คุณมันเลว ep 5
“ฉันจะถามเธออีกรอบ ไอ้ใหญ่อยู่ไหน” “ฉัน...ไม่รู้จริงๆ ค่ะ” ร่างบางส่ายหัวไปมาด้วยความกลัว “เป็นพี่น้องประสาอะไร ทำไมถึงไม่รู้ว่าพี่ไม่มุดหัวอยู่ที่ไหน” “ต่อให้คุณฆ่าฉันให้ตาย ฉันก็ไม่บอกว่าพี่ชายของฉันอยู่ที่ไหน” “ปากดี” บุรุษชายที่สวมหน้ากากหมาป่ากระชากผมคนตัวเล็กอย่างแรง ก่อนจะผลักร่างเล็กติดกับกำแพงอย่าไม่ปราณี จนหน้างามนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด มือแข็งราวกับครีมเหล็กคว้าหมับเขาไปที่ลำคอของเธอ “จะบอกดีๆ หรือต้องให้ฉันใช้กำลัง!” “คุณมันก็ดีแต่รังแกคนไม่มีทางสู้” “ถ้าพี่ชายของเธอไม่ทำฉันก่อน ฉันก็คงไม่เป็นแบบนี้” “พี่ใหญ่ไปทำอะไรให้คุณ” อยากรู้เหลือเกินว่าพี่ของเธอนั้นทำผิดอะไร ทำไมเขาถึงต้องตามเอาชีวิตขนาดนั้น “พี่เธอฆ่าพ่อฉัน” “มะ...ไม่จริง” ยาหยีหัวใจกระตุกวาป เธอไม่เชื่อว่าพี่ชายของเธอจะทำแบบนั้น เขาไม่ใช่คนใจร้ายที่จะฆ่าคนอื่นได้ลงคอ “คุณโกหก” “โกหกหรอ” ร่างสูงเพิ่มแรงบีบที่คอ ก่อนจะยกคนตัวเล็กขึ้นจนมือบางพยายามแกะนิ้วใหญ่ออกจากลำคอ “ปะ...ปล่อย...ฉัน..หายใจ..อึก..มะ..ไม่ออก” ร่างบางดิ้นเพื่อเอาตัวรอด จนกระทั่งหญิงสาวหายใจรวยรินเขาจึงยอมปล่อยมือ ส่งผลให้ยาหยีตกลงไปนอนกองกับพื้นหายใจรวยริน ร่างสูงยืนมองอยู่ครู่หนึ่ง สายตาของเขาเย็นชาและเด็ดเดี่ยว ไม่มีคำว่าปราณี “ตอนนี้มันหนีไปประเทศไทยใช่ไหม” “...” “ตอบมา!” “ฉัน..ไม่รู้” ร่างบางที่นอนหายรวยริน หลบสายตาแรงกล้าของเขา จนร่างสูงสัมผัสได้ว่าเธอกำลังโกหก เขาเป็นมาเฟียเรื่องแค่นี้ทำไมจะจับผิดไม่ได้ ไม่งั้นคงไม่สามารถคุมลูกน้องได้ เธอคงจะคิดว่าเขาไม่กล้าทำอะไรสินะ “มึงจะบอกกูดีๆ ไหม” เขาเปลี่ยนสรรพนามพร้อมกับเค้นเสียงรอดไรฟัน ก่อนจะย่อลงมองคนที่นอนหายใจหอบ คนตัวเล็กเขยิบหนีด้วยความกลัวสุดขีด เขาน่ากลัวเหลือเกิน “ถึงบอกไปคุณก็ฆ่าฉันอยู่ดี” “กูฆ่ามึงแน่!!!” “นะ..นั่นคุณจะทำอะไร!” ร่างบางร้องเสียงหลง เมื่อเขากระชากเสื้อที่แสนมอมแมมของเธอ ออกจากตัวจนกระทั่งมันขาดออกจากกัน เศษผ้าขูดผิวหนังบางจนมันเกิดรอยแดงไปทั่วร่างกาย “คิดว่าฉันจะทำอะไรล่ะ” “อย่าค่ะ...อย่าทำฉัน” ร่างบางยกมืออ้อนวอนชายหน้ากากหมาป่า “ทีพ่อฉันไอ้ใหญ่ยังไม่เห็นใจ แล้วทำไมฉันต้องไปเห็นใจเธอ!” เขารวบข้อมือเล็กไว้ด้วยมือเดียว ก่อนจะเอื้อมมืออีกข้างไปบีบแก้มสาวเจ้า “ถ้าคุณจะฆ่าก็ฆ่าฉันเลยค่ะ แต่อย่าทำแบบนี้” ร่างบางน้ำตาไหล เมื่อคำอ้อนวอนส่งไปไม่ถึงผู้ชายใจร้ายคนนั้น “ฆ่าแน่ แต่ฆ่าทั้งเป็น” “ไม่! ปล่อย!” เขารวบมือของเธอไว้ก่อนจะใช้เศษเสื้อมัดข้อมือเล็กติดกับขอบโต๊ะ จนกระทั่งหญิงสาวไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ หน้าอกอวบที่กระเพื่อมขึ้นลงภายใต้บราเซียสีดำ ชั่งล่อตาล่อใจยิ่งนักจนคนตัวสูงลอบกลืนน้ำลายหลายรอบ “ฮื้อๆๆ อย่าทำฉันเลยนะ ฉันขอร้อง” ร่างบางพยายามเขยิบตัวจนหลังติดฝาผนัง เธอกำลังเปลือยท่อนบนต่อหน้าเขา “...” ชายหน้ากากหมาป่าปรายตามองครู่หนึ่งก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างในถุงกางเกงออกมา ส่งผลให้ร่างบางดิ้นไม่เป็นส่ำ “ยะ...