พี่ชายของเธอฆ่าพ่อของเขา เขาจึงต้องจับตัวเธอมาเพื่อให้บอกที่อยู่ของพี่ชาย หญิงสาวโดนทำร้ายต่างๆนาๆทั้งร่างกายและจิตใจแต่สุดท้ายแล้วหัวใจของเธอกลับหลงรักคนเลือดเย็นอย่างเขาจนโงหัวไม่ขึ้น!
View Moreคุณมันเลว ep 45“คนบ้ากาม โหด หื่น เถื่อน คนนี้แหละที่มันเป็นผัวของเธอ!”คำพูดนั้นยังดังอยู่ในโซนประสาทไม่คลาย เมื่อกี้เขาใช้คำว่าผัวกับเธอ จู่ๆ แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อ ไหนบอกว่าแค่ลองศึกษากันดูเฉยๆ แต่ใช้คำว่าผัวได้เต็มปากเต็มคำ“คุณไปเป็นผัวฉันตอนไหน” หน้างามซุกลงตรงซอกคอแกร่งด้วยความเขินอายแม้ไม่ใช่คำที่หวานอะไร แต่มันก็ส่งผลต่ออัตราการเต้นของหัวใจไม่น้อย“ก็ตอนที่ฉันเอาไอ้นั่นเข้าไปในตัวของเธอไง”“โอ้ยคุณ! ชักจะลามกเข้าทุกวันแล้วนะ” ยาหยีกรี๊ดในใจตรงซอกคอแกร่ง อยากเอาเล็บข่วนหน้าหล่อๆ เสียจริงๆ เอะอะก็วนเข้าแต่เรื่องใต้สะดือในหัวของเขาคงคิดแต่เรื่องอย่างว่าสินะ...จู่ๆ คำพูดของทาคาชิก็แทรกเข้ามาในโซนประสาท‘มึงกล้าเอาผู้หญิงของตัวเองไปเป็นนกต่อหรอ’ความจริงอยากจะถามนานแล้ว แต่ตอนนั้นชายหนุ่มอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยไม่กล้าปริปากถาม หน้างามค่อยๆ ผละออกจากซอกคอแกร่ง ก่อนจะใช้สองมือกุมหน้าหล่อเหลาเอาไว้“ฉันขอถามอะไรได้ไหมคะ”“ว่ามาสิ”“...” ยาหยีจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีนิล “ที่คุณทาคาชิพูดวันนี้ว่าเอาฉันไปเป็นนกต่อ คืออะไรหรอคะ ฉันไปเป็นนกต่อตั้งแต่เมื่อไหร่”“...” โทคิยะนิ่งงันเมื่อเจอคำถา
คุณมันเลว ep 44 หลังจากทานข้าวเสร็จ โทคิยะก็พาหญิงสาวไปเดินเล่นถ่ายรูปและช็อปปิ้งที่ย่านศูนย์การค้าในละแวกนั้น แต่ในใจก็ยังคิดเรื่องที่ทาคาชิพูด ถ้าเกิดวันหนึ่งมันมาแย่งเธอไปจากเขา เขานี่แหละจะเป็นคนฆ่ามันเอง! “กินไหมคะ” ร่างบางถามขณะที่ยื่นไอติมให้ ปกติเขาไม่ค่อยเดินในสถานที่ที่คนเยอะขนาดนี้ แต่เหมือนคนตัวเล็กจะมีความสุขกับการได้เดินดูข้าวของและได้เรียนรู้วัฒนธรรมของคนฮ่องกง นอกจากของกินแล้วยาหยีก็ไม่ซื้ออะไรเลยเพราะเธอเป็นคนไม่ใช้เงินฟุ่มเฟื่อย “ขอบคุณ” ชายหนุ่มรับไอติมไว้ รู้สึกเกร็งเล็กน้อย เขาแต่งตัวจัดเต็มซะขณะนี้แต่กลับต้องมาเดินตลาดที่มีคนพลุกพล่าน “คุณจะกินอะไรอีกไหมคะ ฉันจะไปซื้อให้” ยาหยีพูดทั้งๆ ที่ของกินเต็มไม้เต็มมือ หญิงสาวรู้ดีว่าชายหนุ่มเป็นมาเฟียที่ไม่ชอบการเดินในสถานที่ที่มีคนพลุกพล่าน เพราะหน้าตาบอกบุญไม่รับของเขาทำให้หญิงสาวรู้สึกไม่ดีเล็กน้อย ตอนอยู่เมืองไทยเธอชอบเดินตลาด ชอบกินอาหารสตรีทฟู๊ด พอมาอยู่ที่ญี่ปุ่นย่านที่เธออยู่ไม่มีตลาดให้เดินเลย พอมาเจอที่ฮ่องกงจึงเดินทั่วซะทุกซอกทุกมุมของตลาด “จะขุนให้ฉันอ้วนรึไง” “อ้วนก็ดีค่ะฉันชอบผู้ชายหุ่นหมี” “งั้นก็
