ตอน 16

ชางจ้าวหลงพาหลานสาวเดินกลับทางเดิมที่เขาเห็นร้านขายเครื่องประดับอยู่ร้านหนึ่งก่อนหน้านี้ ม่านหรูไม่ได้คุยอะไรกับท่านปู่ระหว่างทาง กระทั่งทั้งสองมาถึงหน้าร้านเครื่องประดับร้านใหญ่ ชางจ้าวหลงก็เดินนำหลานสาวเข้าไป

“พวกท่านต้องการดูเครื่องประดับแบบไหนขอรับ” พ่อค้าหนุ่มคนหนึ่งในร้านเดินมารับหน้าชางจ้าวหลงและม่านหรูซึ่งดูท่าทางไม่เหมือนชาวบ้านธรรมดา

“ร้านเจ้ามีหยกพกที่เหมือนกันสัก 6 ชิ้นและรับแกะสลักแซ่หรือไม่”

“มีขอรับท่านผู้เฒ่า ไม่ทราบท่านอยากได้หยกเนื้อดีหรือหยกธรรมขอรับ”

“ข้าต้องการหยกเนื้อดี ขอหยกที่ไม่เหมือนใครและมีแค่ 6 ชิ้นเท่านั้นนะ ข้าไม่อยากให้ซ้ำกับใครในแคว้นนี้”

“เช่นนั้นเชิญพวกท่านไปรอที่ห้องรับรองก่อนขอรับ ข้าจะไปนำหยกมาให้ท่านเลือกดูสักหลายแบบ เชิญทางนี้ขอรับ”

ชางจ้าวหลงกับม่านหรูพยักหน้ารับคำพ่อค้าหนุ่มและตามหลังเขาไปยังห้องที่อยู่ด้านในร้าน หลังจากนั่งรอในห้องไม่นานนัก พ่อค้าก็นำถาดขนาดใหญ่เข้ามาในห้องและวางเอาไว้บนโต๊ะด้านข้างให้พวกเขาเลือกดู

บนถาดเต็มไปด้วยหยกเนื้อดีที่มีลายแกะสลักแตกต่างกันแบบละ 6 ชิ้น และมีอยู่ถึง 8 แบบด้วยกัน ชางจ้าวหลงกับม่านหรูเลือกอยู่นานกว่าจะได้หยกแกะสลักรูปภูเขาทะลุเมฆมงคลบนเนื้อหยกสีขาวขุ่นคล้ายน้ำนม

“เจ้านำพู่กันกับกระดาษมาให้ข้าหน่อย ข้าจะสั่งแกะสลักแซ่เอาไว้หลังหยกเหล่านี้”

“ขอรับท่านผู้เฒ่า พวกท่านรอข้าสักครู่ขอรับ”

เมื่อได้กระดาษและพู่กัน ชางจ้าวหลงเขียนอักษร 丁 (ติง) ส่งให้พ่อค้าเพื่อนำไปแกะสลักใส่ด้านหลังหยกพกลายที่พวกเขาเลือก ก่อนจะนั่งรอหยกพกทั้งหมดที่ใช้เวลาแกะสลักด้านหลังเพียงสองเค่อเท่านั้น หลังรับหยกพกและจ่ายค่าหยกพกไปในราคา 700 ตำลึงแล้ว ชางจ้าวหลงกับม่านหรูก็เดินทางออกจากร้านขายเครื่องประดับไปทันที ชางจ้าวหลงนึกออกว่าเขาลืมซื้อกวานให้หลานๆ ลูกชายและตัวเอง เขาจึงเดินนำม่านหรูไปที่ร้านเครื่องประดับอีกร้านหนึ่งซึ่งเล็กกว่าร้านก่อนหน้า

“ท่านปู่ทำไมไม่ซื้อร้านเดิมหรือขอรับ”

“ปู่กลัวว่าร้านนั้นจะไม่ค่อยมีกวานดี ๆ ให้เลือกน่ะสิ ปู่สังเกตเห็นแต่เครื่องประดับผู้หญิงในร้านแทบทั้งนั้น ของผู้ชายมีน้อยมากและราคาสูงด้วย”

“อ๋อ เป็นเช่นนี้นี่เอง ท่านปู่ช่วยเลือกกวานให้พวกข้าด้วยนะขอรับ และอย่าลืมปิ่นของท่านแม่ด้วย”

“ตกลง ๆ เราเข้าไปเลือกดูกันก่อนเถอะ ปู่คิดว่าร้านนี้น่าจะพอมีของดี ๆ บ้าง”

เมื่อทั้งสองเข้าไปในร้าน เถ้าแก่เห็นลูกค้าท่าทางไม่ธรรมดาก่อนเด็กในร้านเขาจึงรีบเข้ามาต้อนรับพร้อมรอยยิ้ม

“สวัสดีขอรับ ไม่ทราบพวกท่านต้องการเครื่องประดับแบบใดขอรับ”

“ร้านเจ้ามีกวานอย่างดีทำจากทองและปิ่นทองหรือไม่”

