LOGINShare
ตอนที่18. คำตอบอยู่ที่การกระทำ
Last Updated:
2024-11-07 18:51:03“ไม่ต้อง! ปล่อยให้มันระวังตัวขึ้นอีกสักหน่อย ความระแวงของพวกเขาจะทำให้เราทำงานง่ายขึ้น”
“ขอรับ”
“อีกเจ็ดวันพี่ใหญ่ต้องออกเดินทางไปชายแดนตะวันออก เจ้าติดตามนางไป ทางนี้ข้ามีคนอยู่มาก สัญญากับข้าว่าจะพานางกลับมาอย่างปลอดภัย”
“ฮ้าวเฉินจะไม่ทำให้นายหญิงน้อยผิดหวังขอรับ”
“ข้ารู้นิสัยนางและพวกเจ้าทุกคนดี อย่าลงมือเกินกำลัง เบื้องหน้าพวกเจ้าจัดการได้ ในเงามืดให้เหล่าวิหกจัดการไป”
“ทราบแล้วขอรับ”
เวลาล่วงเลยเข้าสู่ยามค่ำคืน แม่ทัพสาวจึงได้ออกไปร่วมงานเลี้ยงที่สกุลกู้ พร้อมกับว่าที่สามี ทำให้คนที่ซุ่มจับตาดูพี่น้องสกุลหยวน ไม่อาจเดาทิศทางของทั้งคู่ได้เลย
“ขอโทษที่ข้าทำให้ท่านล่าช้า”
แม่ทัพสาวเอ่ยขึ้นด้วยรู้สึกเห็นใจ ที่กั๋วเชียวหลางต้องมาเสียเวลารอนางอยู่นานพอสมควร
“แบบนี้ดีแล้ว เราจะได้รีบกลับ”
กั๋วเชียวหลางรู้สึกเช่นนั้นจริง เขาเบื่อหน่ายงานเลี้ยงเป็นที่สุด ยิ่งรู้ว่าศัตรูเปลี่ยนเป้าหมายมาที่เขา ทั้งยังอุตส่าห์ส่งหญิงงามมา หมายจะให้พัวพันชีวิตเขา จนการแต่งงานมีเรื่องสั่นคลอน หมากบางตัวเขายอมให้เดินข้าม แต่มิใช่จะยอมไปเสียหมด
“ข้านึกว่าท่านชื่นชอบงานเลี้ยงเสียอีก”
“ข้าดูเหมือนเป็นคนเยี่ยงนั้นรึ!”
“หึ ๆ ข้ามิใช่ขนบนกายของท่าน ที่จะสามารถบอกได้ ว่าตัวตนของท่านเป็นเยี่ยงไร”
“เจ้าเคยมีความอ่อนหวานบ้างหรือไม่นะ!”
“อยู่ที่ว่าคนผู้นั้นคือใคร”
การสนทนายุติลงเมื่อรถม้าหยุดนิ่ง สองหนุ่มสาวก้าวลงจากรถม้าเข้าไปในจวน ก่อนที่จะชะงักนิ่งไปครู่หนึ่ง เมื่อคำพูดไม่รื่นหูดังมาให้ได้ยิน กั๋วเชียวหลางอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปแตะที่แขนของหญิงสาว
“ให้ข้าจัดการดีหรือไม่”
“ปล่อยให้พี่ใหญ่จัดการเถอะ แค่นี้หาได้สะเทือนต่อใจข้าไม่”
แม่ทัพสาวก้าวตรงเข้าไปในหมู่ผู้คน แน่นอนว่าตอนนี้พี่สาวของนางกำลังตกเป็นเป้าหมาย รวมถึงนางที่เพิ่งมาถึงก็ถูกดึงเข้ามาเกี่ยวโยงด้วย ปากสตรีในชั้นสูงช่างเลาะร้ายนัก
ยังไม่ทันที่จะได้ทักทายผู้ใด นางก็ถูกพี่สาวเรียกให้ช่วยเล่นดนตรี สำหรับการแสดงในงานเลี้ยง ตามคำเรียกร้องของผู้คนในงาน ที่หมายจะทำให้นางสองพี่น้องอับอายต่อหน้าแขกที่มาร่วมงาน
“เจ้าไหวหรือไม่” กั๋วเชียวหลางเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“อย่าห่วงเลย! แม้ข้าจะเป็นทหาร แต่มารดาข้าสอนมาเป็นอย่างดี ยกเว้นบางเรื่องที่ต่อให้สอนแค่ไหน ข้าก็ไม่อาจทำได้”
แม่ทัพสาวก้าวไปยืนเคียงข้างพี่สาว ก่อนจะดึงขลุ่ยหยกที่เหน็บข้างเอวออกมา เพียงริมฝีปากสัมผัสกับหยกเนื้อเย็น เสียงเพลงรักดังแว่วหวาน โดยมีร่างระหงของผู้เป็นพี่สาว ขยับกายร่ายรำอย่างงดงาม
ทุกสายตาต่างจับจ้องอยู่ร่างที่เคลื่อนไหวไปมา สลับกับมองคนเป่าขลุ่ยที่เสนาะหูยิ่งนัก น้อยนักที่จะมีสตรีใด ชื่นชอบการเป่าขลุ่ย และใช่ว่าเป่าได้แล้วจะฟังรื่นหูเช่นนี้
“ท่านพี่เชียวหลาง ดื่มสุรากับข้าสักจอกได้หรือไม่เจ้าคะ”
กั๋วเชียวหลางเหลือบมองคนพูดเพียงเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปดูการแสดงในลานกว้างต่อ
“น่าเห็นใจท่านพี่เชียวหลางยิ่งนัก ที่ต้องได้สตรีหยาบช้ามาเป็นภรรยา แต่ก็ยังโชคดีที่สามารถแต่งภรรยารองได้อีก หาไม่แล้วคงทุกข์ใจไปชั่วชีวิต จริงไหมเจ้าคะ”
ชูเยี่ยนนั่งลงเก้าอี้ข้างกายชายหนุ่ม พร้อมสำทับคำพูดของตนเอง ด้วยน้ำเสียงไม่เบาจนเกินไปนัก เรียกให้คนที่อยู่โดยรอบ คอยเอียงหูฟังทุกคำพูดของคนทั้งคู่อย่างตั้งใจ
“หึ ๆ ยังดีกว่าสตรีที่งดงามเพียงภายนอก ทว่าข้างในเน่าเสียยิ่งกว่ามูลสัตว์คุณหนูชูว่าจริงไหม!”