อย่านะ!” เธอส่ายหัวไปมาพร้อมทั้งน้ำตา ผู้ชายคนนั้นจะใช้สิ่งนั้นกับเธอจริงๆ เหรอ “ก็แค่ดีลโด้หรืออยากได้ของจริง” เขายกแท่งสีชมพูที่มีความยืดหยุ่นขึ้นมา ก่อนจะใช้มือลูบมันขึ้นลงด้วยความอ้อยอิ่ง มุมปากหนาแสยะยิ้มเมื่อเห็นอีกคนกลัวจนเสียสติ ยาหยีพยายามร้องขอ แต่คนตัวสูงไม่มีทีท่าว่าจะฟัง เขาเดินตรงเข้ามาหาเธอที่นั่งสั่นอย่างช้าๆ ก่อนจะกระชากชุดชั้นในออก จนหน้าอกอวบและเม็ดทับทิมสีชมพูประจักษ์แก่ตาของเขา “ใหญ่ขนาดนี้ผ่านมากี่คนแล้วล่ะ” ร่างสูงถามเมื่อเห็นหน้าอกอวบนั้นใหญ่เกินกว่าที่เขาหวังไว้ “มะ...ไม่เคย” ยาหยีเสียงสั่น เมื่อเขาใช่ดีลโด้ไล้ไปตามลำตัวของเธอเบาๆ จนขนลุกซู่ ราวกับว่าเขากำลังเล่นของเล่น “ตอแหลทั้งพี่ทั้งน้อง” เขาหยุดปลายดีลโด้ที่ยอดประทุมถันของเธอ ก่อนจะกดปุ่มบางอย่างจนกระทั่งแท่งสีชมพูมันหมุนปั่นเม็ดทับทิมของเธอ ก่อนร่างบางบิดตัวไปมา “อ๊ะ! อย่า!” ยาหยีร้องเสียงหลง เมื่อเครื่องนั่นกำลังหมุนอยู่ตรงยอดประทุมถันสีชมพูอ่อนของเธอ “อย่าทำ เอามันออกไป!” “...” เขากลับไม่ฟังก่อนจะลากมันลฃไปยังช่วงล่างช้าๆ แล้วไปหยุดที่ท้องน้อย บุรุษชายจิ๊ปากด้วยความไม่พอใจเมื่อคนตัวเล็กหุบขาหนี “กางขาออก” “ไม่” คนตัวเล็กส่ายหัวไปมาทั้งน้ำตา พร้อมกับหนีบขาแน่นขึ้น “กูบอกให้ก่างขา!”คุณมันเลว ep 6“ไม่กางใช่ไหม ได้!” ร่างสูงใช้มือแกร่งฉีกขาเรียวของเธอออก จนร่างบางกรี๊ดร้องด้วยความตกใจ แพนดี้ตัวน้อยสีดำรัดติ้วทำให้เห็นปอยขนโผล่ออกมารำไร“ยะ...อย่าทำฉัน!” ยาหยีร้องเสียงหลงเมื่อเขาใช้มือกระชากกระโปรงสีครีมจนขาดออกจากกัน หญิงสาวตอนนี้อยู่ในสภาพที่มีแค่แพนตี้สีดำตัวน้อยห่อหุ้มส่วนสงวนของเธอไว้อยู่“ร้องดังๆ ร้องให้ไอ้ใหญ่มันได้ยิน ร้องเลย!” ร่างสูงเริ่มรำคาญเสียงร้องของหญิงสาวมือใหญ่จัดการกระชากแพนตี้ตัวน้อยออก หญิงสาวหลับตาแน่นด้วยความเขินอาย เธอไม่เคยต้องอยู่ในสภาพเปลือยกายต่อหน้าใครแต่บุรุษชายหน้ากากหมาป่ากลับไม่หยุดอยู่แค่นั้น มือหนสคลี่กลีบกุหลาบออกแล้วจ่อดีลโด้ไปที่ใจกลางร่างของหญิงสาว“ได้โปรด~” ยาหยีขอร้องอ้อนวอนทั้งน้ำตา หากเธอโดนเขากระทำชำเราคงต้องขาดใจตายแน่ๆมือใหญ่จับดีลโด้ถูขึ้นถูลงที่ร่องสวาทจนหญิงสาวขนลุกซู่ไปทั้งตัว ก่อนจะค่อยๆ แทงเข้าไปในความคับแคบของหญิงสาว“โอ้ย! เจ็บ!” ร่างบางดิ้นด้วยความเจ็บ ราวกลับร่างกายกำลังจะโดนฉีกออกจากกัน“ทำไมแน่นวะ!” ร่างสูงสบถเมื่อยัดแก่นดีลโดนเข้าไปได้แค่หัว ความคับแน่นของหญิงสาวทำให้เขาไม่สามารถยัดมันเข้าไปอีกได้“เอ
คุณมันเลว ep 7“ไม่!!!” ยาหยีร้องเสียงหลงเมื่อเขากระชากขางามเขาหาตัว ในขณะที่ข้อมือเล็กยังโดนพันธนาการอยู่บุรุษชายหน้ากากหมาป่าจัดการเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกโดยที่ไม่ยอมถอดหน้ากาก ร่างกายกำนำไม่อ้วนไม่ผอมจนเกินไปบวกกับความสูงถึง 190 เซนติเมตร ส่งผลให้เขาดูดีราวกับว่าเป็นนายแบบ มัดกล้ามเนื้อที่ผ่านการดูแลอย่างดีนั้นทำให้เธอต้องรีบเบือนหน้าหนีถึงแม้เขาจะรูปร่างดี แต่หน้าของเขาอาจจะโหดร้ายเหมือนนิสัยของเขาก็ได้ชายหนุ่มถอดบ็อกเซอร์ชิ้นสุดท้ายออก ส่งผลให้ความยิ่งใหญ่เกินขนาดมาตรฐานชูตั้งขึ้นมา ในขณะที่อีกคนหลับตาปี๋“หึ” ร่างสูงหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอื้อมมือไปดึงดีลโด้ที่แช่อยู่ในแก่นกายสาวออก จนหญิงสาวตกใจสะดุ้งโหยง เมื่อเกิดความเสียวแปร๊บที่แก่นกายสาว“...” ดวงตางามเบิกโพล่ง เมื่อเห็นความยิ่งใหญ่ของมังกรหนุ่ม มันใหญ่กว่าดีลโด้มาก ถ้าเข้ามาในตัวของเธอคงเจ็บเจียนตายแน่ๆ “มะ..ไม่นะ ได้โปรดให้ฉันกราบคุณก็ได้ แต่อย่าทำอะไรฉันเลยนะ”“...” ร่างสูงไม่ตอบ ก่อนจะจัดแจงท่าให้หญิงสาว ยอมรับว่าขนาดของเขาใหญ่กว่าดีลโด้มาก ถือซะว่าเป็นการเปิดทางให้แก่นกายของเขาเข้าไป“ได้โปรด...อย่าทำฉัน~” ร่างบาง
