LOGINShare
บทที่ 8 บุรุษเอาแต่ใจ (2/4)
Last Updated:
2025-03-25 22:15:22“นี่ท่าน ลอบเข้าจวนข้าอีกแล้วนะเจ้าคะ” ตั้งแต่เขาให้ความร่วมมือรีบพานางกลับจวน นางรู้สึกได้ว่าแท้จริงเขาไม่ได้น่ากลัวดังเช่นที่เจอกันในวันแรก
พรึ่บ บุรุษในอาภรณ์สีดำกระโดดลงจากต้นไม้ สองเท้าแตะพื้นอย่างสวยงาม
“วันนี้เจ้าแต่งตัวงดงามถึงเพียงนี้ ไปเที่ยวเล่นที่ใดมา”
“ข้าไปงานปักปิ่นของสหายมาเจ้าค่ะ”
“สหายเจ้าก็ปักปิ่นแล้ว เจ้าเล่าเมื่อใดจะปักปิ่น”
“อีกไม่นานเจ้าค่ะ”
“ข้ามาร่วมงานได้หรือไม่”
“ขออภัยที่ข้าต้องปฏิเสธ” หากเขามา นางจะให้คำอธิบายแก่บุรุษตระกูลจางทั้งสามเช่นไร
เป็นบุรุษที่เคยจะสังหารนาง...
เป็นบุรุษที่ให้ความช่วยเหลือพานางออกมาจากหอชายงาม...
หรือเป็นบุรุษที่มักจะแวะมาทักทายนางในจวนอยู่บ่อยครั้ง...
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ไม่ดีทั้งนั้น นางมีแต่จะโดนลงโทษ ใครจะอยากคัดหลักสี่คุณธรรมเล่า
“เพราะเหตุใด หรือเจ้ารังเกียจข้าที่เป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า”
“หากท่านไม่มีหัวนอนปลายเท้า ข้าคงเป็นขอทานแล้ว” นางกล่าวกับตนเองเสียงเบา องค์รัชทายาทจากแคว้นข้างเคียงมีอันใดใกล้เคียงกับคำว่าไร้หัวนอนปลายเท้า
“ว่าอย่างไร”
“ข้ามิได้รังเกียจ เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะบอกกล่าวคนในตระกูลอย่างไรเกี่ยวกับการเริ่มต้นรู้จักกันของข้าและท่าน”
“เอาเถิด ข้าไม่เข้าร่วมงานปักปิ่นเจ้าก็ได้”
“ขอบคุณเจ้าค่ะที่เข้าใจข้า”
“...”
“ท่านตงเฉินเจ้าคะ ข้ามีเรื่องอยากปรึกษาท่านสักเล็กน้อย มิทราบว่าท่านสะดวกหรือไม่เจ้าคะ”
“หากให้ข้านั่งจิบชาไปด้วยฟังเจ้าเอ่ยถามไปด้วย คงจะสะดวกมิน้อย”
“ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าเสียมารยาทแล้ว ไปนั่งที่ศาลาด้านโน้นดีหรือไม่เจ้าคะ” ใครมันจะเชิญผู้บุกรุกไปนั่งจิบชากันเล่า แต่ยกเว้นคนผู้นี้เอาไว้ก็ได้ เพราะตราบใดที่นางไม่ยุ่งเกี่ยวกับชินอ๋องซื่อจื่อชายสวมหน้ากากผู้นี้ก็จะไม่ทำอันตรายใดๆ นาง
“อืม” ศาลากลางป่าไผ่ ลับตาคน เอ่อ...ร่มรื่นไม่น้อย
เพียงชั่วจิบชาหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีก็เดินเคียงข้างกันมาถึงศาลากลางป่าไผ่
“แย่จริง ข้าไปสั่งสาวใช้ให้นำชากับขนมมาให้ท่านก่อนนะเจ้าคะ”
