บทที่5.ทาสสาวฉ่ำหวาน 1

บทที่5.ทาสสาวฉ่ำหวาน

‘ความร้อนรุ่มที่ได้รับจนแทบทะลักล้นอก กว่าจะรู้ตัว ผู้หญิงคนนั้นก็เขามาแอบอยู่ในซอกมุมหนึ่งของหัวใจเขา... รสสวาทหวานล้ำยังตราตรึงฝังแน่นอยู่ในใจ อยากจะกลับไปลิ้มรสหวานฉ่ำนั้นอีกครั้ง แต่หล่อนกลับเล่นตัว เธอยอมเพราะความจำใจ ไม่ได้เพราะความเสน่หา’

ดิมิทรีกระวนกระวาย รสสวาทที่ได้รับเพียงครั้งเดียวยังตราตรึงใจ อยากชิมรสหวานหอมนั่นอีกครั้ง แต่ทำไม่ได้ มันทำให้เขากระสับกระส่าย วนเวียนหาที่ระบายออก แต่...ไม่เคยทำได้สำเร็จสักที เพราะไม่ว่าจะหาใครมาแทนที่นีรนาท เขาก็ไม่ได้รับรสชาติหวานล้ำแบบนั้นเลยสักครั้ง

หลังจากกระวนกระวายอยู่หลายวัน ดิมิทรียอมอาย!! เขาบัญชาการการ์ดส่วนตัวให้ไปเชื้อเชิญนีรนาทมาหาตัวเองอีกครั้ง และครั้งนี้ไม่อั้น หากหล่อนยังเล่นตัวเหมือนเดิม ค่าตัวแพงแสนแพงเขาสู้ไม่ถอย!!

3 ชั่วโมงผ่านไป...

ชายหนุ่มรุ่มร้อน เขานั่งไม่ติดเก้าอี้ เดินพล่านไป...พล่านมาเหมือนมีหนอนตัวเล็กๆ มาชอนไชอยู่ใต้ฝ่าเท้า

ก๊อกๆ...

“เข้ามาสิวะ เคาะประตูทำห่าอะไร ชักช้าฉิบหาย!!” ยิ่งกำลังอารมณ์ไม่ดีบรรดาลูกน้องดันเสือกมีมารยาทเสียอีก

“เป็นอะไรไปลูก หงุดหงิดเรื่องอะไรกันจ๊ะ เสียงเขียวเชียว” คนที่เข้ามากลับกลายเป็นมาดามโรสไปเสียฉิบ... ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น เขากลอกตามองไปด้านบน ข่มอารมณ์หงุดหงิดที่ปะทุขึ้นมาลงไปเก็บไว้ที่เดิม

“เปล่าครับมัม!! กำลังรอไอ้พวกนั้นอยู่”

“อ๋อ... นึกว่ามีเรื่องอะไรเสียอีก...และมันต้องเป็นเรื่องใหญ่เชียวล่ะ เพราะมันทำให้ลูกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ”

“ไม่ได้โกรธใครครับมัม แต่มัมก็รู้ผมไม่ชอบการรอ...”

“อืมๆ...ตามสบายแล้วกัน มัมแวะมาซื้อของบางอย่าง เลยขึ้นมาหาลูกแค่นั้น ไปดีกว่า ลูกจะได้อาละวาดได้เต็มที่...อย่าถึงกับทำลายของก็แล้วกันนะ ในห้องนี้มีแต่ของแพงๆ ทั้งนั้น” มาดามโรสสัพยอกลูกชาย เธอเดินกลับออกไปหลังจากพูดจบ ปล่อยให้ดิมิทรียืนหน้ายับยู่ยี่อยู่คนเดียว

ปึก!!

“มัมลืมอะไรอีกครับ มีอะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มถามเสียงอ่อนๆ เมื่อประตูห้องทำงานเปิดเข้ามาอีกครั้ง และไม่ได้เคาะประตูหน้าห้อง...

“นีชา...ต้องถามคุณต่างหากคะ คุณให้คนพวกนั้นจับตัวนีชามาทำไมอีก?” เสียงหวานฉ่ำคุ้นหู และเสียงนี้เขาแอบคิดถึงบ่อยๆ ชายหนุ่มหมุนตัวกลับมาเขาเบิกตามองหญิงสาวคนเดิม ที่อยู่ในสภาพเดิมๆ เสื้อเก่าโทรมและกางเกงที่เต็มไปด้วยคราบแป้งทำขนม

“มีเรื่องอยากตกลงด้วย...และมันอาจจะช่วยให้ความเป็นอยู่ของเธอดีขึ้น ไม่แย่...ขนาดนี้” ชายหนุ่มเบ้ปาก เขาปรายตามองหญิงสาวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

“ไม่ค่ะ!!” นีรนาทปฏิเสธแบบไม่ต้องคิด เธอไม่ต้องการอยู่ใกล้เขา และเวลานี้ยิ่งอยากอยู่ให้ไกลเขาที่สุด

“เธอยังไม่ฟังข้อเสนอเลย ด่วนตัดสินใจไปหรือเปล่า”

“ไม่ว่าคุณจะเสนออะไรมากมาย นีชาก็ไม่อยากได้...ขอตัวค่ะ” เธอรีบหมุนตัวกลับหลังพูดจบ แต่ก็ไม่สามารถก้าวออกจากห้องทำงานใหญ่ของชายหนุ่มได้เมื่อการ์ดหน้านิ่งเรียบ ยืนขวางทางไว้อยู่