คุณมันเลว ep 8พลัก! พลัก! พลัก!สองชั่วโมงผ่านไปแก่นกายใหญ่ยาวยังคงเร่งจังหวะเข้าออกร่องสวาทไม่มีหยุดหย่อน ต่อให้ร้องขอความเห็นใจกับเขามากแค่ไหน แต่เขากลับไม่หยุดกระทำชำเราเธอช่องคลอดฉีกขาดไม่มีชิ้นดี เลือดสีแดงสดยังไหลออกมาไม่หยุด จนหญิงสาวสั่นไปทั้งตัว“พอเถอะค่ะ ฉันของร้อง~” น้ำเสียงแหบพร่าที่เปล่งออกจากลำคอบางนั้นทำให้ร่างสูงที่กำลังโถมสะโพกสอบอย่างเมามันส์ชะงัก ก่อนที่ชายหน้ากากหมาป่าจะก้มลงมองหน้าเธอ“ลืมบอกไปฉันเป็นคนเสร็จยาก”“ฮื้อๆๆ ฮึก...” น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลออกมาจนกระทั่งแสบร้อนดวงตาไปหมด ในขณะที่ร่างยังสั่นสะท้านตามแรงอัดกระแทกจากสะโพกสอบ“แน่นเกิน!” เขาเผลอซี๊ดส์ปากด้วยความเสียวซ่าน เมื่อแก่นกายสาวตอดรัดมังกรยักไม่หยุด แม้มันจะฉีดขาดไม่มีชิ้นดีแต่ก็ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียวตับๆๆๆๆ!เขายกขาเรียวพาดบ่าส่งผลให้ร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดมากกว่าเดิม เพราะท่านี้มันทั้งเจ็บและจุกจนฉี่ของเธอแทบแตก“อืม~” เขาครางในลำคอเมื่อคนตัวเล็กใต้ร่างหยุดดิ้น ก่อนจะก้มลงไปมองพบว่าเธอสลบไปแล้ว“บ้าชิบ! อ่อนแอจริงๆ ไม่เหมือนไอ้ใหญ่เลย” ร่างสูงสบถกับความอ่อนแอของเธอ พี่ทำงานให้กับมาเฟียแต
คุณมันเลว ep 9 “อื้อออ~” หญิงสาวลืมตาขึ้นมาในห้องอันแสนคุ้นเคย พลันภาพเหตุการณ์ต่างๆ ก็ถ่าโถมเข้ามาในสมอง ส่งผลให้น้ำตาไหลร่วงออกจากดวงตางามคู่นั้นอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ “ฮึก ฮื้ออๆๆๆ” ยาหยีแทบกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อความทรงจำมันตอกย้ำว่าเธอตกเป็นของเขาแล้ว ผู้ชายที่ไม่เห็นแม้แต่หน้า เขาโหดร้ายละทารุณกับเธอมากมายเหลือเกิน มือบางยกขึ้นปิดหน้า หยาดน้ำตาไหลร่วงลงมาจนมันเปียกแฉะเต็มฝามือบาง ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว...สิ่งล้ำค่าที่เก็บไว้ให้ชายผู้เป็นที่รักในวันแต่งงานโดนเขาพรากไปอย่างไม่ใยดี ทุกห้วงสัมผัสมันกำลังตอกย้ำว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือเรื่องจริงไม่ใช่ความฝันจากความรุนแรงและความป่าเถื่อนที่เธอได้รับ ยาหยีเคลื่อนฝ่ามือออกจากใบหน้างาม ก่อนจะก้มลงมองที่ข้อมือบาง มันถลอกเป็นรอยจนเห็นเลือดเป็นลิ้ม เป็นเพราะเธอดึงทึ่งข้อมือตัวเองตอนที่โดนเขากระทำชำเรา มือบางยกขึ้นแตะปากตัวเองเบาก่อนสัมผัสได้ว่ามันมีรอยแผลจากฟันของเธอที่เผลอกัดปาก ดวงหน้างามที่เต็มไปด้วยหยดน้ำตาค่อยๆ ก้มลงมองยังใจกลางร่างด้วยความสั่นเทา ฉับพลันน้ำตาก็ไหลพรั่งพรูออกมาเป็นสาย เมื่อเห็นคราบน้ำสีขาวที่เลอะเต็มหน้าขาข