คุณมันเลว ep 43 โทคิยะพาหญิงสาวมายังภัตตาคารหรูแห่งหนึ่งย่าน Hollywood road ยาหยีตื่นเต้นกับบรรยกาศใหม่ๆ แต่ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเท่าคนข้างๆ เป็นคนพาเธอมา มือใหญ่ของเขากุมมือเล็กของเธอไว้ตลอดราวกับว่ากลัวเธอจะหลงไปกับกลุ่มของคนที่เดินสัญจรไปมา โทคิยะจองโต๊ะวีไอพีไว้ที่ชั้นดาดฟ้าของภัตตาคารซึ่งมองเห็นวิวของตึกรอบๆ เมือง บรรดาผู้คนที่เข้ามาทานอาหารในร้านหรูแห่งนี้ ต่างจ้องมองสองหนุ่มสาวเป็นตาเดียว ผู้ชายหล่อราวกับนายแบบ ส่วนผู้หญิงตัวเล็กน่ารักจนดูน่าทะนุถนอม แต่ในระหว่างที่พนักงานกำลังพาสองหนุ่มสาวเดินไปที่ลิฟท์นั้น มีเสียงหนึ่งทักทายโทคิยะขึ้น มันเป็นเสียงที่เขาไม่อยากได้ยิน! “ไง เพื่อนรัก” ทาคาชิที่อยู่ในชุดสูทพร้อมลูกน้อง เดินออกมาจากลิฟท์อีกตัวที่อยู่ข้างๆ “...” โทคิยะปรายตามองด้วยความไม่พอใจ เมื่อสายตาปะทะเข้ากับอดีตเพื่อนรักอย่างทาคาชิ อ้อมแขนแกร่งขว้าเอวบางเข้ามาชิดตัว ในขณะที่ทาคาชิยิ้มอย่างท้าทาย ยาหยีงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โทคิยะรู้จักกับทาคาชิได้ยังไง หญิงสาวรู้สึกประหม่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับทาคาชิ จนไม่กล้าสบตากับเขา “จะไม่ทักทายกูหน่อยหรอ” ทาคาชิพูดขึ้น เมื่อเห
คุณมันเลว ep 42คืนนั้นยาหยีนอนฝันหวานทั้งคืน เพราะอ้อมแขนแกร่งโอบรัดกายสาวของเธอไม่ห่าง มันเกินคำว่าฝันไปแล้วที่ได้นอนกอดผู้ชายคนนี้ ตอนเช้าจึงส่งผลให้คนตัวเล็กตื่นสาย กว่าจะข่มตาหลับได้ก็ปาไปเกือบตีสาม เพราะเขินกับคำพูดของชายหนุ่ม“ให้โอกาสฉัน เหมือนกับที่ฉันกำลังให้โอกาสตัวเองได้ศึกษาเธอ”คำพูดนี้ยังคงวนเวียนในหัว แม้กระทั่งตื่นขึ้นมามันยังดังก้องในหูของเธอไม่หาย เธอกับเขากำลังจะศึกษากันทั้งๆ ที่มีอะไรกันไปแล้วหลายต่อหลายรอบหวังว่าเขาจะไม่หลอกให้เธอตายใจ แล้วทำร้ายเธอทีหลังเพราะตอนนี้หัวใจทั้งสี่ห้องของเธอ มีแต่ชื่อของ ‘โทคิยะ โยชิทากะ’ เต็มไปหมด“อื้อออ~” ร่างบางงัวเงียลุกจากที่นอนหลังจากที่นอนคิดอะไรเพลินๆ มือบางยกขึ้นขยี้ตาเล็กน้อย ก่อนจะปรายตามองรอบๆ ห้องไม่พบชายหนุ่มที่นอนกอดเธอเมื่อคืน รอยยับบนที่นอนและความอุ่นบ่งบอกว่าเขาพึ่งลุกออกไปเท้าเล็กก้าวลงจากเตียงเพราะมีเซ้นต์อะไรบางอย่างบอกว่าชายหนุ่มนั่งเสพบรรยากาศอยู่ที่ดาดฟ้าและก็เป็นความจริง ยาหยีเห็นชายรูปร่างสูงโปร่งอยู่ในชุดนอนนั่งดูดบุหรี่พ่นควันด้วยความสบายใจอยู่ที่ดาดฟ้า มือบางผลักประตูออกไปก่อนจะเดินไปหาเจ้าของหัวใจอย่
