LOGINShare
บทที่ 8 บุรุษเอาแต่ใจ (2/4)
Last Updated:
2025-03-25 22:15:22“นี่ท่าน ลอบเข้าจวนข้าอีกแล้วนะเจ้าคะ” ตั้งแต่เขาให้ความร่วมมือรีบพานางกลับจวน นางรู้สึกได้ว่าแท้จริงเขาไม่ได้น่ากลัวดังเช่นที่เจอกันในวันแรก
พรึ่บ บุรุษในอาภรณ์สีดำกระโดดลงจากต้นไม้ สองเท้าแตะพื้นอย่างสวยงาม
“วันนี้เจ้าแต่งตัวงดงามถึงเพียงนี้ ไปเที่ยวเล่นที่ใดมา”
“ข้าไปงานปักปิ่นของสหายมาเจ้าค่ะ”
“สหายเจ้าก็ปักปิ่นแล้ว เจ้าเล่าเมื่อใดจะปักปิ่น”
“อีกไม่นานเจ้าค่ะ”
“ข้ามาร่วมงานได้หรือไม่”
“ขออภัยที่ข้าต้องปฏิเสธ” หากเขามา นางจะให้คำอธิบายแก่บุรุษตระกูลจางทั้งสามเช่นไร
เป็นบุรุษที่เคยจะสังหารนาง...
เป็นบุรุษที่ให้ความช่วยเหลือพานางออกมาจากหอชายงาม...
หรือเป็นบุรุษที่มักจะแวะมาทักทายนางในจวนอยู่บ่อยครั้ง...
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ไม่ดีทั้งนั้น นางมีแต่จะโดนลงโทษ ใครจะอยากคัดหลักสี่คุณธรรมเล่า
“เพราะเหตุใด หรือเจ้ารังเกียจข้าที่เป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า”
“หากท่านไม่มีหัวนอนปลายเท้า ข้าคงเป็นขอทานแล้ว” นางกล่าวกับตนเองเสียงเบา องค์รัชทายาทจากแคว้นข้างเคียงมีอันใดใกล้เคียงกับคำว่าไร้หัวนอนปลายเท้า
“ว่าอย่างไร”
“ข้ามิได้รังเกียจ เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะบอกกล่าวคนในตระกูลอย่างไรเกี่ยวกับการเริ่มต้นรู้จักกันของข้าและท่าน”
“เอาเถิด ข้าไม่เข้าร่วมงานปักปิ่นเจ้าก็ได้”
“ขอบคุณเจ้าค่ะที่เข้าใจข้า”
“...”
“ท่านตงเฉินเจ้าคะ ข้ามีเรื่องอยากปรึกษาท่านสักเล็กน้อย มิทราบว่าท่านสะดวกหรือไม่เจ้าคะ”
“หากให้ข้านั่งจิบชาไปด้วยฟังเจ้าเอ่ยถามไปด้วย คงจะสะดวกมิน้อย”
“ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าเสียมารยาทแล้ว ไปนั่งที่ศาลาด้านโน้นดีหรือไม่เจ้าคะ” ใครมันจะเชิญผู้บุกรุกไปนั่งจิบชากันเล่า แต่ยกเว้นคนผู้นี้เอาไว้ก็ได้ เพราะตราบใดที่นางไม่ยุ่งเกี่ยวกับชินอ๋องซื่อจื่อชายสวมหน้ากากผู้นี้ก็จะไม่ทำอันตรายใดๆ นาง
“อืม” ศาลากลางป่าไผ่ ลับตาคน เอ่อ...ร่มรื่นไม่น้อย
เพียงชั่วจิบชาหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีก็เดินเคียงข้างกันมาถึงศาลากลางป่าไผ่
“แย่จริง ข้าไปสั่งสาวใช้ให้นำชากับขนมมาให้ท่านก่อนนะเจ้าคะ”
