บทที่๑๙ สีหน้าคุณตอนนี้น่ารักมาก

ตงหยางที่เห็นสีหน้าตื่นตะลึงของหนิงเหมยก็อดไม่ได้ที่หัวเราะออกมาด้วยความขบขันเอ็นดู

“ฮ่าๆ … ภรรยารู้ไหมครับว่าสีหน้าของคุณตอนนี้น่ารักมากขนาดไหน?”

“สามีก็พูดชมฉันเกินไปแล้ว แต่จะว่าไปฉันก็รู้ตัวมานานแล้วแหละค่ะว่าฉันน่ะสวย แล้วก็รวยมาก!” หนิงเหมยเอ่ยโอ้อวดตนเองก่อนที่จะค่อยๆ แสร้งเชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง

“เอ่อ…แต่ภรรยาครับ เรายังไม่รวยเลยกันเลยนะ แบบนี้จะเรียกว่าสวยแล้วก็รวยมากได้ยังไง?”

เพล้ง!

ไม่ใช่เสียงอะไร แต่เป็นเสียงเศษหน้าของเธอที่แตกเป็นเสี่ยงๆ เอง! สามีหน้าเหม็นคนนี้ชักจะเริ่มพูดจาไม่เข้าหูเธอแล้วจริงๆ!?

ตอนนี้ฉันแทบจะถือว่ารวยที่สุดในหมู่บ้านเลยนะตอนนี้น่ะ แต่คุณแค่ไม่รู้ต่างหากเล่า ชิ!

หนิงเหมยที่โดนสามีหน้าเหม็นคนนี้เอ่ยขึ้นขัดความสุข เธอก็ถึงกับต้องสะบัดใบหน้าหันไปจ้องมองสามีอย่างไม่ใคร่จะพอใจ!

ตงหยางที่โดนภรรยาจ้องมองอย่างไม่พอใจ ก็ถึงกับสะดุ้ง แล้วได้แต่คิดในใจว่าตัวเองพูดอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า จึงเอ่ยปากถามออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“อ…เอ่อ ภรรยาค…ครับ ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าครับ?”

“ไม่ค่ะ! คุณไม่ได้พูดอะไรผิดเลย ผิดที่ฉันมันจนเอง!” พูดจบหนิงเหมยก็สะบัดหน้าหนีสามีอย่างแง่งอน

“ภรรยา คุณไม่ได้กำลังจะโกรธผมอยู่ใช่ไหมครับ? แต่ดูเหมือนว่าคุณกำลังจะรู้สึกไม่ค่อยพอใจผมอยู่หรือเปล่า”

“หึ! ฉันจะไปโกรธอะไรคุณได้คะ ที่คุณพูดมาก็ถูกทุกอย่างนั่นแหละค่ะ!”

ตงหยางที่เห็นท่าทีภรรยาของตัวเองที่บอกว่าไม่ได้โกรธ ก็ถึงกับไปไม่ถูก ‘แบบนี้ไม่โกรธผมแน่นะครับภรรยา อีกนิดคอของคุณจะเชิดขึ้นถึงหลังคาบ้านแล้วนะ!’

ทว่าชายหนุ่มก็ได้แค่คิดในใจนั่นแหละ ขืนพูดออกไป ตนเองคงจะโดนภรรยาโกรธอีกเป็นแน่!

“เอาล่ะ ฉันไม่อยากจะเถียงกับคุณแล้ว เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอกทำการปรับปรุงหน้าดินก่อนที่จะปลูกผักสักหน่อย”

“ปลูกผักหรือครับ? แบบนี้คุณจะทำไหวเหรอ”

“แปลงผักแค่ไม่กี่แปลงไม่หนักอะไรขนาดนั้นหรอกค่ะ อีกอย่างฉันจะปลูกแค่ผักสวนครัวนิดหน่อยไม่ได้ปลูกผักเยอะแยะมากมายอะไรด้วย”

“ครับ ถ้าเหนื่อยเกินไปก็พักนะครับ อย่าหักโหมร่างกายตัวเองจนเกินไป” ตงหยางที่ไม่สามารถแบ่งเบาหน้าที่ของคนเป็นภรรยาได้แถมยังเป็นได้แค่ภาระของคนเป็นภรรยาลึกๆ ในใจตัวเขาเองนั้นก็ก็รู้สึกแย่ไม่น้อย

แต่ทว่าเขาก็ไม่อาจทำสิ่งใดนอกจากอดทน แล้วก็ตั้งใจดูแลตัวเองกินยาที่ภรรยาต้มมาให้จะได้รีบหายไวๆ

“ฉันรู้แล้วค่ะ อีกอย่างฉันก็ไม่ได้จะทำอะไรจริงจังขนาดนั้น แค่อยากจะปลูกเอาไว้กินน่ะค่ะ”

และนอกจากจะปลูกเอาไว้กิน อีกอย่างก็เพื่อสร้างภาพที่จะได้นำของจากมิติออกมาบังหน้านั่นแหละ!