“ไม่ต้อง ประเดี๋ยวข้าให้คนนำมาให้” มือใหญ่คว้าข้อมือนางเอาไว้ก่อนจะเอ่ยบอก แล้วปล่อยออกอย่างรวดเร็ว
‘เช่นนั้นก็ดี จะได้ไม่เปลืองชาและขนมจวนข้า’ นางคิดก่อนจะนั่งในฝั่งตรงข้ามกับเขา
พรึ่บ การปรากฏตัวของบุรุษชุดดำทำให้นางตกใจจนเกือบตกจากเก้าอี้ หากไม่ได้เขาช่วยเอาไว้
“ขออภัยขอรับ นี่เป็นชาและขนมที่คุณชายสั่ง”
“อืม ไปได้” เขาหันไปสั่งองครักษ์เงาก่อนจะหันมาถามนาง นัยน์ตาดำจับจ้องนางด้วยความห่วงใย แต่เพราะนางอยู่ต่ำกว่าคางเขาจึงไม่ได้เห็นแววตานั้น
“ขออภัยที่คนของข้าทำให้เจ้าตกใจ”
“มิเป็นไรเจ้าค่ะ ข้าเพียงแค่ไม่เคยพบเจอบุรุษที่มีวรยุทธ์สูงส่งเช่นพวกท่าน จึงอาจไม่คุ้นเคยอยู่บ้าง” จางชิงหนี่ว์กล่าวก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยเพื่อส่งสัญญาณให้เขาปล่อยมือ
สิ่งที่ทำให้นางตกใจมากกว่าการปรากฏตัวของชายผู้นั้น ก็คือการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของชายสวมหน้ากาก เขานั่งอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ แต่กลับเคลื่อนตัวมาหานางได้ในพริบตา บ่งบอกถึงวรยุทธ์ที่สูงส่ง
เก่งกาจเช่นนี้ ข้าจะทำให้ท่านเอ็นดูข้าจนสังหารข้าไม่ลงดีหรือไม่...
“เจ้ามีอันใดอยากปรึกษาข้าหรือ” โจวอันฉี หรือยามสวมหน้ากากมีนามว่า ตงเฉิน เอ่ยถามพลางรินน้ำชาให้ตนเองและนาง ก่อนจะเลื่อนไปให้นาง
“ข้าเพียงอยากทราบว่าหากอยากให้บุรุษมีใจให้ต้องทำเช่นไร”
“แค่ก แค่กๆ เจ้าว่าอย่างไรนะ” เขาสำลักน้ำชาในทันทีที่ได้ยินคำถาม ซึ่งนางก็รีบหยิบผ้าเช็ดหน้าส่งให้เขาอย่างรวดเร็ว
“ข้าอยากปรึกษาท่านว่าหากอยากทำให้บุรุษผู้หนึ่งพึงใจในตัวสตรี ข้าต้องทำเช่นไร”
“บุรุษผู้นั้นเป็นคนเช่นไร”
“เท่าที่ข้าเห็น เขาชอบทำหน้าเคร่งขรึม พูดน้อย เพราะเช่นนี้จึงยากที่จะคาดเดาอารมณ์ ทั้งยังเอาแต่ใจเป็นบางครั้ง”
“การจะทำให้บุรุษพึงใจในตัวเจ้า เจ้าเพียงแค่เป็นอย่างที่เจ้าเป็น อย่าได้คิดเสแสร้งเพราะเจ้าจะทำมันได้ไม่นาน” แค่เป็นคุณหนูจางผู้นี้ ชินอ๋องซื่อจื่อก็มิอาจปฏิเสธได้
“คำตอบของท่านกว้างเกินไป” เช่นนี้นางจะไปวางแผนให้ตัวซวยผู้นั้นตกหลุมรักสวี่ลู่ฟางได้อย่างไร
“หากเขาพูดน้อย เจ้าก็ชวนเขาสนทนา หากเขาชอบทำหน้าเคร่งขรึมยากคาดเดาอารมณ์เจ้าก็เพียงแค่ส่งยิ้มให้เขา และเมื่อเขาเอาแต่ใจ เจ้าก็เพียงแค่ตามใจ”