คุณมันเลว ep 41หมับ!แขนหนักคว้าเข้าที่เอวของยาหยี ส่งผลให้คนตัวเล็กสะดุ้งด้วยความตกใจ เพราะแขนยาวดึงตัวของเธอเข้าไปชิดแนบอก“ปล่อยค่ะ” คนตัวเล็กพยายามแกะแขนแกร่งที่เกาะหนึบเหมือนปลิงออก“แค่กอดเฉยๆ ทำเป็นหวง มากกว่านี้ฉันก็ทำมาแล้วไหม” ในที่สุดคนตัวเล็กก็อยู่ในอ้อมแขนของเขาตึกๆๆๆๆเสียงหัวใจของยาหยีรัวสนั่น มันเกิดอะไรขึ้นกับเขา ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปซะขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ก่อนนี้สาบานว่าจะฆ่าเธอให้ตายคามือ“...” ยาหยีนิ่งในอ้อมกอด ยอมรับว่ามันอบอุ่นมาก อุบอุ่นจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ นอกจากอ้อมกอดของพ่อกับแม่แล้ว อ้อมกอดของโทคิยะเองก็อบอุ่นไม่แพ้กันหญิงสาวเหลือบมองมือใหญ่ที่กุมบริเวณท้องน้อยของเธอ เกาะแน่นราวกับว่ากลัวเธอจะหายไปไหน ไม่เข้าใจกับอารมณ์ของเขาจริงๆ ยังคงไม่ชินกับโทคิยะในมุมนี้“คุณดูแปลกๆ ไปนะคะ” หญิงสาวถามขึ้นในขณะที่คนตัวสูงนอนซ้อนหลังกอดเธออยู่“แปลกยังไง” ริมฝีปากหยักพูดขึ้นที่ข้างหู ลมหายใจอุ่นๆ รดต้นคอทำให้ยาหยีขนลุกซู่“ก็...ก่อนหน้านี้คุณทำร้ายฉันสารพัด เอายาพิษให้ฉันกิน จับฉันกดน้ำ แถมยังส่งคนไปทำร้ายฉันอีก สรุปคนเป็นคนยังไงกันแน่” ยาหยีไม่ชินกับโทคิยะในมุมนี้เ
คุณมันเลว ep 40ยาหยีตกตะลึงในอ้อมกอดของโทคิยะ แม้จะเคยมีอะไรกันหลายครั้งแต่เขาไม่เคยกอดเธอเลย ไม่เคยแม้แต่จะใช้อ้อมแขนโอบรัดตัวของเธอตึกๆๆๆเสียงหัวใจของทั้งคู่เต้นแข่งประสานกัน ในขณะที่คนตัวเล็กยังค้างอยู่ในภวังค์...เธอได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นรัวสนั่นหน้างามค่อยๆ เงยขึ้นสบตากับโทคิยะ พบว่าเขาเองก็มองมายังเธอไม่วางตาเช่นกัน มันเป็นสายตาที่ยากเกินจะเข้าใจ ในขณะที่หน้าหล่อเคลื่อนเข้ามาใกล้ๆ จนปลายจมูกชิดกัน ยาหยีสะบัดหน้าหนี ส่งผลให้จมูกโด่งฝังลงไปที่แก้มข้างซ้ายของหญิงสาวโทคิยะไม่ได้ผละออกแต่อย่างใด เขาสูดดมแก้มใสเบาๆ ก่อนจะเคลื่อนหน้าไปกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู“รู้หรอว่ามันอยู่ที่ไหน”“ไม่รู้ค่ะ” ร่างบางก้มหน้างุด เมื่ออ้อมแขนแกร่งยังกอดรัดเรือนร่างของเธอไม่วาง“ไม่รู้แต่ก็ยังจะไป?” ร่างสูงเลิกคิ้วถามหญิงสาว ก่อนที่ยาหยีจะเงยหน้าขึ้นสบตาคมที่แสนหลงไหลคู่นั้น“ก็คุณไล่ฉัน!”“...” โทคิยะยิ้มมุมปาก รู้ดีว่าคนตัวเล็กในอ้อมกอดน้อยใจที่เอะเขาก็ไล่ให้เธอไปเอากับคนอื่น “ตอนนี้ไม่ไล่แล้ว...แต่จะรุก”อันตรายเส้นยาแดงฝ่าแปดเมื่อหน้าคมโน้มลงมาซุกไซร้ซอกคองามระหงอย่างหิวกระหาย“ปล่อยนะ! อย่าทำ
