ตอน 12

ซื่อหวนหลงเรียกประชุมในวันต่อมา ม่านหรูที่เป็นเพียงนายกองเล็ก ๆ ไม่ต้องเข้าร่วม นางจึงไปตรวจสอบทหารในกองว่าใครบาดเจ็บมากน้อยแค่ไหน โชคดีที่เมื่อวานคนของแม่ทัพใหญ่ตามมาช่วยเปิดทางได้ทัน กองทัพเล็ก ๆ ของนางจึงไม่มีใครล้มตาย

กว่าการประชุมจะจบลง พระอาทิตย์ก็ตกดินแล้ว ซื่อหวนหลงออกคำสั่งให้กองทัพพักผ่อน 2 สัปดาห์ จากนั้นเขาจะให้ทหารม้าเป็นทัพหน้าแต่จัดขบวนเหมือนที่ม่านหรูทำในครั้งนี้ เพื่อจะได้ตีฝ่าค่ายทัพของแคว้นเจิ้งไปให้สิ้นซากเสีย หลังจากที่คราวนี้พวกเขาทำไม่สำเร็จ

เช้าวันต่อมา เหล่าแม่ทัพ รองแม่ทัพและนายกองที่มีประสบการณ์นำเรื่องในที่ประชุมเมื่อวานไปแจ้งเหล่าทหารให้กระจายข่าวกันออกไป เพื่อเตรียมตัวสู้ศึกครั้งต่อไปในอีก 2 สัปดาห์ที่จะถึงนี้ ม่านหรูเมื่อทราบข่าว นางก็นำทหารในกองฝึกฝนให้หนักยิ่งกว่าเก่า เพราะการต่อสู้ที่ผ่านมานางเห็นข้อบกพร่องในกองทหารของนาง

10 วันผ่านไป ซื่อหวนหลงเทียวออกมาดูการฝึกทหารของม่านหรูวันเว้นวัน ตั้งแต่ที่เขาออกคำสั่งให้พักผ่อนและเตรียมตัวสู้ศึกในอีก 4 วันข้างหน้า ม่านหรูที่เห็นเขาออกมาดูพวกนางฝึกทุกครั้ง เพียงแต่นางทำเป็นไม่สนใจเพราะกลัวถูกจับได้

การแสดงออกของม่านหรูที่มีต่อซื่อหวนหลงยิ่งทำให้เขาคันที่หัวใจยิบๆ จนตัวเองต้องเทียวออกมาดูนางวันเว้นวันเช่นนี้ เขาอยากเข้าไปกอดนางอีกเพื่อพิสูจน์ว่าตนเองไม่ใช่ต้วนซิ่วแต่ก็ไม่กล้า เพราะน้องชายนางพอเห็นเขามาเมื่อไหร่ ทั้งคู่จะยืนบังพี่สาวเอาไว้อย่างหวงแหน แม้แต่เงาร่างของแม่ทัพใหญ่ พวกเขาก็ไม่อยากให้พี่เขาเห็นแม้แต่นิดเดียว

ม่านหรูเห็นน้องชายทำตัวเกเรแต่ก็ไม่อยากต่อว่าพวกเขา นางรู้ดีว่าน้องชายรักนางมากแค่ไหน ม่านหรูจึงปล่อยให้พวกเขากันท่าแม่ทัพใหญ่ต่อไปจนกระทั่งถึงวันออกศึก วันนี้กองทหารของนางมีหน้าที่ติดตามทัพม้าของแม่ทัพใหญ่เพื่อตีฝ่าให้ได้มากที่สุดและป้องกันการถูกโอบล้อมจากทัพศัตรู กุนซือยังให้ปีกด้านข้างทั้งสองมีเพียงทัพธนูเท่านั้น เพื่อสะดวกต่อการยิงธนูช่วยเหลือกองทัพที่บุกเข้าทางด้านหน้า

ซื่อหวนหลงสั่งให้ทหารนำผ้ามาพันเท้าม้าเอาไว้เพื่อป้องกันเสียงวิ่งไม่ให้ดังมากเกินไปจนศัตรูไหวตัวทันเหมือนครั้งก่อน เมื่อเห็นว่ากองทัพทั้งหมดพร้อมแล้วเขาสั่งการเดินทัพตั้งแต่เช้าตรู่หลังอาหารเช้าที่ทำเร็วกว่าทุกวัน เพราะเขาสั่งการปลุกทหารตั้งแต่ฟ้ายังมืดอยู่เพื่อให้พวกเขาได้ทานข้าว ซื่อหวนหลงยังส่งคนไปสืบก่อนหน้านี้แล้วพบว่าในค่ายทัพของแคว้นเจิ้งยังระส่ำระสายกับศึกที่ไม่เป็นไปตามแผนในครั้งก่อน

