LOGINShare
บทที่๒๐ อยากรู้ว่าปากหวานไหมก็ต้องลองชิม
Last Updated:
2025-04-25 21:42:49“อ้อ…ฉันกำลังจะปรับหน้าดินน่ะค่ะ คิดว่าจะใช้ประโยชน์จากแปลงผักที่เหลืออยู่พวกนี้ลองปลูกผักเอาไว้กินเองสักหน่อย”
“โอ้! อย่างนั้นหรือ ดีๆๆ! ต่อไปจะได้ไม่ต้องไปซื้อกินปลูกเองแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน แต่การปรับหน้าดินที่เธอพูดมาฉันอยู่จนอายุป่านนี้แล้วก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”
หนิงเหมยที่ได้ยินคำพูดของป้าหม่าก็ถึงกับตกใจ เพราะไม่คิดว่าคนยุคนี้จะยังไม่รู้จักวิธีการปรับหน้าดิน ถึงว่าผักที่พวกชาวบ้านปลูกกันถึงไม่ค่อยจะโตเท่าที่ควร
“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แค่บังเอิญไปเห็นในหนังสือตำราว่ามีวิธีการแบบนี้อยู่ด้วยว่าการปรับหน้าดินจะช่วยทำให้พืชผักเติบโตได้ดีมากขึ้นกว่าเดิม ก็เลยลองทำดูน่ะค่ะ” หนิงเหมยเอ่ยแถออกมาจนสีข้างแทบจะถลอก!
“อย่างนั้นหรือ เอาไว้ฉันจะรอดูผักที่เธอปลูกถ้าหากว่าดีจริงๆ เธอก็อย่าลืมมาสอนฉันด้วยล่ะ”
“ได้สิคะ ถ้าฉันทำสำเร็จฉันจะไปสอนป้าหม่าเป็นคนแรกเลยค่ะ” ที่หนิงเหมยเอ่ยเช่นนี้ก็เพราะเธอเองก็ไม่ค่อยจะมั่นใจกับวิธีการปรับหน้าดินของเธอเช่นเดียวกัน ถึงเธอจะมีทฤษฎีอยู่เต็มหัวแต่ปฏิบัติเธอก็ยังไม่เคยลองเหมือนกัน!
“ฮ่าๆ … ได้ๆ ฉันจะรอ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่กวนเธอแล้วล่ะ ฉันกลับบ้านไปทำอาหารเย็นก่อน”
“ได้ค่ะป้าหม่า…”
…เมื่อมองเห็นป้าหม่าเดินกลับเข้าบ้านของตัวเองไปแล้ว เธอก็หันหลังเดินกลับไปยังแปลงผักยืนมองชื่นชมผลงานฝีมือตัวเองอย่างชื่นชม!
ก่อนที่จะฮึมฮัมเพลงออกมาอย่างอารมณ์ดี
‘อ๊ะ! ฟ้าจะมืดแล้วนี่นา เข้าไปทำอาหารเย็นให้สามีกินก่อนดีกว่า’ เธอเอ่ยจบก็เดินเข้าบ้านไปล้างไม้ล้างมือ ก่อนที่จะเข้าครัว
‘ฟืด ฟืด อ๊า! กลิ่นหอมชะมัดเลย นี่ตกลงว่าฉันหิวหรือว่ากลิ่นอาหารฝีมือตัวเองมันหอมจริงๆ ล่ะเนี่ย?!
ชั่งเถอะๆ รีบต้มยาให้เสร็จก่อนดีกว่า จะได้ยกเข้าไปให้สามีกินสักที’
หนิงเหมยยกหม้อที่มีน้ำสะอาดขึ้นตั้งเตาก่อนที่จะนำน้ำจากบ่อในมิติหยดใส่หม้อไป3หยด ก่อนจะเทยาในซองกระดาษใส่หม้อแล้วปิดฝา
ปุด ปุด!
รอไม่นานหนิงเหมยก็ได้ยินเสียงน้ำเดือด เธอก็รีบใช้ผ้าจับหูหม้อแล้วยกลงจากเตา ก่อนจะทำการกรองใส่ถ้วย
เมื่อเห็นว่าไม่ได้ใช้เตาแล้ว เธอก็ดับไฟในเตาทันที เธอไม่อยากเสี่ยงกับอันตรายที่จะเกิดจากฟืนไฟ!
“สามีข้าวกับยามาแล้วค่ะ” หนิงเหมยวางถาดลงบนโต๊ะ ก่อนจะช่วยพยุงสามีให้ลุกขึ้นนั่งเพื่อจะได้กินข้าวสะดวก
“คุณก็มานั่งกินพร้อมกันสิครับภรรยา นะครับ… ผมกินข้าวคนเดียวเหงามากเลย” ตงหยางเอ่ยทั้งยังมีท่าทีออดอ้อน
แต่ว่าแม้หนิงเหมยจะใจแข็งแค่ไหน แต่พอเห็นหนุ่มหล่อมาทำหน้าตาออดอ้อนขนาดนี้จะไม่ให้ใจอ่อนได้อย่างไร?!
“ก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันจะออกไปตักข้าวมาก่อน”
“ได้ครับภรรยา ผมนั่งรอนะครับ” ตงหยางเอ่ยอย่างตื่นเต้น
หนิงเหมยที่เห็นท่าทีตื่นเต้นของสามีก็อดจะเอ็นดูไม่ได้ แต่เอ๋… ทว่าท่าทางของสามีของเธอช่างเหมือนกับลูกหมาที่กำลังแกว่งหางอย่างดีใจตอนได้ขนมไม่น้อย!
………
“วันนี้อาหารที่ภรรยาทำอร่อยมากขึ้นเป็นพิเศษเลยครับ!”
“ทำไมล่ะคะ? ปกติอาหารฝีมือฉันอร่อยไม่เท่ากับวันนี้เหรอคะ” หนิงเหมยที่ได้ยินคำพูดของสามี ก็ถึงก็ต้องเงยหน้าจากอาหารขึ้นมามองสามีอย่างสงสัย
“ก็… ปกติอาหารฝีมือภรรยาก็อร่อยมากอยู่แล้ว แต่วันนี้มีภรรยามานั่งกินด้วยผมก็เลยรู้สึกว่าอาหารอร่อยมากขึ้นไปอีกครับ!”