“เดี๋ยว...เธอจะรีบร้อนไปไหน เธอมีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่า” ชายหนุ่มถามเสียงเครียด และมันทำให้นีรนาทสะดุดกึก เธอรีบหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม รีบปฏิเสธปากคอสั่น

“ไม่มีค่ะ นีชาไม่มีเรื่องที่ต้องปิดคุณ เราสองคนอยู่คนละสังคม และที่สำคัญเราไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัวด้วยค่ะ”

“แปลกนะ...ฉันกลับรู้จักเธอดี แปลกจังว่าไหม? ไม่ว่าจะตำหนิบนร่างกายเธอ ส่วนไหนๆ ฉันรู้หมด แบบนี้เราพอจะรู้จักและสนิทกันไหมล่ะ”

“อย่ามายุ่งกับนีชา! เรื่องเก่าๆ มันจบไปแล้วค่ะ” นีรนาทตวาดเสียงแข็ง เธอเบิกตาโตมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เมื่อเขาจะงัดเอาเรื่องเก่าๆ ขึ้นมาพูด

“ก็ไม่อยากยุ่งด้วยหรอก แต่มันดันจำได้เองว่าเธอทำให้ฉันถึงจุดสุดยอดได้แบบทะลักทลายแค่ไหน? คนมันติดใจและอยาก...อีกสักครั้ง ฉันยังคิดเลยว่าตัวเองทำไมใฝ่ต่ำจัง ถึงได้คว้าผู้หญิงข้างถนนแบบเธอ ขึ้นมาร่วมเตียงนอน ทำไมไม่ไปหาดีๆ ที่อื่น เมื่อมีตัวเลือกเยอะแยะ”

ฉาด!!

“คุณมันเลว และชั่วช้าเหมือนเดิมเลย!!” นีรนาทตวัดมือหยาบๆ ของตัวเอง ตบซีกแก้มของชายหนุ่มเข้าแบบจังเบอร์ เมื่อเขาดูถูกเธอไม่พอ ยังกดเธอต่ำเสียจนดูด้อยค่า เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็นใคร? ที่ดูถูกเหยียดหยามคนอื่นได้อย่างร้ายกาจเช่นนี้

“ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม ให้ตกลงรับข้อเสนอของฉัน ตราบใดที่เธอยังไม่รับนะนีชา ฉันก็จะทำให้เธอไม่มีทางเลือก และไม่มีทางออก ต้องซมซานมาหาฉันเหมือนหมาข้างถนน จำเอาไว้!! ผู้หญิงต่ำๆ อย่างเธออย่ามาอวดเก่งกับคนอย่างฉัน ฉัน ‘ดิมิทรี เบนิคอฟ’ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ทำตัวให้ดีๆ สิ จะได้มีเงินมีทองไว้ใช้ ชอบทำตัวให้ฉันรำคาญทำไมกัน!! ไม่ชอบหรือไงงานสบายๆ ง่ายๆ แค่นอนบนเตียงครางเยอะๆ เดี๋ยวเดียวก็ได้เงินแล้วล่ะ”

ชายหนุ่มยกมือขึ้นจับข้อมือเรียวของนีรนาทไว้ เขากระชากร่างบอบบางของเธอจนติดกับแผงอก แยกเขี้ยวใส่และพูดกรอกหูเธอช้าๆ ชัดๆ ให้ผู้หญิงชั้นต่ำแบบหล่อนได้จำให้ขึ้นใจ!!

“งานสบายๆ ง่ายๆ อย่างที่คุณบอก บังเอิญนีชาไม่ชอบค่ะ นีชาชอบออกแรง เสียเหงื่อให้กับการทำงานหาเงิน ไม่ชอบ นอนแบและถ่างขาให้ใคร? โดยเฉพาะคุณ” เพราะอารมณ์ไม่คงที่ของตัวเอง ทำให้หญิงสาวกดดันมากพออยู่แล้ว เมื่อถึงจุดที่สุดทน เธอจึงระเบิดตูมตามออกมา และคำพูดที่พูดออกไปประชดประชันเหยียดหยามตัวเองด้วย จะได้รู้ว่าเธอและเขาอยู่คนละชนชั้น ควรอยู่ให้ห่างกันไว้เป็นดีที่สุด...

“แล้วเธอจะเสียใจที่พูดออกมาแบบนั้น เพราะครั้งหนึ่งเธอก็เคยมานอนแบ...และถ่างขาให้กับคนอย่างฉัน” ในเมื่อตกลงกันดีๆ ไม่ได้ ดิมิทรีก็จัดให้ในแบบของเขา ให้มันรู้ไปสิว่าเขาจะไม่สามารถสยบแม่สาวชั้นต่ำคนนี้ได้

 “ครั้งนั้นมันมีเหตุผล...นีชาทำเพราะไม่มีทางเลือก และมันจะเป็นครั้งเดียวแค่นั้น” เธออายจนหน้าชาเมื่อชายหนุ่มตอกกลับมาด้วยคำพูดเผ็ดร้อนที่ได้ยินแล้วสะเทือนไปทั้งใจจนน้ำตาแทบเล็ด