ผู้ชายที่แสนร้าย

5

ผู้ชายที่แสนร้าย

         คืนนี้มาตายกเอาผ้าห่มกับหมอนมานอน ที่พื้นข้างๆโซฟา เพื่ออยู่เป็นเพื่อนคนเมา เพราะถ้าจะให้เธอลากเขาเข้าไปห้องนอนไม่ไหวแน่

          สภาพของไมค์ตอนนี้ ช่างแตกต่างจากชายหนุ่มในวันที่มาตายังเรียนอยู่ชั้นมัธยมและเธอก็แอบปลื้มเขา ในวันที่เขาติดต่อผ่านมาทางครูของเธอเพื่อช่วยเหลือเรื่องทุนการศึกษา

          ตอนที่หญิงสาวเรียนจบ เธออยากไปขอบคุณเขา แต่ชายหนุ่มเองบอกข้อตกลงไว้ตั้งแต่เริ่มแรกว่า เขาไม่ต้องการทำความรู้จักกับเด็กที่เขาให้ทุน เพราะต้องการช่วยเหลือแบบไม่หวังสิ่งตอบแทน

          “หิวน้ำขอน้ำหน่อย”

          หญิงสาวสะดุ้งลุกขึ้นทันที เมื่อได้ยินคนเมาร้องขอน้ำ แต่เขาไม่ยอมลุกหญิงสาวจึงค่อยปล้อนให้ แต่ด้วยความไม่ถนัด น้ำจึงหกรดเสื้อผ้า ไมค์โมโหคว้าแก้วได้ ขว้างกระแทกกำแพงจนแตก

          เพล้ง!

         แก้วแตกกระจาย หญิงสาวมองหน้าคนที่อยู่ในอ้อมแขนเธอมาตาปลอยแขนออกทันที จนศีรษะของชายหนุ่มกระแทกลงกับขอบโซฟา

          “โอ๊ะ! อีคนชอบทำลายครอบครัวคนอื่นเขา ไป!อยากไปไหนก็ไป”

          ไมค์ชี้ไม้ชี้มือไล่มาตา โดยที่ตัวเองยังลืมตาแทบไม่ขึ้น ความอดทนของหญิงสาวถึงที่สุด วันนี้เธอจะหนี

          ไฟที่มีเพียงไม่กี่ดวง เพราะใช้พลังงานแสงอาทิตย์ มาตาจึงมองไม่ค่อยเห็นทางนอกบ้าน ไฟฉายเธอลองหามาหลายวันแล้วก็ไม่เจอว่ามี

          เก้าอี้จากโต๊ะกินข้าวถูกยกมาวางข้างกำแพง แต่ด้วยความตัวเล็กเธอจึงไม่สามรถปีนได้ และเหล็กแหลมข้างบน มันก็ทำให้เธอรู้สึกว่าวิธีนี้เธอคงทำไม่สำเร็จ

          สายตาของมาตาหันไปเห็นว่าประตูรั้วมีกุญแจใส่ไว้สองอัน เธอต้องหาลูกกุญแจทั้งสองดอกนั้นให้เจอแล้วเธอจะรอดโดยที่ไม่ต้องเจ็บตัว

          “มานี่สิ”

          ไมค์เรียกมาตาทันที เมื่อเห็นเธอกำลังเดินผ่าน หญิงสาวโกรธ เกลียดจาไม่อยากให้เขามาโดนตัว แต่เธอก็คิดว่าบางทีเธออาจจะได้กุญแจจากตัวเขาก็ได้

          เมื่อคนตัวเล็กเดินเข้าไปใกล้ ชายหนุ่มที่เริ่มหายเมาแล้วก็ดึงตัวเธอลงไปนอนกอดบนโซฟา