“ฉันรู้สึกว่าปากสามีจะหวานขึ้นทุกวันเลยนะคะเดี๋ยวนี้” หนิงเหมยอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวชายหนุ่มตรงหน้าออกมา
“ถ้าภรรยาอยากรู้ว่าหวานมากขึ้นทุกวันไหมก็ต้องลองชิมทุกวันแล้วล่ะครับ หึๆ!”
หนิงเหมยที่ได้ยินคำหยอดของสามีก็ถึงกับทำให้ใบหน้าของเธอเป็นรอยริ้วสีแดงอย่างเขินอาย
ใช่! เธอแพ้แล้ว! แพ้ราบคาบเลยด้วยซ้ำ! ใครจะไปคาดคิดว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะเป็นคนคนเดียวกับคนที่เธอเจอเมื่อครั้งแรกที่เธอทะลุมิติมาเจอ!
“ส…สามี! ทำไมคุณถึงเป็นคนร้ายกาจแบบนี้ไปได้ล่ะคะ?! ฉันไม่อยากจะคุยกับคุณแล้ว รีบกินข้าวเข้าไปเลยนะคะ!”
ตงหยางที่เห็นคนเป็นภรรยาก้มหน้ากินข้าวทั้งที่ใบหน้าของเธอยังมีรอยริ้วสีแดงจางๆ ก็ถึงกับยิ้มมุมปากอย่างเอ็นดู
แต่ทว่าหลังจากที่กินข้าวเสร็จตงหยางก็จับข้อมือของคนเป็นภรรยาไว้เบาๆ เพราะกลัวว่าจะทำให้หญิงสาวร่างบางตรงหน้าตนเองได้รับความเจ็บปวดถ้าหากตนเองเผลอทำอะไรรุนแรงออกมา
“ภรรยาครับคืนนี้ค…คุณนอนกับผมได้ไหมครับ?”
“ค…คะ?! สามีเมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะคะ?” แม้หนิงเหมยจะได้ยินคำพูดของคนเป็นสามี แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมาเพื่อความแน่ใจ
“ผมบอกว่าคืนนี้ภรรยามานอนเป็นเพื่อนผมได้ไหมครับ ผมรู้สึกเหมือนไม่ค่อยสบาย”
หนิงเหมยที่ได้ยินคำว่าไม่ค่อยสบายของสามี ก็ถึงกับถามออกมาอย่างเป็นห่วง
“สามีคุณรู้สึกไม่สบายตรงไหนคะ? บอกฉันมาได้เลย ฉันจะได้เอายามาให้คุณกิน หรือถ้าหากอาการยังไม่ดีขึ้นฉันจะได้วิ่งไปตามหมอมาดูอาการคุณ” หนิงเหมยเอ่ยถามออกมาด้วยใบหน้ากังวลใจ
จนทำให้คนที่เห็นรู้สึกดีไม่ได้กับความเป็นห่วงที่หญิงสาวมอบให้
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ แค่คุณมานอนเป็นเพื่อนผมไม่นานก็คงจะหายแล้วล่ะครับ”
หนิงเหมยที่นึกขึ้นได้ว่าสามีกำลังเอ่ยชักชวนให้เธอนอนเป็นเพื่อนเขา ก็ถึงกับแสดงสีหน้าเหมือนคนที่กำลังกลืนยาขมอยู่อย่างไงอย่างงั้น
Related chapters
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑ รับรู้ความจริง
‘อวิ๋นฟาง’ วันนี้เธออายุครบ 18 ปีบริบูรณ์แล้ว แต่ทว่าหลังจากที่ได้จัดงานวันเกิดอย่างมีความสุขแล้ว เธอยังได้พบเจอกับความจริงอันน่าเจ็บปวดอีกด้วยว่าเพราะเหตุใดเธอจึงต้องเรียนรู้ฝึกฝนการต่อสู้แขนงต่างๆ การทำอาหารหรือการทำขนมหวาน ไหนจะเรียนรู้เกี่ยวกับทางด้านบริหารธุรกิจต่างๆ อีกด้วย นั่นก็เพราะว่าหากเมื่อใดที่เธออายุครบ 20 ปี เธอจะต้องไปอยู่ยังที่ที่ห่างไกลที่มีทั้งความลำบากยากแค้นอีกด้วย!เมื่ออวิ๋นฟางได้รับกำไลข้อมือมาจากแม่อวิ๋นแล้วเธอก็อดที่จะรู้สึกเศร้าสลดไม่ได้ ทว่านางก็ต้องรีบทำใจให้ไวแล้วก็เตรียมพร้อมทุกๆ อย่างเอาไว้เพื่อตัวของเธอในอนาคตเองและต่อให้เธอจะรู้สึกเสียใจมากแค่ไหน ก็ต้องเก็บมันเอาไว้ภายในใจ เพราะเธอรู้ดีว่าพ่ออวิ๋นแม่อวิ๋นั้นก็คงจะเสียใจไม่น้อยไปกว่าเธอ!“อวิ๋นฟางลูก… ในเมื่อตอนนี้กำไลหยกก็ได้อยู่กับลูกแล้วลูกอย่าลืมหยดเลือดใส่กำไรหยกเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของของหนูด้วยนะลูก ตลอดเวลา10กว่าปีที่ผ่านมาแม่กับพ่อก็ช่วยเตรียมของให้ลูกมาได้เท่านี้ ส่วนอีก2ปีที่เหลือนี้หากว่าลูกอยากได้อะไรก็ใส่เข้าไปเพิ่มนะจ๊ะ พ่อกับแม่ก็ไม่รู้ว่าลูกอยากจะเตรียมอะไรไปบ้างก็เลยเตรียมเพียงแค่ของ
Last Updated : 2025-04-19ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๒ ซื้อของเตรียมตัว