“ข้าจะลองดูเจ้าค่ะ”
“บอกได้หรือไม่ บุรุษโชคร้ายที่เจ้าหมายตาผู้นั้นเป็นใคร”
“โชคร้ายอะไรกันเจ้าคะ ข้าจะบอกอันใดให้ ว่าหากบุรุษผู้ใดทำให้ข้าพึงใจได้ข้าจะทำให้บุรุษผู้นั้นกลายเป็นคนที่โชคดีที่สุด”
‘ข้าจะรอดู’ คนที่คิดเข้าข้างตนเองไปไกลกล่าวพลางซ่อนรอยยิ้มไว้ในสีหน้าอย่างแนบเนียน
Related chapters
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 8 บุรุษเอาแต่ใจ (3/4)
‘ข้าจะรอดู’ คนที่คิดเข้าข้างตนเองไปไกลกล่าวพลางซ่อนรอยยิ้มไว้ในสีหน้าอย่างแนบเนียน “เรื่องที่เจ้าต้องการปรึกษาข้ามีเพียงเรื่องเกี้ยวบุรุษ?” “มีอีกหนึ่งเรื่องเจ้าค่ะ” “กล่าวมา...” “หากวันหนึ่งท่านพึงใจสตรีผู้หนึ่งเข้า แล้วข้าไปทำให้คนรักของท่านไม่ถูกใจ ท่านจะสังหารข้าตามที่นางต้องการหรือไม่” “เหตุใดข้าต้องสังหารเจ้าเพื่อนางด้วย” มันคือคำถามอันใดกัน เขาไม่เข้าใจ “ตอบข้ามาสิเจ้าคะ ว่าท่านจะสังหารข้า ตามคำขอของสตรีที่ท่านรักหรือไม่”&n
Last Updated : 2025-03-26ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 8 บุรุษเอาแต่ใจ (4/4)
“มาจากเขา แต่ข้าให้ท่านพ่อส่งคืนไปแล้ว เหตุใดมันถึงมาอยู่บนหัวข้า” เจิ้งเข่อชิงครุ่นคิดก่อนที่นัยน์ตาหงส์จะเบิกกว้างอีกครั้ง ต้องเป็นตอนนั้นแน่ๆ ที่เขาช่วยประคองไม่ให้นางตกจากเก้าอี้ตอนนั้นนางรู้สึกตึงๆ บนหัว แต่ก็ไม่ได้คิดอันใดเพราะคิดว่าปิ่นที่ปักอยู่หลายอันอาจจะไปชนโดนเขา ‘น่าชังนักโจวเฟยหลง’ นางปฏิเสธอย่างชัดเจนก็ยังดื้อดึงที่จะมอบให้ “เช่นนั้นเราจะทำอย่างไรดีเจ้าคะ” “เก็บไว้ในหีบ หากถึงเวลาข้าจะส่งคืนเขาด้วยตนเอง” หากหมดพันธะต่อกันนางจะรีบส่งคืนให้เร็วที่สุด ไม่กี่วันต่อมาคุณหนูเจิ้งก็มาเยือนจวนจางเพื่อชักชวนให้นางไปเยี่ยมหวังเยว่ฉิงท
Last Updated : 2025-03-26ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 9 สตรีชาเขียว (1/4)
9สตรีชาเขียว “ช่างเสียมารยาทจริงๆ ที่เข้าห้องผู้อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต” คุณหนูเจิ้งกล่าวตำหนิแต่ก็ยังไม่ยอมผละออกห่างจากนาง “เข่อชิง เจ้าคิดว่าตนกำลังทำอันใดอยู่” คำกล่าวของบุรุษสูงศักดิ์ทำให้นางรู้สึกงุนงงแล้ว มาโรงเตี๊ยมที่มีอาหารเลิศรส หากไม่มากินข้าวจะให้มาทำอันใดอีก เอ่อ...