ตอน 8

หนึ่งเดือนต่อมา ทหารมาที่หมู่บ้านเพื่อคัดเลือกเด็กหนุ่มเข้าไปเป็นทหารให้ทางการ เพราะตอนนี้แคว้นเจิ้งรุกรานแคว้นจ้าวจนชาวบ้านเดือดร้อนไปทั่ว ชาวบ้านที่มีลูกชายจำเป็นต้องส่งลูกให้เหล่าทหารทั้งน้ำตา พวกเขาเป็นเพียงชาวบ้านแล้วจะไปสู้รบปรบมือกับใครเขาได้ แต่ทหารที่มากลับบอกว่าพวกเขาจะฝึกฝนคนเหล่านี้ก่อนเข้าสู่สนามรบในอีก 3 เดือนข้างหน้า เนื่องจากต้องรอทัพใหญ่จากเมืองหลวงซึ่งกำลังเดินทางมาถึงชายแดนเสียก่อนจึงจะร่วมทัพกัน

ม่านหรูพอรู้ว่าน้อง ๆ ต้องไปเป็นทหารก็นึกเป็นห่วง นางแอบตามน้องไปเข้าขบวนกับเหล่าทหารด้วย ก่อนไปนางบอกท่านปู่เอาไว้แล้วว่าจะพาน้องกลับมาได้อย่างแน่นอน ชางจ้าวหลงที่สอนสั่งม่านหรูมาตลอด 10 ปีรู้ดีว่าหลานสาวเก่งกาจกว่าน้องชายทั้งสองมากนัก ไม่ว่าจะเรื่องความคิดรอบคอบหรือความหัวไวของนางก็ไม่เป็นสองรองใคร เขาจึงได้แต่จำใจส่งหลานสาวไปพร้อมมีดบินที่เขาสั่งทำเอาไว้เมื่อหลายปีก่อนให้นางติดตัวไปด้วย

กว่าที่เสี่ยวชิงกับติงกวนจะรู้ว่าลูกสาวแอบตามน้องไปก็สายเกินไปเสียแล้ว หากพวกเขาไปนำตัวม่านหรูกลับมา นางอาจจะถูกลงโทษฐานเข้าร่วมโดยพละการ พวกเขาจึงไม่กล้าวู่วามและได้แต่รอคอยตามที่ท่านพ่อบุญธรรมบอกเท่านั้น

“พวกเจ้าอย่ากังวลไปเลย ม่านหรูฉลาดกว่าน้อง ๆ มาก ข้ามั่นใจว่าหลานสาวข้าจะพาพวกเขากลับมาอย่างปลอดภัย ไม่เช่นนั้นข้าคงไม่ปล่อยนางไปแต่แรก”

“เฮ้อ ข้าทราบแล้วขอรับท่านพ่อ ข้ากับเสี่ยวชิงจะรอลูก ๆ ที่นี่พร้อมท่านขอรับ”

“เจ้าเข้าใจก็ดีแล้ว ใช่ว่าพ่อไม่ห่วงหลาน ๆ เพียงแต่พวกเขาโตแล้ว การรับใช้ทางการยังสามารถเป็นใบผ่านทางให้พวกเขามีตำแหน่งทางการได้ด้วย หากในอนาคตพวกเขาทำสำเร็จ พวกเราก็จะพลอยสบายไปด้วยและไม่ต้องอยู่ที่หมู่บ้านนี้อีกต่อไป พ่ออยากให้พวกเจ้านึกถึงอนาคตของพวกเขาให้มาก ๆ”

ติงกวนกับเสี่ยวชิงมองหน้ากันอย่างคาดไม่ถึง พวกเขาไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนถ้าท่านพ่อไม่บอก ที่แท้ท่านพ่อบุญธรรมของพวกเขาก็คิดไปไกลถึงอนาคตของลูก ๆ มากกว่าพวกเขาที่เป็นพ่อแม่เสียอีก ทั้งสามนั่งคุยกันหลังอาหารเย็นสักพักก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน

ชางจ้าวหลงกลับไปที่เรือนเล็กของตัวเองพร้อมกับขอร้องให้สวรรค์เมตตาหลาน ๆ ของเขา เขารู้ดีว่าการศึกครั้งนี้ไม่ง่ายนัก แคว้นเจิ้งที่ไม่เคยรุกรานแคว้นจ้าวมานานหลายสิบปี จู่ ๆ จะคิดตีเอาแคว้นจ้าวในตอนนี้ได้อย่างไร อย่างน้อยแคว้นเจิ้งต้องมีไม้เด็ดที่คิดว่าจะตีแคว้นจ้าวได้อย่างแน่นอน พวกเขาจึงเลือกที่จะเข้ามารุกรานชายแดนในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ความจริงเขาเองก็อยากไปช่วยหลาน ๆ เพียงแต่ม่านหรูเป็นห่วงพ่อกับแม่ นางจึงขอให้เขาอยู่ดูแลลูกบุญธรรมที่นี่ เขาผู้เป็นปู่มีหรือจะอยากขัดใจนาง ตอนนี้เขาจึงได้แต่คิดเป็นห่วงหลาน ๆ ได้เท่านั้น