เมื่อซูหนี่ได้ฟังเรื่องราวต่างๆจากปากเพื่อนสนิทหมดแล้วก็ถึงกับต้องอุทานออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจออกมา‘นี่… นี่เป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ เธอจะมีชีวิตอยู่ที่แห่งนี้อีก2ปีเหรออึก! ล…แล้วฉันล่ะ ฮือ! เธอจะทิ้งฉันเหรอฮึกๆฮื้อๆ’ทันทีที่อวิ๋นฟางได้ยินเสียงปลายสายส่งเสียงร้องไห้โฮออกมาเธอถึงกับทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะต้องเอ่ยปลอบเพื่อนสาวของเธอคนนี้อย่างไรดี!?‘ซ…ซูหนี่เธออย่าร้องไห้ไปเลยนะ ฉันก็ยังมีเวลาอยู่กับเธออีกตั้ง2ปีไม่ใช่เหรอ อย่าร้องไห้ไปเลยนะโอ๋ๆ ตอนนี้ฉันไปโอ๋เธอไม่ได้นะ …ถ้าเธอยังไม่หยุดร้องฉันคงจะต้องร้องตามเธอแน่ๆ ล่ะ ’แม้เธอจะรู้ว่าเพื่อนสาวคนนี้จะต้องเจ็บปวดกับการที่ต้องมารู้เรื่องการจากลาแบบนี้ แต่อย่างไรในเมื่ออีก2ปีเธอก็ต้องจากไปอยู่ดีไม่สู้เธอตัดสินใจบอกตั้งแต่ตอนนี้ไม่ดีกว่าหรือ? แม้จะเสียใจแต่ก็ยังมีเวลาได้ทำใจและตั้งใจใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข!เพราะฉะนั้นเธอไม่เสียใจเลยสักนิด ที่ตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนสนิทฟัง‘อื้อ! ไม่ร้องแล้วๆ อึก! วันพฤหัสฉันก็คงจะกลับเมืองไทยแล้วล่ะ ถ้าฉันกลับไปถึงฉันจะรีบไปหาเธอเป็นคนแรกเลย! ’ซูหนี่พูดผ่านปลายสายพร้อม
Last Updated : 2025-04-19ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๓ อวิ๋นฟางมาแล้วจ้า!
อวิ๋นฟางใช้เวลาชีวิตที่เหลืออยู่กับการฝึกฝนเรียนรู้ทุกๆอย่างอย่างมุ่งมั่นและตั้งใจ ส่วนเวลาที่เหลือจากการฝึกฝนเธอก็ไปเลือกซื้อของต่างๆ เพื่อเก็บใส่มิติไว้ยามฉุกเฉินเพราะอวิ๋นฟางถือคติว่า เหลือดีกว่าขาด! เธอยอมซื้อของไปแล้วไม่ได้ใช้ดีกว่าการที่ซื้อไปแล้วขาดดีกว่าซึ่งเธอทำแบบนี้ไปเรื่อยๆในทุกๆวัน จนกระทั่งมาถึงวันที่ไม่มีใครอยากให้มาถึง นั่นก็คือวันครบรอบอายุ20ปีของอวิ๋นฟางนั่นเอง…[20:30 น.] “สุขสันต์วันเกิดนะอวิ๋นฟางลูกรัก แม่ขอให้ลูกสาวของแม่มีแต่ความสุข มีแต่คนรักมีแต่คนเอ็นดูนะลูก ”อวิ๋นฟางที่เห็นท่าทางพยายามฝืนยิ้มทั้งที่ตาแดงเรื่อของผู้เป็นมารดาก็อดที่จะรู้สึกเศร้าขึ้นมาไม่ได้ แต่ก็ต้องฝืนยิ้มออกมาเพื่อให้ทุกคนสบายใจ!“ขอบคุณนะคะแม่อวิ๋น ขอบคุณที่รักและคอยดูแลหนูมาลอดระยะเวลาหลายปีมานี้ ทั้งๆที่หนูไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อกับแม่ด้วยซ้ำ อึก! หนูรักพ่ออวิ๋นกับแม่อวิ๋นที่สุดเลยค่ะ ฮือๆ …!” อวิ๋นฟางที่เอ่ยพูดออกมาอีกทั้งต้องพยายามกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเอง ทว่าเธอก็ยังก็ไม่อาจกลั้นได้จนเผลอร้องไห้โฮออกมาจนคนที่มองอยู่ก็ยังต้องรู้สึกเศร้าเสียใจไปตามๆ กัน“พ่อกับแม่ก็รักลูกเหมือนกันนะจ้ะ
Last Updated : 2025-04-19ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๔ ความทรงจำของหนิงเหมย
ซึ่งความทรงจำที่อวิ๋นฟางนั้นได้รับมาก็คือ เจ้าของร่างที่เธออาศัยอยู่ตอนนี้ก็คือ ‘หนิงเหมย’ หญิงสาวอายุ18ปี ที่เพิ่งจะแต่งเข้ามาในตระกูลอี้ได้ไม่ถึงปี แต่หลังจากที่แต่งงานได้ไม่นานสามีของเธอที่ชื่อว่า ‘ตงหยาง’ ซึ่งชายหนุ่มอายุ21ปี ที่แต่งงานกับหนิงเหมยได้ไม่ถึง3วันก็ต้องกลับไปเป็นทหารแต่เมื่อเวลาผ่านไปไม่ถึง3เดือนด้วยซ้ำชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของเธอก็ถูกหามกลับมาด้วยสภาพที่บาดเจ็บสาหัสกับเงินชดเชิดอีก200หยวน!ทว่าทันทีที่คนบ้านอี้รู้ว่าตงหยางสามีของหนิงเหมยได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่มีท่าทางที่จะกลับมาเดินได้ พวกเขาจึงได้ยึดเงินชดเชยที่ทางค่ายทหารได้ให้สามีเธอมาแล้วก็ขับไล่ทั้งสองคนออกจากผังตระกูลบ้านทันที!“หึ! ไอพวกเห็นแก่ตัวเอ้ย! ยังดีนะที่สามีของเจ้าของร่างคนเก่ายังพอมีหัวคิดบ้างที่เก็บเงินไว้กับตัวเองถึง300หยวน! ไม่อย่างนั้นละก็ฉันไม่อยากจะคิด… ”อวิ๋นฟางบ่นก่อนที่จะถอนหายใจออกมาอย่างปลดปลง“แต่ฉันเนี่ยทะลุมิติมาที่ยากจนข้นแค้นแบบนี้ยังไม่พอ พระเจ้ายังใจดีส่งสามีพิการมาให้ฉันอีกเหรอเนี่ย!?เอาวะ!!! เป็นไงเป็นกัน ต่อไปฉัน ‘อวิ๋นฟาง’ คนนี้จะเป็น ‘หนิงเหมย’ คนใหม่เอง!”❃ต่อไปจะเรียก