“ไม่ต้อง ประเดี๋ยวข้าให้คนนำมาให้” มือใหญ่คว้าข้อมือนางเอาไว้ก่อนจะเอ่ยบอก แล้วปล่อยออกอย่างรวดเร็ว
‘เช่นนั้นก็ดี จะได้ไม่เปลืองชาและขนมจวนข้า’ นางคิดก่อนจะนั่งในฝั่งตรงข้ามกับเขา
พรึ่บ การปรากฏตัวของบุรุษชุดดำทำให้นางตกใจจนเกือบตกจากเก้าอี้ หากไม่ได้เขาช่วยเอาไว้
“ขออภัยขอรับ นี่เป็นชาและขนมที่คุณชายสั่ง”
“อืม ไปได้” เขาหันไปสั่งองครักษ์เงาก่อนจะหันมาถามนาง นัยน์ตาดำจับจ้องนางด้วยความห่วงใย แต่เพราะนางอยู่ต่ำกว่าคางเขาจึงไม่ได้เห็นแววตานั้น
“ขออภัยที่คนของข้าทำให้เจ้าตกใจ”
“มิเป็นไรเจ้าค่ะ ข้าเพียงแค่ไม่เคยพบเจอบุรุษที่มีวรยุทธ์สูงส่งเช่นพวกท่าน จึงอาจไม่คุ้นเคยอยู่บ้าง” จางชิงหนี่ว์กล่าวก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยเพื่อส่งสัญญาณให้เขาปล่อยมือ
สิ่งที่ทำให้นางตกใจมากกว่าการปรากฏตัวของชายผู้นั้น ก็คือการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของชายสวมหน้ากาก เขานั่งอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ แต่กลับเคลื่อนตัวมาหานางได้ในพริบตา บ่งบอกถึงวรยุทธ์ที่สูงส่ง
เก่งกาจเช่นนี้ ข้าจะทำให้ท่านเอ็นดูข้าจนสังหารข้าไม่ลงดีหรือไม่...
“เจ้ามีอันใดอยากปรึกษาข้าหรือ” โจวอันฉี หรือยามสวมหน้ากากมีนามว่า ตงเฉิน เอ่ยถามพลางรินน้ำชาให้ตนเองและนาง ก่อนจะเลื่อนไปให้นาง
“ข้าเพียงอยากทราบว่าหากอยากให้บุรุษมีใจให้ต้องทำเช่นไร”
“แค่ก แค่กๆ เจ้าว่าอย่างไรนะ” เขาสำลักน้ำชาในทันทีที่ได้ยินคำถาม ซึ่งนางก็รีบหยิบผ้าเช็ดหน้าส่งให้เขาอย่างรวดเร็ว
“ข้าอยากปรึกษาท่านว่าหากอยากทำให้บุรุษผู้หนึ่งพึงใจในตัวสตรี ข้าต้องทำเช่นไร”
“บุรุษผู้นั้นเป็นคนเช่นไร”
“เท่าที่ข้าเห็น เขาชอบทำหน้าเคร่งขรึม พูดน้อย เพราะเช่นนี้จึงยากที่จะคาดเดาอารมณ์ ทั้งยังเอาแต่ใจเป็นบางครั้ง”
“การจะทำให้บุรุษพึงใจในตัวเจ้า เจ้าเพียงแค่เป็นอย่างที่เจ้าเป็น อย่าได้คิดเสแสร้งเพราะเจ้าจะทำมันได้ไม่นาน” แค่เป็นคุณหนูจางผู้นี้ ชินอ๋องซื่อจื่อก็มิอาจปฏิเสธได้
“คำตอบของท่านกว้างเกินไป” เช่นนี้นางจะไปวางแผนให้ตัวซวยผู้นั้นตกหลุมรักสวี่ลู่ฟางได้อย่างไร
“หากเขาพูดน้อย เจ้าก็ชวนเขาสนทนา หากเขาชอบทำหน้าเคร่งขรึมยากคาดเดาอารมณ์เจ้าก็เพียงแค่ส่งยิ้มให้เขา และเมื่อเขาเอาแต่ใจ เจ้าก็เพียงแค่ตามใจ”
“ข้าจะลองดูเจ้าค่ะ”