ชูเยี่ยนรวมถึงคนที่แอบฟัง ต่างพากันหน้าม่านไปเลยทีเดียว เมื่อคำถามในตอนท้ายของชายหนุ่ม ราวกับตั้งใจเอามีดกรีดลงบนใบหน้าของชูเยี่ยนและสตรีอีกหลายนาง
“ท่านพี่เชียวหลางคงมิได้หมายถึงข้า หรือสตรีชั้นสูงอย่างเรา ๆ ใช่ไหมเจ้าคะ”
“คำตอบอยู่ที่การกระทำ ข้าหาได้เจาะจงผู้ใดไม่”
“เจ้าค่ะ”
ชูเยี่ยนจำต้องลุกขึ้นเดินกลับไปหาสหาย เพราะไม่อาจทนต่อสายตาของบุรุษหลายคน ที่มองนางเตามคำพูดของกั๋วเชียวหลาง น่าเจ็บใจนักที่นางต้องมาตกเป็นเป้าสายตาของผู้คน ทั้งที่ความจริงมันควรเป็นสองพี่น้องชั้นต่ำนั่นตางหากเล่า
“เจ้าลืมพี่ลู่เชียนได้แล้วเช่นนั้นรึ!”
“เขามิใช่คนรักขอข้า ไยข้าต้องลืมเขาด้วย”
ชูเยี่ยนตอบกลับสหายของตน ซึ่งลึก ๆ แล้วพวกนางก็คือคู่แข่งกันอยู่ในที
“บุตรชายสกุลใหญ่ถึงสองคน ได้แต่งภรรยาจากสกุลต่ำ แต่ฐานะกลับยากนักที่คุณชายทั่วไปจะเอื้อมถึง พวกนางทำยังไงกันนะถึงมีวาสนาดีเช่นนี้”
หญิงสาวอีกคนเอ่ยขึ้น แววตาบอกชัดว่าริษยาสองพี่น้อง ที่กำลังแสดงอยู่ต่อหน้าทุกคน นอกจากใบหน้าที่งดงาม ฐานะยังร่ำรวยจนบุรุษหลายบ้านไม่แม้แต่จะเทียบเคียง
ตัวพวกนางเองเป็นลูกขุนนางก็จริง แต่การใช้จ่ายแต่ละอีแป๊ะล้วนต้องจำกัดยิ่งนัก เสื้อผ้าที่ว่างดงาม ยังไม่อาจสู้แม้แต่ชุดคลุมของสองพี่น้องสกุลหยวน เป็นใครก็ต้องอิจฉาทั้งนั้น
แล้วนี่ยังได้ครอบครองชายหนุ่ม ที่สตรีทั่วเมืองหลวงหมายปองทั้งคู่อีก อะไรคือสิ่งที่คู่แฝดใช้ทำบุญเมื่อชาติก่อนกันนะ ถึงได้เกิดมาโชควาสนาดีจนเป็นที่น่าริษยาเยี่ยงนี้
เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ การร่ายรำได้จบลงอย่างสวยงาม ทว่ายังมิทันถึงสองอึดใจ คำพูดบาดหูได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง และท้ายสุดมันก็จบลงด้วยความเสียหน้าของผู้เริ่มมัน
แน่นอนว่าแม่ทัพสาวและกั๋วเชียวหลาง เป็นแค่ตัวสมทบเท่านั้น ทุกอย่างถูกจัดการด้วยฝีมือของนายหญิงแห่งมวลเมฆา ความเจ็บแค้นครั้งนี้ คงมีคนอยากสังหารนางสองพี่น้องเพิ่มขึ้นอีกนับไม่ถ้วน
แต่แล้วอย่างไรเล่าพวกนางหาได้เป็นคนเริ่ม อยู่กันดี ๆ ไม่ชื่นชอบ แต่รนหาที่ตายให้ตนเอง พวกเขาก็ต้องยอมรับกับมันให้ได้ เหมือนที่พวกนางน้อมรับการโจมตีอย่างเต็มใจ
หลังจากแยกกับพี่สาวที่หน้าจวนกู้ แม่ทัพสาวกับกั๋วเชียวหลางได้มุ่งกลับจวนหยวนในทันทีเช่นกัน
“ท่านกลับบ้านไปได้เลยนะ ข้ามีเรื่องต้องทำ”
แม่ทัพสาวเอ่ยขึ้นในขณะที่รถม้ากำลังวิ่งเข้าเขตป่า หมับ! มือหนาคว้าจับที่ต้นแขนของคนที่นั่งตรงข้ามเอาไว้แน่น ดวงตาที่สะท้อนแสงตะเกียง ต่างออกไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
Related chapters
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่19. จวนสกุลชู