Last Updated : 2025-04-19ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๕ พบหน้ากัน
ซึ่งความทรงจำที่อวิ๋นฟางนั้นได้รับมาก็คือ เจ้าของร่างที่เธออาศัยอยู่ตอนนี้ก็คือ ‘หนิงเหมย’ หญิงสาวอายุ18ปี ที่เพิ่งจะแต่งเข้ามาในตระกูลอี้ได้ไม่ถึงปี แต่หลังจากที่แต่งงานได้ไม่นานสามีของเธอที่ชื่อว่า ‘ตงหยาง’ ซึ่งชายหนุ่มอายุ21ปี ที่แต่งงานกับหนิงเหมยได้ไม่ถึง3วันก็ต้องกลับไปเป็นทหารแต่เมื่อเวลาผ่านไปไม่ถึง3เดือนด้วยซ้ำชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของเธอก็ถูกหามกลับมาด้วยสภาพที่บาดเจ็บสาหัสกับเงินชดเชิดอีก200หยวน!ทว่าทันทีที่คนบ้านอี้รู้ว่าตงหยางสามีของหนิงเหมยได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่มีท่าทางที่จะกลับมาเดินได้ พวกเขาจึงได้ยึดเงินชดเชยที่ทางค่ายทหารได้ให้สามีเธอมาแล้วก็ขับไล่ทั้งสองคนออกจากผังตระกูลบ้านทันที!“หึ! ไอพวกเห็นแก่ตัวเอ้ย! ยังดีนะที่สามีของเจ้าของร่างคนเก่ายังพอมีหัวคิดบ้างที่เก็บเงินไว้กับตัวเองถึง300หยวน! ไม่อย่างนั้นละก็ฉันไม่อยากจะคิด… ”อวิ๋นฟางบ่นก่อนที่จะถอนหายใจออกมาอย่างปลดปลง“แต่ฉันเนี่ยทะลุมิติมาที่ยากจนข้นแค้นแบบนี้ยังไม่พอ พระเจ้ายังใจดีส่งสามีพิการมาให้ฉันอีกเหรอเนี่ย!?เอาวะ!!! เป็นไงเป็นกัน ต่อไปฉัน ‘อวิ๋นฟาง’ คนนี้จะเป็น ‘หนิงเหมย’ คนใหม่เอง!”❃ต่อไปจะเรียก
Last Updated : 2025-04-19ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๖ ฉันเห็นไอจ้อนของสามี!
เมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว หนิงเหมยก็รีบต้มน้ำอุ่นแล้วนำมาเทผสมกับน้ำเย็นในกะละมังเพื่อจะนำไปเช็ดตัวให้สามี และเธอก็ไม่ลืมที่จะหยดน้ำจากบ่อในมิติไปถึง3หยด!“สามีมาค่ะเดี๋ยวภรรยาจะช่วยเช็ดตัวให้ค่ะ!”“ครับ”หนิงเหมยที่ได้ยินเสียงชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าเยือกเย็นไม่สะทกสะท้าน เธอก็อดไม่ได้ที่จะเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ออกมาทันทีที่หนิงเหมยค่อยๆปลดกางเกงของชายหนุ่มจนล่นตกลงมาถึงปลายขา ใบหน้าขาวเนียนปลี่ยนเป็นสีซับเลือดอย่างเก้อกระดาก เพราะสายตาของเธอเผลอไปจ้องไอจ้อนของสามีน่ะสิ!อีกอย่างขนาดของไอจ้อนนี้นี่มันแทบจะไม่เรียกว่าไอจ้อนแล้วมั้ย?! นี่มันอนาคอนด้ายักษ์ชัดๆ เธอจะเป็นตากุ้งยิงไหมเนี่ย ฮือๆ …! น่าอายชะมัดเธอเขินจะตายแล้วจะไม่ให้เธอเขินได้อย่างไรก็นี่มันครั้งแรกในชีวิตของเธอเลยนะที่ต้องมาเห็นมาทำอะไรแบบนี้ แต่เธอก็ไม่อยากจะมัวโยกโย้เสียเวลาจึงได้แต่กลั้นใจเช็ดตัวให้ชายหนุ่มตรงหน้าที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี (จำเป็น!) อย่างเก้ๆ กังๆจนชายหนุ่มที่เห็นท่าทีแปลกๆ ของหญิงสาวผู้เป็นภรรยาก็ถึงกับมุมปากกระตุกและทันทีที่เธอเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าให้สามีอย่างเรียบร้อยแล้วก็ถึงกับต้องกรีดร้องในใจอย่างดีใจ!ชายหนุ่ม
Last Updated : 2025-04-22ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๗ ฉันจะเป็นเศรษฐีนี!