“บอกได้หรือไม่ บุรุษโชคร้ายที่เจ้าหมายตาผู้นั้นเป็นใคร”
“โชคร้ายอะไรกันเจ้าคะ ข้าจะบอกอันใดให้ ว่าหากบุรุษผู้ใดทำให้ข้าพึงใจได้ข้าจะทำให้บุรุษผู้นั้นกลายเป็นคนที่โชคดีที่สุด”
‘ข้าจะรอดู’ คนที่คิดเข้าข้างตนเองไปไกลกล่าวพลางซ่อนรอยยิ้มไว้ในสีหน้าอย่างแนบเนียน
Related chapters
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 8 บุรุษเอาแต่ใจ (3/4)
‘ข้าจะรอดู’ คนที่คิดเข้าข้างตนเองไปไกลกล่าวพลางซ่อนรอยยิ้มไว้ในสีหน้าอย่างแนบเนียน “เรื่องที่เจ้าต้องการปรึกษาข้ามีเพียงเรื่องเกี้ยวบุรุษ?” “มีอีกหนึ่งเรื่องเจ้าค่ะ” “กล่าวมา...” “หากวันหนึ่งท่านพึงใจสตรีผู้หนึ่งเข้า แล้วข้าไปทำให้คนรักของท่านไม่ถูกใจ ท่านจะสังหารข้าตามที่นางต้องการหรือไม่” “เหตุใดข้าต้องสังหารเจ้าเพื่อนางด้วย” มันคือคำถามอันใดกัน เขาไม่เข้าใจ “ตอบข้ามาสิเจ้าคะ ว่าท่านจะสังหารข้า ตามคำขอของสตรีที่ท่านรักหรือไม่”&n
Last Updated : 2025-03-26ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 8 บุรุษเอาแต่ใจ (4/4)
“มาจากเขา แต่ข้าให้ท่านพ่อส่งคืนไปแล้ว เหตุใดมันถึงมาอยู่บนหัวข้า” เจิ้งเข่อชิงครุ่นคิดก่อนที่นัยน์ตาหงส์จะเบิกกว้างอีกครั้ง ต้องเป็นตอนนั้นแน่ๆ ที่เขาช่วยประคองไม่ให้นางตกจากเก้าอี้ตอนนั้นนางรู้สึกตึงๆ บนหัว แต่ก็ไม่ได้คิดอันใดเพราะคิดว่าปิ่นที่ปักอยู่หลายอันอาจจะไปชนโดนเขา ‘น่าชังนักโจวเฟยหลง’ นางปฏิเสธอย่างชัดเจนก็ยังดื้อดึงที่จะมอบให้ “เช่นนั้นเราจะทำอย่างไรดีเจ้าคะ” “เก็บไว้ในหีบ หากถึงเวลาข้าจะส่งคืนเขาด้วยตนเอง” หากหมดพันธะต่อกันนางจะรีบส่งคืนให้เร็วที่สุด ไม่กี่วันต่อมาคุณหนูเจิ้งก็มาเยือนจวนจางเพื่อชักชวนให้นางไปเยี่ยมหวังเยว่ฉิงท
Last Updated : 2025-03-26ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 9 สตรีชาเขียว (1/4)
9สตรีชาเขียว “ช่างเสียมารยาทจริงๆ ที่เข้าห้องผู้อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต” คุณหนูเจิ้งกล่าวตำหนิแต่ก็ยังไม่ยอมผละออกห่างจากนาง “เข่อชิง เจ้าคิดว่าตนกำลังทำอันใดอยู่” คำกล่าวของบุรุษสูงศักดิ์ทำให้นางรู้สึกงุนงงแล้ว มาโรงเตี๊ยมที่มีอาหารเลิศรส หากไม่มากินข้าวจะให้มาทำอันใดอีก เอ่อ...ข้าลืมไปองค์รัชทายาทผู้นี้นอกจากเรื่องการบริหารบ้านเมืองแล้ว เรื่องอื่นเขาไม่ฉลาดเอาเสียเลย มิเช่นนั้นคงไม่ถูกสตรีดอกบัวขาวล่อลวงเอาไปเป็นทาสรักหรอก “องค์รัชทายาท พระองค์ได้โปรดกลับห้องของพระองค์ไปเถิดเพคะ อย่าได้มายุ่งเกี่ยวกับหม่อมฉันและสหาย” นอกจากจะเอ่ยวาจาแล้ว สหายของนางยังส่งสายตาตำหนิคู่หมาย