คุณมันเลว ep 39ปึก! ปึก! ปึก!เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง ในขณะที่ยาหยีแทบสลบไสลไปกับแรงกระแทก“พะ..พอแล้วค่ะ...ฉันเจ็บ” ยาหยีส่ายหน้าไปมาบนหมอน มันเจ็บเกินจะทนไหว เพราะครั้งนี้เขาไม่ได้เล้าโลมเธอเลยผิดมากเลยหรอที่โดนทาคาชิจูบ เธอไม่ได้อยากให้อยากให้มันเป็นแบบนั้น ไม่ได้อยากโดนทาคาชิล่วงเกิน เขาน่าฟังบ้างซักคำ“เหอะ! โดนเอาจนโบ๋ซะขนาดนี้ เสร็จแล้วก็ไปเอากับมันต่อสิ! ชอบมันไม่ใช่หรอ!!”“ฉะ..ฉันไม่ได้ชอบเขา...คุณเป็นคนสั่งให้ฉันไปกับเขาเอง อ๊ะ!” ยาหยีแทบกลั้นลมใจ เมื่อเขายกขาของเธอขึ้นพาดบ่า มันเป็นท่าที่จุกที่สุด จุกจนไม่สามารถขยับตัวได้มือบางยกขึ้นกุมหน้าท้องไว้ ด้วยความจุกหน่วงจนหน้างามเหยเก“ซี๊ดส์ แน่นจังวะ!” โทคิยะเผลอซี๊ดปากด้วยความเสี๋ยว ในขณะที่มังกรยักถูกตอดรัดด้วยโพรงสวาทอันคับแน่นที่ไม่มีน้ำหล่อลื่นดวงตาคมปรายตาลงไปมองยังจุดที่กำลังสัมผัสกัน เลือดสีแดงสดกระเด็นออกตามจังหวะการกระแทก จนเป็นคราบเลือดเลอะเกรอะบนผ้าปูที่นอนสีขาวแค่เห็นทาคาชิแตะเนื้อต้องตัวยาหยีเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนเกือบจะพังงานไปแล้ว แต่ไมดะซังห้ามไว้ซะก่อน เพราะกลัวจะเสียงาน ในเมื่อเขาเป็นคนเลือกเธอไ
คุณมันเลว ep 38พลัก!ทันทีที่ถึงห้องยาหยีก็โดนโทคิยะผลักลงบนที่นอนทันที ร่างบางงุนงงไม่รู้ว่าทำผิดอะไร เพราะเธอเองก็ทำตามคำสั่งของเขาทุกอย่าง“เจ็บ~” แม้เตียงจะนุ่ม แต่ด้วยแรงกระแทกส่งผลให้หญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ“เธอทำเกินหน้าที่!” ร่างสูงตะคอกเสียงดังลั่นห้อง กรามหนาขบแน่นด้วยความโกรธ“แต่ฉันก็ทำตามที่คุณบอกนะคะ” ยาหยีหยัดกายขึ้นนั่งบนที่นอน ส่งผลให้ชุดเดรสร่นมาอยู่เหนือเอว แวบหนึ่งเธอเห็นโทคิยะปรายตามอง“ฉันให้เธอไปเอาข้อมูลของมันมา ไม่ใช่ให้ไปจูบกับมัน!!!”“ฉะ..ฉันไม่รู้ค่ะ ว่าเขาจะทำแบบนั้น”“หึ! ปากนี่ใช่ไหมที่มันจูบเธอ” โทคิยะกระชากคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมอก“คะ..คุณจะทำอะไร” ยาหยีสั่นไปทั้งตัวเมื่อเห็นแววตาโกรธร้าวในดวงตาคมคู่นั้น“จะลบรอยมันไงล่ะ!!”อุ๊บ!!โทคิยะบดขยี้ริมฝีปากบางด้วยความโกรธจัด จนได้กลิ่นคาวเลือด เมื่อเขี้ยวคมๆ ขบไปที่ปากล่าง ของยาหยีจนเกิดแผล ตรงที่ไหนที่ทาคาชิมันทับรอยเขาจะลบออกให้หมด!!“อื้ออ!! ~” ยาหยียกมือขึ้นผลักอกแกร่งออก แต่โทคิยะกลับไม่สะทกสะท้านจ๊วบบๆๆๆ ~จากจูบอันแสนดุดันแปรเปลี่ยนเป็นจูบอันแสนนุ่มนวล เมื่อเขาล้างรอยมลทินจากทาคาชิเสร็จเขารู้สึก