ข้าลืมไปองค์รัชทายาทผู้นี้นอกจากเรื่องการบริหารบ้านเมืองแล้ว เรื่องอื่นเขาไม่ฉลาดเอาเสียเลย มิเช่นนั้นคงไม่ถูกสตรีดอกบัวขาวล่อลวงเอาไปเป็นทาสรักหรอก “องค์รัชทายาท พระองค์ได้โปรดกลับห้องของพระองค์ไปเถิดเพคะ อย่าได้มายุ่งเกี่ยวกับหม่อมฉันและสหาย” นอกจากจะเอ่ยวาจาแล้ว สหายของนางยังส่งสายตาตำหนิคู่หมาย
Last Updated : 2025-03-27ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 9 สตรีชาเขียว (2/4)
“ข้าไม่ได้คิดอันใดกับคุณหนูสวี่จริงๆ เจ้าอย่าได้คิดยัดเยียดข้าให้ผู้อื่น” แม้อยากจะเร่งรัดให้เกิดงานหมั้นหมาย แต่ทว่าฮ่องเต้และฮองเฮากลับไม่ยินยอม ทั้งสองพระองค์ต้องการให้เขาจัดการตนเองให้ปราศจากข่าวลือเสียก่อน ซึ่งเขาก็คงต้องรีบลงมือทำ มิเช่นนั้นสตรีผู้นี้ก็คงเข้าใจผิดไม่เลิก ใครกันบังอาจปล่อยข่าวลือน่ารังเกียจพวกนั้น เขาไม่เคยรักใคร่ไยดีสวี่ลู่ฟางแม้แต่น้อย เหตุใดเรื่องราวถึงใดถูกเล่าลือไปเช่นนั้น “ปากก็กล่าววาจาหลอกลวง แต่ท่านคงลืมไปแล้วว่าผู้อื่นไม่ได้ตามืดบอดถึงจะมองไม่เห็นว่าท่านนัดเจอและไปไหนมาไหนกับนางอยู่บ่อยครั้ง หากท่านพึงใจนางก็ควรรีบยกเลิกการหมั้นหมายกับข้า” นางจะได้ไปหาวิธีทำให้ตนเองได้อยู่กับสตรีที่ตนพึงใจเช่นกัน หากสตรีผู้นั้นเป็นชิงหนี่ว์นา
Last Updated : 2025-03-27ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 9 สตรีชาเขียว (3/4)
“เจ้าไปนั่งตรงนั้น” โจวอันฉีรั้งชายอาภรณ์นางให้ถอยออกห่างก่อนจะดันตัวให้ไปนั่งข้างนางเอกผู้นั้น ส่วนตัวเองก็นั่งลงระหว่างนางและหลิวเฟิงเหมียนแทน ‘ท่านกำลังโกรธเกรี้ยวว่าที่ฮูหยินของตนหรืออย่างไร’ เอานางมานั่งคั่นกลางเช่นนี้ช่างไม่ดีเอาเสียเลย “เจ้าอยากกินอันใดบ้าง พี่จะสั่งมาให้” โจวอันฉีหันมาถามสตรีข้างกาย คำเรียกขานที่เป็นกันเองทำให้สายตาของคนตระกูลหลิวมองมาด้วยแววตาสงสัยใคร่รู้ ส่วนนางเอกดอกบัวขาวน่ะหรือแทบจะเข้ามาหักคอนางแล้วกระมัง “ข้าเอ่อ...กินอันใดก็ได้เจ้าค่ะ” นางหันไปมองสวี่ลู่ฟางครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกไปอย่างมีมารยาท อาหารเลิศรสทั้งหลาย คราวหน้าค่อยเจอกัน นางยอมเสียเงินเองให้จื่อเป่ามาซื้อให้ก็ได้
Last Updated : 2025-03-27ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 9 สตรีชาเขียว (4/4)