Last Updated : 2025-03-27ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 9 สตรีชาเขียว (2/4)
“ข้าไม่ได้คิดอันใดกับคุณหนูสวี่จริงๆ เจ้าอย่าได้คิดยัดเยียดข้าให้ผู้อื่น” แม้อยากจะเร่งรัดให้เกิดงานหมั้นหมาย แต่ทว่าฮ่องเต้และฮองเฮากลับไม่ยินยอม ทั้งสองพระองค์ต้องการให้เขาจัดการตนเองให้ปราศจากข่าวลือเสียก่อน ซึ่งเขาก็คงต้องรีบลงมือทำ มิเช่นนั้นสตรีผู้นี้ก็คงเข้าใจผิดไม่เลิก ใครกันบังอาจปล่อยข่าวลือน่ารังเกียจพวกนั้น เขาไม่เคยรักใคร่ไยดีสวี่ลู่ฟางแม้แต่น้อย เหตุใดเรื่องราวถึงใดถูกเล่าลือไปเช่นนั้น “ปากก็กล่าววาจาหลอกลวง แต่ท่านคงลืมไปแล้วว่าผู้อื่นไม่ได้ตามืดบอดถึงจะมองไม่เห็นว่าท่านนัดเจอและไปไหนมาไหนกับนางอยู่บ่อยครั้ง หากท่านพึงใจนางก็ควรรีบยกเลิกการหมั้นหมายกับข้า” นางจะได้ไปหาวิธีทำให้ตนเองได้อยู่กับสตรีที่ตนพึงใจเช่นกัน หากสตรีผู้นั้นเป็นชิงหนี่ว์นา
Last Updated : 2025-03-27ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 9 สตรีชาเขียว (3/4)
“เจ้าไปนั่งตรงนั้น” โจวอันฉีรั้งชายอาภรณ์นางให้ถอยออกห่างก่อนจะดันตัวให้ไปนั่งข้างนางเอกผู้นั้น ส่วนตัวเองก็นั่งลงระหว่างนางและหลิวเฟิงเหมียนแทน ‘ท่านกำลังโกรธเกรี้ยวว่าที่ฮูหยินของตนหรืออย่างไร’ เอานางมานั่งคั่นกลางเช่นนี้ช่างไม่ดีเอาเสียเลย “เจ้าอยากกินอันใดบ้าง พี่จะสั่งมาให้” โจวอันฉีหันมาถามสตรีข้างกาย คำเรียกขานที่เป็นกันเองทำให้สายตาของคนตระกูลหลิวมองมาด้วยแววตาสงสัยใคร่รู้ ส่วนนางเอกดอกบัวขาวน่ะหรือแทบจะเข้ามาหักคอนางแล้วกระมัง “ข้าเอ่อ...กินอันใดก็ได้เจ้าค่ะ” นางหันไปมองสวี่ลู่ฟางครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกไปอย่างมีมารยาท อาหารเลิศรสทั้งหลาย คราวหน้าค่อยเจอกัน นางยอมเสียเงินเองให้จื่อเป่ามาซื้อให้ก็ได้
Last Updated : 2025-03-27ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 9 สตรีชาเขียว (4/4)