ม่านหรูที่แอบเข้าไปในกองทัพตามหาน้องชายไม่นานก็เจอกัน นางที่ตัวสูงมากกว่าผู้หญิงทั่วไปมากแล้ว แต่กลับเตี้ยกว่าน้องชายและทหารคนอื่นถึงหนึ่งช่วงศรีษะ ทำให้ดูเป็นคนตัวเล็กและบอบบางมากกว่าชายหนุ่มคนอื่น ติงอ้ายกับติงเอ้อไม่คิดว่าพี่สาวจะตามมา พวกเขาได้รับทราบกฎของกองทัพรู้ดีว่าหากพี่ใหญ่ถูกเปิดโปง พวกเขาทั้งสามจะต้องถูกทางการลงโทษอย่างหนักแน่

“พี่ใหญ่เหตุใดท่านจึงมาที่นี่ ท่านไม่กลัวท่านแม่จะกังวลจนตายหรือ” ติงอ้ายกระซิบถามพี่สาวที่เดินระหว่างเขากับน้องชาย

“เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอกน่า ข้าบอกท่านปู่เอาไว้แล้ว” ม่านหรูตอบกลับสายตาดุร้ายไม่น้อย นางใช่ว่าจะไม่กลัวถูกจับได้ นางจึงแสดงท่าทางเหมือนผู้ชายมากที่สุดระหว่างเดินทางไปที่ค่ายทหารชายแดนร่วมกับกลุ่มชายหนุ่มที่ถูกเกณฑ์มา

ติงอ้ายกับติงเอ้อพอรู้ว่านางบอกท่านปู่แล้ว พวกเขาจึงเลิกพูดคุยกันระหว่างที่กำลังเดินทาง เพราะกลัวว่านายกองจะทำโทษพวกเขาที่เสียงดัง

กว่ากองทหารจะรวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ก็ใช้เวลาเกือบ 2 สัปดาห์ พวกเขาที่ไปรายงานแม่ทัพชายแดนกับรองแม่ทัพถึงจำนวนทหารเกณฑ์ในระหว่างหยุดพักข้างทางไปยังค่ายชายแดน เดินกลับมาแจ้งข่าวกลุ่มทหารใหม่ว่ากองทัพใหญ่กำลังมาและจะถึงชายแดนในอีกไม่ถึงสองเดือน ซึ่งเร็วกว่าหมายกำหนดการก่อนหน้านี้ พวกเขาที่ถูกเกณฑ์มาต้องเรียนรู้กฎเกณฑ์ต่าง ๆ และฝึกฝนร่างกายไปด้วยจนกว่าจะเดินทางถึงค่ายชายแดนในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า

สามพี่น้องอยู่ร่วมกองเดียวกันตั้งใจเรียนรู้กฎเกณฑ์ต่าง ๆ รวมถึงการฝึกฝนร่างกายที่ง่ายแสนง่ายสำหรับพวกเขาที่ฝึกวรยุทธมาตั้งแต่เด็ก นายกองเห็นพวกเขาหน่วยก้านดีและดูมีความรู้มากกว่าทหารใหม่คนอื่นก็พอใจไม่น้อย ทหารใหม่คนอื่นที่เข้าร่วมกองทัพส่วนมากต่างหมดอาลัยตายอยากเวลาฝึกซ้อม แตกต่างกับเด็กทั้งสามคนที่เขาเห็นอยู่นี้ที่มีรอยยิ้มตลอดการฝึกฝน 

หนึ่งเดือนต่อมา กองทัพเล็กของพวกเขาไปถึงค่ายชายแดนตามกำหนดการและอีกไม่นานทัพใหญ่ก็จะมาถึงแล้ว ทหารที่รักษาชายแดนระหว่างที่พวกเขาไปหาทหารใหม่ต่างบาดเจ็บไม่น้อย เพราะทหารแคว้นเจิ้งคอยบุกจู่โจมเป็นระยะ ๆ ทำให้กองกำลังทหารที่เฝ้าชายแดนซึ่งมีคนเพียงหนึ่งหมื่นคนแทบจะรักษาค่ายเอาไว้ไม่ได้ โชคดีที่คราวนี้พวกเขาตัดสินใจไปเกณฑ์ทหารตามเมืองใกล้ชายแดนมาเพิ่มอีกกว่าสามหมื่นคน รวมกับทัพใหญ่นับแสนที่กำลังเดินทางมา ครั้งนี้พวกเขาคิดว่าจะรักษาชายแดนเอาไว้ได้และกำหราบทหารแคว้นเจิ้งได้อย่างแน่นอน

