ตอน 13

ทหารชั้นผู้น้อยทุกนายได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ถึงสองวัน ก่อนที่จะได้รับคำสั่งให้เดินทัพกลับค่ายชายแดนต่อไปในวันพรุ่งนี้ ระหว่างการพักผ่อน ม่านหรูกับน้องยังคงฝึกฝนร่างกายตามที่ท่านปู่สอนทุกเช้าไม่ได้ขาด หลังได้คำสั่งกลับค่ายชายแดนพวกเขาก็เก็บข้าวของและไปรวมแถวก่อนจะกลับค่ายชายแดนพร้อมกองทัพใหญ่

ช่วงเย็นหลังทานอาหาร ซื่อหวนหลงสั่งรวมพลที่ลานกลางค่ายเพื่อแจ้งข่าวดีให้กับทหารที่ออกรบในครั้งนี้ เมื่อเห็นว่าทหารทั้งหมดตั้งแถวอย่างพร้อมเพรียงแล้ว ซื่อหวนหลงเรียกทหารใหม่ 10 นายที่แม่ทัพ รองแม่ทัพและนายกองอาวุโสเห็นด้วยในการเลื่อนขั้นให้พวกเขา หนึ่งในนั้นคือติงม่านหรูได้รับตำแหน่งรองแม่ทัพรวมถึงน้องชายทั้งสองได้เป็นผู้ช่วยของติงม่านหรู อีกเจ็ดคนได้ตำแหน่งนายกองแทนที่ติงม่านหรูกับน้องชายและแทนที่ตำแหน่งทหารที่ถึงวัยออกจากราชการ

“ทหารที่ได้รับตำแหน่งรองแม่ทัพและผู้ช่วยจะต้องเดินทางกลับเมืองหลวงพร้อมข้ากับกองทัพใหญ่เพื่อไปรับพระราชโองการแต่งตั้ง ข้าจะถวายฎีกาแด่ฮ่องเต้เมื่อไปถึง ส่วนทหารระดับรองลงไป ให้ประจำการที่ชายแดนซึ่งมีแม่ทัพชายแดนเป็นผู้ดูแล”

ม่านหรู ติงอ้ายและติงเอ้อตกใจไม่น้อยที่ถูกเลื่อนตำแหน่งเร็วถึงขั้นนี้ ทั้งยังต้องเดินทางไปเมืองหลวงอีก ยิ่งทำให้ทั้งสามคิดถึงครอบครัวมากขึ้น ก่อนที่พวกเขาจะเอ่ยปากถามแม่ทัพใหญ่ตรงหน้า ซื่อหวนหลงกลับกล่าวต่อเพิ่มอีกว่า

“หนึ่งเดือนหลังจากนี้ ทหารระดับรองแม่ทัพต้องเดินทางไปยังเมืองหลวงพร้อมข้าเพื่อรับตำแหน่ง ถ้าพวกเจ้ามีครอบครัวอยู่ที่ชายแดน ก็ไปรับพวกเขาเดินทางพร้อมกันเสีย ข้าจะให้เวลาพวกเจ้ากลับบ้านก่อนกลับมาร่วมขบวนภายใน 1 เดือน”

สามพี่น้องฟังเช่นนี้ก็เข้าใจแล้วว่าพวกเขาต้องเดินทางกลับหมู่บ้านภายในวันพรุ่งนี้ เพื่อให้ทันเดินทางกลับมายังค่ายและร่วมขบวนเดินทางไปรับตำแหน่งต่อที่เมืองหลวง ซื่อหวนหลงหลังพูดจบก็สั่งเลิกแถวให้ทหารไปพักผ่อนทันที

ม่านหรูกับน้องชายกลับเข้ากระโจมแล้วจึงปรึกษากันว่าพวกเขาจะขอยืมม้าของกองทัพเพื่อเร่งเดินทางกลับหมู่บ้านโดยไม่หยุดพักหากม้าไม่เหนื่อยมาก เพราะระยะทางจากค่ายชายแดนไปยังเมืองของพวกเขานับว่าไม่ใกล้เลย พวกเขากลัวว่าจะกลับมาไม่ทันขบวนเดินทางของแม่ทัพใหญ่ หลังตกลงกันแล้วพวกเขาก็รีบเข้านอนและพรุ่งนี้ก่อนรุ่งสาง พวกเขาจะไปขอยืมม้าและขอเสบียงส่วนหนึ่งก่อนเดินทาง

วันต่อมาสามพี่น้องออกเดินทางตามแผนหลังจากไปรายงานรองแม่ทัพก่อนฟ้าสางเรื่องขอยืมม้าและเสบียง รองแม่ทัพพอรู้ว่าบ้านพวกเขาอยู่ไกลจึงได้ส่งคนไปเตรียมม้าเร็วให้พวกเขา โดยม้าทั้งสามตัวสามารถวิ่งได้วันละหลายร้อยลี้ ส่วนเสบียงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะกองทัพใหญ่ขนเสบียงสำหรับทำศึกมาด้วยจำนวนมาก ตอนนี้ภายในค่ายจึงไม่มีใครอดอยาก