คุณมันเลว ep 37“หวังว่าเจ้านายของคุณคงไม่ว่านะครับ ที่คุณมากับผม” ชายหนุ่มพาหญิงสาวเดินมาหยุดที่ข้างเวที ในขณะที่กำลังเริ่มประมูลสินค้า“ไม่ว่าหรอกค่ะ” เพราะเขาเป็นคนสั่งให้ฉันไปกับคุณ ประโยคหลังยาหยีพูดในใจ ก่อนจะยกแก้วคอกเทลขึ้นมาจิบเพราะรู้สึกไว้ใจทาคาชิบ้างแล้ว ชายหนุ่มดูไม่มีพิษมีภัยและเป็นกันเองจนรู้สึกเหมือนว่าเป็นเพื่อนกันไปแล้ว“ชิ้นต่อไปบอกไว้ก่อนว่าเป็นอะไรที่อเมซิ่งมาก มันเป็นสร้อยที่ผลิตจากเพชรกรีนไดมอนซึ่งมีเพียงแค่หกเส้นบนโลกเท่านั้น!”นางแบบสาวเดินถือสร้อยออกมาจากหลังเวที แวบแรกมันสะดุดตายาหยีมาก สร้อยเพชรที่จี้ฝังด้วยอัญมณีสีเขียว มันงดงามจนมองตามไม่วางตา“เริ่มต้นประมูลที่ 1 ล้าน!!!”เสียงผู้คนโหตะเบ็งเซ็งแซ่ทั่วงาน เพราะสร้อยเส้นนี้มีเพียงแค่ 6 เส้นบนโลกเท่านั้น ราคาประมูลค่อนข้างสูง ชนิดที่ชาตินี้เธอก็คงไม่มีวันได้แตะ“หนึ่งล้านห้า!!”“สองล้าน!!”“สิบล้าน!!”เสียงดังกระหึ่มทั่วงาน ในขณะที่ทาคาชิปรายตามองคนตัวเล็กที่จ้องสร้อยเส้นนั้นไม่วางตา สายตาของเธอแวววับจนสัมผัสได้“สวยเนอะ” ชายหนุ่มเอ่ยปากชมสร้อย แต่นั่นมันรวมไปถึงชมเธอด้วย“สวยมากค่ะ มีแค่หกเส้นบนโลกเอง”“อ
เกริ่นนำ@ประเทศญี่ปุ่น“สายของเรารายงานว่าไอ้ใหญ่มันหนีไปประเทศไทยแล้วครับ”มาเฟียหนุ่มที่อยู่ในชุดสูทสีดำยืนหันหน้าออกไปนอกหน้าต่าง ก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกมาจนมันคละคลุ้งเต็มห้อง สายตาคมเหลือบมองไปบนท้องฟ้า แววตาของเขากลับว่างเปล่าจนไม่มีใครสามารถอ่านความคิดของเขาได้ซักพักเขาทิ้งบุหรี่ลงพื้น รองเท้าหนังราคาแพงเหยียบมันจนแหลกละเอียด ก่อนจะหันหน้ามาหาลูกน้องที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นไม้ปาเก้“หึ” มุมปากหนาแสยะยิ้ม “คิดว่าไปมุดหัวอยู่ที่ประเทศไทยแล้วกูจะไม่มีปัญญาตามไปเจอหรอ”“ผมให้นักสืบที่ไทยช่วยตามให้แล้วครับ”“ดีมาก เอามันมาตัวเป็นๆ” กรามหนาขบแน่นด้วยความโกรธแค้น“แต่นักสืบของเรารายงานว่า ไอ้ใหญ่มันไปแค่คนเดียว แต่ไม่ได้เอาน้องสาวมันไปด้วย”“น้องสาว?” คิ้วเข้มขมวดด้วยความแปลกใจ“ใช่ครับ น้องสาวแท้ๆ ของมันชื่อยาหยี ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ร้านดอกไม้ในกรุงเกียวโตครับ”“แต่ตอนที่มันเขียนใบสมัครงาน มันไม่ได้ระบุว่ามีน้องสาว”“ตามรายงาน ไอ้ใหญ่มันเป็นคนหวงน้องสาวครับ แทบไม่มีใครรู้ว่ามันมีน้องสาว”“เหอะ หนีไปคนเดียวแต่ไม่เอาน้องสาวไปด้วย แบบนี้ก็เข้าทาง” มุมปากหนากระตุกยิ้มอีกรอบ“จะให้ผมเอาตัว...
Comments