“เจ้ารู้ใช่ไหม! ว่าข้ามิอาจลงมือทำอันใดได้ในตอนนี้” “หน้าที่ของท่านคือสิ่งใดก็ทำสิ่งนั้น ตกปลาไม่มีเหยื่อชั้นดีล่อ มีหรือปลาจะติดเบ็ดเรา” แม่ทัพสาวขยับกายเตรียมที่จะลงจากรถม้า ทว่ามือหนาของชายหนุ่มยังคงรั้งไว้ ทั้งคู่สบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่แม่ทัพสาวจะถอนหายใจหนัก ๆ อย่างจำยอม “ท่านจะเอายังไง!” “ข้าไปด้วย” “หากมีใครเห็นท่านเข้า ทุกอย่างจะพังทั้งที่ยังมิลงมือ” “ข้ามิใช่เด็กอมมือ” “ก็ได้!” แม่ทัพสาวเป่าปากสามครั้ง เพื่อเป็นสัญญาณให้คนขับรถม้ารู้ในสิ่งที่ต้องทำ ความเร็วเพิ่มขึ้นกว่าเดิม พร้อมกับคบไฟที่อยู่ด้านท้ายรถม้าจะดับลง ก่อนที่ความเร็วของรถม้าจะกลับมาเป็นปกติจวนสกุลชู ท่านเสนาบดีชูรีบเดินตรงไปยังห้องหนังสือ โดยไม่สนใจว่าภรรยานั้นพยายามก้าวตามให้ทันเขา ด้วยสิ่งที่คาใจมันน่ากลัวกว่านั้นหลายเท่านักเพราะถ้าสิ่งที่คิดเป็นจริงขึ้นมา อนาคตของเขาคงต้องแขวนอยู่บนเส้นด้าย จะรอดหรือร่วง ผู้กำหนดจะเป็นคนในความคิดเขาในทันที หาใช่ตัวเขาที่กำหนดมันเช่นตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่20. รู้อยู่ก่อนแล้ว
“ส่งคนออกตรวจโดยรอบ ข้ารู้สึกว่ามีคนกำลังซุ่มมองเราอยู่” “ขอรับ” สั่งการเสร็จร่างสูงของจิ้งอ๋องลั่วเจี๋ยได้เดินจากไปในทันที จะเป็นใครเขาก็ไม่สนใจแล้วในเวลานี้ เพราะสิ่งที่ต้องทำสำคัญกว่านั้นมากนัก แม่ทัพสาวโน้มใบหน้าไปกระซิบกับชายหนุ่มข้างกาย ก่อนที่ทั้งคู่จะหายไปจากตรงนั้น สองร่างออกมาหยุดยืนอยู่ข้าลำธารด้วยใบหน้าอันตึงเครียด “เจ้าจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี” “ไม่เริ่มจากใครทั้งนั้น เพราะการเคลื่อนไหวของเรา รังแต่จะเพิ่มอันตรายให้แก่สกุลกั๋วและจ้าว” “ข้าเพิ่งเข้าใจว่าทำไมฝ่าบาทถึงเลือกให้เจ้า มารักษาการแทนจ้าวลู่เชียน” “ชั่วคราวเท่านั้น” แก๊ก! เสียงจากด้านในของป่า ทำให้การสนทนาหยุดลง หมับ! ฟึ่บ! แม่ทัพสาวดึงร่างของชายหนุ่มหลบไปพิงอยู่กับหลังต้นไม้ โดยไม่คิดจะหันมองเขาแม้แต่น้อย ทว่าสายตาจับจ้องไปในความมืด จุดที่ทั้งสองอยู่แสงจันทร์ลงมาถึง จึงเป็นเป้ากลางแจ้งกว่าอีกฝ่าย “อย่าให้ใครรู้ตัวตนของท่าน” กั๋วเชียวหลางได้แต่พยักหน้ารับ ให้กับแผ่นหลังเหยียดตรงของหญิงสา
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่22. ณ วังหลวง
เช้าวันถัดมา ณ วังหลวง ฮ่องเต้ถึงกับใบหน้าซีดเผือด เมื่อม้าเร็วเข้ามาส่งข่าว เหล่าขุนนางที่เข้าร่วมประชุม อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงอื้ออึง เมื่อข่าวการตายของแม่ทัพจ้าวและคู่หมั้น ส่วนท่านชายลั่วนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส ยากจะบอกได้ว่าจะรอดชีวิตถึงเมืองหลวงหรือไม่ “ทูลฝ่าบาท แม่ทัพจ้าวเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน จนทำให้ท่านชายและอาคันตุกะของแคว้นเยี่ยได้รับบาดเจ็บ นับว่ามีใจคิดคดต่อแผ่นดิน” หนึ่งในขุนนางใหญ่กราบทูลแก่ฮ่องเต้ ถ้อยคำที่พูดออกมาทำให้ท่านมหาอำมาตย์ถึงกับใบหน้าแดงก่ำด้วยโทสะ “ข้าอยากรอฟังข้อเท็จจริงจากคนที่ร่วมคณะไปด้วย” “จะทรงรอได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ ในเมื่อคนที่รอดล้วนเป็นคนของสกุลจ้าว” คำพูดของขุนนางผู้นั้นเจาะจงไปที่จ้าวลู่เหลียน ซึ่งมีรายงานว่านางรอดชีวิตกลับมาพร้อมคณะเดินทาง แม้จะบาดเจ็ดจากการต่อสู้ ย่อมเชื่อถืออันใดไม่ได้เพราะพี่น้องต้องเข้าข้างกันอยู่ดี “ท่านกล้าดีเยี่ยงไรมาปรักปรำว่าบุตรชายของข้าคิดคด” “แค่สตรีเพียงคนเดียว ถึงกับประมือกับแขกของบ้านเมือง นี่เขาคิดว่าตนเองเป็นใครกัน”