“มีขอรับ เชิญนายท่านไปนั่งรอที่ห้องรับรองด้านหลังก่อน ข้าจะให้คนไปนำของที่ท่านต้องการมาให้เลือกนะขอรับ”

เถ้าแก่สั่งเด็กในร้านก่อนจะผายมือเชิญชางจ้าวหลงและม่านหรูให้ตามเขาไปยังห้องรับรองที่อยู่หลังร้านไม่ไกล ระหว่างรอสินค้า เถ้าแก่ก็เลียบๆ เคียง ๆ ถามที่มาของพวกเขา ชางจ้าวหลงคิดว่านี่เป็นการหยั่งเชิงของเจ้าของร้าน เขาอวดหลานอย่างภาคภูมิใจว่าม่านหรูมารับตำแหน่งรองแม่ทัพที่เมืองหลวงในวันมะรืน เถ้าแก่ที่ช่างประจบประแจงพอรู้ว่าหนุ่มน้อยหน้าหวานกำลังจะเป็นถึงรองแม่ทัพ รอยยิ้มยิ่งกว้างมากขึ้นไปอีก พูดกันอยู่สักพักคนงานในร้านเขาถือถาดปิ่นและถาดกวานทองมาคนละหนึ่งถาดใหญ่ เถ้าแก่สั่งให้คนงานวางถาดลงบนโต๊ะก่อนจะกล่าวถึงกวานแต่ละอันให้ลูกค้ารายใหญ่ทั้งสองฟังรวมทั้งปิ่นทองที่สวยงามหลายชิ้นด้วย

สองปู่หลานเลือกอยู่นานก็ได้กวาน 5 อัน ปิ่นปักผมอีก 2 อัน ชางจ้าวหลงที่ต้องจ่ายเงินให้ร้านนี้ถึง 600 ตำลึงไม่ได้คิดมากอันใด มีม่านหรูเท่านั้นที่แอบเสียดายเงินซื้อของไร้ประโยชน์อย่างเครื่องประดับ คราแรกนางไม่ต้องการปิ่นเหมือนแม่ถ้าไม่เพราะท่านปู่กระซิบบ่นว่านางเสียนานเรื่องนี้ นางคงไม่พยักหน้ารับปิ่นที่ท่านปู่เลือกให้แต่แรก

หลังจากรับห่อผ้าที่มีกวานและกล่องปิ่นมาถือไว้ในมือแล้ว ม่านหรูก็ลากปู่ที่ยังคงอยากหาเรื่องเสียเงินต่อกลับค่ายทหารในทันที นางไม่รู้ว่าเงินเดือนนางกับน้องจะได้เท่าไหร่ แต่ตอนนี้ต้องหยุดท่านปู่ผู้ร่ำรวยเสียก่อน เพราะวันนี้พวกนางใช้เงินกับสิ่งของพวกนี้ไปถึง 1300 ตำลึงเลยทีเดียว ม่านหรูอยากให้ท่านปู่เก็บเงินเอาไว้ใช้ในยามฉุกเฉินบ้าง

ชางจ้าวหลงได้แต่งอนหลานสาว เขาอยากซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ ให้ลูกสะใภ้กับลูกชายเพิ่มสักหน่อย ไหนจะชุดของหลาน ๆ ที่ตอนนี้สวมเสื้อผ้าเหมือนชาวบ้านซึ่งไม่เหมาะกับตำแหน่งทางการของพวกเขาสักนิด แต่ในเมื่อม่านหรูดึงเขากลับเช่นนี้ วันหลังหากได้จวนแล้ว เขาค่อยแอบออกมาซื้อกับลูกชายเขาก็ได้ เมื่อถึงประตูเมือง ชางจ้าวหลงก็เลิกงอนหลานสาว หลังจากเห็นว่าไม่มีคนผ่านไปมา สองปู่หลานก็ใช้วิชาตัวเบากลับค่ายทหารทันที

วันงานเลี้ยงยามเซิน ม่านหรูวันนี้แต่งตัวเต็มยศเพื่อรอรับราชโองการในวังซึ่งจัดงานเลี้ยงและสวมกวานทองที่ท่านปู่ซื้อให้วันก่อนทำให้ดูภูมิฐานไม่น้อย นางยังรีบเข้าไปช่วยท่านแม่แต่งตัวที่กระโจมเพื่อไม่ให้ไปถึงงานช้าตามที่รองแม่ทัพอาวุโสซึ่งนำบัตรเชิญมาให้นางเมื่อวานบอกเอาไว้

กว่าครอบครัวติงจะพร้อมออกเดินทาง เวลาก็ล่วงเข้าปลายยามเซินแล้ว ติงอ้ายกับติงเอ้อยังคงทำหน้าที่ขับรถม้าของครอบครัวเดินทางเข้าไปยังวังหลวง พวกเขารู้กฎเกณฑ์จากการสอบถามรองแม่ทัพที่เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงมาก่อนตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว เป็นเพราะรองแม่ทัพที่นำบัตรเชิญมาให้กลัวว่าพวกเขาจะทำสิ่งใดผิดไป รองแม่ทัพจึงบอกกฎเกณฑ์ต่าง ๆ เวลาทำความเคารพขุนนางขั้นสูงกว่าพวกเขาและวิธีการรับราชโองการที่ม่านหรูจะต้องทำให้ถูกต้องด้วย