‘วาจาหยอกล้อหรือ ช่างแสร้งใสซื่อได้ไร้ที่ติจริงๆ’ ชิงหนี่ว์คิดแต่ไม่กล่าวอันใด ก่อนจะแสร้งทำสีหน้าโศกเศร้าต่อ “วาจาหยอกล้อหรือ เช่นนั้นเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เป็นแค่บุตรสาวหมอหลวงแต่บังอาจมาเสนอหน้าร่วมโต๊ะกับองค์รัชทายาทและชินอ๋องซื่อจื่ออย่างเปิ่นหวาง สมควรแล้วหรือ หากจะกล่าวว่าโรงเตี๊ยมแห่งนี้ใครมีเงินก็เข้าได้ เช่นนั้นบุตรสาวหมอหลวงอย่างเจ้าและสหายก็ควรจะย้ายไปนั่งโต๊ะอื่น อย่าได้มาขอนั่งร่วมโต๊ะกับพวกเปิ่นหวาง ที่ผ่านมาเปิ่นหวางไว้หน้าคุณหนูหลิวเพราะเห็นว่าเป็นน้องสาวของเฟิงเหมียน แต่ในเมื่อพวกเจ้าไม่ไว้หน้าคุณหนูจางที่เปิ่นหวางและองค์รัชทายาทตั้งใจเชิญมาร่วมโต๊ะ เปิ่นหวางก็ไม่คิดจะไว้หน้าพวกเจ้าอีกเช่นกัน” แม้คนเป็นน้องสาวจะโดนว่ากล่าวแต่หลิวเฟิงเหมียนหาได้สนใจไม่ เพราะกำลังตกตะลึงกับสหายที่นานๆ จะกล่าววาจายืดยาวได้ “ขอประทานอภัยเพคะ ที่ทำให้ชิน
Last Updated : 2025-03-27ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 10 รักกันจริงหรือแค่ข่าวลือ (1/4)
10รักกันจริงหรือแค่ข่าวลือ ในระหว่างที่นางครุ่นคิดไป คีบข้าวเข้าปากไปนั้น จู่ๆ ประตูห้องก็เปิดออกก่อนที่หนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีจะเดินเข้ามาด้านใน “ชิงหนี่ว์ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” เจิ้งเข่อชิงรีบปรี่เข้าใกล้สหายทันที แต่ยังไม่ทันถึงตัวนาง บุรุษที่นั่งอยู่ด้านข้างก็ยกมือขึ้นมากีดกันเสียก่อน “ข้าไม่เป็นอันใด เจ้าเล่าปลอดภัยดีหรือไม่” คำกล่าวของสตรีทั้งสองทำให้บุรุษสูงศักดิ์ทั้งสองมองหน้ากัน คำกล่าวของพวกนางช่างทำให้เขาสองคนกลายเป็นบุรุษกักขฬะอันตราย ถูกมองไม่ดี “ข้าไม่เป็นอันใด ข้าขอนั่งกับเจ้านะ” คุณหนูเจิ้งกล่าวก่อนจะเดินไปยกเก้าอี้แล้วเอามาวางแทรกกลางระ
Last Updated : 2025-03-28ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 10 รักกันจริงหรือแค่ข่าวลือ (2/4)
ใครจะอยากถูกเปรียบเทียบกับคนที่เก่งกว่าเล่า... ด้านชิงหนี่ว์เมื่อได้ยินคำถามเช่นนั้น นางก็เริ่มรู้สึกสงสัย หนังสือไร้ชื่อเล่มสีดำเช่นนั้นหรือ หรือแท้จริงสตรีดอกบัวขาวผู้นี้จะรู้เรื่องเหตุการณ์ต่างๆ จากหนังสือเล่มนั้นจึงสามารถเอาชนะใจบุรุษที่เลิศล้ำและเก่งกาจได้ถึงสามคน “ขอบคุณเจ้าค่ะ สำหรับอาหารเลิศรสมื้อนี้” แม้จะอึดอัดใจมากก็ตาม “หากเจ้าอยากมากินข้าวที่นี่อีกให้บอก พี่จะพามาเอง” ชินอ๋องซื่อจื่อกล่าว “เอ่อ...เจ้าค่ะ” นางปรายตามองสตรีที่นั่งอยู่ข้างๆ เห็นอีกฝ่ายกำมือแน่นราว