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่23. ได้ความว่าอย่างไร
จวนสกุลชู “ได้ความว่าอย่างไร” “ความเป็นมาของคุณหนูหยวนและท่านแม่ทัพหยวน ล้วนเป็นสิ่งที่ทุกคนรู้กันดีขอรับ แต่มีเรื่องที่ข้าน้อยเพิ่งรู้มา” “เรื่องอะไร” “มารดาของท่านแม่ทัพหยวนจะมาถึงเมืองหลวง ในอีกไม่กี่ชั่วยามขอรับ” “จับตาดูคนของนางให้ดี มารดาของนางคือคำตอบที่ชัดเจน” “ขอรับ” ชูถงขบกรามแน่น เขาใช้เวลากว่าสองเดือนเพื่อหาความเป็นมาของสองพี่น้อง แต่มันเหมือนปริศนาที่ซับซ้อน ได้พบนางด้วยตนเองก็ดี จะได้รู้ไปเลยว่าใช่อดีตภรรยาของเขาหรือไม่ เขาไม่อยากจะเชื่อว่านางจะรอดชีวิตมาได้ ความอดอยากสำหรับสตรีตัวคนเดียว มันเป็นไปได้ยากนักที่จะพาตนเองก้าวมาอยู่เหนือผู้คนได้เช่นนี้ ต้วนอี้เหยาหันไปสบตากับสาวใช้คนสนิท ก่อนที่ทั้งคู่จะจากไป ในเมื่อศัตรูเดินเข้ามาหานางเอง ก็ไม่สมควรให้รอดไปได้ นางไม่สนว่าคนที่กำลังเดินทางมาเมืองหลวง จะใช่สตรีผู้นั้นหรือไม่ คนตายเท่านั้นที่จะไม่มาก่อกวนครอบครัวของนางได้ “อย่าให้พลาดเป็นอันขาด” “เจ้าค่ะ”เส้นทางสู่เมืองหลวง ทิศตะวันตก
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่24. ไม่สงบ
“ป้าจูเสร็จธุระของนางแล้ว เราก็เร่งออกเดินทางเข้าเมืองหลวงกันเถอะ หากค่ำมืดจะทำให้ท่านแม่ทัพของเจ้าเป็นกังวล” “เจ้าค่ะ” สาวใช้สูงวัยรีบก้าวขึ้นรถม้า ส่วนหยวนเฟยและมู่อิง ต่างแยกย้ายไปที่ม้าของตนเอง คณะเดินทางเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนร่างที่นอนเกลื่อนอยู่เบื้องหลังสองชั่วยามต่อมา ก่อนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า รถม้าจากเมืองหยางได้มาถึงหน้าจวนสกุลหยวน แม่ทัพสาวพร้อมด้วยสามี ยืนยิ้มกว้างเมื่อเห็นทุกคนมาถึงอย่างปลอดภัย “หยวนเฟยคารวะ คุณชายกั๋ว” กั๋วเชียวหลาง ค้อมศีรษะรับการคารวะจากชายหนุ่ม ผู้ที่ใช้แซ่เดียวกับภรรยา “พี่เฟยการเดินทางเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ มีใครดื้อรั้นหรือไม่” “ย่อมไม่มี” “ท่านพี่ นี่คือท่านพี่หยวนเฟย หัวหน้ามวลเมฆา และเขายังเป็นพี่ชายคนโตของเราสองพี่น้อง ส่วนประวัติใดนั้นคืนนี้ท่านก็ถามเขาด้วยตนเองเถิด” “เมืองหลวงยินดีต้อนรับ ท่านพี่เฟย” “พี่น้องทักทายกันจนลืมคนแก่ไปเสียแล้วกระมัง” ประตูรถม้าเปิดออก กั๋วเชียวหลางรีบก้าวยาว ๆ
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่25. คิดจะหลอกลวง
ชูถงมองหน้าชายหนุ่ม ที่อ้างตัวเป็นบุตรชายคนโตของอดีตภรรยา ความสับสนเกิดขึ้นมาในทันที หากเป็นคู่แฝดอายุของพวกนาง คือลูกของเขาอย่างแน่นอน แต่ชายหนุ่มตรงหน้าย่อมไม่ใช่บุตรชายของเขา ด้วยวัยที่มันเกินจากที่เขาคิดคำนวณ“เจ้าคิดจะหลอกลวงข้าสินะ!”