‘วาจาหยอกล้อหรือ ช่างแสร้งใสซื่อได้ไร้ที่ติจริงๆ’ ชิงหนี่ว์คิดแต่ไม่กล่าวอันใด ก่อนจะแสร้งทำสีหน้าโศกเศร้าต่อ “วาจาหยอกล้อหรือ เช่นนั้นเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เป็นแค่บุตรสาวหมอหลวงแต่บังอาจมาเสนอหน้าร่วมโต๊ะกับองค์รัชทายาทและชินอ๋องซื่อจื่ออย่างเปิ่นหวาง สมควรแล้วหรือ หากจะกล่าวว่าโรงเตี๊ยมแห่งนี้ใครมีเงินก็เข้าได้ เช่นนั้นบุตรสาวหมอหลวงอย่างเจ้าและสหายก็ควรจะย้ายไปนั่งโต๊ะอื่น อย่าได้มาขอนั่งร่วมโต๊ะกับพวกเปิ่นหวาง ที่ผ่านมาเปิ่นหวางไว้หน้าคุณหนูหลิวเพราะเห็นว่าเป็นน้องสาวของเฟิงเหมียน แต่ในเมื่อพวกเจ้าไม่ไว้หน้าคุณหนูจางที่เปิ่นหวางและองค์รัชทายาทตั้งใจเชิญมาร่วมโต๊ะ เปิ่นหวางก็ไม่คิดจะไว้หน้าพวกเจ้าอีกเช่นกัน” แม้คนเป็นน้องสาวจะโดนว่ากล่าวแต่หลิวเฟิงเหมียนหาได้สนใจไม่ เพราะกำลังตกตะลึงกับสหายที่นานๆ จะกล่าววาจายืดยาวได้ “ขอประทานอภัยเพคะ ที่ทำให้ชิน
Last Updated : 2025-03-27ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 10 รักกันจริงหรือแค่ข่าวลือ (1/4)
10รักกันจริงหรือแค่ข่าวลือ ในระหว่างที่นางครุ่นคิดไป คีบข้าวเข้าปากไปนั้น จู่ๆ ประตูห้องก็เปิดออกก่อนที่หนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีจะเดินเข้ามาด้านใน “ชิงหนี่ว์ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” เจิ้งเข่อชิงรีบปรี่เข้าใกล้สหายทันที แต่ยังไม่ทันถึงตัวนาง บุรุษที่นั่งอยู่ด้านข้างก็ยกมือขึ้นมากีดกันเสียก่อน “ข้าไม่เป็นอันใด เจ้าเล่าปลอดภัยดีหรือไม่” คำกล่าวของสตรีทั้งสองทำให้บุรุษสูงศักดิ์ทั้งสองมองหน้ากัน คำกล่าวของพวกนางช่างทำให้เขาสองคนกลายเป็นบุรุษกักขฬะอันตราย ถูกมองไม่ดี “ข้าไม่เป็นอันใด ข้าขอนั่งกับเจ้านะ” คุณหนูเจิ้งกล่าวก่อนจะเดินไปยกเก้าอี้แล้วเอามาวางแทรกกลางระ
Last Updated : 2025-03-28ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 10 รักกันจริงหรือแค่ข่าวลือ (2/4)
ใครจะอยากถูกเปรียบเทียบกับคนที่เก่งกว่าเล่า... ด้านชิงหนี่ว์เมื่อได้ยินคำถามเช่นนั้น นางก็เริ่มรู้สึกสงสัย หนังสือไร้ชื่อเล่มสีดำเช่นนั้นหรือ หรือแท้จริงสตรีดอกบัวขาวผู้นี้จะรู้เรื่องเหตุการณ์ต่างๆ จากหนังสือเล่มนั้นจึงสามารถเอาชนะใจบุรุษที่เลิศล้ำและเก่งกาจได้ถึงสามคน “ขอบคุณเจ้าค่ะ สำหรับอาหารเลิศรสมื้อนี้” แม้จะอึดอัดใจมากก็ตาม “หากเจ้าอยากมากินข้าวที่นี่อีกให้บอก พี่จะพามาเอง” ชินอ๋องซื่อจื่อกล่าว “เอ่อ...เจ้าค่ะ” นางปรายตามองสตรีที่นั่งอยู่ข้างๆ เห็นอีกฝ่ายกำมือแน่นราว