คุณมันเลว ep 10 ป้าแม่บ้านพาเธอมายังห้องห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องเล็กๆ กลางเก่ากลางใหม่และพอจะเดาออกว่ามันเป็นห้องของคนรับใช้ “อาบไหวไหม” “ไหวค่ะ” “อ่ะ นี่เสื้อผ้าของหนูและนี่ก็คือห้องของหนูนะ อยู่ได้ใช่ไหม” ป้าแม่บ้านถามด้วยความเป็นห่วง เพราะที่นี่เคยเป็นห้องของคนรับใช้เก่าที่พึ่งย้ายออกไป “อยู่ได้ค่ะ” ยาหยีรับเสื้อผ้าไว้ในมือก่อนจะหยิบผ้าขนหนูแล้วค่อยๆ เดินเข้าห้องน้ำ แต่ร่างบางก็ต้องร้องไห้โฮเมื่อเห็นรอยช้ำตามร่างกายในกระจก สุดที่จะกลั้นน้ำตาไว้ รู้สึกสงสารที่ปกป้องตัวเองจากเงื้อมือของปีศาจไม่ได้ มือบางถูคราบสีขาวบริเวณต้นขางามด้วยความรังเกียจ มันเป็นคราบน้ำรักของผู้ชายคนนั้นที่ไม่เห็นแม้กระทั่งหน้าแต่รู้ว่าเขาชื่อ ‘โทคิยะ’ ร่างบางฉุดคิดขึ้นได้ว่าถ้าเขาปล่อยน้ำรักในตัวของเธอจะทำอย่างไร ถึงแม้จะไม่เคยมีเพศสัมพันธ์มาก่อน แต่ก็พอจะรู้เรื่องสุขศึกษาอยู่บ้าง กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปแล้วครึ่งชั่วโมง เพราะหญิงสาวค่อนข้างขยับตัวลำบาก เจ็บไปทุกส่วนราวกับโดนรถยนต์ทับ หลังจากใส่เสื้อผ้าเสร็จท้องแบนเรียบของเธอก็ร้องจ๊อกด้วยความหิว ใจคอเขาคงจะให้เธออดอาหารตายสินะ “หิวข้าวยัง” ป้าแม่บ้านเดิ
คุณมันเลว ep 11หลังจากที่ร่างบางตื่นนอนจากความอ่อนเพลีย ดวงตากลมโตมองไปยังนาฬิการที่ติดอยู่บนฝาผนังห้องพบว่าตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามกว่าๆ แล้ว ถ้าให้อยู่แต่ในห้องทั้งวันคงตายแน่ๆ ยาหยีสูดลมหายใจเข้าปวดก่อนจะค่อยๆ ใช้มือผลักประตูออกไปอย่ากล้าๆ กลัวๆ สายตากวาดมองไปรอบๆ พบว่าข้างนอกไม่มีใครเลยไม่กระทั่งลูกน้องของเขานี่เขาไม่กลัวว่าเธอจะแอบหนีเลยหรอหญิงสาวกลั้นหายใจก่อนจะค่อยๆ ย่องออกมาข้างนอก ไม่มีใครเลย..ทุกคนหายไปไหนกันหมด คิ้วโก่งขมวดด้วยความแปลกใจ ก่อนจะค่อยๆ เดินลัดเลาะมายังอีกฝั่งของตึก ที่นี่กว้างใหญ่มากถ้าเดินรอบๆ จะเหนื่อยน่าดู“แปลกแฮะ ทุกคนไปไหนกันหมด” หญิงสาวสบโอกาสมองซ้ายมองขวาเพื่อหาทางออก ก่อนจะเห็นกำแพงที่อยู่อีกฟากแต่มันสูงเกินกว่าที่เธอจะปีนออกไปได้ ร่างบางจึงรีบมองหาเก้าอี้เพื่อจะปีนหนีออกจากนี่ แต่ฉลับพลันหูของเธอได้ยินเสียงกลุ่มคนกำลังเดินมา ยาหยี่เลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูกก่อนจะรีบวิ่งไปซ่อนตัวที่มุมตึก ดวงตากลมโตมองไปยังกลุ่มคนที่กำลังจะเดินผ่านไป พวกเขาหิ้วปีกผู้ชายคนหนึ่งในสภาพสะบักสะบอมเข้าไปในคฤหาสน์คนพวกนี้ฆ่าคนเหมือนผักปลาโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยหรอ!แผนการหนีจึงถ
คุณมันเลว ep 12ร่างบางวิ่งกลับห้องด้วยอาการหัวใจโครมคราม ยาหยีรีบปิดประตูห้องอย่ารวดเร็วก่อนจะกระโดดขึ้นบนเตียง เกือบไปแล้วไหมล่ะ ถ้าเขาเห็นตอนที่เธอปีนกำแพงหนีออกไป คงโดนมีดเล่มนั้นปักหน้าอกข้างซ้ายแน่ๆร่างบางนั่งหงอยอยู่บนเตียง ถ้าให้อยู่เฉยๆ แบบนี้ซักวันคงเป็นง่อยตายแน่ๆปึงๆๆๆ!ซักพักเสียงประตูห้องโดนทุบอย่างแรงจนประตูบานเก่าแทบพังลงมา ยาหยีรีบวิ่งแจ้นไปเปิดทันทีเพราะไม่อยากมีปัญหากับใคร พอประตูเปิดประตูออกพบว่าเป็นลูกน้องของเขานั่นเองที่เป็นคนเคาะคนที่นี่ทำไมชอบใช้ความรุนแรงกันจัง“คะ?” หญิงสาวเลิกคิ้วถาม“คุณโทคิยะเรียกให้เธอไปพบ”“ทะ..ที่ไหนคะ”“ห้องใต้ดิน ตามฉันมา” ลูกน้องของเขาเดินนำไปก่อน ขณะที่ร่างบางอึกอักจับต้นชนปลายไม่ถูกอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะวิ่งตามไปยาหยีเตรียมใจไว้แล้วว่าจะต้องเจอกับอะไร เขาอยากจะทำอะไรก็จะปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจ เพราะยังไงก็หนีไปไหนไม่ได้อยู่แล้วห้องใต้ดินที่ขึ้นชื่อว่านรกในคฤหาสน์ ไม่อยากจะก้าวเท้าเข้าไปเหยียบที่นั่นแม้แต่วินาทีเดียวลูกน้องของเขาลอบมองเสี้ยวหน้าของเธออยู่ครู่หนึ่ง ผู้คนที่นี่เย็นชาทุกคนยกเว้นป้าน้อย“ฉันชื่อภาคิน” จู่ๆ ชายคนนั้นก