“ข้ามีนามว่าหยวนเฟย ท่านจะถามใครในเมืองหน้าด่านชายแดนตะวันออกก็ได้ ทุกคนรู้หมดว่าข้าคือบุตรชายคนโตของนายหญิงใหญ่หยวนไป่หลี”“หากเจ้าเป็นบุตรชายของนางจริง ไยจึงได้ยินยอมให้น้องสาวออกเรือนก่อนได้เล่า”“การออกเรือนก่อนหลังมันจะเป็นอะไรไป ในเมื่อข้าพอใจที่จะอยู่แบบนี้ ไยข้าต้องรั้งชีวิตน้อง ๆ ไว้กับตัวเอง เพียงเพราะข้ายังไม่ออกเรือน แล้วอีกอย่างท่านรู้ได้อย่างไร ว่าข้ายังไม่ออกเรือน เป็นเห็บเกาะตัวข้าอยู่รึ! รู้จักกันหรือก็มิเคย ยังมาสู่รู้เรื่องครอบครัวคนอื่นอยู่อีก”กั๋วเชียวหลางที่เดินมาตามภรรยา ได้แต่กลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ เมื่อได้ยินฝีปากของหยวนเฟย เขาต้องทำตัวให้คุ้นชินกับคำเลาะร้ายของคนสกุลนี้ให้มากกว่าเดิม“ท่านเสนาบดี มาทำอะไรที่นี่หรือขอรับ ข้าไม่เห็นมีบ่าวมารายงานเลยว่าท่านมาเยือนกลางดึก”“ข้ามาทักทายคนรู้จัก”“ใครกันที่ท่านรู้จัก”กั๋วเชียว
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่26. ณ วังหลวง
“พี่ชายของข้า รู้จักเพียงการปกป้องครอบครัว”แม่ทัพสาวเอ่ยขึ้นอีกครั้ง พร้อมรอยยิ้มอันอ่อนโยน ชีวิตของคนอื่นอาจราบรื่นเพราะร่ำรวย แต่ชีวิตของลูกหญิงหม้ายนั้นล้วนต้องต่อสู้ การที่พี่ชายบุญธรรมไม่ค่อยแสดงตัว มิใช่เขาถูกลืม แต่เพราะเขาเลือกทำหน้าที่เป็นปีกที่กางปกป้องครอบครัวอยู่เบื้องหลัง เขาคือเงาที่ไม่เคยหายไปไหน แค่ไม่ชื่นชอบเปิดเผยตัวก็เท่านั้น“ข้าไม่แปลกใจเลยว่าทำไม การค้าของมวลเมฆาถึงมั่นคงนัก”“การให้ใจคนใช่ว่าเราจะได้ใจตอบแทนเสมอ ทุกอย่างล้วนเสี่ยงทั้งสิ้น”“วันนี้เจ้าเหนื่อยมากแล้ว เราเข้านอนกันเถอะ”กั๋วเชียวหลางจูงมือภรรยาเข้าเรือน เขาไม่สนว่าตอนนี้จะมีสายตาของศัตรูคนไหนซุ่มมองอยู่ เพราะอีกไม่กี่วันทุกอย่างก็จะต้องจบสิ้น มิว่าจะเป็นฝ่ายไหนกำชัย ขอแค่เวลาที่ยังเหลืออยู่ในตอนนี้ เขาได้ใช้มันให้คุ้มค่าก็ดีมากแล้วสิบห้าวันต่อมา วังหลวง เสียงดนตรีดังก้องไปทั้งลานหน้าท้องพระโรง เพื่อเฉลิมฉลองสำหรับงานอภิเษกสมรสขององค์ชายเจ็ด แขกจากต่างเมืองที่มาถึงก่อนหน้า ได้เข้าร่วมแสดงความยินดีกันอย่างคับคั่ง พระนางกุ้ยเฟยคลี่ยิ้มกว้าง เมื่อเห็นโอรสคนโปรด กำลังจะก้าวสู่อำน
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่27. เข้าใจแล้วว่า...
“มุทะลุได้ใจดีองค์ชายเจ็ด” แม่ทัพสาวก้าวเข้ามายืนขวางระหว่างผู้เป็นนาย กับสองแม่ลูกที่หมายช่วงชิงอำนาจ “ข้าอยากรู้นัก ที่ผู้คนยำเกรงเจ้าที่มากด้วยฝีมือ จะเอาชีวิตรอดจากตรงนี้ไปได้ไหม” ลั่วเจี้ยนวาดแขนกันมารดาให้ไปอยู่เบื้องหลังของตนเอง ก่อนจะพุ่งเข้าหาแม่ทัพหญิง เขาชิงชังสตรีที่คิดว่าตนเองเทียบเท่าบุรุษยิ่งนัก หยวนไป่หลินยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะขยับเท้าเข้าหาองค์ชายเจ็ดการต่อสู้ของผู้ที่อยากนั่งบัลลังก์กับผู้พิทักษ์บัลลังก์ เป็นไปอย่างดุเดือด เสียงอาวุธกระทบกันดังขึ้นรอบด้าน แผนการที่วางไว้ พลันต้องเปลี่ยนแปลงไป เพราะความคับแค้นใจของหญิงสาวผู้หนึ่ง ที่ทนนิ่งเงียบเพื่อรอวันนี้ ชูเยี่ยนมองหน้ามารดาด้วยความรู้สึกเจ็บแปลบ นางคิดเสมอว่าตนเองเหนือกว่าใคร ๆ แต่วันนี้นางเห็นชัดเจนแล้ว ว่าชาติกำเนิดไม่ได้การรันตีว่านางคือที่หนึ่ง ที่ผ่านมานางเสมือนเงา ไม่เคยมีตัวตนในสายตาของชายคนรัก เป็นนางเองที่พยายามจะไขว่คว้า ทว่าอีกฝ่ายกลับหวังเพียงผลประโยชน์เท่านั้น “ท่านแม่ ข้าเข้าใจแล้วว่ามารดาที่อุ้มท้องลูก โดยบุรุษไม่ยอมรั
Latest chapter
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่30. จบ.