Last Updated : 2025-03-28
Latest chapter
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 14 เงื่อนไขการเป็นพระชายา (5/5)
แม้จะรู้ว่าความรู้สึกที่แท้จริงของตนเป็นเช่นไร นางก็คิดจะเก็บงำเอาไว้ เพราะคิดว่าคนที่นางพึงใจนั้นไม่มีค่ามากพอที่จะเอาความสุขทั้งชีวิตไปแลกมา นางไม่อยากกลายเป็นสตรีร้ายกาจต้องการเศษเสี้ยวความเมตตาจากเขาที่เพียงแค่เขาปรายตาหันมามองก็หัวใจเต้นระรัวไปหลายวัน “เข่อชิง เจ้าไม่รักข้าแล้วก็ไม่เป็นไร ขอแค่อย่าปิดกั้นข้าจะได้หรือไม่ ให้ข้าได้พิสูจน์ตนเองได้หรือไม่” สีหน้าอ้อนวอนของเขาทำให้นางใจเต้นระรัว “ท่านทำถึงเช่นนี้เพื่ออันใด มันไม่ดีต่อตัวท่านเองเลยแม้แต่น้อย” “เพราะข้ารักเจ้า รักมากกว่าทุกสิ่ง ข้ายินยอมที่จะแลกทุกสิ่งเพื่อมีเจ้าเคียงข้าง เรื่องราวในกาลก่อนที่ข้าเคยทำร้ายจิตใจเจ้า เคยทำให้เจ้าลำบากทั้งที่ตั้งใจก็ดี ไม่ตั้งใจก็ดี ข้าขอโทษ ให้โอกาสข้าได้หรือไม่” กล่าวจบบุรุษสูงศักดิ์ก็คุกเข่าลงกับพื้น ยอมละทิ้งซึ่งศักด
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 14 เงื่อนไขการเป็นพระชายา (4/5)
“นี่คิดจะโกงตั้งแต่อาหญิงเจ้ายังไม่ได้เริ่มจัดงานเลยหรือ” “องครักษ์ของข้าก็หน้าตาดีไม่น้อย อย่างไรท่านก็ได้กำไร” “กล่าวเช่นนี้เจ้ารู้รายละเอียดของการประกวดหรือไม่” หลานชายนางคงยังไม่ทราบว่าการประชันบุรุษรูปงามที่คุณหนูจางกล่าวถึงคือการให้บุรุษที่เข้าร่วมประชันถอดอาภรณ์ด้านบน หรือเรียกง่ายๆ ว่าเปลือยอก “รู้แล้วอย่างไร ไม่รู้แล้วอย่างไร” องครักษ์มีหน้าที่ต้องทำตามคำสั่งของเขา มิอาจขัดขืนได้ “เช่นนั้นก็ตามใจเจ้า บุรุษที่เข้าร่วมแข่งขัน ขอที่รูปงามหน่อยก็แล้วกัน” “ได้ขอรับ ท่านอาหญิงดูดีใจมากนะขอรับที่จะได้เป็นป้าสะใภ้ของนาง”
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 14 เงื่อนไขการเป็นพระชายา (3/5)