          มาตาอยากจะกรี๊ดด้วยความรู้สึกโมโห แต่ก็ไม่กล้าทำ เพราะคิดถึงภาพที่เขาตบเธอและก็ปาแก้ว มีหวังถ้าเธอกรี๊ดเขาคงทำร้ายเธอมากกว่านี่แน่ๆ

          ร่างกายของเธอกับเขาเบียดเสียดกันอยู่จนแน่น มาตารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างอยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขา เธอค่อยทำเอามือลูบไล้ๆไปทั่วขาของชายหนุ่ม และค่อยๆสอดมืองเข้าไปในกระเป๋ากางเกง กลับถูกไมค์ดึงมือของเธอให้มากอดเขาแทน

         “ผมขอโทษนะ ผมเมาไปหน่อย”

          ชายหนุ่มพูดโดยยังไม่ยอมลืมตาก่อนจูบลงที่หน้าผากของหญิงสาวที่เขานอนกอดอยู่

          มาตารู้สึกทำอะไรไม่ถูก จากที่คิดจะหนี พอเจอคำว่าขอโทษและท่าทางที่ดูอ่อนลงของเขา ทำให้เธอยอมให้อภัยและสวมกอดเขาแน่นกว่าที่เขากอดเธอเสียอีก

          ไม่นานบทรักครั้งที่สามก็เริ่มขึ้น ครั้งนี้โซฟากลางบ้านถูกใช้แทนเตียง คนเมาที่ก่อนหน้านี้ไม่ยอมลืมตาแต่ตอนนี้เขากลับมองสบตาหญิงสาวที่อยู่ใต้ตัวเขาอย่างปลุกอารมณ์

          สงคราวบนโซฟาครั้งนี้ นอกจากหญิงสาวจะไม่ขัดขืน เธอยังเล่นบทผู้นำในบางครั้งเมื่อชายหนุ่มจับตัวเธอ ให้ลุกมานั่งทับมังกรใหญ่ของเขา

          หญิงสาวขยับตัวเองตามจังหวะมือของคนตัวใหญ่ที่จับสะโพกอวบเธอไว้ การอยู่ข้างบนและเป็นคนทำเอง ทำให้หญิงสาวเดินทางไปถึงสวรรค์ได้เร็วกว่าที่เป็นฝ่ายนอนรอ

         เมื่อประตูสวรรค์เปิดรับเธอแล้ว มาตาก็ล้มตัวลงนอน ปล่อยให้ชายหนุ่มเป็นฝ่ายใช้เรือนร่างของเธอไปสู่งฝั่งฝันบ้าง

ก่อนที่จะเริ่มบรรเลงบทรัก ไมค์ก้มหน้าลงไปสาละวนกับการดูดกินน้ำหวานจากกลีบสีชมพูที่ไหลอกกมาเยิ้มอย่างชอบใจ ก่อนจะใช้นิ้วกลางสอดเข้าไปเพื่อสะกิดเม็ดแห่งความเสียวซ่านเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของคนตัวเล็กอีกครั้ง

          เมื่อนิ้วของเขาถูกส่วนภายในของหญิงสาวตอดรัด ชาหนุ่มยิ่งชอบใจ เปลี่ยนจากนิ้วเป็นมังกรผงาดทันที

          โซฟาเล็กไม่ได้เป็นอุปสรรค์เลย มาตาถูกหมุนตัว พลิกไปพลิกมา จนเธอจำแทบไม่ได้ว่าสงครามรักครั้งนี้ เธอเล่นท่าอะไรบ้าง แต่ก็ไม่มีท่าไหน ที่ทำให้เธอไม่รู้สึกเสียว โดยเฉพาะถ้าหันหลังให้เขา มันเสียจนเธอแทบจะขาดใจ ยิ่งท่านี้ทำให้เธอเห็นหน้าเขาในกระจก ที่บิดเบี้ยวกัดปากแน่น ยิ่งทำให้มาตาเหมือนหลุดออกไปอีกโลก จนตัวเบาหวิว