แม้เธอจะรู้ว่ามีชาวบ้านหลายคนมองเธออย่างสงสัยใคร่รู้ ว่าเพราะอะไรหญิงสาวถึงได้เปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน แต่หนิงเหมยก็ไม่ได้ให้ความสนใจแล้วค่อยๆ เดินขึ้นเขาจนกระทั่ง…“นั่นหนิงเหมยรึ?! ”หนิงเหมยหันไปตามทิศทางของเสียงเรียก ก็เห็นว่าเป็นป้าหม่าที่อยู่ข้างบ้านของเธอนี่เองซึ่งป้าหม่าก็คือหญิงชราที่สร้างบ้านดินเหนียวอยู่ข้างๆ บ้านเธอ อ๊ะ! ต้องบอกว่าเธอไปสร้างบ้านข้างป้าหม่าสิถึงจะถูกส่วนความเป็นอยู่ของป้าหม่านั้นก็ถือว่าดีกว่าหนิงเหมย (คนเก่า) กับสามีอยู่มากโขเลยทีเดียว ป้าหม่าอาศัยอยู่เพียงคนเดียวไม่มีสามี แล้วก็ลูกหลานแม้แต่คนเดียว!ทำให้ป้าหม่าที่เป็นหญิงชรารู้สึกเหงาอยู่บ้าง เมื่อได้ยินเรื่องของเธอกับสามีที่มาอยู่บ้านข้างๆ ของแก ก็เลยรู้สึกสงสารเวทนาในโชคชะตาแต่พอได้รู้จักนิสัยใจคอของหนิงเหมยจริงๆ ก็ยิ่งทำให้ป้าหม่ารู้สึกรัก แล้วก็เอ็นดูเธอมากขึ้นไปอีก เสียก็แต่ว่าหนิงเหมยคนเก่าค่อนข้างที่จะเป็นคนเก็บตัว ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แล้วก็เป็นคนเงียบๆ เสียด้วยสิ“อ้าว! ป้าหม่านี่เอง มีอะไรกับฉันหรือคะ? ”“อ้อ พอดีว่าป้าเห็นเธอแต่ไม่แน่ใจว่าจะใช่หรือเปล่าน่ะสิ ก็เลยลองเรียกดูเธอเปลี่ยนไปจนยาย
Last Updated : 2025-04-22ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๘ อย่าคิดจะมาแอ้ม
หนิงเหมยลากหมูป่าลงจากเขาด้วยอาการหอบแฮ่กๆ แต่ยังดีที่เธอมีน้ำวิเศษให้ดื่มเวลาที่เธอเหนื่อยล้าพูดแล้วก็ดื่มอีกสักหน่อยดีกว่า อึก! อึก!‘อ่าย! ค่อยรู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อย’ พูดจบหนิงเหมยก็เก็บกระบอกน้ำไม้ไผ่เก็บใส่ตะกร้าสะพายหลังทันทีก่อนที่จะค่อยๆ ลากเจ้าหมูป่าจอมตะกละนี่กลับบ้านตัวเองต่อไป!“หนิงเหมย น…นี่ นี่เธอล่าหมูป่ากลับมาได้เลยเหรอ?!” หนึ่งในชาวบ้านที่เห็นเธอลากหมูป่ากลับบ้านก็เอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงตกตะลึง“โฮ่ะๆฉันแค่บังเอิญโชคดีน่ะค่ะ หมูป่าตัวนี้มันตะกละฉันเดินเข้าไปใกล้มันยังไม่รู้ตัวเลยค่ะ ฉันก็เลยฆ่ามันได้ง่ายๆ เลย ”ชาวบ้านที่ได้ยินคำพูดของเธอก็ถึงกับทำหน้ากันไม่ถูกเลยทีเดียว นี่มันอะไรกันการล่าหมูป่าได้เพราะหมูป่าตะกละเนี่ย!นี่มันช่าง! ทำไมพวกเขาขึ้นเขาตั้งบ่อยครั้งทำไมถึงไม่โชคดีแบบนี้บ้างเล่า! หรือเพราะพวกสามีของพวกเธอจะโง่กว่าหมูป่าตัวนี้กัน?“เธอพูดจริงเหรอเนี่ย แบบนี้ก็มีด้วยเหรอ?! ”หนิงเหมยเกาแก้มแก้เก้อเพราะเธอก็ไม่รู้จะเอ่ยแถอะไรออกมาแล้วล่ะ จึงได้แต่ตอบออกไปส่งๆ“จริงสิคะ ฉันก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งจะไปมีความสามารถถึงขนาดล่าหมูป่าตัวใหญ่ขนาดนี้ได้ยังไงกั
Last Updated : 2025-04-22
Latest chapter
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๒๐ อยากรู้ว่าปากหวานไหมก็ต้องลองชิม
“อ้อ…ฉันกำลังจะปรับหน้าดินน่ะค่ะ คิดว่าจะใช้ประโยชน์จากแปลงผักที่เหลืออยู่พวกนี้ลองปลูกผักเอาไว้กินเองสักหน่อย”“โอ้! อย่างนั้นหรือ ดีๆๆ! ต่อไปจะได้ไม่ต้องไปซื้อกินปลูกเองแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน แต่การปรับหน้าดินที่เธอพูดมาฉันอยู่จนอายุป่านนี้แล้วก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”หนิงเหมยที่ได้ยินคำพูดของป้าหม่าก็ถึงกับตกใจ เพราะไม่คิดว่าคนยุคนี้จะยังไม่รู้จักวิธีการปรับหน้าดิน ถึงว่าผักที่พวกชาวบ้านปลูกกันถึงไม่ค่อยจะโตเท่าที่ควร“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แค่บังเอิญไปเห็นในหนังสือตำราว่ามีวิธีการแบบนี้อยู่ด้วยว่าการปรับหน้าดินจะช่วยทำให้พืชผักเติบโตได้ดีมากขึ้นกว่าเดิม ก็เลยลองทำดูน่ะค่ะ” หนิงเหมยเอ่ยแถออกมาจนสีข้างแทบจะถลอก!