คุณมันเลว ep 13ปัง! ปัง! ปัง!สิ้นสุดเสียงปืนหญิงสาวข่มเสียงสะอื้นไว้ในลำคอ ในขณะที่มือบางสั่นเทา...เธอฆ่าคน!หญิงสาวค่อยๆ เงยหน้างามขึ้น ควันสีขาวพวยพุ่งออกมาจากปลายกระบอกปืนในมือของเธอ ดวงตาสั่นระริกมองไปยังชายผู้เคราะห์ร้าย เลือดสีแดงสดค่อยๆ ไหลออกจากหน้าอกข้างซ้าย ร่างหนากระตุกเกร็งสองครั้งก่อนจะค่อยๆ สงบลง...เขาตายแล้ว!“ฮึก!” ร่างบางไม่สามรถข่มเสียงสะอื้นได้ มือคู่นี้ของเธอมีรอยมลทินแล้ว เขายืมมือของเธอฆ่าผู้ชายคนนั้น!“แม่นดี” โทคิยะผละตัวออกจากศพ เลือดสีแดงสดกระเด็นเต็มหน้าหล่อเหลาของเขา แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้เช็ดออกแต่อย่างใด ขายาวค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาคนตัวเล็กอย่างช้าๆ มุมปากหนากระตุกยิ้มเมื่อร่างบางก้มหน้าด้วยความสั่นเทา“...” ร่างบางยังคงช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หาย หยาดน้ำตาค่อยๆ รินไหลลงมาอย่างช้าๆ ไม่คิดว่าชาตินี้จะได้ฆ่าคน“เห็นรึยังจุดจบของคนที่หักหลังฉัน!” ยาหยีปรายตามองไปยังศพของผู้ชายคนนั้น ปากอวบอิ่มที่แสนสั่นเทาเม้มจนเป็นเส้นตรง “รายต่อไปก็คือพี่ชายของเธอ!”“...” ยาหยีค่อยๆ เงยหน้าสบตากับโทคิยะ ดวงตาแข็งกร้าวบ่งบอกให้รู้ว่าเขาทำจริง!ภาวะนาให้พี่ชายของเธอหนีจนสุด
คุณมันเลว ตอนพิเศษ 3 (ปิดกอง)@ภูเก็ตเมืองไทยสองสามีภรรยาย้ำเท้าอยู่บนชายหาดโดยมีเด็กชายตัวน้อยอยู่ในอ้อมอกของคนเป็นแม่ เนื่องด้วยความอยากพาภรรยามาเที่ยวพักผ่อนเพราะตั้งแต่แต่งงานกัน เขาก็ไม่ค่อยได้พาภรรยาไปเปิดหูเปิดตาเลย กลัวว่าเธอจะเบื่อจึงเลือกบินกลับมาเที่ยวที่ประเทศไทย ซึ่งทะเลเมืองไทยนั้นสวยไม่แพ้ชาติใดในโลกเลย“ตอนที่ฉันยังเรียนอยู่มหาลัย ฉันมาเที่ยวที่ภูเก็ตบ่อยมาก” ชายหนุ่มพูดขณะที่ย้ำเท้ารอบๆชายหาด“ไม่ยักจะรู้ว่าคุณชอบมาเที่ยวทะเล”“ฉันไม่ได้ชอบหรอกแต่กลุ่มเพื่อนที่ฉันเคยสนิทบ้านมันอยู่ภูเก็ต”“คุณก็เลยเลือกที่จะพาฉันมาภูเก็ตสินะ” ยาหยียิ้มพร้อมกับก้มมองเท้าที่เดินย้ำทราย เมื่อไหร่ที่ลูกโตสัญญาว่าจะพาลูกมาเที่ยวภูเก็ตอีก“เพราะฉันคิดว่าทะเลที่เมืองไทยสวยไม่แพ้ที่ใดในโลก หากพาเธอไปเที่ยวโอซาก้าก็กลัวว่ามันจะหนาวเกินไป” โทคิยะรู้ดีว่าภรรยาของเขานั้นเป็นคนขี้หนาว แต่ก็ดีเพราะเขาจะได้หาเรื่องกอด “มากับเพื่อนว่าสนุกแล้วแต่มากับครอบครัวสนุกกว่า”โทคิยะมองเด็กน้อยในอ้อมแขนของคนเป็นแท่ ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นคนอุ้มเอง จมูกโด่งฝังลงไปที่แก้มของเด็กชายยูกิด้วยความรักสุดหัวใจ พึ่งเข้าใจ
คุณมันเลว ตอนพิเศษ 2“กลับมาแล้วครับ” โทคิยะที่พึ่งกลับมาถึงบ้านร้องเรียกภรรยาซึ่งเป็นที่รัก อันที่จริงมีนัดกินเลี้ยงกับทางบริษัทที่ร่วมทำธุรกิจด้วย แต่ชายหนุ่มขอปลีกตัวกลับบ้านด้วยเหตุผลที่ว่า ‘กลับบ้านไปกินข้าวพร้อมเมีย’“เหนื่อยไหมคะ” ยาหยีที่พึ่งให้นมลูกเสร็จวิ่งมารับเสื้อสูทจากสามีพร้อมถอดเนคไทให้“เหนื่อยครับ แต่เห็นหน้าเมียกับลูกแล้วหายเหนื่อยทันที จุ๊บ~” โทคิยะหอมแก้มภรรยาฟอดใหญ่ ก่อนที่มือหนาสะเปะสะปะลูบไล้เรือนร่างของเธอ ยาหยีผลักอกของเขาออกเพราะต้องรีบไปกินข้าว“คุณควรไปกินเลี้ยงบ้างนะคะ”“ทำไมหรอ ไม่อยากกินข้าวกับผัวหรอ”“เปล่าค่ะ แค่ทางบริษัทที่คุณลงทุนด้วยโทรมาถามฉัน ว่าไม่อนุญาตให้สามีไปกินข้าวข้างนอกหรอ ฉันก็เลยตอบไปว่าอนุญาตแต่เขาไม่ไปเอง”“ก็ฉันไม่อยากดื่มแอลกอฮอล์” ช่วงนี้โทคิยะลดละเลิกกับอบายมุขทั้งหลายทั้งปวง เพราะก่อนที่เขาจะสิ้นลายเหล้าเบียร์ดื่มเหมือนกินน้ำ ไหนจะติดบุหรี่อีก โทคิยะกลัวชีวิตนี้ไม่ได้อยู่ดูแลลูกนานๆเลยเลิกสิ่งที่ไม่ดีไป“ก็ไม่ต้องกินก็ได้นิคะ”“พูดง่ายจังเลยนะที่รัก ไปงานเลี้ยงแบบนั้นเขาคงไม่ให้ฉันกินน้ำเปล่า” โทคิยะถอดเสื้อเชิ้ตท์ออกจนเห็นแผ่นหน
คุณมันเลว ตอนพิเศษ 1“อื้อออ~” ร่างสูงบิดตัวบนที่นอนในขณะที่ยังหลับตา ก่อนจะควานมือหาภรรยาที่พึ่งแต่งงานกันไปหมาดๆ ปรากฏว่าพบแค่ความว่างเปล่า โทคิยะดีดตัวขึ้นมาจากเตียงทันที ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงกว่าๆ วันนี้เขาตื่นสายเพราะเมื่อคืนใช้พลังงานไปเยอะหน่อย ซึ่งคาดว่ายาหยีน่าจะไปเตรียมกับข้าวไว้รอเขาเมื่อเดินลงมาก็พบพี่เลี้ยงที่กำลังนั่งเล่นกับลูกของเขาอยู่ ตอนนี้น้องยูกิอายุครบ 1 ขวบแล้ว ยาหยีบอกว่าอยากให้ลูกเข้าพิธีแต่งงานด้วย จึงรอให้น้องยูกิอายุครบหนึ่งปีก่อนค่อยแต่งงาน“ลูกพ่อ~” โทคิยะคว้าตัวลูกชายอย่างเบามือจากพี่เลี้ยงก่อนจะอุ้มแนบอกแล้วฝังจมูกลงไปที่แก้มใสของเด็กชายยูกิ ลูกของเขาน่ารักน่าชังและเลี้ยงง่ายจึงทำให้ยาหยีไม่เหนื่อยกับการเลี้ยงลูก ลูกเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของพ่อและแม่ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะกลายมาเป็นคนรักเด็กได้อะไรขนาดนี้ ผู้ชายโหดๆห่ามๆแบบเขาพอมีลูกขึ้นมา หวงจนไม่อยากให้ลูกคลาดสายตา จึงจ้างพี่เลี้ยงมาดูลูกช่วยชายหนุ่มอุ้มลูกด้วยความอารมณ์ดีก่อนจะสาวเท้าเข้าไปในครัวซึ่งมีแม่ของลูกอยู่ในนั้น ยาหยีเป็นทั้งภรรยาที่ดีและแม่ที่ดีของลูก ชนิดที่เขาเลือกไม่ผิด บางทีก็แอบคิดจากที่เ
คุณมันเลว ep 85ร่างบางนั่งหน้าบูดบึ้งอยู่บนเตียงเธออยู่ในชุดคนไข้ของโรงพยาบาล“ถ้าไม่เซ็นต์เธอก็ไม่ได้เจอลูก” โทคิยะยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ยาหยีที่กำลังนั่งมองหน้าของเขาอยู่ราวกับจะฆ่าให้ตาย“...” ยาหยีปรายตามองกระดาษแผ่นนั้น มันเป็นใบจดทะเบียนสมรส“จะไม่เซ็นต์ก็ได้นะแต่ฉันจะพาลูกกลับญี่ปุ่น คงรู้นะว่าถ้าฟ้องใครจะชนะ” ชายหนุ่มยิ้มเพราะรู้ว่ายังไงซะเขาก็ถือไพ่เหนือกว่าเขาไม่ได้ต้องการแค่ลูกแต่ต้องการแม่ของลูกด้วย จึงบีบบังคับให้หญิงสาวจดทะเบียนสมรส ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องได้ด้วยกล ต่อให้ต้องบังคับก็ยอมขอแค่ได้เมียกลับคืนมา“...” ยาหยีมองกระดาษที่วางอยู่ตรงหน้าด้วยสายตานิ่งๆ เหมือนเขากำลังมัดมือชกให้เธอเป็นของเขา ไม่มีโอกาสได้เลือกเลยเพราะถ้าเกิดโทคิยะเอาลูกไปแล้วจะไปตามลูกได้ที่ไหน “คุณกำลังบังคับฉัน! ”“ฉันไม่ได้บังคับแต่เธอจะไม่เซ็นต์ก็ได้ แค่เธอจะไม่ได้ลูกก็แค่นั้นเอง”“คุณนี่มัน! ” ยาหยีตวัดสายตามองโทคิยะด้วยความไม่พอใจทนอุ้มท้องตั้งเก้าเดือนเพื่อให้เขาเอาลูกไปงั้นหรอ ไม่ทีทาง!“โอเค ไม่เซ็นต์” ชายหนุ่มชักแผ่นกระดาษกลับ แต่ยาหยีไวกว่าเท่าตัวมือบางดึงแผ่นกระดาษออกจากมือของเขา แล้วจร