Last Updated : 2025-03-28
Latest chapter
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ การแต่งฮูหยินที่เร่งรีบของท่านราชครู (1/1)
การแต่งฮูหยินที่เร่งรีบของท่านราชครู มีคนมากมายที่อาจจะสงสัยว่าเหตุใดท่านราชครูจางเหว่ยถึงได้เร่งรีบตบแต่งเถ้าแก่เนี้ยร้านขายภาพวาดซือซือเข้าจวนจาง ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่มีข่าวลือว่าคบหากัน หรืออาจจะเป็นเพราะได้เห็นบทเรียนจากการเล่าลือเรื่องของคุณหนูสวี่ ที่จู่ๆ คนเหล่านั้นบังเอิญลิ้นขาดกลายเป็นคนพูดไม่ได้ แต่โชคดีหนึ่งในนั้นมีคนเขียนอักษรได้ จึงได้เขียนเตือนคนรอบตัวไม่ให้เล่าลือเรื่องราวเกี่ยวกับเชื้อพระวงศ์หรือตระกูลที่ใกล้ชิดราชวงศ์ สุดท้ายจึงไม่มีใครกล้าเล่าลือหรือสงสัยถึงความเร่งรีบของท่านราชครู “พี่เหว่ย ท่านจะไม่เสียใจทีหลังห
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮองเฮาพบปะสหาย (1/1)
ฮองเฮาพบปะสหาย ภายในจวนท่านราชเลขาฯจาง วุ่นวายไม่น้อยเมื่อมีผู้สูงศักดิ์มาเยือนโดยได้นัดหมายกันล่วงหน้า “ถวายพระพรฝ่าบาท ถวายพระพรฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ” ชินอ๋องที่เพิ่งลงจากรถม้าแสดงความเคารพโอรสสวรรค์และฮองเฮา “ถวายพระพรฝ่าบาท ถวายพระพรฮองเฮาเพคะ” พระชายาสกุลจางที่ลงรถม้ามาภายหลังทำความเคารพอีกฝ่ายเช่นกัน “ตามสบายเถิด พวกเจ้าเป็นสหายของเราใช้คำธรรมดาสามัญเถิด”
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ เรื่องเล่าหลังเป็นพระชายาของชิงหนี่ว์ (2/2)
“เจ้าโอบอุ้มบุตรชายของเราให้แน่นๆ ส่วนเจ้าพี่จะจับให้แน่นๆ เอง” กล่าวจบเขาก็ใช้วิชาตัวเบาโอบอุ้มพานางและบุตรชายกลับตำหนัก ทันทีที่ถึงตำหนักโจวหลี่หมิงถูกส่งตัวให้ซานจี สาวใช้ประจำตัวคนใหม่ของนางที่ทางพระสวามีหามาให้ แน่นอนว่านางมิใช่สาวใช้ธรรมดา เพราะสตรีผู้นี้คือองครักษ์เงาที่ถูกฝึกมาอย่างหนักเพื่อดูแลดวงใจของท่านอ๋อง “นำไปซื่อจื่อไปมอบให้แม่นมแล้วเจ้าไปพัก ข้าจะดูแลพระชายาเอง” บุรุษที่ชื่นชอบการปรนนิบัติฮูหยินกล่าว “แงๆ” แม้จะดีดดิ้นเพียงใด แต่บุตรชายมีหรือจะต่อต้านบิดาได้ “ท่านพี่ หากลูกไม่อยากไป...” ไม่มีมาร
