All Chapters of คุณมันเลว (ซีรีย์ชุด มาเฟียญี่ปุ่น): Chapter 1 - Chapter 10

คุณมันเลว ep 1“อื้อ~” ร่างบางพยายามเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้น เธอรู้สึกเวียนหัวมึนตึบราวกับว่าตอนนี้กำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ ก่อนที่ม่านตาจะค่อยๆ ปรับโฟกัสจนมองเห็นเพดานห้องสีขาวที่ค่อนข้างเก่า ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?...ที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอ“ตื่นแล้วหรอ” น้ำเสียงเย็นเฉียบของใครบางคนทำให้เธอหันขวับทันที ก่อนจะพบกับบุรุษชายใส่หน้ากากหมาป่ากำลังเดินตรงมาหาเธออย่างช้าๆ“คะ...คุณเป็นใคร” ยาหยีสั่นไปทั้งตัวเมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นห้องเก่าๆ เสื้อผ้าของเธอยังเป็นชุดเดิมบ่งบอกให้รู้ว่ายังไม่ได้โดนทำอะไรที่นี่ที่ไหน? ทำไมเธอมาอยู่ตรงนี้ได้ ตอนนี้ร่างบางคิดถึงหน้าพี่ชายของเธอมาก เธอกลัว...กลัวไปหมด“เป็นใครไม่สำคัญ” บุรุษชายที่ใส่หน้ากากเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ แม้จะไม่เห็นหน้าแต่ก็สามารถมองเห็นแววตาของเขาที่จ้องราวกับกำลังกำลังเคียดแค้นมาสิบชาติ“ฉะ...ฉันว่าคุณจับมาผิดคนนะคะ เพราะฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยมีเรื่องกับใคร” แม้จะกลัวสายตาคมแต่เธอก็พยายามใจดีสู้เสือ เธอไม่มีศัตรูที่ไหน เป็นไปได้ว่าเขาอาจจะจับตัวมาผิดยาหยีเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่สวมหน้ากากเขาเป็นคนตัวสูงมาก ท่าทางดูน่าเกรงขามจนเธอขนลุก

คุณมันเลว ep 3“เฮือกกกก!” ร่าวขาวซี๊ดที่นอนอยู่บนพื้นห้อง สะดุ้งเฮือกอย่างแรง เปลือกตาค่อยลืมขึ้นมาพร้อมกับกลิ่นคาวเลือดที่เหม็นคละคลุ้งทั่วห้อง “แค่กๆๆๆ”เสียงไอของเธอแหบพร่าจนแทบไม่ได้ยิน ก่อนที่สมองจะประมวลเหตุการณ์ีเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ผู้ชายคนนั้นเอายาพิษให้เธอกินหลังจากนั้นเธอรู้สึกทรมารเหมือนโดนไฟไหม้ แล้วทุกอย่างก็ดับไป“นี่เรายังไม่ตาย” มือบางยกขึ้นลูบหน้าตัวเองเบาๆ ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นกองเลือดที่แห้งเกรอะเต็มพื้นห้อง “อึบ!”แขนขาอ่อนแรงพยายามคลานไปหาขวดน้ำที่ตั้งอยู่บนพื้นด้วยความสั่นเทา แวปหนึ่งก็ฉุดคิดไปว่าเขาแอบใส่ยาพิษ แต่พอเห็นสติกเกอร์ที่แปะอยู่บนขวด บ่งบอกว่าเป็นขวดที่ไม่เคยผ่านการแกะ เธอจะยกขึ้นดื่มทันทีด้วยความทุลักทุเล“อึกๆๆๆ” ร่างบางดื่มรอบเดียวจนหมดขวด ก่อนจะนั่งพักเพื่อไปชั่วครู่ สายตางามกวาดมองไปรอบๆ ห้องเพื่อหาทางออก มันเป็นห้องสี่เหลี่ยมที่ค่อนข้างเก่าและอับแต่มีหน้าตาอยู่หนึ่งบาน ยาหยีหยัดกายลุกขึ้น แม้แข่งขาจะอ่อนแรงแต่เธอก็ต้องหนีจากนรกนี้ให้ได้กลัวเขากลับมาแล้วจะเอายาพิษนั่นให้เธอกินอีก เธอไม่อยากทรมารแบบนั้นแล้ว“อึบ!” ร่างบางพยายามปิดหน้าต่างออก