“อย่างนั้นหรือ เอาไว้ฉันจะรอดูผักที่เธอปลูกถ้าหากว่าดีจริงๆ เธอก็อย่าลืมมาสอนฉันด้วยล่ะ”“ได้สิคะ ถ้าฉันทำสำเร็จฉันจะไปสอนป้าหม่าเป็นคนแรกเลยค่ะ” ที่หนิงเหมยเอ่ยเช่นนี้ก็เพราะเธอเองก็ไม่ค่อยจะมั่นใจกับวิธีการปรับหน้าดินของเธอเช่นเดียวกัน ถึงเธอจะมีทฤษฎีอยู่เต็มหัวแต่ปฏิบัติเธอก็ยังไม่เคยลองเหมือนกัน!“ฮ่าๆ … ได้ๆ ฉันจะรอ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่กวนเธอแล้วล่ะ ฉันกลับบ้านไปทำอาหาร
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๙ สีหน้าคุณตอนนี้น่ารักมาก
ตงหยางที่เห็นสีหน้าตื่นตะลึงของหนิงเหมยก็อดไม่ได้ที่หัวเราะออกมาด้วยความขบขันเอ็นดู“ฮ่าๆ … ภรรยารู้ไหมครับว่าสีหน้าของคุณตอนนี้น่ารักมากขนาดไหน?”“สามีก็พูดชมฉันเกินไปแล้ว แต่จะว่าไปฉันก็รู้ตัวมานานแล้วแหละค่ะว่าฉันน่ะสวย แล้วก็รวยมาก!” หนิงเหมยเอ่ยโอ้อวดตนเองก่อนที่จะค่อยๆ แสร้งเชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง“เอ่อ…แต่ภรรยาครับ เรายังไม่รวยเลยกันเลยนะ แบบนี้จะเรียกว่าสวยแล้วก็รวยมากได้ยังไง?”เพล้ง!ไม่ใช่เสียงอะไร แต่เป็นเสียงเศษหน้าของเธอที่แตกเป็นเสี่ยงๆ เอง! สามีหน้าเหม็นคนนี้ชักจะเริ่มพูดจาไม่เข้าหูเธอแล้วจริงๆ!?ตอนนี้ฉันแทบจะถือว่ารวยที่สุดในหมู่บ้านเลยนะตอนนี้น่ะ แต่คุณแค่ไม่รู้ต่างหากเล่า ชิ!หนิงเหมยที่โดนสามีหน้าเหม็นคนนี้เอ่ยขึ้นขัดความสุข เธอก็ถึงกับต้องสะบัดใบหน้าหันไปจ้องมองสามีอย่างไม่ใคร่จะพอใจ!ตงหยางที่โดนภรรยาจ้องมองอย่างไม่พอใจ ก็ถึงกับสะดุ้ง แล้วได้แต่คิดในใจว่าตัวเองพูดอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า จึงเอ่ยปากถามออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ“อ…เอ่อ ภรรยาค…ครับ ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าครับ?”“ไม่ค่ะ! คุณไม่ได้พูดอะไรผิดเลย ผิดที่ฉันมันจนเอง!” พูดจบหนิงเหมยก็สะบัดหน้าหนีสามีอย่างแง่
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๘ หยอดหน้านิ่ง
ฮ่าๆๆ …“ป้าหม่าสุดยอดไปเลยค่ะ! เถียงสะแม่สามีฉันอึ้งไปเลย ฮิฮิ” หนิงเหมยเอ่ยชมแกมขบขัน“หึหึ! เธอก็ใช่ย่อย ฉันไม่ยักจะรู้ว่าเธอจะปากคอเราะร้ายขนาดนี้ อย่างนี้ฉันเชื่อว่าแค่เธอคนเดียวก็เอานางโม่วโฉวอยู่หมัด”“ป้าหม่าก็ชมเกินไปแล้วค่ะฮ่าๆ …”หนิงเหมยที่เห็นป้าหม่ากวาดตามองขึ้นบนท้องฟ้า“เอ่อ… นี่ก็เย็นแล้วป้าหม่ารีบเข้าบ้านเถอะค่ะ รบกวนป้าหม่ามานานแล้ว”“เพ้ย! รบกงรบกวนอะไรกัน เอาล่ะๆ ถ้าอย่างนั้นฉันเข้าบ้านก่อนส่วนเธอก็กลับบ้านไปได้แล้ว ป่านนี้ตงหยางไม่รอเก้อแล้วหรือ?”“โอ๊ะ! จริงด้วยค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ!”พูดจบหนิงเหมยก็รีบหันหลังสับขาวิ่ง4x100กลับบ้านจนลืมว่าต้องรอให้ป้าหม่าเข้าบ้านไปก่อนนางหม่าที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างยิ้มๆ ก่อนที่จะหันหลังกลับเข้าบ้านของตนเองเช่นกัน“สามีแฮ่กๆ … ฉ…ฉันมาแล้วค่ะ!” หนิงเหมยยืนหอบแฮ่กๆ เอ่ยบอกสามีอย่างขาดห้วงเพราะหายใจไม่ทัน“ภรรยาคุณมาแล้ว ทำไมไปนานจังเลยครับ? แล้วนี่คุณไปทำอะไรมาถึงได้หอบขนาดนี้ล่ะครับ”ตงหยางที่กำลังรอหนิงเหมยอยู่ เมื่อได้ยินเสียงหนิงเหมยก็รีบหันมามองทันที แต่เมื่อเห็นสภาพเหนื่อยหอบของคนเป็นภรรยาก็อดที
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๗ มนุษย์ป้า!