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ เรื่องเล่าหลังเป็นพระชายาของชิงหนี่ว์ (1/2)
เรื่องเล่าหลังเป็นพระชายาของชิงหนี่ว์ ดวงตาเมล็ดซิ่งทอดมองผืนดินที่เขียวชอุ่มไปด้วยพืชผัก ที่ดินผืนนี้นางใช้เงินที่ได้จากการวาดภาพขายมาซื้อเก็บไว้ เพื่อสร้างรายได้ให้กับบ่าวรับใช้ผู้ภักดีทั้งสอง ก่อนหน้าที่นางจะแต่งเข้าตำหนักอ๋องไม่นาน นางก็จัดการให้จื่อรั่วและจื่อเป่าที่ความสัมพันธ์คืบหน้าไปอย่างรวดเร็วได้เข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกันก่อนจะคืนสัญญาทาสแล้วให้ทั้งสองคนย้ายมาปลูกจวนอยู่บนที่ผืนนี้ “พระชายาท่านนั่งพักดื่มน้ำก่อนเถิดเพคะ รอแดดร่มลมตกค่อยออกไปเดินดูด้านนอก”&
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮ่องเต้ผู้เด็ดขาดกับฮองเฮา (แค่บนเตียง) (2/2)
“เช่นนั้นก่อนจะลงโทษน้อง ท่านพี่กินข้าวก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ” “มิต้อง” กล่าวจบเขาก็รั้งนางเข้าไปแนบชิด มือใหญ่จับยึดคางเรียวเอาไว้ริมฝีปากร้อนกดลงบนกลีบปากบาง ลิ้นร้อนบุกรุกโพรงปากนางอย่างเอาแต่ใจ ในขณะที่มือช่วยปลดเปลื้องอาภรณ์ให้นางอย่างรวดเร็ว ช่างใจร้อนเสียจริง... ดวงหน้าหวานแดงก่ำด้วยความเขินอาย เมื่อพระสวามีของตนที่เพิ่งถอนจุมพิตเร่าร้อนเมื่อครู่ จับจ้องนางราวกับหมาป่าหิวกระหาย “น้องหญิงของพี่เลิศรสกว่าอาหารใดๆ” กล่าวจบเขาก็ช้อนเรือนร่างเปลือยเปล่าเข้าหลังฉากกั้น ว่ากันว่าฮองเฮาชื่นชอบการแช่น้ำร้อน ภายในตำหนักจึงมีบ่อน้ำร้อนขนาดใหญ่อยู่ติดห้องบรรทม
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮ่องเต้ผู้เด็ดขาดกับฮองเฮา (แค่บนเตียง) (1/2)
ฮ่องเต้ผู้เด็ดขาดกับฮองเฮา (แค่บนเตียง) นัยน์ตาดำของบุรุษสูงศักดิ์จับจ้องใบหน้าของสตรีที่ตนรักอย่างไม่ละสายตา มือใหญ่ช่วยคีบอาหารใส่ชามให้นางอย่างเอาใจ “ท่านพี่กินบ้างเถิดเจ้าค่ะ อย่ามัวแต่คีบให้ข้าเลยเจ้าค่ะ” แม้ยามนี้ทั้งสอ
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮูหยินของจางชิงเทียน (4/4)