“คือข้ากลับไปคิดดูว่าหากเถ้าแก่หอชายงามไม่ยินยอมให้เรานำชายงามเหล่านั้นมาประชันแข่งขัน ข้าจึงคิดว่าหรือเราจะมองหาบัณฑิตรูปงามแต่ทว่ายากจนมาแข่งขันแทน หากใครได้อันดับหนึ่งเราก็ตอบแทนด้วยการมอบตำลึงให้จำนวนหนึ่งพร้อมกับภาพวาดของปรมาจารย์ลู่ซือ ที่ชื่อความดีใจ” “ภาพวาดปรมาจารย์ลู่ซือหรือ ความดีใจวาดเสร็จแล้วหรือ” “แท้จริงเสร็จนานแล้วเจ้าค่ะ เพียงแต่ภาพความอาวรณ์เพิ่งปล่อยขายไปเมื่อสองปีก่อน ข้าจึงอยากให้ทิ้งระยะห่างสักนิด” “แต่ภาพวาดของปรมาจารย์ลู่ซือนั้น พี่ว่ามันสูงค่าเกินกว่าจะนำมามอบให้เป็นรางวัลของผู้ชนะ” “พวกบัณฑิตนั้นถือศักดิ์ศรีเป็นสำคัญหากรางวัลของผู้ชนะไม่สูงค่าพอ เกรงว่าจะไม่มีใครยอมเข้าแข่งขัน”&n
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 14 เงื่อนไขการเป็นพระชายา (2/5)
“ดีขึ้นหรือไม่เจ้าคะ มองเห็นข้าชัดหรือไม่” สตรีที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยฝุ่นผงถ่านดูมอมแมม โบกมือไปมาตรงหน้าพลางจับจ้องเขาด้วยแววตาห่วงใย “...” “แย่แล้ว หรือเขาจะมองไม่เห็นข้าจึงไม่ตอบอันใด ไม่ได้การแล้วต้องรีบตามหมอ” จางชิงหนี่ว์เริ่มร้อนรนเมื่อเห็นการตอบสนองของอีกฝ่ายไม่ค่อยน่าไว้ใจ “ช้าก่อน ข้ามองเห็นเจ้าแล้ว” “เห็นแล้วเหตุใดไม่ตอบข้า ทำเอาข้าใจคอไม่ดี” “ข้านึกว่าเสี่ยวมาวตกโคลน จึงตกใจชั่วครู่” “หน้าข้าเป
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 14 เงื่อนไขการเป็นพระชายา (1/5)
14 เงื่อนไขการเป็นพระชายา ช่างเป็นโชคดีของนางจริงๆ พี่ใหญ่ได้รับราชโองการให้เป็นตัวแทนฮ่องเต้ กำกับดูแลกรมพิธีการที่เป็นผู้จัดพิธีหมั้นหมายขององค์รัชทายาท รวมทั้งเตรียมงานอภิเษกสมรสที่จะเกิดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า จางชิงเทียนจึงต้องออกจากจวนตั้งแต่เช้าตรู่และกลับจวนกลางดึก นางจึงรอดพ้นจา
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 13 ว่าด้วยเรื่องขนมกุ้ยฮวา (4/4)
บุรุษในอาภรณ์สีดำลายพยัคฆ์ปักทองอุ้มนางมาที่รถม้าที่มีตราสัญลักษณ์จวนชินอ๋อง เขาวางนางลงก่อนจะทรุดตัวนั่งใกล้มากจนแนบชิด “พี่อันฉีเจ้าขา รถม้าจวนอ๋องกว้างไม่น้อย อย่างไรท่านขยับออกไปหน่อยได้หรือไม่” ที่ก็ตั้งกว้างจะมานั่งเบียดนางด้วยเหตุใด “เจ้าช่างดื้อรั้น พี่บอกแล้วไม่ใช่หรือว่าอย่ายัดเยียดพี่ให้สตรีอื่น” “ข้าไม่ได้ทำเช่นนั้นนะเจ้าคะ ข้ารีบกลับจวนจริงๆ” “ข้าไม่ได้ทำเช่นนั้นนะเจ้าคะ ข้ารีบกลับจวนจริงๆ” “ได้ยินมาว่าเจ้าชอบกินขนมกุ้ยฮวาหรือ” “เจ้าค่ะ” เขาคงเคยได้ยินที่นางกล่าวกับสหายในงา