คุณมันเลว ep 5 “ฉันจะถามเธออีกรอบ ไอ้ใหญ่อยู่ไหน” “ฉัน...ไม่รู้จริงๆ ค่ะ” ร่างบางส่ายหัวไปมาด้วยความกลัว “เป็นพี่น้องประสาอะไร ทำไมถึงไม่รู้ว่าพี่ไม่มุดหัวอยู่ที่ไหน” “ต่อให้คุณฆ่าฉันให้ตาย ฉันก็ไม่บอกว่าพี่ชายของฉันอยู่ที่ไหน” “ปากดี” บุรุษชายที่สวมหน้ากากหมาป่ากระชากผมคนตัวเล็กอย่างแรง ก่อนจะผลักร่างเล็กติดกับกำแพงอย่าไม่ปราณี จนหน้างามนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด มือแข็งราวกับครีมเหล็กคว้าหมับเขาไปที่ลำคอของเธอ “จะบอกดีๆ หรือต้องให้ฉันใช้กำลัง!” “คุณมันก็ดีแต่รังแกคนไม่มีทางสู้” “ถ้าพี่ชายของเธอไม่ทำฉันก่อน ฉันก็คงไม่เป็นแบบนี้” “พี่ใหญ่ไปทำอะไรให้คุณ” อยากรู้เหลือเกินว่าพี่ของเธอนั้นทำผิดอะไร ทำไมเขาถึงต้องตามเอาชีวิตขนาดนั้น “พี่เธอฆ่าพ่อฉัน” “มะ...ไม่จริง” ยาหยีหัวใจกระตุกวาป เธอไม่เชื่อว่าพี่ชายของเธอจะทำแบบนั้น เขาไม่ใช่คนใจร้ายที่จะฆ่าคนอื่นได้ลงคอ “คุณโกหก” “โกหกหรอ” ร่างสูงเพิ่มแรงบีบที่คอ ก่อนจะยกคนตัวเล็กขึ้นจนมือบางพยายามแกะนิ้วใหญ่ออกจากลำคอ “ปะ...ปล่อย...ฉัน..หายใจ..อึก..มะ..ไม่ออก” ร่างบางดิ้นเพื่อเอาตัวรอด จนกระทั่งหญิงสาวหายใจรวยรินเขาจึงยอมปล่อยมือ ส่งผลให้ย

คุณมันเลว ep 7“ไม่!!!” ยาหยีร้องเสียงหลงเมื่อเขากระชากขางามเขาหาตัว ในขณะที่ข้อมือเล็กยังโดนพันธนาการอยู่บุรุษชายหน้ากากหมาป่าจัดการเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกโดยที่ไม่ยอมถอดหน้ากาก ร่างกายกำนำไม่อ้วนไม่ผอมจนเกินไปบวกกับความสูงถึง 190 เซนติเมตร ส่งผลให้เขาดูดีราวกับว่าเป็นนายแบบ มัดกล้ามเนื้อที่ผ่านการดูแลอย่างดีนั้นทำให้เธอต้องรีบเบือนหน้าหนีถึงแม้เขาจะรูปร่างดี แต่หน้าของเขาอาจจะโหดร้ายเหมือนนิสัยของเขาก็ได้ชายหนุ่มถอดบ็อกเซอร์ชิ้นสุดท้ายออก ส่งผลให้ความยิ่งใหญ่เกินขนาดมาตรฐานชูตั้งขึ้นมา ในขณะที่อีกคนหลับตาปี๋“หึ” ร่างสูงหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอื้อมมือไปดึงดีลโด้ที่แช่อยู่ในแก่นกายสาวออก จนหญิงสาวตกใจสะดุ้งโหยง เมื่อเกิดความเสียวแปร๊บที่แก่นกายสาว“...” ดวงตางามเบิกโพล่ง เมื่อเห็นความยิ่งใหญ่ของมังกรหนุ่ม มันใหญ่กว่าดีลโด้มาก ถ้าเข้ามาในตัวของเธอคงเจ็บเจียนตายแน่ๆ “มะ..ไม่นะ ได้โปรดให้ฉันกราบคุณก็ได้ แต่อย่าทำอะไรฉันเลยนะ”“...” ร่างสูงไม่ตอบ ก่อนจะจัดแจงท่าให้หญิงสาว ยอมรับว่าขนาดของเขาใหญ่กว่าดีลโด้มาก ถือซะว่าเป็นการเปิดทางให้แก่นกายของเขาเข้าไป“ได้โปรด...อย่าทำฉัน~” ร่างบาง

คุณมันเลว ep 9 “อื้อออ~” หญิงสาวลืมตาขึ้นมาในห้องอันแสนคุ้นเคย พลันภาพเหตุการณ์ต่างๆ ก็ถ่าโถมเข้ามาในสมอง ส่งผลให้น้ำตาไหลร่วงออกจากดวงตางามคู่นั้นอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ “ฮึก ฮื้ออๆๆๆ” ยาหยีแทบกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อความทรงจำมันตอกย้ำว่าเธอตกเป็นของเขาแล้ว ผู้ชายที่ไม่เห็นแม้แต่หน้า เขาโหดร้ายละทารุณกับเธอมากมายเหลือเกิน มือบางยกขึ้นปิดหน้า หยาดน้ำตาไหลร่วงลงมาจนมันเปียกแฉะเต็มฝามือบาง ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว...สิ่งล้ำค่าที่เก็บไว้ให้ชายผู้เป็นที่รักในวันแต่งงานโดนเขาพรากไปอย่างไม่ใยดี ทุกห้วงสัมผัสมันกำลังตอกย้ำว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือเรื่องจริงไม่ใช่ความฝันจากความรุนแรงและความป่าเถื่อนที่เธอได้รับ ยาหยีเคลื่อนฝ่ามือออกจากใบหน้างาม ก่อนจะก้มลงมองที่ข้อมือบาง มันถลอกเป็นรอยจนเห็นเลือดเป็นลิ้ม เป็นเพราะเธอดึงทึ่งข้อมือตัวเองตอนที่โดนเขากระทำชำเรา มือบางยกขึ้นแตะปากตัวเองเบาก่อนสัมผัสได้ว่ามันมีรอยแผลจากฟันของเธอที่เผลอกัดปาก ดวงหน้างามที่เต็มไปด้วยหยดน้ำตาค่อยๆ ก้มลงมองยังใจกลางร่างด้วยความสั่นเทา ฉับพลันน้ำตาก็ไหลพรั่งพรูออกมาเป็นสาย เมื่อเห็นคราบน้ำสีขาวที่เลอะเต็มหน้าขาข