สิบวันต่อมา จวนสกุลกั๋ว หลังจากเรื่องวุ่นวายสิ้นสุดลง กว่าที่สองสามีภรรยาจะได้พบหน้ากัน ก็กินเวลาไปนับสิบวันเลยทีเดียว หมับ! กั๋วเชียวหลางคว้าร่างภรรยาเข้าสู่อ้อมแขน แม่ทัพสาวยังคงนิ่งงันด้วยมิคิดว่าเขาจะทำเช่นนี้ “คืนนี้เราจะไม่คุยเรื่องงาน ทั้งของเจ้าและข้า แต่จะเป็นเรื่องของเราเท่านั้น” ชายหนุ่มพูดชิดอยู่กับกลุ่มผมดกดำของภรรยา แม้ว่าใจของเขาจะแป้วไปมาก ด้วยนางยืนนิ่งในอ้อมกอดของเขา แต่ทว่ามิได้โอบรัดเขาตอบเลยแม้แต่น้อย “เรื่องไหน!” คำถามห้วนสั้นของนาง แทบจะทำให้กั๋วเชียวหลางหลั่งน้ำตา เขาอยากให้นางสัมผัสได้ถึงความรู้สึก ที่เขาพยายามถ่ายทอดให้แก่นางในตอนนี้ “เรื่องอนาคตของครอบครัวเราอย่างไรเล่า” “ว่ามาสิ!” แม่ทัพสาวมิใช่ไม่รู้ว่าตอนนี้ สามีของนางกำลังต้องการสื่อถึงอะไร หากนางไร้ความทรงจำในอีกโลก อาจยังไม่รู้ประสากับความรัก แต่เพราะนางเคยมีมันมาก่อนแล้ว จึงรู้ว่าตอนนี้สามี กำลังรู้สึกเยี่ยงไรต่อนาง “อื้อ!” ไม่มีคำพูดใดนอกจากเสียงครางเบา ๆ เมื่อริมฝีปากหนาประกบลงบนเรี
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่29. เป็นหน้าที่
จ้าวลู่เชียนไม่คิดเอ่ยถามหาความกระจ่างแล้ว สิ่งที่ผู้คนมากมายต้องการรู้ เขาก็ได้เห็นชัดแก่สายตาแล้ว ว่าใครคือนายแห่งวิหกฟ้า หยวนไป่หลิงรีบเดินเข้าไปหามารดา ก่อนจะสวมกอดเอาไว้แน่น นางอยู่กับแม่มากกว่าน้องสาวและพี่ชาย ตอนที่เห็นคมมีดกดลงใบบนผิวอ่อนนุ่มของมารดา นางแทบอยากจะฉีกสตรีผู้นั้นออกเป็นชิ้น ๆ เสียในทันที “เจ้ากลับมาอย่างปลอดภัย แม่ดีใจเหลือเกิน” “จะมาเมืองหลวงไยมิรอข้าก่อน” “เป็นพี่เองที่อยากมาดูหน้าน้องเขย ท่านแม่เลยติดตามมาด้วยเพราะพี่จะทำตัวมุทะลุ” “ข้านึกว่าพี่เฟยจะคอยออกรับแทนข้ากับหลินเอ๋อร์เท่านั้น แล้วไยวันนี้ท่านกลับออกรับแทนท่านแม่เสียได้” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอดกับพี่ชาย แน่นอนว่าเฟยไม่อาจต้านทานอาการนี้ของน้อง ๆ ได้ จึงทำเพียงยิ้มแห้ง ๆ แก้เก้อ ก่อนจะมองไปที่ผู้เป็นแม่ “แม่เรียกพี่ชายเจ้ามา เพื่อเข้าเมืองหลวงเอง เจ้ารู้นิสัยของหลินเอ๋อร์ดีมิใช่หรือ ไม่มีเจ้าอยู่ด้วย แม่เกรงนางจะทำให้ตนเองไม่สบายใจไปชั่วชีวิต” เมื่อพูดถึงตรงนี้ สายตาคู่งามก็หันมองไปยั
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่28. สารเลว!
“สิ่งใดเช่นนั้นรึพ่ะย่ะค่ะ ทรงเห็นความดีของข้าบ้างไหม หรือคิดแค่ว่าตัวข้าอ่อนแอไร้สามารถ ตำแหน่งที่คู่ควรจึงไม่คิดจะมอบให้” “ความดีอย่างนั้นเหรอ เจ้าเห็นข้าเป็นลารึยังไง เจ้าคิดว่าพ่ออย่างข้ามองลูกตัวเองไม่ออกสักคนเลยรึ! เจ้าฆ่าพี่ชายหวังชิงตำแหน่ง หาหนส่งหลานตัวเองไปตายใต้คมดาบศัตรู แม้แต่พี่สาวน้องสาวที่มิอาจครองบัลลังก์ ก็เป็นเจ้าที่ทำให้พวกนางต้องแต่งไปแคว้นอื่น ไยมิเอาความฉลาดของเจ้าช่วยเหลือบ้านเมืองของเราให้รุ่งเรือง” “เพราะข้าอยากนั่งแทนที่ท่านอย่างไรเล่า!” ลั่วเจี๋ยกวาดสายตามองศัตรู ที่ซ้อนแผนเขาได้อย่างแนบเนียน ถึงว่าทำไมบิดายอมทำตามคำของมารดาง่ายดายเช่นนั้น ไม่ว่าจะเรื่องแต่งงานของกั๋วเชียวหลางและหยวนไป่หลิน แม้แต่การส่งลั่วหยางไปชายแดน ทุกสิ่งอย่างล้วนเป็นกับดักที่วางเอาไว้ แค่รอเขาวิ่งมาติดกับ แต่ไม่ว่ายังไงวันนี้ เขาเท่านั้นที่จะกลายเป็นฮ่องเต้คนใหม่ ที่ไร้มลทินจากคำว่ากบฏ “คิดว่าจะมีใครรอดออกจากประตูวังหลวงไปได้อย่างนั้นรึ!” “หากจะรอกองกำลังที่ท่านอาเตรียมการไว้นั้น อย่ารอเลยพ่ะย่ะค่ะ เพ
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่27. เข้าใจแล้วว่า...
