห่มแทบไม่ทัน เมื่อรู้สึกเย็นวาบ ตลอดลำตัว...

เธอเหลียวมองนาฬิกาแล้วจึงเบิกตาโต มือเล็กๆ กุมชายผ้าแน่นๆ รีบกุลีกุจอมองหาเสื้อผ้าตัวเอง และรีบกระถดตัวลงจากเตียงเพื่อสวมเสื้อผ้าห่อคลุมร่างกายเปลือยเปล่า มือเล็กๆ วางแนบเนินหน้าท้อง ‘เขา’ ยังอยู่และคนเป็นพ่อก็ไม่รู้ว่ามี ‘เขา’ หญิงสาวสูดลมหายใจแรงๆ เธอควานหาเสื้อตัวเก่ามาใส่ได้สำเร็จ หน้าซีดเผือด เหงื่อผุดซึมเต็มหน้าผากโหนกนูน เธอมองหาช่องทาง ‘หนี’ เพราะมันอันตรายเกินกว่าจะสู้กับคนเอาแต่ใจตัวเองได้ แต่เธอจะออกไปอย่างไร? โดยไม่ผ่านหน้าคนบ้ากามคนนั้น หญิงสาวเดินวนไปวนมาพยายามหาทางออกให้ตัวเอง เธอเหลือบเห็นประตูด้านข้างที่เปิดออกไป และเจอห้องชงกาแฟ

มือสั่นๆ เอื้อมเปิด เธอจรดปลายเท้าเบากริบ รีบเร้นกายออกจากห้องนอนเล็ก ย้ายตัวเองไปอยู่ในห้องชงกาแฟ และรอเวลา...

ดิมิทรีเจริญอาหารเป็นพิเศษ เขากินและก็กิน เติมพลังเต็มที่ เพราะจะกลับไปฟัดนีรนาทซ้ำอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะไม่กลับไปซ้ำรอยเดิม เพราะเบื่อสุดๆ นอกห้องไร้ผู้คน เมื่อหมดเวลางาน พวกพนักงานด้านนอกแยกย้ายกันกลับบ้าน นอกห้องทำงานของท่านประธานจึงเงียบเฉียบและว่างเปล่า

นีรนาทย่องกริบออกมาหลังจากมองดูจนแน่ใจว่าไม่มีใคร? เหลืออยู่ เธอเดินปะปนไปกับคนงานที่ทยอยเดินทางกลับบ้านผ่านสายตาการ์ดของดิมิทรีไปอย่างเฉียดฉิว!!

พูว์... หญิงสาวตลบฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ เธอเดินก้มหน้าพยายามไม่สนใจสายตาของเพื่อนร่วมทางที่หันมาจ้องมองเธอเป็นตาเดียว เพราะสภาพของนีรนาทเหมือนถูกรุมทึ้ง ริมฝีปากบวมเจ่อขึ้นสีจัด มีริ้วรอยจางๆ บนผิวขาวผ่อง ที่โผล่พ้นผิวผ้า...แถมสภาพยังโทรมสุดขีดและเป็นคนแปลกหน้าที่เข้ามาแบบไม่มีที่มาที่ไป?

อิ่ม...อิ่มอย่างที่ไม่เคยอิ่มแบบนี้มาก่อน เพราะกำลังหิวจัด เขาจึงกวาดอาหารตรงหน้ากินด้วยความหิวโหยจนหมดเกลี้ยง!!