คุณมันเลว ep 84@สามวันผ่านไปยาหยียืนมองข้าวของของโทคิยะที่อยู่ในบ้านของเธอ เขาหายไปสามวันโดยที่ไม่ได้เอาข้าวของกลับไปด้วย นับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่เขาไม่ได้อยู่กวน แต่ทำไมลึกๆแล้วรู้สึกใจหวิวแปลกๆกับการหายไปของเขาเขาหายไปโดยที่ไม่บอกอะไรซักคำ หญิงสาวนั่งลงบนโซฟาที่เขาเคยใช้นอนเมื่อสามวันก่อนมือบางลูบหมอนที่เขาใช้หนุนเบาๆพรางถอนหายใจหรือวันนั้นเธอพูดแรงเกินไป แค่โกรธที่เขาทำอะไรตามอำเภอใจชอบใช้กำลังในการตัดสิน กลัวว่าจะมีปัญหากับพล เพราะพลเองถือว่ามีอิทธิพลพอสมควร เขาไม่ใช่มาเฟียไม่ได้มีอำนาจอะไรอีกแล้วและที่นี่ก็ไม่ใช่ญี่ปุ่นบ้านเกิดของเขาด้วยน่าแปลกที่การหายไปครั้งนี้ส่งผลต่อหัวใจของเธอ พอได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างในตัวของเขามันทำให้รู้ว่าโทคิยะเองเปลี่ยนไปมาก ชายหนุ่มซักผ้า ล้างถ้วย กวาดบ้าน ขัดห้องน้ำให้จนใหม่เอี่ยมอ่อง ซึ่งยาหยีเองชอบเดินมาแอบดู เขาทำด้วยความเต็มใจ“เหอะ! โดนด่าแค่นี้ทำเป็นใจน้อย” ยาหยีกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าเพื่อไปร้านดอกไม้ แต่จู่ๆเธอเกิดอาการม้วนท้องขึ้นมาเสียดื้ๆ “โอ้ย! ”อาการปวดเกร็งที่ท้องทำให้เธอยืนแทบไม่อยู่ มันปวดจนไม่สามารถขยับตัวได้
คุณมันเลว ep 83ตื่นเช้ามายาหยีต้องตกใจสุดขีดเมื่อตะกร้าเสื้อผ้าที่เธอกำลังจะนำไปส่งซักหายไปอย่างไร้ร่องราย ดวงตากลมโตปรายตามองไปยังโซฟาที่ชายหนุ่มนอนเมื่อคืนพบว่าเขาเองก็หายไปด้วย ร่างบางขมวดคิ้วด้วยความงุนงง ตัวของเขาหายไปแต่กระเป๋าซื้อผ้ายังอยู่ ซักพักได้ยินเสียงคนเทน้ำดังมาจากห้องน้ำคงไม่ใช่ใครที่ไหน ยาหยีกรอกตาไปมาก่อนจะจ้ำไปที่ห้องน้ำทันทีแล้วยาหยีก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อเจอชายหนุมที่อยู่ในชุดกางเกงผ้าสีขาวกำลังนั่งซักผ้าให้เธออย่างอารมณ์ดี ในกะละมังมีกางเกงในและบราเซียของเธอลอยอยู่ แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย“นั่นคุณทำอะไร! ”“...” ร่างสูงชะงักครู่หนึ่งก่อนจะค่อยๆหันหน้ามายิ้มให้ว่าที่ภรรยาอย่างอารมณ์ดี “ซักผ้าให้เมียไง ผ้ามันล้นตะกร้าแล้วเดี๋ยวเมียไม่มีใส่”“ฉันเอาไปส่งซักของฉันเองได้” ยาหยีเท้าเอวมองตาเขียวปั๊ด สุดจะทนกับความหน้าด้านของโทคิยะ ร่างบางทำหน้าไม่ถูกเมื่อเขาจับกางเกงในของเธอขึ้นมา “วางลงเดี๋ยวนี้นะ! ”“จะอายทำไมมากกว่ากางเกงในฉันก็เคยจับมาแล้ว” นอกจากจะไม่วางเขายังใช้มือขยี้กางเกงในของยาหยีอย่างเบามือ ในขณะที่ร่างบางอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหน“คุณ
คุณมันเลว ep 82“เดี๋ยวก่อน” โทคิยะเรียกหญิงสาวที่กำลังจะเดินหนีเข้าไปในห้อง ชายหนุ่มรู้สึกประหม่่าเล็กน้อยเมื่อเมียทำกับว่าเขาเป็นธาตุอากาศ“อะไร” น้ำเสียงของเธอยังคงเย็นชาเหมือนเดิม“คือว่า...” ชายหนุ่มค่อยๆก้าวเท้าเข้าไปหาร่างบางที่ยืนอยู่หน้าห้อง “จะไม่กินข้าวที่ฉันเตรียมไว้ให้เลยหรอ”“...” ยาหยีนิ่งซักพัก “ไม่ค่ะ ฉันไม่อยากกินของคุณ”“โกรธฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ” โทคิยะใจอ่อนยวบ เกือบสองอาทิตย์แล้วที่ยาหยีปฏิบัติเหมือนกับว่าเขามันไร้ค่า หัวใจก็ยิ่งฝ่อลงไปทุกที“ไม่ได้โกรธค่ะ แต่เกลียด”“ฉันขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา เธอจะทำฉันคืนก็ได้นะ ฉันยอม”“ฉันไม่ใช่พวกชอบใช้กำลังแบบคุณค่ะ เจ็บกายมันไม่เท่าไหร่หรอก...” ยาหยีหลับตาลงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆนาๆที่มันทำร้ายจิตใจของเธอ “แต่เจ็บที่ใจ ยังไงมันก็ไม่มีวันหาย”โทคิยะนิ่งงันเมื่อรู้ว่ายังไงซะยาหยีก็ไม่มีทางให้อภัย การกระทำของเขาคงทำร้ายจิตใจของเธอน่าดู มันเจ็บจนจุกไปทั้งหน้าอกข้าซ้าย ไม่คิดว่าการรักใครซักคนแล้วเขาไม่เห็นค่ามันจะทรมานถึงเพียงนี้“...” ยาหยีปรายตามองชายหนุ่มที่ยืนหน้าเศร้าอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เท้าเล็กจะก้าวเข้าไป
คุณมันเลว ep 81@หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปโทคิยะมีเรื่องด่วนต้องรีบไปบินไปสะสางที่ญี่ปุ่น เพราะทุกอย่างต้องเสร็จก่อนลูกคลอดนั่นทำให้ชายหนุ่มต้องรีบกลับไปเคลียร์ในขณะที่ยาหยีเองรู้สึกโล่งอกที่โทคิยะไม่มาตามรังควานแล้ว ชายหนุ่มอาจล้มเลิกความตั้งใจไปแล้วก็ได้ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเพราะเธอเองก็ไม่อยากจะมีเขาอยู่ในชีวิตอยู่แล้วหลังจากปิดร้านยาหยีก็เดินเท้ากลับบ้านทุกวันเหมือนปกติ แต่วันนี้ลูกค่อนข้างดิ้นหนักมากทำให้เธอต้องหยุดเดินเป็นพักๆ“อยากออกมาแล้วหรอคะ” ยาหยีก้มลงถามลูกน้อยที่อยู่ในท้องก่อนจะยกมือขึ้นลูบหน้าท้องนูนเบาๆ ยิ่งมือสัมผัสกับหน้าท้องลูกของเธอยิ่งดิ้นใหญ่ ราวกับรู้ว่าตอนนี้คนเป็นแม่กำลังสัมผัสกายของเขาอยู่แต่เมื่อเดินถึงหน้าบ้านคิ้วโก่งก็ขมวดเข้มทันทีเมื่อเห็นประตูหน้าบ้านเปิดอยู่ใครกันที่เข้ามาในบ้านของเธอ!!!หญิงท้องแก่ก้าวเข้าไปอย่างระมัดระวัง ก่อนจะพบชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้น่าตาเฉย เขากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่!“ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้” ยาหยีเท้าเอวด้วยความไม่พอใจ เมื่อเขาเข้าบ้านของเธอโดยไม่ได้รับอนุญาตทั้งๆที่เธอเองก็ล็อคประตูอย่างแน่นหนา“...” ชายหนุ่มวาง
คุณมันเลว ep 80“มานั่งทำอะไรตรงนี้” คนเป็นแม่ถาม เมื่อเดินวนหาลูกชายรอบบ้านแต่ไม่เจอ จนกระทั่งเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ในสวนดอกไม้“ยาหยีล่ะครับ”“แม่ให้นั่งกินข้าวอยู่ในบ้าน” คุณหญิงนั่งลงข้างๆลูกชายก่อนจะสังเกตุเห็นสีหน้าเศร้าๆของเขา สงสัยลูกชายของเธอคงไปได้ยินในสิ่งที่คุยกับยาหยีเข้า “ได้ยินที่แม่คุยกับหนูยาหยีหรอ”“ครับ” หน้าคมก้มมองพื้นปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตอนนี้เขากำลังเข่าอ่อนอยู่ ไม่คาดคิดว่าคำพูดที่ออกจากปากของยาหยีจะทำร้ายจิตใจของเขาได้มากขนาดนี้ เธอไม่ให้โอกาสเขาเลยแม้แต่น้อย มันจุกที่หน้าอกข้างซ้ายจนต้องออกมานั่งเงียบๆในสวนดอกไม้ทบทวนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เขาผิดเองที่ทำกับยาหยีมากจนเกินไป จะไม่โทษใครเพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเกิดจากการกระทำของเขา“แม่ก็ไม่รู้จะช่วยพูดยังไง” คุณหญิงลูบหลังลูกชายด้วยความเห็นใจ ไม่เคยเห็นโทคิยะในมุมนี้เลยลูกชายของเธอไม่เคยแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นจนกระทั่งวันนี้“ไม่ต้องพูดแล้วครับแม่ ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว” ชายหนุ่มเม้มปากจนเป็นเส้นตรงก่อนจะเบือนหน้าหนีเพื่อซ่อนความอ่อนแอไม่ให้คนเป็นแม่เห็น“เวลาจะช่วยเยียวยาทุกอย่างนะ ให้เวลาหนูยาหยีหน่อ