หนิงเหมยที่ได้ยินคำพูดของนางโม่วโฉวก็จ้องมองอย่างสงสัย ก่อนจะเอ่ยถามออกมา“ทำไมหรือคะ หรือคุณแม่คิดว่าฉันไม่กล้า?”“คนอย่างหล่อนน่ะหรือจะกล้าทำอะไรแบบนั้น ฉันเป็นแม่ของของตงหยางถ้าเกิดเขารู้ว่าหล่อนทำอะไรกับฉันไว้บ้างเขาคงจะไม่พอใจแน่” นางโม่วโฉวเอ่ยแกมขมขู่“ฮ่าๆ … คุณแม่อย่าคิดจะเอาสามีมาขู่ฉันเลยค่ะ เขาจะมาโกรธอะไรกับคนที่คอยดูแลเขาอย่างฉันได้”“นั่นมันก็…” นางโม่วโฉวรู้สึกว่ายิ่งเถียงกับหนิงเหมยมากเท่าไหร่ตนเองก็ยิ่งเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยที่จะต้องมารู้สึกแบบนี้แท้ๆ!นางหม่าที่เห็นว่านางโม่วโฉวได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ คิดคำเถียงไม่ออกจึงได้แต่เอ่ยขึ้นมาอย่างห้ามทัพหลังจากที่ฟังมานาน“นางโม่วหล่อนจะมาเอาอะไรกับนังหนูเหมยอีกเล่า! ทุกวันนี้ครอบครัวลูกชายคนโตของหล่อนก็ลำบากมาตลอดไม่ใช่หรือ ที่ทุกวันนี้เขาพิการก็ไม่ใช่เพราะหล่อนหรือยังไง?ทั้งๆ ที่หนิงเหมยเพิ่งจะหาทางอ้าปากรอดได้ แต่หล่อนก็คิดจะมาแย่งออกไปอีก หล่อนคิดจะให้พวกเขาตายจริงๆ เลยหรือยังไง ทำแบบนี้ไม่อำมหิตเกินไปหรือ?!”‘นั่นสิ หล่อนคิดจะให้ทั้งสองคนตายจริงๆ เลยหรือยังไงกัน?!’ ‘คนบ้านอี้ใจดำอำมหิตกันเกินไปแล้ว
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๖ คนเห็นแก่ตัว
“นั่นสิครับคุณแม่ การที่พี่สะใภ้ทำแบบนี้ก็เหมือนกับว่าไม่เห็นหัวพ่อแม่สามีเลยนะครับ” อี้จางเหว่ยน้องชายต่างแม่ของตงหยางที่มีนิสัยเห็นแก่ตัว ปากพล่อย แต่กลับเป็นคนที่ขี้ขลาดหนิงเหมยที่ได้ยินคำพูดของจางเหว่ยก็ได้แต่มองชายหนุ่มที่มีนิสัยลูกแหง่ติดแม่อย่างสมเพช ดูท่าแล้วชีวิตนี้ของชายหนุ่มไปไหนไม่รอด“หึ! แล้วหล่อนจะมายืนเซ่ออยู่ทำไม รีบไปนำเงินพวกนั้นออกมากตัญญูต่อฉันกับตาแก่สิหรือหล่อนอยากจะโดนฉันสั่งสอนก่อน! เป็นลูกสะใภ้ตระกูลอี้ก็หัดกตัญญูต่อพ่อแม่สามีสะบ้าง ไม่ใช่ดีแต่นำของดีๆ พวกนี้มาประเคนให้คนข้างบ้านแบบนี้!”“คุณแม่เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ ของพวกนั้นที่ฉันซื้อมาก็มาจากเงินที่ฉันล่าหมูป่ามาได้ ทว่าเงินที่เหลือกับของที่ซื้อมาฉันก็ซื้อของจำเป็นทั้งนั้นเพื่อจะนำมาไว้ทำอาหารให้สามีส่วนขนมของฝากพวกนี้ฉันก็ตั้งใจซื้อมาฝากป้าหม่าที่คอยช่วยเหลือฉันตลอด แต่กับคุณแม่ที่คอยเอาแต่บอกว่าตัวเองเป็นแม่สามีแล้วสั่งให้ฉันกตัญญู คุณแม่เคยคิดจะช่วยอะไรฉันกับสามีบ้างหรือคะ? หรือคุณแม่เลี้ยงฉันมา… ก็ไม่นิคะ!ฉันไม่เห็นว่ามีความจำเป็นอะไรที่จะต้องกลับไปกตัญญูคุณแม่กับคนตระกูลอี้นะคะ เพราะพวกคุณไม่
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๕ วันหนึ่งร้อยเหตุการณ์
เมื่อเข็นรถลากกลับมาถึงบ้านเธอก็รีบนำของทุกอย่างเก็บเข้าบ้าน ก่อนที่เก็บรถลากไว้ข้างบ้านโดยที่ตนเองก็ไม่ได้รู้เลยว่านางซุนกับพรรคพวกพากันกระจายข่าวไปทั่วหมู่บ้านว่าเธอใช้เงินมือเติบซื้อของกลับบ้านมากมาย!จนตอนนี้คนบ้านอี้พากันเต้นระส่ำอย่างไม่ใคร่จะพอใจกับการที่หนิงเหมยใช้เงินมือเติบแถมยังไม่คิดจะมอบอะไรให้พวกเขาเลยทั้งๆ ที่ซื้อของกลับมาตั้งมากมาย‘เงินพวกนั้น ของมากมายพวกนั้นควรเป็นของพวกเขาบ้านอี้ไม่ใช่หรือ ในเมื่อหล่อนแต่งเข้าตระกูลอี้มาแล้วทุกอย่างก็ควรจะเป็นของฉันโม่วโฉวคนนี้!’ นางโม่วโฉวที่มีความโลภมากยิ่งคิดเรื่องที่ได้ยินมามากเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่พอใจหนิงเหมยที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเกี่ยวกับเรื่องภายนอกบ้านตอนนี้ ก็มัวแต่ยืนล้างมืออย่างรีบร้อนก่อนที่จะนำซาลาเปา5-6ลูกออกมาจากมิติแล้วจัดวางใส่ถาด แล้วนำไปให้สามีในห้อง เพราะถ้าเธอทำอาหารเองก็คงจะเลยเวลากินข้าวกินยาของสามีอย่างแน่นอน“กลับมาแล้วค่ะสามี ขอโทษนะคะฉันกลับมาช้าเลยทำอาหารให้คุณไม่ทัน คุณกินซาลาเปารองท้องไปก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะรีบออกไปทำอาหารมาให้คุณนะคะ” หนิงเหมยกล่าวระรัวอย่างรู้สึกผิด เพราะมัวแต่เสียเวลากับคนพวกนั้นแท้ๆ
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๔ ใช้เงินมือเติบ?!