ช่วงสายของวัน รองแม่ทัพไปรายงานซื่อหวนหลงถึงการจากไปของม่านหรูกับน้องชาย ซื่อหวนหลงได้แต่เสียดายที่เขาไม่ได้ส่งพวกนาง อีกทั้งเขาเพิ่งรู้ว่าบ้านของพวกนางนั้นอยู่ห่างไกลจากค่ายไม่น้อย หากครบหนึ่งเดือนแล้วพวกเขายังไม่มา เขาคงต้องเดินทางไปก่อน เพราะเขาส่งข่าวกลับไปเมืองหลวงตั้งแต่กลับถึงค่ายแล้ว ส่วนพวกเขาและครอบครัวคงต้องเดินทางตามหลังให้ทันขบวนกองทัพเท่านั้น

ซื่อหวนหลงสั่งการรองแม่ทัพให้แจ้งแม่ทัพชายแดนเอาไว้กันลืม เนื่องจากเขายังมีรายงานอีกมากที่ต้องเขียนกับกุนซือเพื่อรายงานการศึกในครั้งนี้รวมถึงฎีกาที่จะส่งขึ้นถวายฮ่องเต้สำหรับตำแหน่งรองแม่ทัพของติงม่านหรูด้วย

ม่านหรูกับน้องชายที่ได้รับม้าเร็วเดินทางกลับถึงหมู่บ้านภายใน 2 สัปดาห์ พวกเขาขี่ม้าเข้าไปยังหมู่บ้านโดยไม่สนใจว่าชาวบ้านจะมองพวกเขาอย่างไร เพราะมีเวลาไม่มากก่อนที่พวกเขาจะพาครอบครัวเดินทางกลับชายแดน ความจริงพวกเขาน่าจะมาถึงเร็วกว่านี้ แต่เพราะกลัวม้าเหนื่อยพวกเขาจึงพักบ่อยเกินไป ขากลับพวกเขาจึงคิดที่จะเดินทางให้เร็วขึ้นหลังจากรู้ว่าม้าที่ได้มาแข็งแรงขนาดไหน

ม้าทั้งสามถูกหยุดที่หน้าบ้านตระกูลติง ม่านหรูสั่งน้องเปิดประตู นางมีเรื่องต้องบอกกล่าวครอบครัวและเก็บข้าวของให้เสร็จภายในวันนี้ ก่อนรุ่งสางพรุ่งนี้หลังจากเตรียมเสบียงเสร็จพวกนางจะพาครอบครัวออกเดินทางเข้าเมืองเพื่อซื้อรถม้าพ่วงกับม้าทั้งสามตัวของพวกเขาก่อนกลับไปยังค่ายชายแดน

ในบ้านตอนนี้มีแค่ชางจ้าวหลงอยู่เท่านั้น เขาได้ยินเสียงม้าหยุดที่หน้าบ้านก็เดินออกมาจากเรือน พอเห็นว่าเป็นหลาน ๆ กลับมาแล้ว เขาก็รีบใช้วิชาตัวเบาไปเปิดประตูก่อนที่หลานชายจะเปิดเสียอีก

“ท่านปู่ ข้าคิดถึงพวกท่านมากเลยเจ้าค่ะ ขอเราเข้าไปก่อนนะเจ้าคะ ติงอ้ายเก็บม้าแล้วรีบไปรับท่านพ่อกับท่านแม่กลับมาทันที”

“คารวะท่านปู่ ข้าทราบแล้วพี่ใหญ่”

“คารวะท่านปู่ขอรับ พี่รองไปเถอะ ข้าจะเก็บม้าให้เอง”

ติงอ้ายพยักหน้าให้น้องชายก่อนใช้วิชาตัวเบาไปยังไร่นาที่พ่อกับแม่พวกเขาทำงานอยู่ ม่านหรูรีบลงจากหลังม้าแล้วนำม้าไปผูกไว้ก่อนสั่งติงอ้ายให้นำน้ำกับหญ้ามาให้ม้ากินก่อน นางหันกลับไปกอดท่านปู่ที่ยืนยิ้มอย่างดีใจตอนเห็นพวกนางกลับมาอย่างปลอดภัย นางรู้ดีว่าท่านคงเป็นห่วงพวกนางมาก

ม่านหรูพยุงท่านปู่ที่ถึงแม้จะสูงวัยแต่ร่างกายยังแข็งแรงเข้าไปในบ้าน ก่อนที่นางจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ท่านปู่ฟัง แต่พอจะเอ่ยปาก นางกลับถูกท่านปู่หยุดเอาไว้

“เจ้ารอพ่อกับแม่กลับมาก่อนค่อยเล่าทีเดียว ปู่กลัวเจ้าจะเหนื่อย พวกเจ้าปลอดภัยกลับมาก็ดีมากแล้ว”

“เฮ้อ ตกลงเจ้าค่ะ ท่านปู่ ท่านพ่อกับท่านแม่สบายดีนะเจ้าคะ”