“เอ่อ...ท่านช่วยพาข้าลงจากหลังม้าได้หรือไม่เจ้าคะ” สิ้นเสียงนาง รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าไร้ที่ติแม้จะหล่อเหลาน้อยกว่าชินอ๋องซื่อจื่อ แต่ทว่าก็มีสตรีไม่น้อยที่ชื่นชอบบุรุษผู้นี้ หลังจากที่นางได้ขี่ม้าตัวเดียวกับบุรุษที่สตรีหลายคนหมายปอง นางก็มักจะเจอเขาที่เหลาอาหารหรือโรงเตี๊ยมอยู่บ่อยครั้ง เพราะไม่สบายใจกับสายตาจาบจ้วงของบุรุษในวันนั้นนางจึงไม่กล้าไปที่ร้านบะหมี่เนื้อของท่านป้าผู้นั้นอีก แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องแปลกหรือไม่ นางมักจะเจอท่านราชเลขาฯจางผู้นั้นอยู่บ่อยครั้ง วันนี้ก็เช่นกัน “ดูเหมือนเจ้าจะชื่นชอบการออกมากินข้าวนอกจวน มิทราบว่าพ่อครัวจวนหวังทำอาหารไม่อร่อยหรือ” เขามานั่งร่วมโต๊ะโดยที่นางไม่ต้องเชิญทุกครา จนกลายเป็นความเคยชิ
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮูหยินของจางชิงเทียน (3/4)
“ข้าอิ่มแล้วเจ้าค่ะ ได้โปรดยกเท้าที่เหยียบชายอาภรณ์ข้าด้วยเจ้าค่ะ” “เจ้ารู้หรือไม่ มีขอทานและคนยากจนที่ไม่มีแม้แต่ข้าวจะกิน หากคนพวกนั้นมาเห็นเจ้ากินเหลือเช่นนั้น พวกเขาคงตัดพ้อ พวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้กินบะหมี่น้ำธรรมดา แต่เจ้าที่เป็นคุณหนูกลับกินทิ้งกินขว้าง กินเพียงคำสองคนไม่ถูกใจก็ทิ้ง จะว่าไปก็น่าสงสารชาวบ้านที่เขาทำปลูกพืชผักและเลี้ยงสัตว์นะ พวกเขาลำบากเพียงใดกว่าจะปลูกพืชผักและเลี้ยงสัตว์มาเพื่อเป็นอาหารให้พวกเราได้กิน...” “พอแล้วเจ้าค่ะ ข้ากินให้หมดก็ได้” คุณหนูหวังกล่าวก่อนจะนั่งลงตามเดิม มือเรียวหยิบตะเกียบมาคีบกินบะหมี่เนื้อที่ตนกินค้างไว้ พร้อมกับบะหมี่เนื้อที่เขาสั่งถูกนำมาให้พอดี มุมปากของเขาหยักยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของนาง จางชิงเทียนกินบะหมี่เนื้อไปลอบมองสหายของน้องสาวไป เขาเพิ่งสังเกตว่าคุณหน
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮูหยินของจางชิงเทียน (2/4)
“ข้าเห็นเจ้าเดินออกจากโรงเตี๊ยมจึงเดินตามเพียงเท่านั้น” กล่าวจบสายตาของท่านราชเลขาฯ ก็จับจ้องดวงหน้าหวานที่มักจะส่งยิ้มให้เขาอยู่เสมอ แต่ทว่าวันนี้กลับบึ้งตึง “ท่านป้าเจ้าขา วันนี้ข้าต้องไปแล้ว ท่านมาเก็บโต๊ะเถิดเจ้าค่ะ คุณชายพวกนี้จะได้มีโต๊ะนั่งไม่ต้องมายืนจ้องผู้อื่นให้เสียมารยาทเช่นนี้” กล่าวจบนางก็วางเหรียญอีแปะลงบนโต๊ะก่อนจะเดินออกจากร้านไป ตั้งแต่ต้นจนจบนางไม่ทักทายเขาเช่นที่เคยทำ ต้องเป็นเพราะที่เขากล่าววาจาไม่ดีใส่นางในวันนั้นเป็นแน่ “ชิงเทียนเจ้ารู้จักคุณหนูผู้นั้นหรือ” “เจ้าชอบนางหรือ” “ใช่ ข้าอยากเกี้ยวพานาง ในเมืองหลวงนี้จะมีคุณหนูส