          เมื่อสงครามจบลงทั้งคู่ก็นอนกอดกันอยู่บนโซฟา ที่เมื่อครู่มันกลายเป็นเวทีสวาท

         หญิงสาวนอนคิดถึงเมื่อครั้งที่เพียงใจมาจ้างให้เธอจัดการเรื่องหย่าให้ เพียงใจเล่าข้อมูลให้เธอฟัง ว่าเธอกับไมค์แทบจะไม่ได้มีอะไรกัน บางทีนานถึงสามเดือนถึงจะมีครั้ง แต่นี่เธอมาอยู่ได้แค่เพียงสองวัน เธอกับไมค์ได้เสียกันสามครั้งไปแล้ว มาตาจึงคิดว่ามันต้องมีอะไรซ่อนอยู่ภายใต้คำว่ารักของไมค์ที่มีให้กับอดีตภรรยา

          คำว่าขอโทษ รอยจูบบนหน้าผาก แล้วบทรักที่ดุเดือดที่เขามอบให้เธอวันนี้ ทำให้หญิงสาวลืมเรื่องที่จะพยายามหนีทันที

          “วันนี้ผมจะไปทำงาน ปิดบ้านดีๆ มีใครมาเรียกก็อย่าตอบกลับ อย่าออกไปนอกตัวบ้าน ผมบอกคุณแล้วนะที่นี่อันตรายรอบตัว”

          วันนี้มาตาถูกทิ้งไว้คนเดียวในบ้าน ใจหนึ่งเธอก็คิดว่าวันนี้ เป็นวันที่เธอควรจะหนีที่สุด แต่อีกใจก็กลัวข้างนอกจะอันตรายกว่า เหมือนอย่างที่เขาบอกกับเธอไว้

          ความคิดสับสนไปหมด มาตาจึงตัดสินใจที่จะไม่หนี แต่เธอจะพยายามรู้ให้ได้ว่าข้างนอกมีอะไร

          หญิงสาวเดินสำรวจรั้วรอบบ้าน เธอพยายามหารอยแตกของกำแพง เผื่อจะมองเห็นว่าข้างนอกมีอะไรบ้าง แต่กำแพงเหมือนถูกสร้างใหม่ ไม่มีรอยแยกให้เธอได้เห็นเลย

          “เจ้าของบ้านมันออกไปได้เกือบชั่วโมงแล้ว คงอีกนานกว่ามันจะกลับมา บ้านนี้มีแค่มันอยู่ หาทางปีนเข้าให้ได้ ในนั้นต้องมีอะไรมีค่าอยู่แน่ๆ”

          เสียงของผู้ชายสองคนคุยกันข้างนอกรั้ว ทำให้หัวใจของมาตาสั่นไปหมด เธอรีบเดินเข้าบ้านให้เร็วที่สุด ล็อคประตูหน้าต่างทุกบาน รูดผ้าม่านปิดเพื่อไม่ให้ข้างนอกเห็นว่ามีคนอยู่

          ตอนนี้หัวใจของมาตาคิดถึงแต่ไมค์อยากให้เขากลับมาเร็วๆ แค่เขาเพิ่งออกไปได้ชั่วโมงเดียวคงอีกนานกว่าจะกลับ

          หญิงสาวนั่งเฝ้าอยู่ที่หน้าต่างคอยแหวกม่านแอบดู เพื่อที่จะได้รู้ว่า ตอนนี้มีใครเข้ามาในรั้วหรือยัง แต่ก็ผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้วจากที่เธอได้ยินทั้งสองคนคุยกัน แต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น

          “หรือพวกมันกำลังไปตามพรรคพวกมาอีก” หญิงสาวคิดในใจ

          วันนี้ทั้งวันมาตาไม่ทำอะไรเลย นอกจกเฝ้าหน้าต่างอยู่อย่างนั้น เพื่อรอจนกว่าชายหนุ่มจะกลับมา