ส่วนจะปลูกขึ้นหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับน้ำวิเศษจากบ่อในมิติแล้วล่ะ ว่าจะมีสรรพคุณช่วยเร่งการเติบโตอะไรพวกนี้หรือเปล่า เพราะเธอจะทดลองปลูกผักจากการใช้น้ำวิเศษปลูก!

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไปทำเถอะ หากเหนื่อยก็พักสักหน่อยนะครับ”

“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันออกไปข้างนอกปรับปรุงหน้าดินเอาไว้ก่อน พรุ่งนี้ฉันค่อยเข้าตัวเมืองไปซื้อเมล็ดพันธุ์มาปลูก”

“ครับ…”

เมื่อเตรียมอุปกรณ์เรียบร้อยแล้วหนิงเหมยก็เริ่มที่จะปรับปรุงหน้าดินทันที! ซึ่งอันดับแรกเธอก็เริ่มจากการพรวนดินเพื่อที่จะย่อยดินให้มีขนาดเล็กลง ก่อนที่จะโรยปูนขาวปรับสภาพดินที่มีความเป็นกรดสูง เพราะหากสภาพดินนั้นมีความเป็นกรดหรือเป็นด่างมากเกินไป อาจทำให้ไม่สามารถปลูกพืชได้

ก่อนที่จะทำการคลุมดินด้วยการใช้เศษซากอินทรีย์วัตถุก่อนทำการปรับหน้าดิน อย่างเช่น มูลสัตว์ เศษใบไม้ ฟางข้าว แกลบ ชานอ้อย ซากพืช ที่ไม่ทำให้เกิดความร้อนจนพืช

ขั้นตอนต่อไปคือการรดน้ำหมักชีวภาพ ซึ่งการใช้น้ำหมักฉีดพ่นหรือเติมในดินหรือน้ำเพื่อช่วยปรับสภาพโครงสร้างของดินทำให้ดินร่วนซุย หรือก็เพื่อให้การปรับพื้นที่และการปรับหน้าดินราบรื้นขึ้น เพราะดินจะอุ้มน้ำได้ดี ช่วยเพิ่มจำนวนจุลินทรีย์ในดินและเพิ่มอัตราการย่อยสลายสารอินทรีย์ในดินและน้ำ

ก่อนที่จะคลุมฟางข้าวทับหน้าดินการใช้ฟางข้าวคลุมทับหน้าดิน และนี่ก็ถือเป็นขั้นตอนสุดท้ายในการปรับพื้นที่ โดยฟางข้าวคือส่วนของต้นข้าวที่เหลือหลังจากการเก็บเกี่ยวและนำเมล็ดข้าวออกแล้ว

ผ่านไปเป็นเวลาเกือบ4ชั่วโมงแล้วที่หนิงเหมยใช้เวลาอยู่กับการปรับปรุงหน้าดิน จนตอนนี้ก็เสร็จสิ้นลงไปสักที!

‘เฮ้อ… ฉันเหนื่อยจะตายแล้ว แค่ปรับปรุงหน้าดินไม่กี่แปลงก็เหนื่อยได้ขนาดนี้เลยหรือเนี่ย ฉันไม่อยากจะคิดถึงคนที่ต้องมาทำการเกษตรเป็นอาชีพเลยจริงๆ ต้องทนแดดทนร้อน อดรนทนรอดูแลกว่าผักพวกนี้จะโตอีก! ให้ตายเถอะ แค่คิดเธอก็ท้อแล้ว

ถ้าฉันไม่ต้องทะลุมิติมาที่แห่งนี้ฉันก็คงจะไม่รู้เลยจริงๆ ว่าการทำเกษตรมันจะเหนื่อยมากมายอะไรขนาดนี้

คนที่เป็นเกษตรกรต้องเหนื่อยกันแทบตายแต่ในบางฤดูกับได้เงินเพียงแค่น้อยนิด’

ในขณะที่หนิงเหมยกำลังนั่งคิดอะไรอยู่ ก็ได้ยินเสียงของป้าหม่าตะโกนเรียกอยู่ด้านนอกรั้วไม้ที่หนิงเหมยคนเก่าเป็นคนทำเอาไว้

“ป้าหม่าเรียกฉันมีอะไรหรือเปล่าคะ”

“ฉันก็เอาไข่ไก่มาให้เธอกับตงหยางกินน่ะสิ ไก่ที่บ้านออกไข่เยอะจนฉันเองก็กินไม่หวาดไม่ไหวแล้ว เลยคิดว่าเอามาแบ่งให้เธอกับตงหยางคงดีกว่า

แล้วนี่เธอกำลังนั่งทำอะไรอยู่เล่า?”