“มุทะลุได้ใจดีองค์ชายเจ็ด” แม่ทัพสาวก้าวเข้ามายืนขวางระหว่างผู้เป็นนาย กับสองแม่ลูกที่หมายช่วงชิงอำนาจ “ข้าอยากรู้นัก ที่ผู้คนยำเกรงเจ้าที่มากด้วยฝีมือ จะเอาชีวิตรอดจากตรงนี้ไปได้ไหม” ลั่วเจี้ยนวาดแขนกันมารดาให้ไปอยู่เบื้องหลังของตนเอง ก่อนจะพุ่งเข้าหาแม่ทัพหญิง เขาชิงชังสตรีที่คิดว่าตนเองเทียบเท่าบุรุษยิ่งนัก หยวนไป่หลินยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะขยับเท้าเข้าหาองค์ชายเจ็ดการต่อสู้ของผู้ที่อยากนั่งบัลลังก์กับผู้พิทักษ์บัลลังก์ เป็นไปอย่างดุเดือด เสียงอาวุธกระทบกันดังขึ้นรอบด้าน แผนการที่วางไว้ พลันต้องเปลี่ยนแปลงไป เพราะความคับแค้นใจของหญิงสาวผู้หนึ่ง ที่ทนนิ่งเงียบเพื่อรอวันนี้ ชูเยี่ยนมองหน้ามารดาด้วยความรู้สึกเจ็บแปลบ นางคิดเสมอว่าตนเองเหนือกว่าใคร ๆ แต่วันนี้นางเห็นชัดเจนแล้ว ว่าชาติกำเนิดไม่ได้การรันตีว่านางคือที่หนึ่ง ที่ผ่านมานางเสมือนเงา ไม่เคยมีตัวตนในสายตาของชายคนรัก เป็นนางเองที่พยายามจะไขว่คว้า ทว่าอีกฝ่ายกลับหวังเพียงผลประโยชน์เท่านั้น “ท่านแม่ ข้าเข้าใจแล้วว่ามารดาที่อุ้มท้องลูก โดยบุรุษไม่ยอมรั
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่26. ณ วังหลวง
“พี่ชายของข้า รู้จักเพียงการปกป้องครอบครัว”แม่ทัพสาวเอ่ยขึ้นอีกครั้ง พร้อมรอยยิ้มอันอ่อนโยน ชีวิตของคนอื่นอาจราบรื่นเพราะร่ำรวย แต่ชีวิตของลูกหญิงหม้ายนั้นล้วนต้องต่อสู้ การที่พี่ชายบุญธรรมไม่ค่อยแสดงตัว มิใช่เขาถูกลืม แต่เพราะเขาเลือกทำหน้าที่เป็นปีกที่กางปกป้องครอบครัวอยู่เบื้องหลัง เขาคือเงาที่ไม่เคยหายไปไหน แค่ไม่ชื่นชอบเปิดเผยตัวก็เท่านั้น“ข้าไม่แปลกใจเลยว่าทำไม การค้าของมวลเมฆาถึงมั่นคงนัก”“การให้ใจคนใช่ว่าเราจะได้ใจตอบแทนเสมอ ทุกอย่างล้วนเสี่ยงทั้งสิ้น”“วันนี้เจ้าเหนื่อยมากแล้ว เราเข้านอนกันเถอะ”กั๋วเชียวหลางจูงมือภรรยาเข้าเรือน เขาไม่สนว่าตอนนี้จะมีสายตาของศัตรูคนไหนซุ่มมองอยู่ เพราะอีกไม่กี่วันทุกอย่างก็จะต้องจบสิ้น มิว่าจะเป็นฝ่ายไหนกำชัย ขอแค่เวลาที่ยังเหลืออยู่ในตอนนี้ เขาได้ใช้มันให้คุ้มค่าก็ดีมากแล้วสิบห้าวันต่อมา วังหลวง เสียงดนตรีดังก้องไปทั้งลานหน้าท้องพระโรง เพื่อเฉลิมฉลองสำหรับงานอภิเษกสมรสขององค์ชายเจ็ด แขกจากต่างเมืองที่มาถึงก่อนหน้า ได้เข้าร่วมแสดงความยินดีกันอย่างคับคั่ง พระนางกุ้ยเฟยคลี่ยิ้มกว้าง เมื่อเห็นโอรสคนโปรด กำลังจะก้าวสู่อำน
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่25. คิดจะหลอกลวง
ชูถงมองหน้าชายหนุ่ม ที่อ้างตัวเป็นบุตรชายคนโตของอดีตภรรยา ความสับสนเกิดขึ้นมาในทันที หากเป็นคู่แฝดอายุของพวกนาง คือลูกของเขาอย่างแน่นอน แต่ชายหนุ่มตรงหน้าย่อมไม่ใช่บุตรชายของเขา ด้วยวัยที่มันเกินจากที่เขาคิดคำนวณ“เจ้าคิดจะหลอกลวงข้าสินะ!”“ข้ามีนามว่าหยวนเฟย ท่านจะถามใครในเมืองหน้าด่านชายแดนตะวันออกก็ได้ ทุกคนรู้หมดว่าข้าคือบุตรชายคนโตของนายหญิงใหญ่หยวนไป่หลี”“หากเจ้าเป็นบุตรชายของนางจริง ไยจึงได้ยินยอมให้น้องสาวออกเรือนก่อนได้เล่า”“การออกเรือนก่อนหลังมันจะเป็นอะไรไป ในเมื่อข้าพอใจที่จะอยู่แบบนี้ ไยข้าต้องรั้งชีวิตน้อง ๆ ไว้กับตัวเอง เพียงเพราะข้ายังไม่ออกเรือน แล้วอีกอย่างท่านรู้ได้อย่างไร ว่าข้ายังไม่ออกเรือน เป็นเห็บเกาะตัวข้าอยู่รึ! รู้จักกันหรือก็มิเคย ยังมาสู่รู้เรื่องครอบครัวคนอื่นอยู่อีก”กั๋วเชียวหลางที่เดินมาตามภรรยา ได้แต่กลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ เมื่อได้ยินฝีปากของหยวนเฟย เขาต้องทำตัวให้คุ้นชินกับคำเลาะร้ายของคนสกุลนี้ให้มากกว่าเดิม“ท่านเสนาบดี มาทำอะไรที่นี่หรือขอรับ ข้าไม่เห็นมีบ่าวมารายงานเลยว่าท่านมาเยือนกลางดึก”“ข้ามาทักทายคนรู้จัก”“ใครกันที่ท่านรู้จัก”กั๋วเชียว
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่24. ไม่สงบ
“ป้าจูเสร็จธุระของนางแล้ว เราก็เร่งออกเดินทางเข้าเมืองหลวงกันเถอะ หากค่ำมืดจะทำให้ท่านแม่ทัพของเจ้าเป็นกังวล” “เจ้าค่ะ” สาวใช้สูงวัยรีบก้าวขึ้นรถม้า ส่วนหยวนเฟยและมู่อิง ต่างแยกย้ายไปที่ม้าของตนเอง คณะเดินทางเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนร่างที่นอนเกลื่อนอยู่เบื้องหลังสองชั่วยามต่อมา ก่อนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า รถม้าจากเมืองหยางได้มาถึงหน้าจวนสกุลหยวน แม่ทัพสาวพร้อมด้วยสามี ยืนยิ้มกว้างเมื่อเห็นทุกคนมาถึงอย่างปลอดภัย “หยวนเฟยคารวะ คุณชายกั๋ว” กั๋วเชียวหลาง ค้อมศีรษะรับการคารวะจากชายหนุ่ม ผู้ที่ใช้แซ่เดียวกับภรรยา “พี่เฟยการเดินทางเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ มีใครดื้อรั้นหรือไม่” “ย่อมไม่มี” “ท่านพี่ นี่คือท่านพี่หยวนเฟย หัวหน้ามวลเมฆา และเขายังเป็นพี่ชายคนโตของเราสองพี่น้อง ส่วนประวัติใดนั้นคืนนี้ท่านก็ถามเขาด้วยตนเองเถิด” “เมืองหลวงยินดีต้อนรับ ท่านพี่เฟย” “พี่น้องทักทายกันจนลืมคนแก่ไปเสียแล้วกระมัง” ประตูรถม้าเปิดออก กั๋วเชียวหลางรีบก้าวยาว ๆ
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่23. ได้ความว่าอย่างไร
จวนสกุลชู “ได้ความว่าอย่างไร” “ความเป็นมาของคุณหนูหยวนและท่านแม่ทัพหยวน ล้วนเป็นสิ่งที่ทุกคนรู้กันดีขอรับ แต่มีเรื่องที่ข้าน้อยเพิ่งรู้มา” “เรื่องอะไร” “มารดาของท่านแม่ทัพหยวนจะมาถึงเมืองหลวง ในอีกไม่กี่ชั่วยามขอรับ” “จับตาดูคนของนางให้ดี มารดาของนางคือคำตอบที่ชัดเจน” “ขอรับ” ชูถงขบกรามแน่น เขาใช้เวลากว่าสองเดือนเพื่อหาความเป็นมาของสองพี่น้อง แต่มันเหมือนปริศนาที่ซับซ้อน ได้พบนางด้วยตนเองก็ดี จะได้รู้ไปเลยว่าใช่อดีตภรรยาของเขาหรือไม่ เขาไม่อยากจะเชื่อว่านางจะรอดชีวิตมาได้ ความอดอยากสำหรับสตรีตัวคนเดียว มันเป็นไปได้ยากนักที่จะพาตนเองก้าวมาอยู่เหนือผู้คนได้เช่นนี้ ต้วนอี้เหยาหันไปสบตากับสาวใช้คนสนิท ก่อนที่ทั้งคู่จะจากไป ในเมื่อศัตรูเดินเข้ามาหานางเอง ก็ไม่สมควรให้รอดไปได้ นางไม่สนว่าคนที่กำลังเดินทางมาเมืองหลวง จะใช่สตรีผู้นั้นหรือไม่ คนตายเท่านั้นที่จะไม่มาก่อกวนครอบครัวของนางได้ “อย่าให้พลาดเป็นอันขาด” “เจ้าค่ะ”เส้นทางสู่เมืองหลวง ทิศตะวันตก
ข้าคือบุตรสาวสตรีหม้าย ตอน แม่ทัพไร้รัก ตอนที่22. ณ วังหลวง
เช้าวันถัดมา ณ วังหลวง ฮ่องเต้ถึงกับใบหน้าซีดเผือด เมื่อม้าเร็วเข้ามาส่งข่าว เหล่าขุนนางที่เข้าร่วมประชุม อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงอื้ออึง เมื่อข่าวการตายของแม่ทัพจ้าวและคู่หมั้น ส่วนท่านชายลั่วนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส ยากจะบอกได้ว่าจะรอดชีวิตถึงเมืองหลวงหรือไม่ “ทูลฝ่าบาท แม่ทัพจ้าวเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน จนทำให้ท่านชายและอาคันตุกะของแคว้นเยี่ยได้รับบาดเจ็บ นับว่ามีใจคิดคดต่อแผ่นดิน” หนึ่งในขุนนางใหญ่กราบทูลแก่ฮ่องเต้ ถ้อยคำที่พูดออกมาทำให้ท่านมหาอำมาตย์ถึงกับใบหน้าแดงก่ำด้วยโทสะ “ข้าอยากรอฟังข้อเท็จจริงจากคนที่ร่วมคณะไปด้วย” “จะทรงรอได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ ในเมื่อคนที่รอดล้วนเป็นคนของสกุลจ้าว” คำพูดของขุนนางผู้นั้นเจาะจงไปที่จ้าวลู่เหลียน ซึ่งมีรายงานว่านางรอดชีวิตกลับมาพร้อมคณะเดินทาง แม้จะบาดเจ็ดจากการต่อสู้ ย่อมเชื่อถืออันใดไม่ได้เพราะพี่น้องต้องเข้าข้างกันอยู่ดี “ท่านกล้าดีเยี่ยงไรมาปรักปรำว่าบุตรชายของข้าคิดคด” “แค่สตรีเพียงคนเดียว ถึงกับประมือกับแขกของบ้านเมือง นี่เขาคิดว่าตนเองเป็นใครกัน”