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 13 ว่าด้วยเรื่องขนมกุ้ยฮวา (3/4)
ไม่ๆ อย่าให้ความอยากรู้อยากเห็นอยู่เหนือสิ่งใด เมื่อคิดได้เช่นนั้นคุณหนูจางจึงเดินไปทางที่ทั้งสองคนกำลังยืนอยู่ ดวงหน้าหวานก้มลงเล็กน้อยเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสังเกตเห็น โชคดีอีกอย่างคือตอนนี้นางยังปกปิดใบหน้าครึ่งล่างด้วยผ้าที่ให้จื่อเป่าไปหาซื้อมาให้ก่อนหน้านี้ ‘ให้หม่อมฉันยืนรอด้วยนะเพคะ’ น้ำเสียงที่เอื้อนเอ่ยช่างอ่อนหวานพาให้จิตใจบุรุษเคลิบเคลิ้ม แต่เพราะกำลังรีบร้อนนางจึงไม่ทันได้ยินหรอกว่าอีกฝ่ายตอบกลับเช่นไร เนื่องจากเอาแต่ครุ่นคิดนางจึงไม่ทันได้รู้ตัวว่าสาวใช้ของตนเดินนำหน้าไปไกลแล้ว ‘อาภรณ์ข้าเกี่ยวอันใดหรือไม่’ เหตุใดนางถึงรู้สึกตึงๆ บริเวณแขนเสื้อ “คารวะคุณหนูจางเจ้าค่ะ” เสียงอ่อนหวานของสตรีดึงความสนใจของนางจนนางต้องหันกลับไปมอง
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 13 ว่าด้วยเรื่องขนมกุ้ยฮวา (2/4)
“ลืมทักไปเลยว่าได้ปิ่นไม้จากที่ใดมา ช่างงดงามและประณีตจริงๆ” “ดอกหมู่ตานเป็นดอกไม้ที่พระชายาของชินอ๋องชื่นชอบ สุดท้ายจึงกลายเป็นดอกไม้ประจำพระองค์ไปโดยปริยาย” “เจ้าจะบอกว่าปิ่นนั่นเป็นของพระชายาชินอ๋อง เช่นนั้นก็หมายความว่าชินอ๋องซื่อจื่อได้หมายตาชิงหนี่ว์ตัวน้อยของข้าไว้นะสิ” “กล่าวออกมาได้เต็มปากเต็มคำ ดูท่านอาหญิงจะรักและเอ็นดูนางมาก” บุรุษไร้ยางอายที่เมื่อสักครู่ซ่อนตัวอยู่หลังร้านทำสีหน้ายุ่งเหยิง เหตุใดแพรพรรณล้ำค่าที่ตนได้รับมอบหมายจากมารดาให้นำมามอบให้ท่านอาหญิง กลับกลายเป็นอาภรณ์มอบให้สตรีไร้หัวนอนปลายเท้าผู้นั้น นอกจากใบหน้าที่งดงามเขาก็ไม่เห็นว่ามีอันใดที่จะทำให้อาหญิงเอ็นดูอีกฝ่ายได้&nb
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 13 ว่าด้วยเรื่องขนมกุ้ยฮวา (1/4)
13 ว่าด้วยเรื่องขนมกุ้ยฮวา ในวันนี้นางได้นัดหมายกับพี่ใหญ่ว่าจะออกไปซื้อของใช้ที่ตลาดด้วยกัน แต่เพราะฮ่องเต้มีเรื่องสำคัญจึงเรียกตัวเข้าวังเป็นการเร่งด่วน นางจึงออกมาเดินตลาดกับจื่อรั่วและจื่อเป่า ร้านขายภาพวาดซือซือเป็นร้านที่ติดต