หนิงเหมยที่ออกจากตัวเมืองนครคุนหนิงแล้วเธอก็ไม่ลืมที่จะแวะเข้าสหกรณ์หมู่บ้านเพื่อซื้อขนมกลับไปฝากป้าหม่า เพื่อเป็นของฝากแทนคำขอบคุณสำหรับไข่ไก่หรือเรื่องที่ผ่านๆ มาแล้ว ไหนจะช่วยเธอเรื่องวันนี้อีกเมื่อเข้าสหกรณ์หมู่บ้านแล้วหนิงเหมยก็ยืนเลือกขนมอยู่สักพักใหญ่เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าจะเอาขนมอะไรดี? ก่อนที่จะได้ขนมหนวดมังกรมาซึ่งขนมที่หนิงเหมยเลือกนั้นก็เป็นขนมที่ค่อนข้างจะขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยทว่านอกจากซื้อฝากป้าหม่าแล้ว หนิงเหมยก็ไม่ลืมที่จะซื้อขนมกลับไปฝากสามีของเธอด้วย เพราะเธอเองก็คิดว่าจะขุนสามีให้อ้วนขึ้นอีกสักหน่อยสามีเธอจะได้เป็นชายหนุ่มเจ้าเนื้อนุ่มนิ่ม!“ขนมหนวดมังกรกล่องละ3หยวน 3กล่อง เป็นราคา7หยวน50เหมา กับคูปอง2ใบ “‘เมื่อได้ยินคำจำนวนเงินที่ต้องจ่ายค่าขนมเพียงแค่3กล่องออกใจเธอก็รู้สึกเจ็บปวดเสียแล้ว! นี่มันเงินจำนวนไม่ใช่น้อยเลยนะ!ดีนะที่เธอเตรียมพวกของปัจจัย4มาครบ ไม่น่าอยากลองซื้อขนมในสหกรณ์กินเลย! แต่ก็นะมีเงินก็ต้องใช้สิ เฮ้อ… นี่สินะที่เขาเรียกว่าขนมสูตรโบราณฉันถึงกับต้องทะลุมิติมาซื้อเลยทีเดียว ‘หนิงเหมยนำเงินกับคูปองออกมา2ใบยื่นให้แก่พนักงาน ก่อนที่เธอจะเดินออกมาจา
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๓ ไม่รวยวันนี้จะรวยวันไหน
“ขอบคุณค่ะคุณป้า”หนิงเหมยกล่าวขอบคุณจบก็หันหลังออกจากแผงขายซาลาเปา แล้วเดินไปตามทิศทางที่ป้าขายซาลาเปาบอกไม่นานเธอก็เจอร้านสมุนไพร!ซึ่งมีร้านสมุนไพรถึง2ร้านที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกัน หนิงเหมยก็ไม่รอช้าหันทิศทางไปยังร้านสมุนไพรที่มีความใหญ่โตโอ่อ่าแต่ทว่าในขณะที่หนิงเหมยกำลังจะเดินเข้าไปในตัวร้านสมุนไพร ก็มีเสียงพนักงานเดินออกมาชี้หน้าพร้อมกับด่าทอเธออย่างร้ายกาจเสียก่อนนี้มันอะไรกันเนี่ย?!“นี่หล่อนถ้าจะมาขอทานก็ไปขอที่อื่น ที่นี่ร้านสมุนไพรนะ!” พนักงานหญิงที่พอกหน้าขาวทาปากแดงฉานยืนชี้หน้าด่าทอหนิงเหมย ก่อนที่จะมองเธอด้วยสายตาดูถูกแต่เธอก็ค่อยๆ หายใจเข้าหายใจออกช้าๆ พยายามที่จะใจเย็น“ฉันไม่ได้มาขอทาน ฉันมาขายสมุนไพร”“น้ำหน้าอย่างหล่อนนี่น่ะหรอจะมีปัญญาหาสมุนไพรอะไรมาขาย ถ้าเป็นแค่สมุนไพรธรรมดาๆ ร้านสมุนไพรแห่งนี้ไม่ต้องการหล่อนก็เก็บกลับบ้านไปเถอะ หรือไม่ก็นู้นไปขายร้านของตาแก่นู้นไป!”แต่ยังไม่ทันที่หนิงเหมยจะได้เอ่ยตอบโต้อะไรออกมา ก็มีเสียงของผู้ชายดังขึ้นมาขัดอารมณ์โมโหของหนิงเหมยเสียก่อน ไม่นานก็มีผู้ชายร่างท้วมๆ เดินออกมา“มีอะไรกัน เสียงดังรบกวนลูกค้าในร้านฉันหมดแล้ว สรุปนี่ม
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๒ หลงทางแล้ว
ทันทีที่เข็นรถลากผ่านประตูเมืองเข้ามาหนิงเหมยก็กวาดสายตามองภาพเบื้องหน้าที่มีผู้คนเดินกันอย่างพลุกพล่าน ไหนจะบ้านอาคารที่มีรัศมีของความขลังยุค70นี่อีก! ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกตื่นตาตื่นใจเพราะทั้งความทรงจำเก่าๆ ของหนิงเหมยเจ้าของร่างคนเก่านั้นก็มีความทรงจำกับในตัวเมืองนครคุนหนิงนี้น้อยมาก‘ไม่คิดไม่ฝันว่าฉันจะได้ทะลุมิติย้อนมายุค70! นี่มันทำให้ฉันอดจะทึ่งไม่ได้จริงๆ รอให้ฉันมีเงินเยอะๆ ก่อนเถอะฉันจะพาสามีออกจากหมู่บ้านเป่าซานแล้วไปท่องโลกเสียเลย หึๆ!ขืนยังทนอยู่หมู่บ้านนี้ต่อไปฉันคงจะเป็นบ้าตายแน่ๆ อีกอย่างก็คงจะหาความสงบสุขจากหมู่บ้านเป่าซานไม่ได้แน่นอน ไม่สู้เธอพาสามีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เมืองอื่นไม่ดีกว่าหรือ?’หนิงเหมยสะบัดหัวไล่ความคิดมากมายก่อนที่เธอจะรีบเข็นรถลากไปยังร้านอาหารที่กำลังเป็นที่นิยมซึ่งภาพอาคารร้านอาหารเบื้องหน้าเธอนี้เป็นอาคารที่มีลักษณะทรงจีนอย่างแท้จริงเลยล่ะ ไหนจะมีเฟอร์นิเจอร์กับของตกแต่งร้านที่ออกจะโบราณคร่ำครึมากเลยทีเดียวแต่ก็ถือว่าเป็นร้านอาหารที่ใหญ่แล้วก็ดูสะอาดมากเลยทีเดียว เมื่อหนิงเหมยตัดสินใจเดินเข้าเหลาอาหารก็มีหนักงานเดินออกมาต้อนรับทันที“ห้องธรร