“พวกข้าสบายดี พวกเจ้าผอมลงไปหรือเปล่า ที่นั่นไม่มีอาหารดี ๆ ให้พวกเจ้ากินหรืออย่างไร”

“เปล่านะท่านปู่ ที่นั่นมีอาหารมากมายเจ้าค่ะ เพียงแต่พวกเราฝึกหนักไปหน่อย”

สองตาหลานถามไถ่กันไม่นาน ติงกวนกับเสี่ยวชิงถูกติงอ้ายจับแขนคนละข้างแล้วใช้วิชาตัวเบากลับมาที่บ้าน พวกเขารีบเข้าไปนั่งประจำที่เพื่อรอฟังเรื่องราวที่ลูกสาวกำลังจะเล่าให้ฟังถึงเหตุผลที่เร่งกลับบ้านในวันนี้ ม่านหรูให้น้องชายนั่งลงฟังพร้อมกับทุกคน จากนั้นนางเริ่มเล่าเรื่องตั้งแต่ได้รับแต่งตั้งเป็นนายกองกระทั่งครั้งนี้ที่ต้องเดินทางไปรับตำแหน่งรองแม่ทัพถึงเมืองหลวง

ชางจ้าวหลง ติงกวนกับเสี่ยวชิงต่างไม่อยากจะเชื่อว่าลูกสาว หลานสาวพวกเขาจะได้เป็นถึงรองแม่ทัพ ชางจ้าวหลงคิดถึงปัญหาได้ในทันใดจึงเอ่ยปากถาม

“ม่านหรู เจ้าเป็นหญิง แล้วจะไปรับตำแหน่งรองแม่ทัพได้อย่างไร ถ้าทางการรู้เข้าเราจะถูกประหารข้อหาหลอกลวงเบื้องสูงนะ”

“เฮ้อ ข้าไม่เข้าใจแม่ทัพใหญ่เหมือนกันเจ้าค่ะ แต่นี่เป็นคำสั่งทหาร ข้าไม่อาจขัดได้”

“ท่านพ่อ แล้วเราจะทำยังไงกันดีขอรับ ข้าไม่อยากให้ลูกต้องถูกประหารนะขอรับ”

“ใช่แล้วท่านพ่อ ท่านต้องช่วยพวกเราคิดนะเจ้าคะว่าจะช่วยลูกอย่างไร”

“พวกเจ้าอย่าเพิ่งกังวลเลย ในเมื่อมีคำสั่งมาเช่นนี้ พวกเราก็รีบไปเก็บของก่อนเถอะ ถ้ามีปัญหาในการแต่งตั้งขึ้นมาจริง ๆ อย่างมากเราก็แค่หนีออกจากเมืองหลวงเท่านั้น เจ้าไว้ใจพ่อเถอะว่าทหารพวกนั้นไม่มีใครรับมือพ่อได้หรอก”

“ท่านปู่ก็ไม่ต้องกังวลนะเจ้าคะ ถ้ามีเรื่องจริง ๆ ข้าจะรับผิดชอบเอง ตอนนี้เราต้องรีบเก็บของใส่รถเข็นก่อนที่พรุ่งนี้จะเข้าเมืองไปหารถม้าสักคันนะเจ้าคะ ไหนจะเสบียงที่ต้องเตรียมก่อนเดินทางอีกเจ้าค่ะ”

ชางจ้าวหลง ติงกวนกับเสี่ยวชิงพอฟังม่านหรูแล้วจึงแยกย้ายกันไปเก็บของก่อนที่จะช้าไปมากกว่านี้ พวกเขาไม่รู้ว่าต้องเตรียมอะไรไปบ้าง ม่านหรูกับน้องชายจึงไปช่วยทุกคนเก็บของอีกแรงหนึ่ง

รุ่งสางวันต่อมา ม้าที่บรรทุกคนตัวละสองคนออกเดินทางจากหมู่บ้านไปยังเมืองเพื่อซื้อรถม้าตั้งแต่ประตูเมืองเพิ่งเปิด ทหารที่ประตูเมืองเห็นชุดของม่านหรูก็รู้ว่าตำแหน่งของนางเป็นถึงรองแม่ทัพ พวกเขารีบเปิดประตูปล่อยให้ม้าทั้งสามเข้าไปในทันที ม่านหรูปล่อยให้ท่านพ่อจ่ายเงินค่ารถม้าอย่างดีคันใหญ่ที่ราคา 50 ตำลึงก่อนที่นางกับน้อง ๆ จะช่วยกันพ่วงรถม้าเข้ากับม้าทั้งสามตัวและออกเดินทางไปยังค่ายที่ชายแดนอย่างรวดเร็ว

ครั้งนี้ม่านหรูกับครอบครัวไม่ได้แวะพักนานนักเนื่องจากกลัวกลับไม่ทันกับขบวนทัพใหญ่ ทำให้ใช้เวลาเดินทางกลับถึงค่ายชายแดนเพียง 10 วันเท่านั้น พวกเขาที่กลับมาก่อนวันเดินทางเพียง 4 วัน ต่างเข้าไปรายงานตัวกับรองแม่ทัพทันทีที่มาถึง