ครอบครัวติงที่เรียนรู้กฎเกณฑ์ตลอดทั้งวันเมื่อวานนี้ พวกเขาตื่นเต้นมากที่จะได้เข้าไปในวังเป็นครั้งแรกในชีวิต มีเพียงชางจ้าวหลงเท่านั้นที่มีสีหน้าไม่ยินดียินร้ายกับเรื่องที่ต้องเข้าร่วมงานเลี้ยงในวัง เพราะเขาเป็นชาวยุทธมาตลอดจึงไม่สนเรื่องราวของทางการมาแต่ไหนแต่ไร เพียงแต่มีลูกศิษย์คอยนำเรื่องราวในราชสำนักมาพูดให้เข้าหูอยู่บ่อย ๆ เขาจึงรู้ว่าต้องวางตัวอย่างไร

รถม้าตระกูลติงไปถึงด้านหน้าประตูวังก่อนถึงยามโหย่วประมาณสองเค่อ ติงอ้ายปล่อยให้คนอื่นลงไปรอด้านหน้า ก่อนเขาจะขับรถม้าไปเก็บไว้ข้างกำแพงวังตามหลังรถม้าจากจวนอื่น เมื่อเห็นว่าจวนอื่นมีคนขับรถม้าคอยเฝ้าอยู่ เขาจึงรีบเดินกลับไปหาครอบครัวที่ยืนรออยู่หน้าประตูวัง

ชางจ้าวหลงเห็นหลานชายมาถึงแล้ว เขาเดินพาทุกคนไปยื่นบัตรเชิญให้กับขันทีที่ทำหน้าที่ประกาศนามตามบัตรเชิญเหมือนพวกขุนนางก่อนหน้านี้

“รองแม่ทัพติงม่านหรูและครอบครัวมาถึงแล้ว” เสียงแหลมสูงของขันทีร้องออกมาตามหน้าที่ ไม่นานนักนางกำนัลคนหนึ่งก็เดินมาเชิญพวกเขาไปยังโต๊ะอีกด้านซึ่งมีครอบครัวนายกองอาวุโส รองแม่ทัพและแม่ทัพคนอื่นอีกหลายคนนั่งกันอยู่

ขุนนางอื่น ๆ ไม่คุ้นชื่อรองแม่ทัพคนนี้ พวกเขาจึงหันไปมองก็เห็นชายหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างผอมบางเดินอยู่หลังชายชราท่าทางภูมิฐาน มองจากชุดที่ชายหนุ่มสวมแล้ว พวกเขาจึงรู้ว่าน่าจะเป็นรองแม่ทัพคนใหม่ที่ท่านแม่ทัพใหญ่เพิ่งถวายฎีกาแต่งตั้งไปเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา

ซื่อหวนหลงกับครอบครัวต่างมองตามทุกคนไปยังทางเข้าห้องโถงเช่นกัน เขายังกระซิบกับท่านแม่ว่าคนนั้นคือว่าที่ลูกสะใภ้ของท่าน ฮูหยินซื่ออย่างจี้หย่งชิงเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจที่เห็นคนที่ลูกชายบอกสวมชุดรองแม่ทัพ นางมองขึ้นลงไม่นานก็ขมวดคิ้วแล้วกระซิบถามลูกอย่างจริงจัง

“เจ้าอย่าล้อแม่เล่นนะอาหลง ถ้าฝ่าบาทรู้เข้ามีหวังนางและครอบครัวต้องถูกลงโทษเป็นแน่”

“ท่านแม่ ข้าจะใช้ตัวเองเป็นเดิมพันขอรับ ข้าไม่เชื่อว่าฝ่าบาทจะประหารนางลงทั้งที่นางกับน้องชายต่างออกรบอย่างกล้าหาญและยังมีความดีความชอบใหญ่หลวงด้วย”

“เฮ้อ เจ้านี่นะ ผู้หญิงเยอะแยะไม่สนใจ กลับสนใจนางได้ยังไงกัน แม่ไม่เห็นว่านางจะมองมาทางเจ้าสักนิด เฮอะ เจ้าแอบชอบนางคนเดียวล่ะสิท่า”

“โธ่ ท่านแม่ขอรับ ข้าก็กำลังขอให้ท่านแม่ช่วยอยู่นี่ ข้าอยากได้นางเป็นภรรยาขอรับ ท่านแม่ช่วยลูกด้วยนะขอรับ นะ นะ” ซื่อหวนหลงออดอ้อนแม่อย่างกับเด็กๆ ทำเอาคนเป็นแม่อย่างจี้หย่งชิงอยากเอาเท้าก่ายหน้าผาก งานนี้นางน่าจะเหนื่อยไม่น้อย