สองสัปดาห์ต่อมา กองทัพใหญ่ที่มีแม่ทัพหนุ่มนามซื่อหวนหลง เดินทางมาถึงค่ายชายแดนตรงเวลาหลังจากส่งม้าเร็วมาก่อนหน้านี้หนึ่งวัน ซื่อหวนหลงเข้ารับหน้าที่แม่ทัพใหญ่แทนแม่ทัพชายแดนทันทีที่มาถึง เขาสั่งทหารระดับแม่ทัพนายกองให้ไปรายงานสถานการณ์โดยไม่พักผ่อนแม้แต่นิดเดียว กุนซือและรองแม่ทัพที่ร่วมทางมาต่างเข้าฟังด้วยเช่นกันในกระโจมของแม่ทัพใหญ่ครั้งนี้

เหล่าทหารที่มาถึงพร้อมกองทัพใหญ่ต่างออกไปหาไม้มาสร้างกระโจมของตนเองอย่างรู้หน้าที่ ทหารในค่ายชายแดนทั้งเก่าใหม่มองความเป็นระเบียบเรียบร้อยของกองทัพใหญ่อย่างไม่อยากจะเชื่อ ตอนนี้ทุกคนคาดหวังว่าจะชนะศึกแน่นอนเมื่อได้พบเหล่าทหารที่มาจากเมืองหลวงทั้งแปดหมื่นคน

กว่าที่กระโจมแม่ทัพใหญ่จะปล่อยคนออกมาก็เป็นรุ่งเช้าของอีกวัน พวกเขารีบแยกย้ายกันไปพักผ่อนก่อนที่ช่วงบ่ายจะออกไปสั่งการรวมทหารทั้งค่ายเพื่อรับคำสั่งจากแม่ทัพใหญ่ที่ได้รับพระบัญชาจากฮ่องเต้ในเรื่องการศึกครั้งนี้

ช่วงเช้าเหล่าทหารใหม่ที่ยังต้องฝึกฝนร่างกายต่างออกมาวิ่งรอบค่ายเหมือนทุกวันตั้งแต่พวกเขามาถึงค่ายนี้เมื่อเกือบสองเดือนที่แล้ว ในกองของม่านหรูกับน้องมีนางเป็นหัวหน้าหมู่วิ่งนำทหารอีก 9 นายวิ่งอยู่ คราแรกก่อนที่ม่านหรูจะได้ตำแหน่ง มีพวกที่อิจฉานางซึ่งตัวเล็กบางกว่าพวกเขามากคัดค้านกับนายกอง แต่หลังประลองฝีมือกับเหล่าคนที่คัดค้านจนพวกเขาล้มไปกองกับพื้นกันหมด พวกเขาจึงไม่มีใครกล้าที่จะลองดีกับม่านหรูอีก

หลังอาหารเที่ยง นายกองทั้งหมดเรียกรวมพลที่ลานกลางค่ายเพื่อรอฟังคำสั่งของแม่ทัพใหญ่ตามหมายกำหนดการ แม่ทัพชายแดน รองแม่ทัพ กุนซือและผู้ติดตามต่างไปรอที่เวทีใหญ่ก่อนหน้าเวลานัดหมายไม่นาน

ทัพใหญ่ใช้เวลารวมตัวไม่ถึงสองเค่อ ส่วนทหารใหม่ใช้เวลารวมตัวเกือบถึงสามเค่อเลยทีเดียว ยกเว้นหมู่ของม่านหรูที่จัดแถวเสร็จตั้งแต่ยังไม่ถึงหนึ่งเค่อหลังได้รับคำสั่งรวมตัว

ซื่อหวนหลงรู้ว่าทหารใหม่ยังไร้ระเบียบวินัยแต่ไม่คิดว่าจะเป็นขนาดนี้ เขาที่เห็นความวุ่นวายด้านหลังยังไม่จบไม่สิ้นทั้งที่เวลาล่วงเลยมากว่าสามเค่อแล้ว คนบนเวทีเห็นแม่ทัพใหญ่หน้าตาบูดบึ้งด้วยความไม่พอใจก็ได้แต่ไว้อาลัยให้ทหารใหม่

“ทุกคนหยุดอยู่กับที่!!!” ซื่อหวนหลงเปล่งเสียงจากลมปราณที่แข็งแกร่งออกมา

ทหารใหม่ที่ยังวุ่นวายหาหมู่ของตัวเองไม่เจอต่างหยุดนิ่งอยู่กับที่ตามคำสั่งซึ่งก้องกังวานไปทั่วทั้งลานรวมพล พวกที่ยังไม่เข้าที่มีเกือบหนึ่งร้อยคน ได้แต่ยืนตัวสั่นหลังจากได้ยินเสียงอันดังและเย็นชาของแม่ทัพใหญ่ที่พวกเขาเห็นว่าเป็นแค่ชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกัน ทหารใหม่ที่มีอายุมากกว่าคนอื่นจึงทำตัวไร้ระเบียบเช่นนี้ ซื่อหวนหลงจ้องมองทหารที่ยังไม่เข้าแถวทั้งหมดอย่างดุร้าย ก่อนสั่งให้นายกองพาตัวทั้งหมดมายังหน้าเวที