กองทัพแคว้นจ้าวเดินทางช้า ๆ เพื่อป้องกันเสียงจากการเดินทัพนับแสนคนซึ่งสภาพร่างกายพร้อมสำหรับการรบในครั้งนี้มาก ทหารใหม่ทั้งหมดรู้ว่าหากตัวเองไม่ตั้งใจฝึกฝน พวกเขาคงไม่มีชีวิตรอดในการศึกที่ดาบกระบี่ไร้นัยน์ตาเช่นนี้ยิ่งพวกเขาเห็นความก้าวหน้าของกลุ่มม่านหรู ทุกคนจึงมีเป้าหมายจะได้เลื่อนขั้นให้เหมือนกับพวกเขาก่อนการทำศึกจะจบลง เพื่อครอบครัวของพวกเขาซึ่งเป็นชาวบ้านจะได้รับใช้ทางการและมีฐานะดีขึ้น

กองทัพแคว้นเจิ้งที่วันนี้ส่งคนไปดูลาดเลาเพียงแค่ครึ่งทางก่อนถึงค่ายได้รับรายงานตั้งแต่ช่วงสายว่าไม่พบเห็นร่องรอยกองทัพแคว้นจ้าว พวกเขาจึงยังพักผ่อนที่ค่ายทหารอย่างสบายใจ กว่าพวกเขาจะรู้ตัวว่ากองทัพใหญ่แคว้นจ้าวมาใกล้ค่ายทัพก็สายเกินไปแล้ว

ซื่อหวนหลงสั่งให้ทัพม้าทำลายกับดักก่อนบุกทะลวงเข้าไปในค่ายทัพที่ตอนนี้เหล่าทหารต่างวิ่งไปมาเพื่อหาชุดเกราะกับดาบมาป้องกันตัว แม่ทัพใหญ่แคว้นเจิ้งที่ตั้งตัวไม่ทันได้แต่กัดฟันอย่างโกรธแค้น เขาชะล่าใจเกินไปจริง ๆ จนทำให้ครั้งนี้ทัพที่เขาฝึกฝนมาหลายสิบปีต้องแตกพ่ายแน่นอน หากข่าวส่งไปถึงเมืองหลวงตัวเขาจะมีความผิดและถูกประหาร เขาจึงตัดสินใจจะสู้จนตัวตายดีกว่าให้ครอบครัวลำบาก

การต่อสู้ครั้งนี้ใช้เวลาถึง 3 วัน 3 คืน กว่าแม่ทัพใหญ่แคว้นเจิ้งจะถูกซื่อหวนหลงใช้ง้าวใหญ่ฟันจนร่างขาดสะพายแล่ง เหล่าทหารแคว้นเจิ้งที่เห็นแม่ทัพใหญ่ตายต่อหน้า พวกเขามีหรือจะกล้าสู้ต่อและตอนนี้ทหารเหลืออยู่ไม่ถึงห้าพันคน พวกเขาจึงพากันหนีกระจัดกระจายออกไปจากค่ายทางด้านหลังโดยไม่สนใจว่าทัพศัตรูจะให้ทหารติดตามมาหรือไม่

ซื่อหวนหลงที่เหน็ดเหนื่อยจากการศึกอันยาวนานเห็นทหารศัตรูต่างหนีไปหมดแล้ว เขาจึงสั่งการให้ทหารหยุดมือและให้แม่ทัพ รองแม่ทัพ นายกองทั้งหลายไปตรวจสอบความเสียหายว่ามีใครบาดเจ็บล้มตายเพื่อที่จะกลับไปทำเรื่องมอบเงินชดเชยให้ครอบครัวทหารที่เสียชีวิตในการศึกครั้งนี้

ม่านหรูกับน้องช่วยกันตรวจสอบกองทัพของตนซึ่งตอนนี้พวกเขาต่างนั่งลงกับพื้นอย่างเหนื่อยอ่อน และมีรอยยิ้มบางบนใบหน้ากันทุกคน เพราะกองทัพเล็กของนางนั้นไม่มีใครตายเลยแม้แต่คนเดียว ถึงแม้พวกเขาจะบาดเจ็บบ้าง แต่นี่คือการรบที่ดำเนินมาถึง 3 วัน 3 คืน การที่พวกเขาบาดเจ็บแค่นี้จึงไม่นับเป็นอะไร

ม่านหรูไปรายงานจำนวนคนให้รองแม่ทัพทราบตามหน้าที่ ก่อนนางจะหันกลับไปดูแลทหารในกองที่บาดเจ็บเบื้องต้นและรอรับคำสั่งต่อไป ซื่อหวนหลงได้แต่มองตามร่างเล็กบางไปอย่างสับสน เขาอยากกอดเพื่อปลอบขวัญร่างเล็กบางตัวหอมที่เพิ่งหันหลังไปจริง ๆ แต่ก็กลัวว่าคนอื่นจะเข้าใจผิดว่าเขาเป็นต้วนซิ่ว ตอนนี้เขาเริ่มที่จะมั่นใจแล้วว่าตัวเองคิดไม่ผิดว่าทหารร่างเล็กนั้นเป็นหญิงสาว เพราะตลอด 3 วันที่ผ่านมา เขามักจะแอบมองนางบ่อยๆ ยิ่งเห็นน้องชายทั้งสองที่ไม่ยอมให้ชายคนใดเข้าใกล้นางด้วยแล้ว เขายิ่งมั่นใจมากขึ้น ทั้งที่ทหารชายปกติมักจะตบหลังเกาะไหล่ก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร ยกเว้นนายกองร่างเล็กของเขาที่น้องชายไม่ให้ใครเข้าใกล้เลยแม้แต่น้อย ซื่อหวนหลงยิ้มบางออกมาอย่างโล่งใจที่ตนเองไม่ใช่ต้วนซิ่ว หลังจากนี้มีเพียงแค่เขาจะทำอย่างไรไม่ให้นางถูกลงโทษตามกฎทหารเท่านั้น

คืนนั้นกองทัพแคว้นจ้าวนอนพักเอาแรงที่ค่ายทหารแคว้นเจิ้งและรุ่งสางค่อยเดินทางกลับค่ายทหารแคว้นจ้าว ม่านหรูกับน้องไม่รู้ว่าตอนนี้ความลับนางแตกแล้ว พวกเขายังคงดีใจที่เพื่อนทหารในกองอยู่รอดปลอดภัยครบทุกคน ถึงแม้จะเหนื่อยล้าจากการทำศึกติดต่อกันมาหลายวัน แต่ด้วยพลังลมปราณที่มากกว่าคนธรรมดาทำให้สามคนพี่น้องยังคงร่าเริงเหมือนไม่ได้ผ่านการต่อสู้มาก่อน พวกเขาเข้านอนพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปทั่วใบหน้า โดยที่ไม่รู้เลยว่าพวกเขาจะต้องมีเรื่องให้หนักใจในอีกไม่กี่วันที่จะถึงนี้

รุ่งเช้าวันต่อมา ทหารทั้งหมดแม้จะทั้งเหนื่อยทั้งหิว แต่พวกเขาก็มีกำลังใจดีอยู่จากการชนะศึกใหญ่ในครั้งนี้ เมื่อแม่ทัพใหญ่สั่งเดินทัพกลับค่าย ทหารทุกนายก็เข้าแถวอย่างเป็นระเบียบและเดินทางกลับพร้อมทั้งร่างของทหารที่เสียชีวิตซึ่งถูกรวมไว้ในรถเข็นของค่ายทัพแคว้นเจิ้งที่พวกเขาหามาได้ ครั้งนี้กองทัพสูญเสียกำลังพลไปทั้งหมดไม่ถึงหนึ่งพันนาย ส่วนใหญ่เป็นทหารใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์จึงเสียชีวิตไปอย่างน่าสงสาร ม่านหรูกับน้องรู้ว่าเหล่าชาวบ้านที่เกณฑ์มาพร้อมกันตายไปไม่ใช่ว่าพวกเขาจะไม่เสียใจ เพียงแต่ดาบกระบี่ไร้นัยน์ตาจึงทำให้พวกเขาตายไปเช่นนี้ เพียงแค่นางกับน้องๆ ช่วยรักษาชีวิตทหารในกองได้ทั้งหมดพวกนางก็เต็มกลืนแล้ว จะให้นางไปช่วยคนในกองอื่นพวกนางก็ไม่มีความสามารถมากขนาดนั้น ทุกคนจึงได้แต่ต้องทำใจกับการจากไปของพวกเขา

กว่าทัพใหญ่จะเดินทางถึงเขตชายแดนแคว้นจ้าวก็ล่วงเข้ายามเย็นแล้ว ข่าวที่กองทัพได้ชัยชนะมาถึงค่ายตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เหล่าทหารในค่ายจึงเตรียมอาหารรอไว้ให้พวกเขาได้กินก่อนจะพักผ่อนอย่างเต็มที่ในค่ำคืนนี้ ซื่อหวนหลงเห็นว่าทุกคนต่างเหนื่อยล้ามากแล้ว เขาจึงสั่งการให้พวกเขาไปกินข้าวและพักผ่อนก่อนที่พรุ่งนี้เขาจะสั่งประชุมสรุปเรื่องการศึกในครั้งนี้กับผู้ที่เกี่ยวข้อง พร้อมทั้งปรึกษาเรื่องเลื่อนขั้นที่เขาอยากมอบเป็นรางวัลให้กับม่านหรูและน้องชายของนาง ถึงแม้เขาจะรู้แล้วว่านางเป็นผู้หญิงก็ตาม แต่ความสามารถในการฝึกฝนและควบคุมกองทัพของนางไม่เป็นสองรองใคร พวกทหารหัวเก่ายังถึงกับชื่นชมนางให้พวกเขาฟังอยู่บ่อย ๆ นับว่านางทำหน้าที่ทหารได้ดีเสียยิ่งกว่าผู้ชายด้วยซ้ำ

วันต่อมา ทหารส่วนใหญ่ในค่ายยังคงพักผ่อนต่ออีกหนึ่งวัน ส่วนแม่ทัพ รองแม่ทัพและนายกองอาวุโสต่างเข้าร่วมประชุมในกระโจมของแม่ทัพใหญ่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ซื่อหวนหลงฟังรายงานสรุปจากแม่ทัพชายแดนและให้กุนซือบันทึกไว้ในกระดาษเพื่อเขียนฎีกาถวายฝ่าบาทหลังจากกลับไปยังเมืองหลวงในอีกไม่กี่วัน